Παλαιοκομματική ναφθαλίνη

του Παντελή Σαββίδη
Τα όσα συμβαίνουν στη Νέα Δημοκρατία για τη διεκδίκηση της ηγεσίας της όζουν παλαιοκομματικής ναφθαλίνης.
Ανίκανοι να οργανώσουν μια σύντομη και ουσιαστική διαδικασία ανάδειξης του ηγέτη τους, καθόρισαν, στην εποχή της άμεσης και γρήγορης πληροφόρησης, μια δίμηνη προεκλογική περίοδο, μεγαλύτερη και από  εκείνην που χρειάστηκε η χώρα για να εκλέξει  πρωθυπουργό.
Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο τα χειραγωγημένα από τον κομματικό μηχανισμό μέσα ενημέρωσης εξαπολύουν τα βέλη τους και υπονομεύουν τους μη αρεστούς υποψηφίους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον Απόστολο Τζιτζικώστα, τον οποίο ως νέο και άφθαρτο προτιμά η εκλογική βάση του κόμματος αφού εδώ και καιρό του δίνει ισχυρό προβάδισμα. Ακόμη και συνταγματολόγους επιστράτευσαν  για να πουν την άποψή τους ότι δεν μπορεί να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καλύπτοντας με επιστημοσύνη τη σκοπιμότητα. Δηλαδή αν υπάρξει μια ικανή πολιτική προσωπικότητα στο δημόσιο βίο και διεκδικήσει την ηγεσία ενός κόμματος δεν μπορεί να το ρπράξει διότι το Σύνταγμα δεν του το επιτρέπει. Ούτε ο Ερντογάν δεν σκαρφίζεται τέτοιες μηχανοραφίες. Και δεν αναφέρομαι, βεβαίως, στον κ. Τζιτζικώστα. Είναι  χαρακτηριστικό παράδειγμα του ελληνικού δημόσιου βίου αυτού του είδους οι επιστημονικοφανείς παρεμβάσεις.
Δεν βρίσκεται, όμως εκεί το ζητούμενο, ούτε και στον κ. Τζτιτζικώστα.
Η απομάκρυνση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας από τους κομματικούς τους φορείς δεν οφειλόταν μόνο στη μνημονιακή πολιτική των κομμάτων τους. Αλλά και σε μεθοδεύσεις τέτοιου είδους που αναπαρήγαγαν μόνο τις κάστες των μηχανισμών του κόμματος και δεν άφηναν να ανασάνει τίποτε νέο και ικανό.
Οφείλεται ακόμη και στον αλαζονικό τρόπο με τον οποίο οι ηγεσίες αντιμετώπιζαν τους ψηφοφόρους και, γενικότερα, τους πολίτες. Η κ. Γεννηματά, η οποία απλώς προεδρεύει μπόρεσε να πετύχει στις εκλογές περισσότερα από τον κ. Βενιζέλο, υπο την ηγεσία του οποίου είναι αμφίβολο αν θα έμενε κανείς στο ΠΑΣΟΚ λόγω του χαρακτήρα του.
Γερασμένη και απαξιωμένη εμφανίζεται στην πρώτη εξέταση ανανέωσης που δίνει στην κοινή γνώμη και η Νέα Δημοκρατία.
Ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Νέα Δημοκρατία έχουν μέλλον με την παρούσα δομή και νοοτροπία τους.
Είναι καλύτερα να διαλυθούν και να επανασυγκροτηθούν  για να προσφέρουν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις στην κοινωνία.
Προς το παρόν, η μόνη προσφορά τους είναι να ενισχύουν τη συσπείρωση του κόμματος του κ. Τσίπρα. Μη έχοντας εναλλακτικές λύσεις οι ψηφοφόροι παραμένουν εγκλωβισμένοι στο Συριζα. Η εφαρμογή των μέτρων από τη σημερινή κυβέρνηση θα απεγκλωβίσει πολύ κόσμο που ανέμενε μια διαφορετική πολιτική, από τη μνημονιακή, που ακολούθησαν τα δυο παραδοσιακά κόμματα.
Και ευλόγως αναρωτιούνται οι πολίτες: που την ψήφον δούναι; Η τελευταία προσφορά των δύο μεταπολιτευτικών κομμάτων στη ελληνική κοινωνία θα είναι η διάλυση και επανασυγκρότησή τους. Διαφορετικά θα μετρούν ένα  ένα τα κουκιά τους και θα βλέπουν από μακριά την εξουσία ή, στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, θα αφήσουν το θέμα στη μεγαλοθυμία του κ. Τσίπρα, ή τη διαμεσολαβητική παρέμβαση κάποιου σοσιαλιστή ευρωπαίου αξιωματούχου.
Η πολιτική δομή της χώρας είναι γερασμένη. Καιρός να αλλάξει. Αποτην κρίση ας προκύψει και κάτι θετικό.

http://www.anixneuseis.gr/