του Γιάννη Σώζου
Η αλήθεια είναι πως μου πήρε αρκετό καιρό μέχρι να βρω τον κατάλληλο τίτλο που θα μπορέσει να προσδιορίσει όσο το δυνατόν πληρέστερα όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας. Ψάχνοντας, λοιπόν, για το πώς θα τεθεί το ζήτημα ξεκίνησα από την αρχή. Τις πταίει; Στο ερώτημα αυτό επιχείρησε να απαντήσει κάποτε και ο Χαρίλαος Τρικούπης όταν και η πολιτική κατάσταση της χώρας γνώριζε το ένα συνταγματικό πραξικόπημα μετά το άλλο, τότε που το παλάτι μπλεκόταν αφειδώς στα πόδια του κοινοβουλίου. Τις πταίει λοιπόν;
Αν ρωτούσαμε τους διαχειριστές της πολλαπλής κρίσης που προκάλεσε ο covid-19, η απάντηση θα ήταν «οι πολίτες» και θα τη στόλιζαν, μάλιστα, με επιχειρήματα περί «ατομικής ευθύνης» και άλλων συναφών εννοιών. Βέβαια, το πρόβλημα με την απάντηση αυτή είναι πως είναι αρκετά απλή και θα εξηγήσω τι εννοώ. Τι θα πει φταίνε οι πολίτες; Ζούμε σε κάποια αναρχική κολεκτιβιστική κοινωνία όπου όλοι δρούμε δίχως να υπάρχει κάποια κεντρική εξουσία από τα πάνω που αποφασίζει και όλα καλά; Γιατί το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί για παράδειγμα και ο Υπ. Προστασίας του Πολίτη στην ερώτηση «γιατί έχουν αυξηθεί οι διαρρήξεις; Γιατί οι πολίτες δεν έχουν πόρτες ασφαλείας» και μπαίνουμε έτσι σε έναν φαύλο κύκλο συζήτησης που δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη, εκτός και αν ΔΕΝ θέλουμε να βγάλουμε άκρη…
Η «ατομική ευθύνη» ξεκίνησε να φοριέται πολύ ήδη από την περίοδο της καραντίνας. Δύο μήνες κλεισμένοι σπίτι καταφέραμε να περιορίσουμε δραστικά τη διασπορά του ιού και κερδίσαμε τον χρόνο που χρειαζόμασταν για να θωρακίσουμε την κοινωνία καλύτερα. Μόνο που καμιά ουσιαστική θωράκιση δεν επήλθε! Η κυβέρνηση πόνταρε τα λεφτά της στο άνοιγμα του τουρισμού, διαφήμισε σε φιέστες τη χώρα ως έναν ασφαλή προορισμό, αλλά ξέχασε να επεξεργαστεί τα κατάλληλα πρωτόκολλα για το βήμα αυτό και ας είχε τρεις μήνες διορία. Ακόμα και τις πρώτες ημέρες που είχαν παρθεί (υποτίθεται) κάποια μέτρα, η κυβέρνηση υπέκυψε λ.χ. στον εκβιασμό της ΤUI. Ενώ απαγορεύονταν οι απευθείας πτήσεις από χώρες υψηλού επιδημιολογικού κινδύνου είδαμε αεροπλάνο να προσγειώνεται από τη Σουηδία στη Ρόδο, με τον Υπ. Τουρισμού να προσπαθεί να μας πείσει ότι επρόκειτο για δημοσιογράφους που θα διαφημίσουν την χώρα, την ώρα που μαθαίναμε από τους ίδιους τους ανθρώπους που ήρθαν ότι ήταν τουρίστες! Την ίδια στιγμή ο αριθμός των τεστ που έγινε σε τουρίστες που ήρθαν στην Ελλάδα ήταν χαμηλός. Σχετικά, ο ίδιος ο Νίκος Χαρδαλιάς στην πρώτη ζωντανή ενημέρωση που έγινε μέσα στο καλοκαίρι, παρουσίασε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία μέχρι τις 19 Ιουλίου στα συνολικά 31 σημεία εισόδου της χώρας, έγιναν 127.900 τεστ από τους 918.032 ταξιδιώτες σε 19 ημέρες, που σημαίνει ότι ελέγχθηκε μόλις το 13,9% των ταξιδιωτών.
Ξαφνικά, λοιπόν, φταίνε οι πολίτες και δη οι νέοι – είδαμε και το σχετικό κρατικό σποτάκι ενημέρωσης στα social media όπου κάποιος νέος ή κάποια νέα μπορεί να αγκάλιασαν τη μητέρα τους μετά τις διακοπές και να κόλλησαν τους γονείς τους, λες και οι περισσότεροι μένουμε σε τριώροφα σπίτια όπου κρατάμε αποστάσεις και όχι σε 50, 60, 70 τ.μ. – που δεν πάρθηκαν μέτρα από την πολιτεία. Γιατί αυτό είναι το ζήτημα, η πολιτεία δεν έλαβε τα μέτρα που έπρεπε και ξαφνικά κάπου έπρεπε να αποδοθούν ευθύνες. Έτσι, μιας και τα κυβερνητικά στελέχη είναι όλα τους κομψά, ο κλήρος πέφτει σε εμάς (πάλι)!
Τις πταίει λοιπόν; Εμείς φταίμε που αυξάνονται τα κρούσματα και μεγαλώνει η διασπορά του ιού στην κοινότητα. Εμείς φταίμε που δεν υπήρξε κανένα σοβαρό πρωτόκολλο για τον τουρισμό, παρά το γεγονός πως υπήρχαν 3 μήνες μέχρι να ανοίξει και… εμείς φταίμε που δεν γίνονται ουσιαστικοί έλεγχοι για να διαπιστωθεί αν τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως λογικά και εμείς φταίμε που δεν υπήρχαν συχνά δρομολόγια στα ΜΜΜ ή που αυξήθηκε η ανεργία κοκ. Φταίμε όπως φταίξαμε πριν χρόνια, τότε που ένας τύπος αναφώνησε “μαζί τα φάγαμε”. Κυρίως όμως φταίμε διότι ακόμα δεν αντιλαμβανόμαστε τις πρακτικές του παλαιού πολιτικού κατεστημένου, το οποίο μπορεί να άλλαξε το σήμα του αλλά δεν άλλαξε τη λογική κάτω από την οποία (μας) δουλεύει. Συμφωνώ στο ακέραιο με το λαό στο ότι “ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του μήτε τη γνώμη του άλλαξε, μήτε τη λογική του“. Κάθε φορά που το παλαιό πολιτικό σύστημα θα αδυνατεί να ανταπεξέλθει στα προβλήματα θα φταίμε εμείς. Και φυσικά θα φταίμε γιατί έτσι μας τα είπαν στις ειδήσεις των 8 τα μέσα της λίστας Πέτσα. «Αλλ΄ η ειλικρινής μελέτη του θέματος μας ήγαγεν εις το αλάνθαστον συμπέρασμα ότι δεν πταίει το Έθνος. Αλλού έγκειται το κακόν και εκεί πρέπει να ζητηθή η θεραπεία.» (η καταληκτική πρόταση από το άρθρο που έγραψε ο Χαρ. Τρικούπης με τίτλο «Τις πταίει» στις 29 Ιουνίου 1874 στην εφημερίδα «Καιροί»).
ΥΓ1. Ερώτηση για δυνατούς λύτες: Αφού εμείς φταίμε, γιατί αφαιρέθηκαν ουσιαστικά όλες οι αρμοδιότητες από τον επιτυχημένο Υπ. Υγείας;
ΥΓ2. Όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο ενάντια στις διαδηλώσεις, δεκάδες χιλιάδες κόσμου συνωστίστηκαν στην πλατεία Συντάγματος και καμιά αύξηση κρουσμάτων δεν επήλθε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου