Κι όμως, δεν εκπλήσσουν τα απογοητευτικά δεδομένα της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ

του Κώστα Στρατή

Και όμως, δεν πρέπει να εκπλήσσουν τα απογοητευτικά δεδομένα για το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν του τέταρτου τριμήνου του 2019, πριν την εμφάνιση του κορονοϊού και την όξυνση του προσφυγικού.

Αναμενόμενες οι συνέπειες της μειωμένης δημόσιας δαπάνης, που είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Υποεκτέλεση ρεκόρ του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και μείωση των κοινωνικών δαπανών, όπως το ελάχιστο κοινωνικό μέρισμα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ήταν δεδομένο ότι θα έχουν αρνητική συμβολή στο ΑΕΠ. Καθώς παράλληλα παραμένουν αδύναμες να ωθήσουν από μόνες τους την ανάπτυξη η ιδιωτική κατανάλωση και οι επενδύσεις, ενώ και οι εξαγωγές εμφανίζουν σημάδια επιβράδυνσης.

Κοιτάζοντας μπροστά, οι προοπτικές για το 2020 είναι δυσοίωνες λόγω της αρνητικής δυναμικής που μεταφέρει το κακό δ' τρίμηνο 2019 της ΝΔ στο τρέχον έτος (carry over effect). Και επιπρόσθετα λόγω των επιπτώσεων που θα έχουν στη χώρα μας οι αβεβαιότητες στην παγκόσμια και την ευρωπαϊκή οικονομία (εμπορικοί πόλεμοι, Brexit), οι γεωστρατηγικές εντάσεις στην περιοχή (ελληνοτουρκικά, προσφυγικό) και προσφάτως ο κορονοϊός. Επιπτώσεις που αναμένεται να είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τους εξωστρεφείς τομείς της ελληνικής οικονομίας (εξαγωγές, ναυτιλία, τουρισμός). Συμπαρασύροντας, ταυτόχρονα, τις ξένες επενδύσεις, αλλά και τον τραπεζικό τομέα (κόκκινα δάνεια) και τη ρηχή αγορά του ελληνικού χρηματιστηρίου που έχει ήδη κλονιστεί, με αποτέλεσμα η πραγματική οικονομία να στερηθεί από κρίσιμες πηγές χρηματοδότησης.

Οι εξελίξεις αυτές μας καθιστούν εξαιρετικά ανήσυχους για τη δημοσιονομική ισορροπία που με τόσο κόπο αποκαταστήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ανακτώντας την αξιοπιστία και την κυριαρχία της χώρας. Ο προϋπολογισμός της ΝΔ βασίζεται σε εκτιμήσεις που κινούται στο άνω όριο της αισιοδοξίας για την πορεία του ρυθμού ανάπτυξης, τη στιγμή που τα πραγματικά στοιχεία και οι ευρύτερες συνθήκες δεν τεκμηριώνουν αυτή την υπεραισιοδοξία. Το αντίθετο. Συνεπώς, οι πολλές και σημαντικές προκλήσεις για την ανάπτυξη σημαίνουν υπαρκτό κίνδυνο για την εκτέλεση του προϋπολογισμού και τα δημόσια οικονομικά.

Ευτυχώς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε την στρατηγική της πιστοληπτικής γραμμής που ήθελαν η Νέα Δημοκρατία και η Τράπεζα της Ελλάδος. Μια πιστοληπτική γραμμή τον Αύγουστο του 2018 και θα είχε σημάνει τέταρτο μνημόνιο και θα έληγε τώρα, αφήνοντας τη χώρα ξεκρέμαστη ακριβώς της στιγμή που δυσκολεύουν οι συνθήκες. Τι έχουν να πουν ο σημερινός πρωθυπουργός και ο διοικητής της ΤτΕ για τη στάση που είχαν τότε;

Ευτυχώς, σήμερα οι πολίτες δεν κινδυνεύουν να ξαναζήσουν όσα υπέστησαν μετά τη χρεοκοπία του 2010. Είμαστε όλοι ασφαλείς χάρη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, την στρατηγική που ακολούθησε και την κληρονομιά που άφησε στη χώρα: καθαρή έξοδος από τα Μνημόνια χωρίς Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που σημαίνει όχι μείωση των συντάξεων και όχι μείωση του αφορολόγητου), ρύθμιση του χρέους, γεμάτα τα δημόσια ταμεία, μαξιλάρι ασφαλείας.

Όμως, δεν χωράει εφησυχασμός. Απαιτείται άμεσα αλλαγή πολιτικής και αναπτυξιακού μοντέλου. Απαιτείται βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη. Πριν να είναι αργά. Πριν η ΝΔ τελειώσει τα έτοιμα που βρήκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

tvxs