Γράφει ο Μανώλης Καλουδάς
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να «ποινικοποιήσουν» ένα είδος μουσικής που είχε μεγάλη απήχηση στους νέους: Την psychedelic trance. Οι συνάδελφοι αυτοί συνέδεσαν τα ναρκωτικά και κυρίως το δημοφιλές, τότε, χάπι ecstasy με τους νέους που πήγαιναν στα parties. Με βαρύγδουπους τίτλους «η μουσική που σκοτώνει», «όργιο ναρκωτικών στα ρέιβ πάρτυ» και δηλώσεις ανθρώπων που δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο, κατάφεραν να περιθωριοποιήσουν την όλη κουλτούρα και φυσικά τα νέα παιδιά που τους άρεσε η μουσική αυτή.
Βγήκε εκείνη την εποχή ένας πιτσιρικάς σε ρεπορτάζ του Αργύρη Ντινόπουλου που έλεγε ότι «βλέπει κύκλους» και η «μάνα raver» στον Νίκο Ευαγγελάτο, στον ΣΚΑΪ, φωνάζοντας ότι ο γιος της πηδάει σαν κατσίκι από το ένα κρεβάτι στο άλλο και αποτελείωσαν το όλο θέμα.
Υπό το βάρος ανυπόστατων καταγγελιών (δεν είδαν, δεν άκουσαν, αλλά ήταν σίγουροι πως μέσα στα πάρτι γίνονταν χρήση ναρκωτικών) η αστυνομία ξεκίνησε εφόδους στα νυχτερινά μαγαζιά που διοργάνωναν τέτοια parties και επειδή πάντα κάτι έβρισκαν, σύντομα αποτέλεσαν παρελθόν.
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά;
Γιατί τα θυμήθηκα – και θα ήθελα να τα μάθουν και οι νεότεροι – με αφορμή την πρωτοφανή και κινηματογραφική έφοδο της αστυνομίας σε club στο Γκάζι, κατά τη διάρκεια της οποίας συνελήφθησαν δέκα άτομα και κατασχέθηκαν 2,6 γραμ. Κάνναβη, 3,5 γραμ. Κοκαΐνη, 1,7 γραμ. Ηρωίνη, 3,2 γραμ. MDMA, 2 δισκία ecstasy και 20 δισκία φαρμακευτικού σκευάσματος.
Ποσότητα ναρκωτικών ουσιών, δηλαδή, που πιθανότατα θα έβρισκε η αστυνομία σε οποιοδήποτε νυχτερινό μαγαζί της χώρας. Οποιοδήποτε μαγαζί που ακούγεται ηλεκτρονική μουσική, γιατί για κάποιον περίεργο λόγο οι έφοδοι γίνονταν και γίνονται μόνο σε τέτοια μαγαζιά. Σε μαγαζιά που υπάρχουν μόνο νέοι. Θυμάστε τα τελευταία χρόνια να έγινε έφοδος για έρευνα ναρκωτικών σε μπουζουξίδικο; Όχι. Γιατί; Επειδή εκεί δεν γίνεται χρήση ναρκωτικών ή επειδή εκεί μπορεί να βρεθεί κάποιος με ναρκωτικά που δεν πρέπει να βρεθεί; Μην ψάχνεστε. Το δεύτερο συμβαίνει. Ρωτήστε οποιονδήποτε που έχει εργαστεί σε τέτοια μαγαζιά για να σας πει τι ακριβώς συμβαίνει.
Δεν δικαιολογώ τη χρήση ναρκωτικών ούτε μέσα στα νυχτερινά μαγαζιά που ακούγεται ηλεκτρονική μουσική, ούτε μέσα στα μπουζουξίδικα, ούτε στα ροκάδικα, ούτε πουθενά, αλλά τέτοιοι έφοδοι θυμίζουν εποχές που κανείς μας δεν θέλει να θυμάται. Κανείς μας ίσως εκτός από κάποιους αστυνομικούς που έλεγαν – σύμφωνα με μαρτυρία κοπέλας που ήταν στο club στο Γκάζι – ότι «δεν έχουμε Δημοκρατία».
Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να κρατήσεις τους νέους μακριά από τα ναρκωτικά, γιατί στο τέλος αυτό θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει. Έχουν δοκιμαστεί σε άλλες χώρες και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Ας κοιτάξουν κάποιοι προς αυτή την κατεύθυνση κι ας αφήσουν τις εφόδους σε νυχτερινά μαγαζιά μόνο για εξαιρετικά κρίσιμες περιπτώσεις που μπορούν να διαλευκάνουν υποθέσεις εμπορίας ναρκωτικών.
Μέχρι τότε αν θέλουν να συνεχίσουν τις εφόδους τους ως μαρκετινίστικες κινήσεις εντυπωσιασμού, ας τις πραγματοποιήσουν στα κατά τόπους μπουζουξίδικα. Σίγουρα οι συλλήψεις θα είναι περισσότερες, όπως και η ποσότητα ναρκωτικών που θα κατασχέσουν.
Και όχι, δεν θα φταίει που εκεί μέσα ακούγονται ελληνικά τραγούδια.
Y.Γ.: Δωράκι το εμβληματικό κομμάτι της εποχής “Tinkerbell”, από τον Giannis Cherouvim.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου