Πριν από 39 χρόνια συνέβη ένα ιστορικό γεγονός με μεγάλες κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις. Ένας επαναστατικός σεισμός που τράνταξε την Αθήνα και τις άλλες πόλεις της Ελλάδας, τράνταξε το αστικό καθεστώς που τότε είχε την μορφή της στρατιωτικής δικτατορίας. Η εξέγερση του Νοέμβρη του ’73.
Όπως εύστοχα έλεγε μια παλαιότερη αφίσα, «Το Πολυτεχνείο πληγώνει πάντα την αστική τάξη». Γιατί; Γιατί βάζει στην ημερήσια διάταξη για άλλη μια φορά σ’ αυτό τον τόπο το αίτημα της σύγκρουσης, την αναγκαιότητα της ρήξης και της ανατροπής με υποκείμενο τον ίδιο τον οργανωμένο λαό και όχι μέσα απ’ τη διαμεσολάβηση των αντιπροσώπων του.
Ξεκίνησε εύλογα λοιπόν ένας αδυσώπητος πολλαπλός ιδεολογικός και πολιτικός πόλεμος.
-Ο πόλεμος για τον αριθμό των νεκρών.
-Για το αν αυτοί σκοτώθηκαν μέσα ή έξω από το Πολυτεχνείο.
-Για το αν είχαν ή όχι την ιδιότητα του φοιτητή!
-Η εκμετάλλευση ενός κατασκευασμένου ψευδογεγονότος, της ‘εξαφάνισης της Ηλένιας Ασημακοπούλου’: Ένας μυθομανής ή στημένος, περιέφερε την φωτογραφία της υποτιθέμενης κοπέλας του που την ‘έχασε όταν πυροβολήθηκε στο Πολυτεχνείο’ για να αποδειχθεί στη συνέχεια ότι η φωτογραφία απεικόνιζε φωτομοντέλο από διαφήμιση σαμπουάν.Η υπόθεση αυτή που έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια για να συμβολίσει τον «μύθο» των νεκρών του Πολυτεχνείου, φιγουράρει φέτος στις αφίσες της Χρυσής Αυγής.
-Σοβαρότερη παραχάραξη όμως αποτελεί η μετατροπή του ιστορικού γεγονότος της εξέγερσης σε μουσειακό μύθο. Μύθο για κατανάλωση και εκποίηση στη συνέχεια στο χρηματιστήριο της αστικής πολιτικής.
-Παράλληλα με τη μάχη για να αλλοιωθεί το πραγματικό περιεχόμενο της εξέγερσης, την προσπάθεια να αδειάσει το Πολυτεχνείο από τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, το αντιαμερικάνικο-αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, τα εξεγερσιακά και επαναστατικά του στοιχεία.
Η διπλανή φωτογραφία με τις ‘πάλλευκες’ κολώνες της πύλης, χωρίς τα αντιαμερικάνικα συνθήματα, οπτικοποιεί και συμβολικά την απόπειρα ιστορικής παραγραφής.Ας πήγαινε κανείς να εξηγήσει στις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών του ’74 και του ’75 ότι το Πολυτεχνείο δεν είχε αντιιμπεριαλιστικό – αντιαμερικάνικο χαρακτήρα…
-Η μάχη αυτή δόθηκε –και εξακολουθεί να δίνεται λυσσασμένα μέχρι σήμερα. Η εξίσωση: ‘’Πολυτεχνείο = σουβλάκια’’ έδινε κι έπαιρνε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Από ποιους; Απ’ αυτούς ακριβώς που επιχειρούσαν να το μετατρέψουν σε φεστιβαλικού χαρακτήρα γιορτή, σε ακίνδυνο μουσειακό πανηγύρι.
Η συνταγή είναι γνωστή. Όταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις πολιτικά ένα ιστορικό γεγονός, προσπαθείς να το διαστρέψεις με τη μουμιοποίηση, το ‘άδειασμα’ και τη μετατροπή του σε ‘εθνική γιορτή’.
Όμως, «ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ – ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ», όπως έλεγε το σύνθημα που αντήχησε στους δρόμους της Αθήνας το 1978.
-Με τη μετατροπή της επετείου της εξέγερσης στο αντίθετό της, με το όργιο καταστολής κάθε χρόνο και τη μετατροπή της Αθήνας σε κατεχόμενη ζώνη από τις σιδερόφρακτες δυνάμεις καταστολής. «Γιορτάζουμε και φέτος την επέτειο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου», ξεστόμισε παλαιότερα, ειλικρινής μέσα στην αφέλειά του, κάποιος ανεκδιήγητος τηλεπαρουσιαστής.
-Με τις συνεχείς προσπάθειες να σταματήσει ή να υπονομευτεί η πορεία. Δέκα σταθμοί του Μετρό είναι σήμερα κλειστοί! Από τις 12 το μεσημέρι θα είναι κλειστοί οι σταθμοί Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο, Ευαγγελισμός, Μέγαρο Μουσικής, Αμπελόκηποι, Μοναστηράκι και Ακρόπολη και από τις 14.00 οι σταθμοί σε Πανόρμου, Κατεχάκη και Εθνική Αμυνα.
Όχι, η πορεία φέτος δεν απαγορεύτηκε, απλώς δεν επιτρέπεται η προσέλευση σε αυτήν…
-Με τους συμβολισμούς για την ημερομηνία της: Το ’74, οι εκλογές μετατέθηκαν από τις 10 Νοέμβρη που είχαν αρχικά προγραμματιστεί, για την επόμενη Κυριακή 17 Νοέμβρη, ανήμερα του Πολυτεχνείου, με προφανείς τους συμβολισμούς.
ΠΗΓΗ ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου