Ο θίασος φεύγει με φανφάρες

Κι όταν η παράσταση δεν «τραβάει» κατεβαίνει.

του Απόστολου Λυκεσά
Την ώρα που ο υπουργός Πολιτισμού έψαχνε να βρει κατάλληλα παπούτσια για την δικηγόρο σύζυγο αμερικανού ηθοποιού, το χρηματιστήριο έπαιρνε μια μεγαλειώδη βούτα και το δεκαετές ομόλογο της χώρας εκτοξευόταν. 
Δεν έχει περάσει βδομάδα που η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από 155 βουλευτές της, οι οποίοι δεν έχουν να χάσουν πια παρά μόνο τις αλυσίδες του επισφαλούς τους πολιτικού μέλλοντος.
Εύκολο να κοροιδεύεις τον εαυτό σου, δύσκολο να ξεγελάς τους άλλους. Σε ότι αφορά το πρώτο, το να γίνεσαι καταγέλαστος, μπορεί να είναι και διασκεδαστικό για κάποιους, αν όμως επιχειρείς το δεύτερο ενδέχεται να γίνεις επικίνδυνος για όλους. Η κατάσταση οδηγείται στο απροχώρητο όταν είσαι και τα δύο ταυτοχρόνως.
Έχοντας χάσει τον έλεγχο στα διαχειριστικά ζητήματα, η κυβέρνηση, πόνταρε τα ρέστα της στην επικοινωνία. Ταξίδια στο Παρίσι, το Βερολίνο, την Ουάσιγκτον, το ψηφιδωτό της Αμφίπολης, η Αλαμουντίν, κατώτερο εγγυημένο εισόδημα, ξεχείλωμα δηλώσεων των πολιτικών αντιπάλων. Τίποτα δεν θόλωσε την πραγματική εικόνα. Όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό καθώς τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων διηγούνται ήδη τα επερχόμενα. Ακόμα και τα καλά λόγια του πρωθυπουργού για τον Πρετεντέρη δεν στάθηκαν ικανά να βελτιώσουν την δημοσκοπική κατάρρευση της συγκυβέρνησης.
Μη έχοντας άλλα περιθώρια κλήθηκαν στα όπλα οιωνοσκόποι, μάντισσες και κατατοπισμένοι στις αρχαίες παραδόσεις σχετικά με τα μερομήνια. «Πείνα και δυσωδία» προέβλεψε ο δυστυχής ιδιοκτήτης πολλών ακινήτων κ. Πάγκαλος. Εκτός της προβλεπτικής του ικανότητας διαθέτει και διατρητική ματιά του παρελθόντος, «το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ έκαψε την Μαρφίν» αποφάνθηκε ως μέλος του κύκλου της μαντάμ Μπλαβάτσκυ ενώνοντας τα χέρια πάνω από στρογγυλό τραπέζι με τον Βορίδη και τον Άδωνη. Η πείνα δεν χρειάζεται εξήγηση, υπάρχουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η δυσωδία όμως; Θα αναφέρεται προφανώς στο αποτέλεσμα της πολιτικής σηψαιμίας η οποία θα κορυφωθεί στο εγγύς μέλλον. «Θα κλείσουν τα ΑΤΜ» συνέχισε η κα κυβερνητική εκπρόσωπος. Είναι ένα ζήτημα σοβαρό αυτό. Ποιός μπορεί να αντιλέξει; Ιδίως, αν πέρυσι έχεις πάρει ως κόμμα ένα δάνειο 14.6 εκατομμύρια και δεν θα μπορείς να πας στην τράπεζα της Ρηγίλης να κάνεις ανάληψη των δανεικών. Υπόθετω σε αυτό αναφερόταν η κα Βούλτεψη, εκτός και εννοούσε ότι ήθελε τα ΑΤΜ για να καταθέτει μέρος του χρέους της ΝΔ ύψους 140 εκατομμυρίων. (Να το βλέπω σφαιρικά το θέμα, μη γίνω άδικος). Αλλά και τι να τα κάνεις τα ΑΤΜ αφού ο Άδωνης θα έχει ήδη θάψει τα λιγοστά ευρουλάκια του στον κήπο με τ’ αγάλματα;
Υπάρχει και κάτι τελευταίο. Αφού ούτε στην επικοινωνία τα φέρνουν βόλτα, αναζητήθηκε και ευρέθη το πρόβλημα που τους απασχολεί και δεν τους αφήνει να λύσουν το πρόβλημα. Μην μπερδεύεστε, θα πάθετε ότι και η κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόγραμμα. Αν είχε, ο Λαζαρίδης και ο Μουρούτης θα είχαν ήδη πάρει τον Αντώνη και τον Βαγγέλη από το χέρι και θα είχαν παραιτηθεί. Τώρα όμως δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αφήνω κατά μέρος ότι εννοούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ένα πρόγραμμα που να μοιάζει με το δικό τους. Διότι περί αυτού πρόκειται.
Εν ολίγοις, η συγκυβέρνηση επιβεβαιώνει τη ρήση του Λουί Φερντινάν Σελίν ότι «το πιο ενοχλητικό στο (πολιτικό τους) ψυχομαχητό είναι οι φανφάρες τους ... ότι ακόμα και τώρα παίζουν θέατρο...». Κι όταν η παράσταση δεν «τραβάει» κατεβαίνει.

alterthess