Κωλοτούμπες ...

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Στην πολιτική υπάρχει ένας κανόνας: «Ποτέ μη λες ποτέ». Εχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές. Κι όμως παραβιάζεται. Πολιτικοί λένε δημοσίως ότι «το κόμμα μου δεν υπάρχει περίπτωση, ο κόσμος να χαλάσει, να συνεργαστεί με κείνο το κόμμα γιατί οι διαφορές μας είναι αγεφύρωτες».

Οταν η πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει τις πομπώδεις εξαγγελίες γίνεται η κωλοτούμπα. Οι οπαδοί τού «ποτέ» εκτίθενται, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν για να εξηγήσουν την αλλαγή της στάσης τους.

Τα επιχειρήματα είναι γνωστά και πολυχρησιμοποιημένα: «Οι συσχετισμοί άλλαξαν», «εθνικοί λόγοι μάς υποχρεώνουν να συμπλεύσουμε», «αυτοί ήρθαν σε μας, δεν πήγαμε εμείς σ’ αυτούς» και πάει λέγοντας. Τα παραδείγματα πολλά: Ποιος φανταζόταν ότι η κομμουνιστική Αριστερά και η Δεξιά θα μπορούσαν να συνεργαστούν σε επίπεδο εξουσίας;

Κι όμως, συνέβη με την κυβέρνηση Τζαννετάκη. Η αιτία που τους έφερε κοντά επισήμως ήταν η κάθαρση, ανεπισήμως όμως ήταν η λεηλασία του ΠΑΣΟΚ και η εξουδετέρωση του Α. Παπανδρέου.

Ποιος φανταζόταν τη δεκαετία του ‘80 ότι δύο ορκισμένοι εχθροί, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, δηλαδή ο κρυφός αρχηγός της 17 Νοέμβρη κατά την εκτίμηση της ηγεσίας της Δεξιάς, και ο «Εφιάλτης της Δημοκρατίας», όπως αποκαλούσε τον Μητσοτάκη ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, θα στήριζαν την ίδια κυβέρνηση χωρίς να υπάρχει εθνικός λόγος (π.χ. πόλεμος); Κι όμως συνέβη με την οικουμενική.

Οι φιλοφρονήσεις «Ανδρέα μου», «Κώστα μου» έμειναν στην ιστορία. Αυτά που έγιναν εκείνη την περίοδο -τα ανήκουστα για τους περισσότερους- ήταν η μαγιά για να φτιαχτεί η ζύμη που οδήγησε στην κυβέρνηση εθνικής μνημονιακής σωτηρίας με την εμπλοκή της Ν.Δ. του Αντ. Σαμαρά και του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγ. Βενιζέλου.

Το «ποτέ με το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου με το λάθος μείγμα», που φώναζε ο Αντ. Σαμαράς στο Ζάππειο, ξεχάστηκε. Η εξουσία είναι το ισχυρότερο αφροδισιακό. Επίσης ουδείς φανταζόταν ότι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) και ένα κόμμα της Δεξιάς (ΑΝ.ΕΛΛ.) θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά. Συμβαίνει στις μέρες μας.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας την κατηγορηματική δήλωση του γραμματέα της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ Στέφανου Ξεκαλάκη: «Μετά βεβαιότητας μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος του ΠΑΣΟΚ, ούτε μια οργάνωση, ούτε ένα στέλεχος Κεντρικής Επιτροπής που να επιθυμεί τη συνεργασία μ’ αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ... Ενα κόμμα του λαϊκισμού, της πολιτικής ψευδολογίας, ανίκανο να ανταποκριθεί στις ανάγκες του λαού και της χώρας». Να περιμένουμε και σ’ αυτήν την περίπτωση τη διάψευση; Θα δούμε.

Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και μάλιστα πρώτης γραμμής, δεν αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. Κι ας λέει τα αντίθετα ο κ. Ξεκαλάκης. Πάντως, ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ είναι λίγο πιο προσεκτικός. Κρατάει πισινή. Αναφέρει ότι δεν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας «μ’ αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ». Με έναν άλλον ΣΥΡΙΖΑ όμως;

efsyn