Εδώ και τρία χρόνια το κυβερνητικό αφήγημα ήταν πως για την ακρίβεια φταίνε η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία κι εσχάτως στη Γάζα. Σε καμία περίπτωση, πάντως, κι ο εγχώριος πληθωρισμός απληστίας για τον οποίο η κυβέρνηση κάνει τον τροχονόμο κι όχι τον ελεγκτή. Όλα αυτά, όμως, μέχρι την Τετάρτη όταν ο Κ. Μητσοτάκης κήρυξε- λέμε τώρα- τον πόλεμο σε όσους συμπεριφέρονται σαν η Ελλάδα να είναι μπανανία όταν όλοι ξέρουμε, βεβαίως βεβαίως, ότι δεν είναι...
Ήδη τα συμβατικά ΜΜΕ παρουσιάζουν τον πρωθυπουργό σαν τον μαχητή κατά των καρτέλ, των ολιγοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου που πίνουν το αίμα τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό και για την ποιότητα της δημοκρατίας σε αυτήν τη χώρα. Κι αυτό γιατί δημοκρατία σημαίνει και λογοδοσία κι όταν αυτή δεν υπάρχει το καθεστώς που κυβερνά μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί κι αυταρχικό...
Δεν είμαστε τυχαία πρωταθλητές Ευρώπης στην ακρίβεια, όπως δεν ήμασταν τυχαία και πρωταθλητές Ευρώπης σε νεκρούς από την πανδημία σε αναλογία πληθυσμού. Αυτά συμβαίνουν όταν έχεις μια κυβέρνηση- ντίλερ τής ολιγαρχίας κι απαξίωσης καθετί του δημόσιου...
Το ότι δεν έχει πληρώσει τις αμαρτίες της, χάρη κυρίως στην πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά μιντιακή στήριξη που απολαμβάνει, δεν σημαίνει πως δεν θα τις πληρώσει ποτέ. Αντιθέτως, σημαίνει πως θα τις πληρώσει όλες μαζεμένες και πολύ πιο σύντομα από όσο προεξοφλείται από τους καλοπληρωμένους νοστράδαμους του γλυκού νερού...
