Λιάπης ο αθεολόγητος ξαναχτυπά

"Ο μέγας και πολύς Ιωάννης Λιάπης, ο αθεολόγητος, αυτοπροσδιοριζόμενος χριστιανικώ τω τρόπω, Ιερώνυμος, ξαναχτύπησε, με νέους υπαινιγμούς για πρακτικά, υποσχέσεις κ.ο.κ. από τη συνάντηση του Οκτώβρη για το μάθημα των Θρησκευτικών."

της Κατέ Καζάντη

Ας τελειώνουμε: ο τύπος με τα χρυσοποίκιλτα, ο οποίος (απ)έδειξε πως μπορεί να πολιτεύεται εκβιάζοντας και απειλώντας προκειμένου να διασφαλίσει τα οφίτσια της κάστας του, δίχως να δίνει πουθενά λογαριασμό, ο τύπος που ενέδωσε στον ρατσισμό και πια δεν νοιάζεται για τους δυστυχισμένους του πολέμου, δεν αξίζει να παρακάθεται, ομοτράπεζος, σε οποιεσδήποτε συνομιλίες, πολλώ δε μάλλον όταν τούτες αφορούν το ζήτημα της μάθησης.

Ο μέγας και πολύς Ιωάννης Λιάπης, ο αθεολόγητος, αυτοπροσδιοριζόμενος χριστιανικώ τω τρόπω, Ιερώνυμος, ξαναχτύπησε, με νέους υπαινιγμούς για πρακτικά, υποσχέσεις κ.ο.κ. από τη συνάντηση του Οκτώβρη για το μάθημα των Θρησκευτικών. Επειδή η μνήμη, είναι, ενίοτε, κοντή, θυμίζουμε: ο άνθρωπος με τις εγκύκλιες σπουδές στην αρχαιολογία και τη θεολογία, ο έχων και μεταπτυχιακές σπουδές, στην περιβόητη συνέντευξή του (2/11/16)στον ΣΚΑΪ, εκεί όπου με έπαρση ανακοίνωνε πως, εάν το επιθυμούσε, θα έριχνε κυβέρνηση, εκεί που μιλούσε για μουσουλμανοποίση της χώρας αντί για προσφυγιά, εκεί και γελοιοποιήθηκε υποστηρίζοντας πως η άλλη μεγάλη μονοθεϊστική θρησκεία, το Ισλάμ, δεν είναι θρησκεία(!). Πέρα για πέρα αντιεπιστημονικός, φληναφεί, όπου βρει βήμα, εναντίον όποιας φωνής του χαλάει τις δουλίτσες, σκορπίζοντας όξο, χολή και προπαγάνδα. Επιδιώκοντας να έχει λόγο όχι μονάχα στη (δια)μόρφωση των εφήβων και στο σχολικό τους πρόγραμμα, αλλά και στην πορεία της Ελλάδας, διιστορικά. Και ας κατέγραψε η εκκλησία του τις πλέον αντιδραστικές σελίδες της.

Ο Λιάπης, φυσικά, δεν είναι ο μόνος ρασοφόρος τέτοιας λογής. Εκπροσωπεί την πλειονότητα της Ιεραρχίας, όπου, όπως σε κάθε σέχτα, για να αναρριχηθείς, πρέπει, απλώς, να έχεις στην υπερβολή τα χαρακτηριστικά των άλλων. Πέρα από την κοινωνία, πέρα, πάνω και μακριά από το λαό, βαθύπλουτοι, με περιουσία που δεν φορολογείται –πανάκριβο, υπερπολυτελές το νέο ξενοδοχείο συμφερόντων της εκκλησίας στο κέντρο της Αθήνας- αναπαράγουν τον αναχρονιστικό, σκοταδιστικό εαυτό τους, αναπαράγοντας ταυτόχρονα και την, έως τώρα ακαταμάχητη, εξουσία τους.

Και κραδαίνουν μάχαιρα απέναντι σε οιονδήποτε θέσει το ζήτημα του χωρισμού κράτους – Εκκλησίας, με απειλητικά ευφυολογήματα, αστεία παντελώς: πως θα διεκδικήσουν, για να τα προσθέσουν ξανά στην ήδη τεράστια περιουσία της εκκλησίας, εκτάσεις και ό,τι άλλο απαλλοτρίωσε κάποτε το κράτος για να επιστρέψει στον αληθινό ιδιοκτήτη, στον ελληνικό λαό. Ότι θα διαθέτουν βέβαια τα απαραίτητα χρυσόβουλα - πιστοποιητικά δεν αμφισβητείται, το Βατοπέδι είναι κοντά. Τέτοια θα διαθέτουν και οι απόγονοι των Οθωμανών με τα βακούφια και, στα νησιά, οι απόγονοι των σταυροφόρων ιπποτών, Ιωαννιτών και άλλων. Πώς δεν το σκέφτηκαν, αλήθεια, να στήσουν παρέα εταιρεία και να διεκδικούν απ’ το λαό όλοι μαζί;

Αλλά ο Λιάπης και οι συν αυτώ είναι αυτοί που είναι. Όπως και ο Χριστόδουλος, με τις λαοσυνάξεις. Όπως και οι λοιποί, οι όπου γης, επιχειρηματίες, τάχατε δούλοι Θεού, που όμως υπηρετούν τον Μαμμωνά. Η διαχείριση του αγωνίας του θανάτου, η διαχείριση αυτού του τρόμου που σπρώχνει τους ανθρώπους στις θρησκείες, είναι εξαιρετικά προσοδοφόρα για να παραιτηθεί κανείς και να διαλέξει την πρόοδο απ’ τον σκοταδισμό. Ο Λιάπης, παρ’ ότι άλλα έδειχνε στην αρχή, διάλεξε μεριά.

Το μείζον ζήτημα είναι ποιος, επιτέλους, θα κοντραριστεί ευθέως, άφοβα, μαζί του. Και θα τον τοποθετήσει εκεί που του αρμόζει.

left