Ζητούν και τα ρέστα!

Εσείς δηλαδή το θεωρείτε είδηση; Ότι ο Τασούλας έσπευσε περίπου να δικαιολογήσει την εκτέλεση του Μπελογιάννη χαρακτηρίζοντάς τον εχθρό της Δημοκρατίας; Ότι ο Τζαβάρας έσπευσε πίσω του, μην χάσει το ακροδεξιό παλαμάκι; Ότι και οι δυο έσπευσαν πίσω από τους ναζί, που απείλησαν να γκρεμίσουν το μουσείο.

του Θανάση Καρτερού

Ότι η ΟΝΝΕΔ των ονείρων τους επιτέθηκε στον Τσίπρα γιατί τίμησε «έναν από τους πρωταγωνιστές του διχασμού»; Και ότι έπεσε το χειροκρότημα, ανοιχτά μεν από τον Κυριάκο Χατζηδάκη, και τον Κυριάκο Βορίδη, μουλωχτά δε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Και δυστυχώς έλειπε ο Κυριάκος Γεωργιάδης από το ακροδεξιό κλαπ - κλαπ - κλαπ.

Καλύτερα βέβαια να χρησιμοποιούν το στόμα τους για να μιλούν κι όχι για να δαγκώνουν, όπως κάποιοι πολιτικοί τους πρόγονοι. Και τα χέρια τους για να χειροκροτούν, κι όχι για να κατευθύνουν τρίκυκλα επί αθώων, όπως κάποιοι ιστορικοί τους οδηγοί. Και οφείλουμε να τους συγχαρούμε, που λέει ο λόγος. Διότι, αφήνοντας πίσω τους τις καραμανλικές παρεκκλίσεις για Κεντροδεξιά, συναινέσεις και μεσαίους χώρους, ετόλμησαν και να ομιλήσουν όπως ομίλησαν και να χειροκροτήσουν όπως χειροκρότησαν.

Ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, όπως λέει η παλιά λαϊκή σοφία. Και ο κάθε Κυριάκος στην εθνικοφροσύνη του, όπως λέει η νεοδημοκρατική ευφυΐα.

Η πλέον εύοσμος όμως ήταν η απάντηση του αρχηγού της ΟΝΝΕΔ στον Τζανακόπουλο, που χαρακτήρισε κατάπτυστη την ανακοίνωση της οργάνωσης: «Κύριε Τζανακόπουλε, κατάπτυστοι είναι όσοι ήρθαν στην εξουσία για να βγάλουν τα απωθημένα δεκαετιών».

Μπράβο, νέε μας. Και κατάπτυστοι είμαστε, και απωθημένα έχουμε. Γι’ αυτό δεν πήγε ο Τσίπρας να δώσει το χέρι στον Σαμαρά αμέσως μετά τις πρώτες εκλογές. Γι’ αυτό ο Κυριάκος ζητάει εκλογές αμέσως μετά τις δεύτερες. Γι’ αυτό, τέλος, εσείς, ως Δεξιά χωρίς απωθημένα, καταγγέλλετε τον Τσίπρα όχι μόνο επειδή πήγε στην εκδήλωση για τον Μπελογιάννη, αλλά και επειδή πήγε στην κηδεία του Κάστρο!

Για να τελειώνουμε. Καλά, εμείς επιμένουμε στον Μπελογιάννη. Στα διδάγματα από τη ζωή και τον θάνατό του για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ομαλότητα, τη Δημοκρατία. Αυτοί σε τι ακριβώς επιμένουν, όταν τον βρίζουν, 65 χρόνια μετά τη δολοφονία του; Όταν ζητούν τα ρέστα από τον νεκρό, αντί να ζητήσουν συγγνώμη, ως συνέχεια της παράταξης που τον δολοφόνησε, από τους ζωντανούς;

Πηγή: Η Αυγή