Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι

του Χρήστου Ξανθάκη

Όταν η τέταρτη εξουσία χάνει την εμπιστοσύνη του κόσμου

Δεν είναι το ίδιο πράγμα το παραμύθι και η παραμύθα, όποιος ή όποια έχει περάσει έστω κι ένα απόγευμα από την πιάτσα το γνωρίζει πολύ καλά. Στην περίπτωση ωστόσο της ελληνικής δημοσιογραφίας μοιάζουν αυτά τα δύο να έρχονται κοντά, πολύ κοντά, περισσότερο κοντά από κάθε άλλη φορά. Και να θολώνουν τον ορίζοντα όχι μόνο της ειδησεογραφίας αλλά και του κοινού. Του κόσμου, των πολιτών που υποτίθεται ότι τρέφονται από την ενημέρωση αλλά την τρέφουν κιόλας με τις δραστηριότητές τους. Των Ελλήνων και των Ελληνίδων που εμάς τους δημοσιογράφους δεν μας εμπιστεύονται ούτε για να τους πούμε τι ώρα είναι. Και δεν το λέω εγώ αυτό, το λένε οι ίδιοι και οι ίδιες…

Διάλειμμα να πάρουμε μια αναπνοή, πριν περάσουμε στα δυσάρεστα και στα θλιβερά. Πέφτει χτες το μάτι μου στο πρωτοσέλιδο του «Βήματος», καρφώνεται το βλέμμα στο «αποκλειστικό» ρεπορτάζ με τίτλο «Ο Στουρνάρας αποκαλύπτει την απάτη του Σώρρα». Με υπέρτιτλο «Στοιχεία στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου» και υπότιτλο «Η ΤτΕ παρεμβαίνει» κλπ. κλπ. Ποιο συμπέρασμα θα βγάζατε εσείς αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες από τα ανωτέρω; Μάλλον ότι η Τράπεζα της Ελλάδος έστειλε στοιχεία συγκλονιστικά στην Εισαγγελία για τον Σώρρα, ότι είναι κλέφτης, ψεύτης, απατεώνας, πείξιος, δείξιος, του κοινού ποινικού, οχιά δηλητηριώδης, παίκτης του Survivor, κάτι τέλος πάντων στενάχωρο και δυσώδες.

Και πάς ύστερα στη σελίδα 10 και διαβάζεις ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ζήτησε από τις πέντε «συστημικές» τράπεζες να μάθει αν έχουν λεφτά οι λογαριασμοί του Σώρρα και έλαβε την απάντηση ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Πράγμα, βεβαίως, το οποίον είναι αυτό ακριβώς που λέει κι ο ίδιος ο Αρτέμης! Ότι δηλαδή δεν έχει λεφτά στα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα, τα έχει σε μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής. Κρέας του την κάνανε τη μούρη, τι να σας πω, κι εγώ άμα ήμουν οπαδός του δυο φορές παραπάνω θα τον εμπιστευόμουν μετά απ’ το χθεσινό ρεπορτάζ.

Και κάπως έτσι ερχόμαστε στην έρευνα του Reuters Institute για την ψηφιακή ενημέρωση, που μας λέει ότι τα ποσοστά εμπιστοσύνης των Ελλήνων και των Ελληνίδων στις ειδήσεις (20%), στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (16%) και στους δημοσιογράφους (11%), είναι τα χαμηλότερα από τις 26 χώρες όπου διεξήχθη η έρευνα.  Κι ακόμη περισσότερο ούτε να τα βλέπει δεν θέλει ο λαός το ραδιόφωνο και τα έντυπα (εμπιστοσύνη 3 % και 5 % αντίστοιχα), κάπως ανέχεται την τηλεόραση 21 % και προτιμά πολύ περισσότερο να ενημερώνεται από τα social media (27 %) και από ενημερωτικές ιστοσελίδες (34 %).  Όπου λαμβάνει ψήγματα έστω κανονικής ενημέρωσης…

Ας το πάρουμε απόφαση συνάδελφοι και συναδέλφισσες, δεν είναι μόνο η πολιτική και οι πολιτικοί που απογοήτευσαν τους ψηφοφόρους. Είμαστε κι εμείς, οι εκπρόσωποι της τέταρτης εξουσίας, που τους αφήσαμε ξεκρέμαστους και τους ταΐσαμε λωτούς όταν έπρεπε να τους ανοίγουμε τα μάτια και να τους ενεργοποιούμε. Εκείνα τα ωραία χρόνια των δύο προηγουμένων δεκαετιών όταν έρεε ποτάμι το χρήμα και τα ΜΜΕ έμοιαζαν ανίκητα. Και τώρα βρεθήκαμε στον πάτο του πηγαδιού να αναρωτιόμαστε γιατί όλο και περισσότεροι αναγνώστες, θεατές, ακροατές αρχίζουν να ψιθυρίζουν το γνωστό σύνθημα των διαδηλώσεων. Και πως στο διάολο θα καταφέρουμε να μην γίνει κραυγή ο ψίθυρος. Ας κάνουμε λοιπόν μια αρχή, διακρίνοντας από μόνοι μας το παραμύθι από την παραμύθα.  

newpost