Αλφαμπανκίστας

του Θανάση Καρτερού 

Τη μισή δουλειά έχει κάνει η κυβέρνηση. Και πρέπει να βρει το θάρρος να κάνει την άλλη μισή. Δεν το λέμε εμείς αλλά οι Αλφαμπανκίστας -οι αναλυτές της Alpha Bank, που έχουν ανακαλύψει κάποια μέθοδο να ξεγελούν το ντόπινγκ κοντρόλ και να είναι τσίτα κάθε βδομάδα στο δελτίο τους. Τσίτα μιλάμε -έτσι και περάσει κανένας άνεργος, κανένας δημόσιος υπάλληλος, ή ο Λαφαζάνης από μπροστά τους άλφα φίδι που τον έφαγε.   
Ποια είναι η μισή δουλειά που έκανε το δίδυμο Σαμαρά-Στουρνάρα; Αποκατέστησε την "ανταγωνιστικότητα του κόστους" -έστειλε δηλαδή μισθούς, μεροκάματα, δουλειές και ανθρώπους στα τάρταρα. Καλώς, αποφαίνονται οι Αλφαμπανκίστας, αλλά τώρα μένει η άλλη μισή. Η οποία είναι απαραίτητη "για να απογειωθεί η οικονομική δραστηριότητα". Διότι διαφορετικά δεν γλιτώνουμε ποσώς από τα Μνημόνια.   
Συγκεκριμένα οι Αλφαμπανκίστας των πλουσίων απαιτούν: Γενναία απελευθέρωση  των χωροταξικών και αδειοδοτικών μηχανισμών, για να έλθουν ξένα κεφάλαια να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία. Μηδενική φορολογία κερδών, μερισμάτων και υπεραξιών. Δραστική μείωση των εργοδοτικών εισφορών κοινωνικής ασφάλισης. Γενναία μείωση των συντελεστών φορολογίας εισοδήματος και πλούτου για όλους, και ειδικότερα στα μεγάλα εισοδήματα και στη μεγάλη ακίνητη περιουσία.   
Προσέξατε προφανώς την ουσία -να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Προσέξατε όμως το καλλιτεχνικό μέρος; Ότι το όλον φέρνει προς έπος και μια νέα ποίηση γεννιέται -η τραπεζική; Ότι οι ποιηταί εφορμούν στην επίθεση επί των επιθέτων; Ότι αναφέρεται δυο φορές το επίθετο γενναία; Μία φορά το επίθετο μηδενική; Και μία φορά το επίθετο δραστική; Ότι εν ολίγοις οι Αλφαμπανκίστας διαθέτουν όχι μόνο σθένος, αλλά και εκτός ανταγωνισμού ποιητικό ταλέντο; Εμπρός παιδιά του βερεσέ, για μια Ελλάδα του γκισέ; Καλά το τελευταίο είναι δικό μας -χωρίς καμιά ποιητική αξία μπροστά στην υπεραξία των μερισμάτων. Η παρουσίαση όμως θα ήταν λειψή, αν δεν σημειώναμε τη λογοτεχνική ευκινησία με την οποία οι Αλφαμπανκίστας πηδούν από το μέταλλο του πλούτου στη βρεγμένη σανίδα της φτώχειας, κλείνοντας το οιστρογόνο τμήμα του δελτίου τους με μια υπόσχεση: Θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης θα αντιμετωπισθούν αφού αρχίσουν να αυξάνουν τα εισοδήματα!   Ευτυχώς!! Υπάρχει σπόρος ευτυχίας στη δυστυχία. 
Αλλιώς θα μας κατάπινε η Ευτυχία της δυστυχίας: Φτώχεια που με κουρέλιασες με νύχια ματωμένα, μες στα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα...   

Πηγή: avgi.gr - 

Tα σάπια φρούτα το Φθινόπωρο πέφτουν

του Θανάση Βικόπουλου

Η απόφαση της κυβέρνησης να διακόψει βίαια την πολύχρονη ζωή της ΕΡΤ κατάφερε σε πρώτη φάση να συσπειρώσει τους εργαζομένους σε αυτήν. 
Ξαφνικά, άνθρωποι διαφορετικών ιδεολογικών αποχρώσεων, πεποιθήσεων, διαφορετικών απόψεων σχετικά με τη λειτουργία της ΕΡΤ πρόταξαν από κοινού τα στήθη τους ενάντια στην απόπειρα (μιας και στο επίπεδο της απόπειρας βρίσκονται) των νεοφιλελεύθερων και των σοσιαλδημοκρατών συμμάχων τους να βάλουν τσιρότο στα στόματά μας, στο στόμα της δημοκρατίας, της ελευθερίας του λόγου.
Κύριο, πρωταρχικό ευτυχώς, συστατικό των κινημάτων, όποια και αν είναι αυτά, όποτε και αν γεννήθηκαν, είναι η οργή. Εκείνος όμως που τα καθιστά ικανά να διεκδικήσουν και να ανατρέψουν είναι ο χρόνος, η εμπειρία που αποκτούν από αυτόν αλλά και η περιέργως έμφυτη ικανότητα να μην κοιτούν το «χθες» άλλων κινημάτων, καθώς το καθένα από αυτά εκφράστηκε και γιγαντώθηκε, πέθανε ή θριάμβευσε μέσα σε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, που σαφώς παρουσιάζει διαφορές από τις υπόλοιπες. Άλλη η ιαχή του θρυλικού μπολσεβίκου που εφορμά προς τα ανάκτορα του τσάρου αλλάζοντας την παγκόσμια ιστορία, άλλη του εργαζομένου της FIAT που σηκώνει την κόκκινη σημαία δίνοντας αρχή στην Settimana Rossa.
Βασικός εχθρός κάθε κινήματος είναι ο ίδιος του ο εαυτός, κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα ζιζάνια. ‘Ολοι γνωρίζουμε πως, αν δεν ξεριζώσεις την αγριάδα, κήπο καθαρό δεν βλέπεις. Στην περίπτωση της ΕΡΤ, η βιασύνη της κυβέρνησης να στήσει άρον άρον τον μεταβατικό φορέα με τρόπο που στηρίζεται σε πλήθος παρανομιών λειτούργησε ευεργετικά για όλους όσοι «ταμπουρώθηκαν» με πείσμα, αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια μέσα στα κτίρια, συνεχίζοντας να κάνουν με υψηλό αίσθημα ευθύνης αυτό που πάντα έκαναν. Προηγήθηκε όμως ένα παλιό βρώμικο παιχνίδι…
Αρχικά οι υπηρέτες της κυβέρνησης χτύπησαν στο λογικό: «Δεν μπορούμε να φανταστούμε μια διάδοχη κατάσταση χωρίς εσένα. Είσαι αναντικατάστατος…». Οι ιδεολογικά ώριμοι και πολιτικά καταρτισμενοι συνάδελφοι, όλοι εκείνοι που γνωρίζουν την φτήνια των λόγων και των πράξεων του νεοφιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, απλώς κατέβασαν το ακουστικό. Το δεύτερο κύμα επίθεσης στόχευε στο θυμικό: «Θα αντέξεις να περνάς έξω από το γραφείο και να βλέπεις άλλους να κάθονται στην καρέκλα σου; Και πώς θα τα καταφέρεις σε μία Θεσσαλονίκη εργασιακά κατεστραμμένη με τα φύλλα να μειώνονται, τα γραφεία τύπου ήδη κατειλημμένα και τις όποιες συνεργασίες σε περιοδικά να κοστολογούνται το πολύ στα 20 ευρώ η σελίδα;»
O πόλεμος είχε πλέον γενικευτεί και οι όποιες προσχωρήσεις στο στρατόπεδο των δηλωσιών ή μεταμελληθέντων έδωσαν στην κυβερνηση την ψευδαίσθηση ότι νικά. Κάτι σαν την ψευδαίσθηση νίκης που έδωσε στις στρατιές του Γ’ Συνασπισμού η ομίχλη που σηκώθηκε λίγο πριν τη μάχη του Αούστερλιτς. Μόνο που όταν η ομίχλη κατακάθησε εκεινος που χαμογέλασε ήταν ο Ναπολέων.
Οι ανθρωποι που μαζεύουν κριθάρι στα μακρινά Highlands της Σκωτίας για να φτιάξουν με όλες τις μυρωδιές της φύσης το αθάνατο μαλτ ουίσκι λένε πως » αν δεν σε πάρει ο ύπνος τον Αύγουστο δεν θα πεθάνεις ποτέ…»
Ως λάσπη που δεν αντέχει την καθαρότητα του ποταμού μέσα στον οποίο κυλά και που γεμάτη αγωνία αναζητά την κοντινότερη όχθη για να αναπαυθεί, έφυγαν απο κοντά μας, άλλοι με τύψεις, άλλοι χωρίς, όλοι εκείνοι που υποταγή δήλωσαν τον Αύγουστο στον καινούργιο πασά, καταθέτοντας αιτήσεις για έναν φορέα φάντασμα. Η υποτιθέμενη αγωνιστικότητά τους έδωσε τη θέση της στην αγωνία και την αβεβαιότητα των δίμηνων συμβάσεων, των πολιτικών υποσχέσεων, των εξευτελιστικών μισθών, κυρίως έδωσε τη θέση της στη δήλωση μετάνοιας που μεταξύ άλλων ζητά την αποδοχή απόλυσης από την ΕΡΤ.
Τα υποτιθέμενα βαριά όπλα της άλλης πλευράς πιάσαν τις τέσσερις γωνίες σε διαδίκτυο και έντυπα και σε συνδυασμό με την ένοχη σιωπή της ιδιωτικής τηλεόρασης άρχισαν να χτυπούν ως άλλοι ελεύθεροι σκοπευτές. Με μια φτηνή επιχειρηματολογία που στόχο είχε την εκκένωση των κτιρίων, τσαλαβούτηξαν χωρίς νόημα μέχρι και στον ιστορικό και ανεπανάληπτο λόγο των Μαρξ , Λένιν και άλλων γιγάντων της ανθρώπινης διανόησης, κόβοντας κατά το δοκούν κομμάτια και πετώντας στα σκουπίδια τα υπόλοιπα κείμενα.
Σήκωσαν τα κυάλια και κοίταξαν προς τη «Μόσχα», σίγουροι πια πως οι υπερασπιστές της είχαν φύγει, μιας και η επίμονη παρουσία σε ένα πεδίο μάχης δεν κρίνεται, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, ούτε επανασταστικά, ούτε στρατηγικά ορθή.
Καναλάρχες τοπικών ιδιωτικών σταθμών, κλειδαράδες, σύγχρονοι Γκοτζαμάνηδες, άνθρωποι για τους οποίους εκκρεμούν δικαστικές υποθέσεις, πρώην συνάδελφοι, μηχανικοί αυτοκινήτων που προορίζονται για εναερίτες τεχνικοί στο νόθο παιδί της ένδοξης ΕΡΤ, κυβέρνηση, ΜΑΤ και λοιποί συγγενείς δεν πίστευαν στα μάτια τους σαν είδαν τους ξεροκέφαλους «μοσχοβίτες» να στήνουν κατακαλόκαιρο θερινό σινεμά στη Θεσσαλονίκη, τους αθηναίους συναδέλφους τους να κερδίζουν την αγκαλιά της νύχτας με τις συναυλίες τους στην Αγία Παρασκευή, αυτών της Πάτρας να μην κάνουν βήμα πίσω, της Ορεστιάδας να παλεύουν για συνεχή ενημέρωση αρνούμενοι να παραδώσουν τη συχνότητα της ΕΡΑ σε ξένες γλώσσες.
Η άρνηση των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αναγνωρίσουν την ΔΤ ως επίσημο δημόσιο κανάλι και κατ’ επέκταση ως το κανάλι που θα καλύψει τις δραστηριότητές τους κατά την επίσκεψή τους στη Θεσσαλονίκη για τη Διεθνή Έκθεση ήταν ίσως το πιο ισχυρό χαστούκι προς την κυβέρνηση, που γράφει με χρυσά γράμματα το όνομά της στην παγκόσμια ιστορία ως της μοναδικής που κατάφερε με νύχια και με δόντια να λειτουργήσει υποτυπωδώς ένα κανάλι το οποίο αναγνωρίζεται μόνο από την ίδια.
Όσο για τους παρατρεχάμενούς της, κατά την προσφιλή τακτική τους θα φορέσουν το καινούργιο κουστούμι και θα τρέξουν στη ΔΕΘ για να φωτογραφηθούν με όλους, μιας και χρόνια τώρα γνωρίζουν καλά τα παιχνίδια του ανέμου. Η διαφορά όμως τώρα πια είναι ότι τους ξέρουμε. Όλοι τους ξέρουν. Κανείς δεν πρόκειται να τους αφήσει να ξαναπούν ψέμματα, πόσο μάλλον να καρπωθούν τις δάφνες ενός αγώνα για τον οποίο δεν έριξαν ούτε την στοιχειώδη ντουφεκιά.
Την υπεροψία στο αντίπαλο στρατόπεδο την διαδέχεται πλέον ο πανικός. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έμειναν στις επάλξεις, συντροφιά με τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, συντροφιά με όλους εκείνους τους τίμιους δημοκράτες που τα βράδια σκεπάζουν τα σώματά τους με καθαρά από τύψεις και εμμονές σεντόνια, όλους εκείνους που ακουμπούν το κεφάλι τους σε μαλακά λευκά μαξιλάρια.
«Τα κόζια άλλαξαν», όπως λέγανε οι άνθρωποι των παλαιών καφενέδων της Θεσσαλονίκης κάθε φορά που η φιγούρα της ντάμας αντάμωνε αυτή του παπά και έβαζε μπουρλότο στο τραπέζι, αλλά εμείς δεν θα πανηγυρίσουμε. Γνωρίζουμε πως η συμμαχία των μπλε ιδεολογικών τέκνων της Μάργκαρετ Θάτσερ με τους πράσινους απογόνους της Βαϊμάρης είναι η χειρότερη, ελεεινότερη και πιο αδίστακτη συμμορία που μπορεί να γεννήσει η ιστορία της ιδεολογίας. Δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Και λέξη που λέγεται ως τελευταία μπορεί να κρύβει πολύ μίσος και εκδίκηση.
Θα πιαστούμε από τον ιστό της πιο συγκινητικής σημαίας που είδε ποτέ ο τόπος τα τελευταία χρόνια, θα γυρίσουμε το πρόσωπό μας προς το υγρό αεράκι του Σεπτέμβρη και θα περιμένουμε με υπομονή μιας και… τα σάπια φρούτα το φθινόπωρο πέφτουν.

ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ

Άδωνις furioso και sersem Κυριάκος

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Πολύς θόρυβος γίνεται εσχάτως για τη γλωσσική ακράτεια του (αν είναι δυνατόν!) υπουργού Υγείας, Άδωνι Γεωργιάδη. Θαρρώ αδίκως και ώς ένα βαθμό αντιδεοντολογικά. Ούτε ένα fuck you δεν έχει πει, όπως ο άλλοτε του ΤΑΙΠΕΔ Σταυρίδης.
Καταρχάς, και μόνον ότι ο κ. Γεωργιάδης υπήρξε μέλος του ΛΑΟΣ υπό τον Γ. Καρατζαφέρη, είναι στοιχείο απαλλακτικό. Ο νόμος δεν διώκει ιδιώτες για πράξεις κατά τα άλλα κολάσιμες.
Ο φωνακλάς αυτός θυμίζει (δεν είναι) λοχίες στο στρατό (εκ προοιμίου βλαμμένους) που οι αξιωματικοί χρησιμοποιούσαν στα καψόνια για να μη «λερώνουν τα χέρια τους».
Όποιος παρακολούθησε έστω και μια παράσταση τηλεπώλησης τυπωμένης σαβούρας, του παραληρούντος Άδωνι με τον εξίσου ευφυή αδερφό του, αντιλαμβάνεται τι λέω.
Είναι αρκετοί αυτοί που η ακροδεξιά τους ένταξη πάνω στη σαμπρέλα (με πολλά φούιτ) του Γ. Καρατζαφέρη τούς κράτησε στην επιφάνεια πιτσιλώντας τους μόνο με τα παφλάζοντα βοθρολύματα.
Αν λοιπόν κάποιος ευθύνεται για την αναρρίχηση του από κάθε άποψη ανεύθυνου αυτού τύπου σε υπουργικό θώκο, αυτός είναι ο πρωθυπουργός Σαμαράς, που μαζί με τον συνεργό και αντιπρόεδρό του, Ευ. Βενιζέλο, τοποθέτησαν σε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις τους πλέον αφελείς, αδαείς και ευκόλως αναλώσιμους.
Ποιος τρώει το βερίκοκο;
Έτσι εξηγείται και το «τι εστί βερίκοκο» που ξεστόμισε ο φουριόζος αστοιχείωτος. Αν γνώριζε τι σημαίνει στην αργκό, είμαι βέβαιος ότι θα το απέφευγε, ή θα χρησιμοποιούσε το αμερικάνικο του Σταυρίδη, οπότε πού να καταλάβουν οι ψηφοφόροι του...
Άρα, ουδείς ψόγος και ουδεμιά σκέψη που να φέρει τον κατά τα άλλα μπουμπούκο της δέσποινάς του (κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει) στην κατηγορία των θηρευτών ή των θηραμάτων. Ξενιστής είναι. Εξάλλου, ο τηλεπωλητής σκουπιδιών σε μια κρίση ευφυΐας αποκάλυψε και την πραγματική του ιδιότητα: «Εμείς οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα έχουμε πλήρη εργασιακή ανασφάλεια» κ.λπ. κ.λπ.!
Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων. Το όνομα του εργοδότη του; Ε, δεν είναι και πολλοί οι έχοντες συμφέρον από τα όσα πράττει στον τομέα ευθύνης του...
Η ανακουφιστική κίνηση του Α. Σαμαρά επιβεβαιώνεται και με την υπουργοποίηση του άλλου περήφανου βλαστού της οικογένειας Μητσοτάκη: του Κυριάκου. Εχω ακούσει βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να εκφράζονται για το επίπεδο ευφυΐας και οξυδέρκειας του γιου του Κώστα Μητσοτάκη, με επίθετα που δεν μεταφέρονται, αλλά πάντα με μια υποσημείωση: Δεν έχει την έπαρση της Ντόρας, ακούει τον μπαμπά σε όλα.
Και ο εξίσου πανέξυπνος Κοκός άκουγε τη μαμά, βέβαια, και να τα χαΐρια... Εργολάβος έγινε!
Ο πειθήνιος κλώνος
Έτσι, αυτός ο κολοσσός της πολιτικής δήλωσε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα τα εξής που φαντάζομαι θα έκαναν εθνικά υπερήφανους όλους τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας:
«Το κλίμα διαπραγμάτευσης με την τρόικα τον Σεπτέμβριο θα είναι πολύ καλύτερο από το κλίμα στην πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση του Ιουλίου... Και εγώ δεν θέλω να ξαναβρεθώ, ούτε εγώ, ούτε το υπουργείο, ούτε η χώρα σε αυτή τη θέση».
Σε απλά ελληνικά: η τρόικα τον μάλωσε και αυτός κοκκίνησε σαν πτωχή πλην τιμία αρσακειάς. Και θεωρεί ο ανεπάγγελτος φιλέλληνας ότι εκφράζει με τη βλακώδη αυτήν αποστροφή τον ελληνικό λαό, τους ανθρώπους που κατοικούν στη χώρα «του»;
Ο πελάτης της Siemens είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση απέναντι στους υπαλλήλους των δανειστών που έστελναν λεφτά στους προκατόχους του, εν οις και στενοί συγγενείς του, οι οποίοι έκαναν πάρτι βουλιάζοντας σήμερα στην απόγνωση τον ελληνικό λαό και στην ανυποληψία τη χώρα μας. Ως εκ τούτου καθαρίζει καμιά δεκαπενταριά χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους σαν να είναι τα ζιζάνια στα λατιφούντιά του. Ο ντροπαλός πλην σερσέμης, του οποίου το πορτρέτο μπορεί να σκιαγραφήσει και ένας απλός γραφιάς, όχι ένας Ντοστογιέφσκι.
Η δική του ευτυχία σημαίνει μακροημέρευση και συσσώρευση της φαμίλιας, με τίμημα τη δυστυχία, την πείνα, την αυτοκτονία των άλλων.
Αυτά τα άτομα, χτες ο Γιωργάκης Παπανδρέου με την επίτροπο Αννούλα Διαμαντοπούλου και εκείνον τον αξέχαστο καταστροφέα Εργασίας και Υγείας, τον Αντρέα Λοβέρδο ή τον Γερουλάνο, μετά ο μέγας οικονομολόγος Παπαδήμος με τον Σαχινίδη, σήμερα ο Γεωργιάδης, ο Μητσοτάκης, ο Χρυσοχοΐδης στην αυλή του Σαμαρά. Πρόθυμοι -όλοι τους- εκτελεστές του ελληνικού λαού κατά τις βουλές των πατρώνων τους, ρετάλια της Νέας Δημοκρατίας (ναι, δανεικοί ήταν στο ΠΑΣΟΚ για να το ρίξουν κατηγορία).

Πηγή: avgi.gr

Ληγμένα προϊόντα μιας ληγμένης πολιτικής

Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Άρχισε η τοποθέτηση σε ειδικά ράφια των σούπερ μάρκετ τροφίμων των οποίων έληξε η ημερομηνία ανάλωσης (ανάλωση κατά προτίμηση). Πολλοί υπερασπιστές -και η κυβέρνηση- του μέτρου σημειώνουν ότι δεν απειλείται η ασφάλεια των πολιτών, αφού δεν πρόκειται για προϊόντα ιδιαιτέρως ευαίσθητα που να απειλούν την υγεία του καταναλωτή. Ακόμα και ο Γενικός Γραμματέας Καταναλωτή, ο οποίος υποτίθεται ότι προστατεύει τον καταναλωτή, υπερασπίστηκε το μέτρο.

Εξετάζοντας το θέμα βλέπουμε ότι με την εφαρμογή του μέτρου η ίδια η κυβέρνηση τελικά αποδέχεται την πλήρη αποτυχία της πολιτικής της, το περιβόητο success story. Το ίδιο το μέτρο, επιπλέον, καταδεικνύει την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα μας και την αδυναμία των νοικοκυριών να αγοράσουν τα αναγκαία (πάνε τα όνειρα περί πρωτογενούς πλεονάσματος, πάνε τα επιχειρήματα περί ψεύτικων λιποθυμιών μαθητών, περί άπορων Ελλήνων, περί ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας).



Και τα προϊόντα αυτά καθίστανται ασφαλή για λίγο καιρό, μόνο εφόσον συντηρούνται με τον πρέποντα τρόπο, δεν έχει διατρηθεί η συσκευασία τους κλπ. Επίσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβούνται ότι επαγγελματίες της εστίασης θα σπεύσουν να προμηθευτούν -αν κι απαγορεύεται- τέτοια αγαθά για τις μονάδες τους. Και αυτά δεδομένης της υπολειτουργίας των ελεγκτικών μηχανισμών.
Από την άλλη, και ξεπερνώντας τη σκόπελο περί ασφάλειας κατανάλωσης, οφείλουμε να επισημάνουμε το νέο ταξικό διαχωρισμό στη διατροφή. Και πριν την κρίση, η οικονομική δυνατότητα όριζε την ποιότητα τροφίμων που καταναλώναμε. Τότε όμως οι διακρίσεις γίνονταν ανάμεσα στον τρόπο καλλιέργειας και την χώρα προέλευσης και ο καταναλωτής γνώριζε σε κάποιο βαθμό τι κατανάλωνε.
Με το νέο μέτρο πλέον ο διαχωρισμός θα γίνεται βάσει ημερομηνίας λήξης βάζοντας σε δεύτερη μοίρα βασικά ποιοτικά στοιχεία. Η Ποιότητα Διατροφής θεσμοθετείται πλέον ως εξάρτηση από την κοινωνική προέλευση και την οικονομική επιφάνεια του ατόμου (μέχρι χτες μας έλεγαν ότι είναι θέμα επιλογής). Και τούτο ξεπερνά την απλή σημειολογία.  Τα βιολογικά προϊόντα θα υποστούν μεγάλη υποβάθμιση και η ζήτησή τους θα περιορισθεί σημαντικά. Και μαζί τους τα τρόφιμα ιδιωτικής ετικέτας θα υποστούν μεγάλη καθίζηση στις πωλήσεις παρά την πολύ σημαντική αύξηση των  πωλήσεων που έχουν γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.
 Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση δίνει μία ακόμη ευκαιρία στις υπεραγορές και τις βιομηχανίες, να μην τα πετάνε ή ανακυκλώνουν (σε άλλη μορφή) τα προϊόντα, αλλά να κερδίζουν και από πάνω ώστε να καλύψουν τη χασούρα από τη μειωμένη κατανάλωση. Και μάλιστα με αγαθά που έχουμε ήδη προπληρώσει.. Κοινώς η ελληνική κυβέρνηση ακόμα μία φορά στηρίζει συγκεκριμένες οικονομικές ομάδες και φροντίζει να μη ζημιωθούν.
Τα ληγμένα προϊόντα τα έχει ήδη πληρώσει ο καταναλωτής. Στην τιμή των αγαθών -προ λήξης- έχει ήδη ενσωματωθεί το κόστος/χασούρα των προϊόντων που δυνητικά θα πεταχτούν. Παράλληλα, τα ληγμένα όχι μόνο είναι πληρωμένα ήδη, αλλά ουσιαστικά οφείλουν την ύπαρξή τους στην κακή τιμολογιακή πολιτική των βιομηχανιών και των υπεραγορών. Αν ήταν φτηνότερα τα αγαθά (ανάλογα της αγοραστικής δύναμης και μειωμένου κέρδους ανά αντικείμενο) ουσιαστικά δε θα υπήρχαν, αφού θα τα αγόραζε το κοινό. Όταν αυτά επιστρέφουν στο ράφι, ουσιαστικά ο μεταποιητής και κυρίως ο έμπορος ζητούν να ξαναπληρώσουμε τα τρόφιμα.



Επιπρόσθετα, ο νέος θεσμός θα επιτρέψει τη διατήρηση του πληθωρισμού και των υψηλών τιμών. Είναι μία χάρη της κυβέρνησης, που αντί να πιέσει για μειώσεις τιμών στις υπεραγορές (για το καλάθι της νοικοκυράς), ουσιαστικά τους δίνει το έναυσμα να σταματήσουν τις προσφορές σε πλήθος αγαθών καθώς πολλές υπεραγορές έβγαζαν σε προσφορά αγαθά που πλησίαζαν στην ημερομηνία λήξης μαζί με τα β΄ διαλογής προϊόντα και πλέον θα το βγάζουν στο ειδικό ράφι.
Παράλληλα, οι τιμές θα συντηρηθούν σε υψηλά επίπεδα επειδή πλέον τα ληγμένα προϊόντα δε θα συμμετάσχουν στον ανταγωνισμό τιμών (επιχείρημα των νεοφιλελεύθερων υποστηρικτών) διότι τα αγαθά αυτά δεν εντάσσονται σε κάποιο πλαίσιο ανταγωνισμού, εξαρχής λόγω της ειδικής κατηγορίας στην οποία ανήκουν. Κοινώς -και απορρίπτοντας το επιχείρημα ότι τα ληγμένα θα ρίξουν τις τιμές- δεν πρόκειται να γίνει επειδή άλλο τα ληγμένα (που θα έχουν ίσως χαμηλότερες τιμές) κι άλλα τα κανονικά αγαθά, που θα υπάρχει πλέον επίφαση να παραμείνουν σε υψηλές τιμές.
Και επιλογικά για να αποδομήσουμε το “ανθρωπιστικό” επιχείρημα της κυβέρνησης και των απλήρωτων/εθελοντών υποστηρικτών της... θυμίζουμε ότι οι άποροι δεν πρόκειται να αγοράσουν αυτά τα αγαθά. Οι άποροι δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν αγαθά. Συνωστίζονται σε συσσίτια και κοινωνικά παντοπωλεία. Οι αγοραστές θα είναι τα χαμηλής οικονομικής δύναμης κοινωνικά στρώματα (χαμηλόμισθοι, μέρος των ανέργων, τμήμα της μεσαίας τάξης και των μικροαστικών).
Η διάταξη δεν εφευρέθηκε για το καλό των απόρων. Είναι ένα μέσο εκτόνωσης της οικονομικής αφαίμαξης μέρους του πληθυσμού και κατά βάση μία ευκαιρία να θησαυρίσουν στην κρίση οι εμπορικοί και μεταποιητικοί κολοσσοί...

Πηγή: chldimos.blogspot.gr

Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ (Η΄ το μεγάλο κόλπο των Καπιτα-ληστών)!!!

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι … 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως … ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου…
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών… Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να … ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν … με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ:

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» … των γαιδάρων. --rafinastage/Φωτόχρωμα)

πηγή: από την ιστοσελίδα της Ανεξάρτητης Ενωτικής Κίνησης εργαζομένων  ΕΔΣΝΑ

"Νονοί" της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης της γλώσσας

του Χρήστου Κάτσικα

Όποιος είχε στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της Κυβέρνησης είχε διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: Η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα  αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής».
Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι δημόσιοι υπάλληλοι παρουσιάστηκαν, τα τελευταία χρόνια, με αριστοτεχνικό τρόπο σαν «το βαρίδι στα πόδια μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας που θέλει να προχωρήσει και δεν μπορεί».
Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωση του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σα να είναι θέλημα Θεού. Να γίνει ξεκάθαρο: Η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν με τους όρους που έγινε και γίνεται είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης χιλιάδων απολύσεων και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών.
Οι ίδιοι οι διαπρύσιοι κήρυκες του λιγότερου κράτους όταν πρόκειται για δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων, υπερθεμάτιζαν για παρεμβατικές πολιτικές του κράτους προκειμένου να ενισχυθούν οι τράπεζες και το κεφάλαιο.
Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας. Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα.
Kαι συγγνώμη κιόλας που λέμε τις απολύσεις - απολύσεις και όχι κινητικότητα. Tι εφεύρεση και αυτή. “Kινητικότητα”. Kινητικότητα προς τα που; Προς το Tαμείο Aνεργίας, προς τις ακίνητες ουρές του OAEΔ, ή προς την αναζήτηση δουλειάς σε συνθήκες γαλέρας. Στην αρχαιότητα η χρήση ευχάριστου όρου στην ομιλία κάποιου προκειμένου αυτός να αναφερθεί σε έναν στην πραγματικότητα δυσάρεστο όρο, ονομαζόταν ευφημισμός. H χρήση του ευφημισμού (ευ+φημί = λέγω) γινόταν δεισιδαιμονικά, για να μην προκληθεί η θεϊκή οργή. Aπό τα πιο γνωστά παράδειγμα είναι ο Eύξεινος Πόντος, στη θέση του Άξε(ι)νου Πόντου, της θάλασσας (Mαύρη Θάλασσα) που έπνιγε τους ναυτικούς που έπλεαν σε αυτή και ήταν άρα άξενη δηλαδή αφιλόξενη, με την χρήση της ακριβώς αντίθετης έννοιας, δηλαδή του όρου “Eύ-ξεινος”, δηλαδή φιλόξενος. Kαι αυτός, ο ευφημισμός, έφτασε και μέχρι τους παππούδες μας που αποκαλούσαν τον Διάβολο “οξαποδώ”.
Tον ευφημισμό χρησιμοποιούν και οι κυβερνώντες μας, όχι για να μην θυμώσουν οι θεοί, αλλά για να θολώσουν τα νερά και να μην αποδώσουν στις πράξεις τους την πραγματική τους διάσταση και να ξεγελάσουν το λαό. 
Mερικά παραδείγματα:
·         “Kινητικότητα” ευφημισμός της λέξης Aπόλυση.
·         “Eισφορά Aλληλεγγύης προς τους άνεργους”. Eυφημισμός φόρου (της τάξης των 680 εκατ. ευρώ που αποδόθηκε στους δανειστές μας χωρίς να φτάσει ποτέ στον OAEΔ).
·         «Eιδικό Tέλος Hλεκτροδοτούμενων Δομημένων Eπιφανειών». Eυφημισμός φόρου πάνω στα ακίνητα που θα επιβάλλονταν μόνο για ένα χρόνο, και που επιβάλλεται ξανά για δεύτερο χρόνο με το ευφημιστικό επίθετο “Έκτακτο Eιδικό Tέλος”.
·         “Φόρος”. Eυφημισμός της ληστείας των λαϊκών εισοδημάτων, ώστε οι λαϊκοί να νομίζουν ότι παίρνουν μεγαλύτερο μισθό, από ψίχουλα.
·         Εξυγίανση ή εξορθολογισμός του συστήματος υγείας. Eυφημισμός της διάλυσης της δημόσιας υγείας
·         Απελευθέρωση των αγορών. Eυφημισμός της ιδιωτικοποίησης τμημάτων του δημοσίου τομέα
·         Kαι τέλος. “Yπουργός Kυριάκος” ευφημισμός της λέξης Mητσοτάκης.
Η λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, δηλαδή το ξεπούλημα των δημοσίων οργανισμών στους ιδιώτες, πρώτα πρώτα είναι ψευδεπίγραφη (απλά αντί για ένα κρατικό μονοπώλιο έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο), δεύτερον αφορά τις πιο αποδοτικές και κερδοφόρες (ποιος άλλωστε ιδιώτης θα αγόραζε ζηµιογόνες;) και τρίτον μετά την ιδιωτικοποίησή τους τα πράγματα χειροτερεύουν όσον αφορά στην προσφορά υπηρεσιών. Μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόµων Ρέιλτρακ συνέβηκαν τα περισσότερα δυστυχήματα καθώς οι ιδιώτες που ανέλαβαν δεν είχαν καμιά διάθεση να επιβαρυνθούν µε το κόστος του εκσυγχρονισµού του δικτύου τους. Πριν από την ιδιωτικοποίηση των ισπανικών ταχυδροµείων, ο ταχυδρόµος έφτανε µέχρι και το πιο µακρινό χωριό. Σήµερα δεν παραδίδει γράµµατα σε σπίτια που δεν βρίσκονται κοντά σε κεντρικό δρόµο. Οταν κάποτε δηµοσιογράφοι ρώτησαν τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας ΕDF Φρανσουά Ρουσελί αν µπορούσε να εγγυηθεί πως µετά την ιδιωτικοποίησή της οι τιµές του ηλεκτρικού θα παρέµεναν φθηνές, εκείνος είχε απαντήσει αρνητικά. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει ξεκάθαρα τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι διακοπές που κάθε τόσο βυθίζουν στο σκοτάδι το Λονδίνο, την Ιταλία ή την Καλιφόρνια εξηγούνται από την απροθυµία των ιδιωτών να επενδύσουν στην ανανέωση των δικτύων, προκειµένου να διατηρήσουν την κερδοφορία τους.
Κάτι για το τέλος. Άλλη μια πράξη της θεατρικής παράστασης, με πρωταγωνιστές την τρόικα και την κυβέρνηση, τελειώνει και είναι σαφές για μια ακόμη φορά ότι οι δήθεν μεγάλες διαφωνίες και διαπραγματεύσεις καταλήγουν και πάλι σε νέες συμφωνίες και μέτρα για απολύσεις, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, σε νέους φόρους και μειώσεις μισθών.
Όσο οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι θα είναι θεατές αυτού του έργου, η τραγωδία θα βαθαίνει.

 http://www.alfavita.gr

Το success story με αριθμούς

22% πτώση του ΑΕΠ την περίοδο 2008-2013

Το τίμημα σε ανθρώπινες ζωές ούτως ή άλλως δεν μετριέται. Οπότε, για όσους πιστεύουν μόνο τα νούμερα, να μερικά ενδεικτικά, για όλο το διάστημα της «κρίσης» που γνωρίζει τώρα ως επιστέγασμα το success story Σαμαρά, από σημερινό δημοσίευμα:

Η κρίση σε αριθμούς
• Σωρευτική υποχώρηση του ΑΕΠ γύρω στο 22% την περίοδο 2008-2013, με εκτίμηση πως η φετινή πτώση στην Ελλάδα θα κλείσει στο -4,3%. Έτσι, μετά το -0,2% του 2008, είχαμε το -3,1% του 2009, το -4,9% του 2010, το -7,1% του 2011 και το -6,4% του 2012.
• Διπλάσια περίπου σε ποσοστό (γύρω στο 40%) παρουσιάζεται η πτώση στον όγκο των λιανικών πωλήσεων. Έτσι, μετά το -1,4% του 2008, είχαμε το -9,3% του 2009, το -6,9% του 2010, το -8,7% του 2011, το -11,8% του 2012, ενώ διψήφια (-12,6%) ήταν και η υποχώρηση που σημειώθηκε στο πρώτο φετινό τετράμηνο.
• Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος -βλέπε Οικονομικό Δελτίο Alpha Bank- έχει υποχωρήσει την τριετία 2011-2013 περίπου 15% (-2,4% το 2011, -6,4% το 2012, -6,3% φέτος).
• Οι πωλήσεις αυτοκινήτων από περίπου 300 χιλιάδες τεμάχια το 2008 υποχώρησαν στις 242.571 το 2009, στις 62.367 το 2012, ενώ το φετινό επτάμηνο η πτώση έχει περιοριστεί μόλις στο -0,5%. Η αθροιστική πτώση της αγοράς σε όγκο από την αρχή της κρίσης κυμαίνεται γύρω στο 75%-80%, ενώ σε αξία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στην αγορά της μοτοσικλέτας, όπου η πτώση σε αξία κυμαίνεται μεταξύ του 80% και του 85%.
• Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων στους δρόμους έχει μειωθεί περίπου κατά 30%. Αυτό αποτελεί εκτίμηση παραγόντων της αγοράς από την υποχώρηση της ζήτησης στα πρατήρια βενζίνης, από τον αριθμό των διελεύσεων στην Αττική Οδό και στους εθνικούς οδικούς άξονες κ.λπ.
• Η παραγωγή τσιμέντου έχει υποχωρήσει 75%, επιστρέφοντας στα επίπεδα ζήτησης του 1963 (εκτιμήσεις ομίλου ΤΙΤΑΝ).
• Ο αριθμός των νέων κατοικιών θα βρεθεί φέτος γύρω στο 10%-15% της επίδοσης του 2007! Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι νέες κατοικίες από 103.875 το 2007 κατρακύλησαν στις 18.321 το 2012, ενώ το πρώτο φετινό τρίμηνο το ποσοστό πτώσης διαμορφώθηκε στο 30,2% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.
• Οι τιμές των διαμερισμάτων έχουν μειωθεί από τα τέλη του 2008 έως και το πρώτο εξάμηνο του 2013 κατά 30,6%. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία του σχετικού δείκτη της Τραπέζης της Ελλάδος (επεξεργασία στοιχείων που συλλέγονται από πιστωτικά ιδρύματα), ο οποίος από 101,7 μονάδες το 2008 μειώθηκε στις 97,9 το 2009, στις 93,3 μονάδες το 2010, στις 88,2 το 2011, στις 77,9 μονάδες το 2012 και στις 70,5 μονάδες στο τέλος του πρώτου φετινού εξαμήνου. Σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς, τα ποσοστά πτώσης των τιμών είναι μεγαλύτερα στα εμπορικά ακίνητα και στις παραθεριστικές κατοικίες.
• Η ασφαλιστική παραγωγή από τα 5,44 δισ. ευρώ του 2009 υποχώρησε στα 4,98 δισ. το 2011, ενώ το πρώτο φετινό πεντάμηνο διαμορφώθηκε στο 1,66 δισ. ευρώ. Η πτώση της ασφαλιστικής παραγωγής την τετραετία 2009-2013 εκτιμάται γύρω στο 25%-30%.
• Ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή την τριετία 2010-2012 σημείωσε σωρευτική άνοδο 10%, ενώ μικρή υποχώρηση αναμένεται να σημειώσει μέσα στο 2013. Τα νοικοκυριά λοιπόν, πέρα από τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματός τους, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και το αυξημένο κόστος του «καλαθιού της νοικοκυράς». Μάλιστα, οι επιπτώσεις φαίνεται να ήταν ακόμη πιο επαχθείς από τη μέση τιμή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή καθώς κατά τη συγκεκριμένη τριετία η αύξηση που σημείωσαν τα λεγόμενα είδη πρώτης ανάγκης ήταν ακόμη μεγαλύτερη.

http://left.gr

ΝΔ: Σε άδεια πλατεία ο Τσίπρας. ΣΥΡΙΖΑ: Φέρτε το Σαμαρά να δούμε πόσοι θά΄ναι!

Απόλυτα ικανοποιημένα δηλώνουν τα στελέχη της οργάνωσης Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ για τα αποτελέσματα αλλά και την απήχηση της επίσκεψης Τσίπρα στην Κέρκυρα, ενώ απαντάνε στις βολές της ΝΔ για «άδεια πλατεία» στην ομιλία του προέδρου του κόμματος.

Μάλιστα, θεωρούν ότι η προσέλευση του κόσμου ήταν μεγάλη, τόσο για τα δεδομένα της εποχής όσο και γενικότερα για τα δεδομένα των πολιτικών συγκεντρώσεων των υπολοίπων κομμάτων εδώ και χρόνια.

Διαμάχη για την πλατεία

Μετά την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας περί επιδιώξεων Τσίπρα για «πλατεία Ταχρίρ», το μέλος της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στην Κέρκυρα Δ. Στραβοράβδης απάντησε σε δηλώσεις του στον τηλεοπτικό σταθμό Corfu: «Η ανταπόριση του κερκυραϊκού λαού ανησύχησε τα κυβερνητικά επιτελεία. Η Συγκρού έσπευσε, πιστή στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και στην γκεμπελική τακτική που ακολουθεί, να μιλήσει για άδειες πλατείες. Ε, λοιπόν, ας έρθουν στην Κέρκυρα. Ας έρθει ο κ. Σαμαράς να μιλήσει στους απολυμένους και να τους εξηγήσει γιατί τη ζωή τους την κυνηγά. Ας έρθει στον Ίσσο να εξηγήσει γιατί τον ξεπουλά. Ας έρθει να μιλήσει με τους κοινωνικούς και παραγωγικούς φορείς του νησιού και να παρουσιάσει το δικό του μνημονιακό πρόγραμμα. Ας έρθει να μιλήσει στην Σπιανάδα να δούμε αν θα μιλάμε για άδεια πλατεία. Και, αν θέλει, ας φέρει μαζί του τη συνιστώσα του, τον κ. Βενιζέλο».
Η ανακοίνωση της Ν.Δ. ανέφερε: «Από τις άδειες πλατείες των διακοπών του, ο κ. Τσίπρας ονειρεύεται πλατείες Ταχρίρ στη χώρα μας. Ο ελληνικός Λαός τον έχει ξεπεράσει προ πολλού».

Τι είπε με τους εκπρόσωπους των φορέων

Εν τω μεταξύ, στην πεντάωρη (!) συνάντησή του με τους εκπροσώπους των παραγωγικών τάξεων, των παραγωγικών φορέων αλλά και των εργαζομένων, ο Αλέξης Τσίπρας άκουσε επί μακρόν την εξιστόρηση εκατοντάδων μικρών και μεγαλύτερων προβλημάτων και ζητημάτων τα οποία απαιτούν πολιτικές και όχι μόνο λύσεις.
Όπως ο ίδιος δήλωσε, είχε την ευκαιρία να έχει μια συνοπτική παρουσίαση των προβλημάτων ώστε να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι για τα ζητήματα που προβάλλει ο κάθε φορέας, υπογραμμίζοντας: «Είναι φανερό ότι αυτή η συζήτηση έχει έναν κίνδυνο να οδηγήσει σε μια κατάθεση παραπόνων, όπως ακούστηκε. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να πω ότι δεν υπάρχει κανείς από εμάς που να μην καταλαβαίνει ότι ζούμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη, τραγική κατάσταση, σε μια κατάσταση εξαθλίωσης σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής μας».
Ο κ. Τσίπρας ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους για την προσέλευσή τους στη συνάντηση: «Θα ήθελα να δεσμευτώ ότι τουλάχιστον από την πλευρά μας, με τον βουλευτή μας εδώ και τον περιφερειακό μας σύμβουλο, τη δημοτική μας παράταξη, αλλά, κυρίως, τις δυνάμεις μας στους κοινωνικούς χώρους,  να προσπαθούμε να βρεθούμε δίπλα σε κάθε αγώνα όχι για να τον καθοδηγήσουμε και να τον κηδεμονεύσουμε, αλλά για να τον στηρίξουμε».

ΣΥΡΙΖΑ Κέρκυρας: Κορυφαίο πολιτικό γεγονός

Σχολιάζοντας τις επαφές Τσίπρα με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, των απολυμένων και των παραγωγικών φορέων, ο Δ. Στραβοράβδης δήλωσε: «Η διήμερη επίσκεψη του Α. Τσίπρα στην Κέρκυρα αποτέλεσε για το νησί μας ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το μήνυμα ότι η ανατροπή του μνημονίου και η ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να προκύψει παρά μόνο με τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή συμμετοχή στους αγώνες. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη συνάντησή του με τους παραγωγικούς φορείς του νησιού έδωσε επίσης το περίγραμμα της αναπτυξιακής προτασης του ΣΥΡΙΖΑ, το αναπτυξιακό σχέδιο και τις προτεραιότητες που καταθέτει το κόμμα για μία κυβέρνηση της Αριστεράς όσον αφορά την Κέρκυρα και τα Ιόνια Νησιά».

Είδε μόνο το Σκούρτη

Εν τω μεταξύ, εντύπωση προκάλεσε η απόφαση της οργάνωσης Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ που συνέταξε το πρόγραμμα του αρχηγού του κόμματος, να προγραμματίσει συνάντηση με τον αντιπεριφερειάρχη Κέρκυρας Χρήστο Σκούρτη (λόγω απουσίας του Σπ. Σπύρου εκτός Κέρκυρας) αλλά όχι με το δήμαρχο Κέρκυρας Γ. Τρεπεκλή. Ας σημειωθεί ότι και οι δύο φορείς της Αυτοδιοίκησης συνέδραμαν στην επίσκεψη Τσίπρα, η Περιφέρεια με την παραχώρηση της αίθουσας της πρώην Νομαρχίας και ο Δήμος με την παραχώρηση και το στήσιμο της εξέδρας και του εξοπλισμού για την ομιλία στο Πεντοφάναρο.
Στη συνάντηση με το Χρ. Σκούρτη παρευρέθηκε ο αντιπεριφερειάρχης Παιδείας Χρήστος Άνθης και υπηρεσιακοί παράγοντες και συζητήθηκαν ζητήματα υποδομών με σκοπό την προσέλκυση τουριστών υψηλής εισοδηματικής στάθμης, οι διαδικασίες αδειοδότησης και εγκατάστασης των υδροπλάνων, το ζήτημα των σχολικών μεταφορών, τα προβλήματα που δημιουργούνται στην περιφέρεια λόγω της νησιωτικότητας και η υποχρηματοδότησης των περιφερειών της χώρας.

corfupress

«Μνημόνια ή ΣΥΡΙΖΑ»: Προεκλογικό άρωμα στην ομιλία Τσίπρα στην Κέρκυρα

Εκλογές ζήτησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από την Κέρκυρα, πραγματοποιώντας πολιτική ομιλία στο Πεντοφάναρο με σαφώς προεκλογικό χαρακτήρα και πολλές αναφορές σε τοπικά ζητήματα του νησιού και των Επτανήσων.

Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι το μόνο success story για την Ελλάδα είναι η ανατροπή του μνημονίου: «Είναι η εκλογές και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει success story για την Ελλάδα αν δεν ανατραπεί το μνημονίο και η βάρβαρη λιτότητα».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι ο πρωθυπουργός κάνει λόγο για το πολυσυζητημένο «success story» την ίδια ώρα που ο Β. Σόιμπλε ομολογεί ότι το πρόγραμμα δε βγαίνει και εξαγγέλλει νέο πρόγραμμα... βοήθειας για μετά το 2014 ενώ χαρακτήρισε το Γ. Στουρνάρα ως το λογιστή των δανειστών της Ελλάδας.

«Δεν θα αφήσουμε να γίνουν πλειστηριασμοί»

Ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει το κόμμα του να γίνουν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας υπογραμμίζοντας ότι την κυβέρνηση δεν θα ανατρέψουν οι βουλευτές της, αλλά ο λαός με τους αγώνες του στους δρόμους: «Αρκετά ρούφηξαν οι τραπεζίτες από το υστέρημα του μέσου Έλληνα. Δε θα βγάλουν στο σφυρί και τη πρώτη κατοικία άνεργων και χαμηλόμισθων που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τοκογλυφικά δάνεια. Και να έχουν υπ΄ όψιν τους».
Ο κ. Τσίπρας τόνισε πως δεν απειλεί επενδυτές όπως κατηγορεί το κόμμα του η κυβέρνηση αλλά «τα λαμόγια που διαχειρίζονται τη δημόσια περιουσία σα να είναι το τσιφλίκι των παππούδων τους. Τους επενδυτές απλά τους ενημερώνουμε ότι θα χάσουν αν τζογάρουν στο ξεπούλημα της Ελλάδας».

Οι καταστροφές του μνημονίου στην Κέρκυρα

Αναφερόμενος στην καταστροφική, όπως τη χαρακτήρισε, μνημονιακή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση και στην Κέρκυρα, έφερε ως παραδείγματα το ξεπούλημα βασικών υποδομών (λιμάνι, αεροδρόμιο, δημόσια περιουσία), το επίδομα ανεργίας, την κατάσταση των μικρών επιχειρήσεων, τις απολύσεις στην εκπαίδευση, το Δήμο Κέρκυρας, την ΕΡΤ, την αποψίλωση υπηρεσιών: «Δείτε τι γίνεται και στο νησί σας: Εκποιούν τις υποδομές. Ο Οργανισμός Λιμένα Κέρκυρας παίρνει προίκα μαζί του στο ΤΑΙΠΕΔ και το λιμάνι της Λευκίμμης. Εκχωρούν το αεροδρόμιο. Δεν διστάζουν να βάλουν στο ΤΑΙΠΕΔ, αυτό το εκτροφείο σκανδάλων, τον Ερημίτη. Εκποιούν ακίνητα για 100 χρόνια και 46 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο. Επιβάλλουν ένα όργιο μαύρης και αδήλωτης εργασίας, χωρίς αξιοπρεπείς μισθούς και με απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες. Καταργούν το επίδομα ανεργίας στους εποχικούς εργαζόμενους. Φτιάχνουν ΧΥΤΑ σε γη υψηλής παραγωγικότητας και τον παραχωρούν σε ιδιώτη. Δεν διστάζουν να πουλήσουν ακόμα και τη λιμνοθάλασσα Κορρισίων, ενταγμένη περιοχή στη NATURA. Βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό στους καταστηματάρχες και τους εμπόρους με τις αναγκαστικές εισπράξεις οφειλών. Αφήνουν τους αγρότες χωρίς αποζημίωση, χωρίς στήριξη. Απολύουν 16 καθηγητές  της τεχνικής εκπαίδευσης του νησιού. Αφήνουν χωρίς προσωπικό τις σχολικές μονάδες, το μουσικό σχολείο, τις κοινωνικές υπηρεσίες. Βάζουν μαύρο στην ΕΡΑ Κέρκυρας με τα 60 χρόνια ζωής και προσφοράς».

«Σεισάχθια»

Όσον αφορά την πολιτική που θα ασκήσει το κόμμα του όταν έρθει στην εξουσία, προανήγγειλε την εφαρμογή μιας νέας «Σεισάχθιας»: «Πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας αυτοί; Σεισάχθεια εμείς. Διαγραφή  χρεών και απαγόρευση πράξεων αναγκαστικής είσπραξης για όσους διαβιούν κάτω από το όριο φτώχιας. Περικοπή δόσεων αποπληρωμής δανείων ώστε σε καμία περίπτωση να μην ξεπερνούν το 30% του διαθέσιμου μηνιαίου εισοδήματός  και διαγραφή του υπόλοιπου της αρχικής δόσης σε ετήσια βάση ,με εξαίρεση τα πολύ υψηλά εισοδήματα. Μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση του εισοδήματος κατά τα χρόνια του Μνημονίου. Μη επιβάρυνση της οφειλής με τόκους υπερημερίας. 
Νέα μέτρα και νέα μνημόνια αυτοί; Διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους κατάργηση των μνημονίων, ρήτρα ανάπτυξης και πάγωμα αποπληρωμής των τόκων εμείς. 
Εξαθλίωση και βαλκανοποίση αυτοί; «Χάρτης αξιοπρεπούς διαβίωσης» εμείς».

Παρουσίες

Η πολιτική συγκέντρωση στο Πεντοφάναρο χαρακτηρίστηκε από τοπικά στελέχη του κόμματος ως πετυχημένη, καθώς συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου σε μία «δύσκολη» εποχή στο φουλ της τουριστικής περιόδου.
Το παρών τους έδωσαν ο βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Σαμοΐλης, ο επικεφαλής της παράταξης του Περιφερειακού Συμβουλίου «ΑΝΑΣΑ» Θ. Γαλιατσάτος, ο επικεφαλής της παράταξης του Δημοτικού Συμβουλίου «Εμπρός» Γ. Ραιδεστινός αλλά και αρκετά πολιτικά στελέχη τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ.

corfupress

Στην Κέρκυρα την Πέμπτη ο Αλέξης Τσίπρας

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, θα πραγματοποιήσει περιοδεία στην Κέρκυρα την Πέμπτη 22/08 έως την Παρασκευή 23/08.

Αναλυτικά το πρόγραμμα της περιοδείας του Προέδρου έχει ως εξής:

Πέμπτη 22/08

10:30Περιοδεία στη Λευκίμμη και στις Αργυράδες

13:00Συνάντηση στο Ίσσο (περιοχή Natura που έχει παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ για εκποίηση) με τους φορείς προστασίας Ίσσου 

20:00Κεντρική Ομιλία στην Πλατεία Σπιανάδα (Πεντοφάναρο)


Παρασκευή 23/08

09:30Συνάντηση με υπό απόλυση Σωματεία (Διοικητήριο, χώρος Παλιάς Νομαρχίας)

11:30Συνάντηση με παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς (Διοικητήριο, χώρος Παλιάς Νομαρχίας)

 http://left.gr/

Το κάλπικο «χρίσμα» της αγοράς

Έρευνα του Χρήστου Κάτσικα

Η «απομαγνητοφώνηση» των συνομιλιών των νέων που σπουδάζουν ή αυτών που μόλις αποφοίτησαν φέρνει στο προσκήνιο τη «γραμματική» και το «συντακτικό» ενός αισθήματος αβεβαιότητας και ανασφάλειας σχετικά με το επαγγελματικό τους μέλλον.
Αν «κρυφάκουγε» κανείς τις συζητήσεις που «ανοίγουν» οι γονείς που τα παιδιά τους περιμένουν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων και βρίσκονται στην αφετηρία εκκίνησης για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα διαπίστωνε ότι οι περισσότερες κουβέντες πλέον εστιάζουν σε ένα εναγώνιο ερώτημα σχετικά με την επαγγελματική προοπτική των σπουδών των παιδιών τους. Παράλληλα, η «απομαγνητοφώνηση» των συνομιλιών των νέων που σπουδάζουν σε κάποιο ΑΕΙ – ΤΕΙ ή αυτών που μόλις αποφοίτησαν φέρνει στο προσκήνιο τη «γραμματική» και το «συντακτικό» ενός αισθήματος αβεβαιότητας και ανασφάλειας σχετικά με το επαγγελματικό τους μέλλον.
Η ταυτότητα των συζητήσεων μαζί με την έκταση και την ένταση που τις χαρακτηρίζουν σταδιοδρομούν, βεβαίως, στην «πίστα» της ανεργίας των πτυχιούχων, η οποία έχει μετατρέψει τα «Ηλύσια Πεδία» των ΑΕΙ σε κήπο της Εδέμ μετά το δάγκωμα του μήλου από την Εύα.
Πράγματι, εδώ και μία δεκαπενταετία, αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία τρία–τέσσερα χρόνια που η «περίοδος του μέλιτος» πτυχίου – αγοράς εργασίας τελείωσε, το Πανεπιστήμιο παρουσιάζεται στα μάτια των οικογενειών που «επένδυσαν» στις σπουδές των γόνων τους ως αγνώμων οφειλέτης ο οποίος δεν αποδίδει ούτε τους «τόκους» ούτε το «κεφάλαιο», καθώς τα διαπιστευτήριά του, όταν δεν παίρνουν πιστοποιητικό εγκυρότητας από το αόρατο χέρι της αγοράς εργασίας, δεν έχουν καμιά «ανταλλακτική» αξία. Η ανεργία των πτυχιούχων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που από 1,5% το 1980 έφτασε το 2002 περίπου στο 26% και το 2012 στο 53%, καλλιέργησε την άποψη πως η εκπαίδευση που προσφέρει το ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι ανεπαρκής ή ασύμβατη με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Εδώ και αρκετό καιρό προβάλλεται από παντού (κυβέρνηση, ΥΠΑΙΘ, επιχειρήσεις, «ειδικοί», διανοούμενοι της «αυλής και της οθόνης» κ.λπ.) με άκαμπτη ομοφωνία ότι «εκείνο που απουσιάζει δεν είναι οι θέσεις στην αγορά εργασίας αλλά το κατάλληλα εξειδικευμένο προσωπικό που θα τις καλύψει, καθώς στις σημερινές συνθήκες της οικονομίας δημιουργούνται θέσεις εργασίας με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά».
Οι κυρίαρχες τάσεις
Παράλληλα τονίζουν ότι «το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί έγκαιρα σ’ αυτές τις νέες ανάγκες, καθώς έχει δομηθεί πάνω σ’ ένα παρωχημένο σύστημα παραγωγής με κουλτούρα τακτοποίησης και όχι απασχόλησης». Στο πλαίσιο αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας κατηγορείται ότι εμφανίζει εντυπωσιακές «ανελαστικότητες» στην κατάλληλη εξειδίκευση των φοιτητών και σπουδαστών. Τα Πανεπιστήμια κατηγορούνται για αρχαϊσμό, ότι είναι αποκομμένα από τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς. Στο πλαίσιο αυτό συντελούνται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια αλλαγές στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση οι οποίες χαρακτηρίζονται από έναν διπλό προσανατολισμό:
* Από τη μια το ελληνικό Πανεπιστήμιο εξωθείται να μετατραπεί σταδιακά από ένα θεσμό που θεραπεύει επιστήμες και καλλιεργεί την παραγωγή και αναπαραγωγή συστηματικής γνώσης σε ένα μηχανισμό μετάδοσης δεξιοτήτων σε γνωστικά αντικείμενα που παρουσιάζουν συγκυριακά μεγάλη ζήτηση στην αγορά, αντίστοιχο με τους θεσμούς επαγγελματικής κατάρτισης.
* Από την άλλη, ιδιαίτερα κάτω από το βάρος των Συνόδων της Μπολόνια και της Πράγας, και τη σταδιακή σύγκλιση των συστημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις χώρες της Ε.Ε., είναι ευδιάκριτη η πρόθεση για αποδυνάμωση του βασικού προπτυχιακού κύκλου σπουδών από πλευράς παρεχόμενων γνώσεων και το ξεδιάλεγμα των «εκλεκτών» στα μεταπτυχιακά τα οποία ορίζονται ως «ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών».
Με λίγα λόγια, η τάση μετάδοσης εφήμερων και στενών γνώσεων, που προκύπτουν από τον κατατεμαχισμό των επιστημονικών αντικειμένων, μιας «υπερεξειδίκευσης», αποσπασμένης από το θεωρητικό της υπόβαθρο, συνοδεύεται από την ισοδύναμή της τάση «αποειδίκευσης» των σπουδών.
Στο πλαίσιο αυτό οικοδομούνται:
* Αλλοτε πανεπιστημιακά τμήματα με προγράμματα σπουδών προσαρμοσμένα στις ευκαιριακές ανάγκες της αγοράς εργασίας, με έμφαση στην επαγγελματική εξειδίκευση και ως εκ τούτου με παροχή εκπαίδευσης αποσπασματικής, μονόπλευρης και ελλιπούς, χωρίς στοιχειώδη υποδομή σε θεωρητικά και επιστημολογικά ζητήματα, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη μακροπρόθεσμη προσαρμογή των πτυχιούχων στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες και ευμετάβλητες ανάγκες της αγοράς εργασίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τεμαχισμού των σπουδών αποτελούν οι διάφορες στενές ειδικεύσεις της Οικονομικής Επιστήμης με τμήματα λογιστικής και χρηματοοικονομικής, τραπεζικής διοικητικής, στατιστικής, ασφαλιστικής κ.λπ.
* Αλλοτε πανεπιστημιακά τμήματα που υποβαθμίζονται καθώς μεταφέρουν αθόρυβα την ειδίκευση και την υψηλού επιπέδου επιστημονική γνώση στα μεταπτυχιακά.
Μεταπτυχιακά
Συνεπώς, στις μεταπτυχιακές σπουδές ανατίθεται ο ρόλος που είχαν μέχρι πρόσφατα οι προπτυχιακές, υποβαθμίζοντας τις τελευταίες και μετατρέποντας το Πανεπιστήμιο σ’ ένα Λύκειο της δεκαετίας του ‘50 που δίνει μαζικά διπλώματα μη εξειδικευμένων επιστημόνων και τεχνικών, χαμηλού επιπέδου, απαξιωμένα από την αγορά εργασίας, σχεδόν άχρηστα για την παραγωγή ή χρήσιμα μόνο για τα χαμηλά επίπεδά της.
Στην πρώτη περίπτωση, εκεί όπου η ιδεολογία του ανταγωνισμού και η καθυπόταξη των λειτουργιών του πανεπιστημίου στις δυνάμεις της αγοράς επηρεάζουν τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των προγραμμάτων σπουδών, ο κίνδυνος της απαξίωσης του πτυχίου και της ανεργίας των πτυχιούχων επανέρχεται από άλλες παρακαμπτηρίους. Γιατί, βέβαια, είναι γνωστό από την εμπειρία άλλων χωρών ότι η παροχή εξειδικευμένης γνώσης σε προπτυχιακό επίπεδο περιορίζει τις πιθανότητες προσαρμογής στις αέναες αλλαγές της αγοράς εργασίας και επομένως αυξάνει μακροπρόθεσμα τις πιθανότητες της ανεργίας.
Τίτλοι «μιας χρήσης»
Στη δεύτερη περίπτωση, διαμορφώνεται ένα σύστημα μεταπτυχιακών για λίγους, που συνιστούν ουσιαστικά μια τέταρτη βαθμίδα εκπαίδευσης, όπου εκεί παρέχεται (και όχι πάντα και σε κάθε περίπτωση) πια η επιστημονική γνώση και η απαραίτητη ειδίκευση. Αυτό συνάγεται άμεσα από την υιοθέτηση ενός συστήματος σπουδών που στηρίζεται βασικά σε δύο κύκλους σπουδών, έναν προπτυχιακό και έναν μεταπτυχιακό, όπου το επίπεδο του προπτυχιακού θα είναι υποβιβασμένο. Αυτή η κατεύθυνση υποβάθμισης σημαίνει ότι ο «τίτλος» του Πανεπιστημίου δεν θα έχει καμιά απολύτως σχέση με τα πανεπιστημιακά πτυχία που όλοι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια θα βγάζουν μαζικά αποφοίτους χωρίς ολοκληρωμένες επιστημονικές γνώσεις και χωρίς φυσικά και τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα που αρκετοί επιστημονικοί κλάδοι έχουν κατοχυρώσει μέχρι σήμερα. Δηλαδή, θα αποτελούν μια στρατιά ανέργων ή αλλιώς «απασχολήσιμων», «ευέλικτων» και χωρίς δικαιώματα νέων.

Πηγή: «Εφημερίδα των Συντακτών»

«Είσαι πιο τζάμπας κι από τους τζαμπατζήδες...»

Αρθρογράφος: Πέτρος Κατσάκος

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιώ σε καθημερινή βάση, πρωί μεσημέρι βράδυ, λεωφορεία τρόλεϊ και ηλεκτρικό, για τις μετακινήσεις μου σαν εργαζόμενος. Τις περισσότερες φορές με εισιτήριο μα κάποιες «δύσκολες» μέρες του μήνα και χωρίς αυτό. Και δεν είμαι μόνος μου.
Είναι κι άλλοι πολλοί. Τους αναγνωρίζω από το βλέμμα σε κάθε στάση. Με τον τρόπο που κοιτούν όσους μπαίνουν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου. Όχι δεν είναι μέλη του κινήματος «Δεν Πληρώνω», ούτε αντεξουσιαστές, ούτε μηδενιστές συριζαίοι. Είναι μέλη του κινήματος «Δεν έχω να πληρώσω».
Κάποιους από αυτούς θα τους συναντήσεις και στις ουρές του ΟΑΕΔ, κάποιους άλλους την ώρα που ξεστήνουν τους πάγκους οι μανάβηδες στην λαϊκή. Είναι και πιτσιρικάδες με σκοροφαγωμένο χαρτζιλίκι που γράφουν στα τρύπια τους παπούτσια τα ελλείμματα του ΟΑΣΑ ή όπως αλλιώς το λένε. Είναι ένας άλλος κόσμος αδερφέ. Ένας κόσμος που ούτε καν τον ξέρεις. Που δεν έχει τύχει να τον συναντήσεις. Δεν συχνάζουν στα ίδια στέκια με σένα. Δεν έχουν στο κάτω κάτω την κουλτούρα σου να πάνε με τα πόδια. Γιατί εσύ είμαι σίγουρος πως αν μια μέρα έμενες άφραγκος θα προτιμούσες να το κόψεις ποδαράτο παρά να ζημιώσεις το ελληνικό δημόσιο με έστω και ένα ευρώ. Αυτοί μπορεί και να σε ξέρουν όμως. Μπορεί να σε έχουν δει κανένα βράδυ στο γυαλί να σχολιάζεις και να κουνάς το δάχτυλο. Όλο και κάπου θα σε έχει πάρει το μάτι τους να ξερογλείφεσαι πίσω από κανέναν υπουργό. Παλιά ίσως και να σε ζήλευαν, ίσως και να σε έπαιρναν στα σοβαρά την ώρα που ρητόρευες μπροστά στο γεμάτο τους τραπέζι και την επόμενη μέρα στο λεωφορείο ίσως να είχαν και την κουβέντα σου. Μα τώρα που το τραπέζι είναι πιο άδειο και στο λεωφορείο δεν μιλούν πολύ γιατί είναι πάντα σε ετοιμότητα να σαλτάρουν, δεν ασχολούνται πια μαζί σου. Τζάμπα τα λες και τα γράφεις. Γιατί φάνηκε πως είσαι πιο τζάμπας κι από τους τζαμπατζήδες

: http://www.alfavita.gr/

Τζαμπατζήδες και συγγραφείς

του Νίκου Σαραντάκου

Ποιος θα γράψει μια τόσο θλιβερή μπαλάντα για τους ελεγκτές εισιτηρίων άδοξοι πούναι; 
(Στο διβάνι με τον Καρυωτάκη)   

Η είδηση για τον θάνατο του 19χρονου στο Περιστέρι, που έπεσε και τραυματίστηκε θανάσιμα καθώς προσπαθούσε να βγει από το τρόλεϊ, συντάραξε και όχι άδικα μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, όπως τουλάχιστον εκφράστηκε στα κοινωνικά μέσα, κι ας επιμένει το κλισέ ότι τον Αύγουστο, και ακόμα πιο πολύ τον Δεκαπενταύγουστο, ειδήσεις δεν υπάρχουν πέρα από τα ρεπορτάζ για το πού πέρασαν τη χρονιάρα μέρα ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί.   
Μοιραία, βρίσκω κι εγώ ότι το άρθρο που είχα ετοιμάσει έχει γίνει εντελώς άκαιρο και το μεταθέτω για άλλοτε, ενώ καταθέτω εδώ μερικές σκέψεις για το γεγονός και τον αντίχτυπό του στη μπλογκόσφαιρα, ειδικά για τον θόρυβο που έγινε με το σχόλιο της συγγραφέα Λένας Διβάνη.   
Ο 19χρονος που σκοτώθηκε δεν είχε εισιτήριο. Μπορεί τα 1,40 ευρώ του εισιτηρίου να φαίνονται ελάχιστα, αλλά για έναν άνεργο είναι πολλά. Εδώ που τα λέμε, πολλά είναι και για έναν εργαζόμενο με τους σημερινούς πετσοκομμένους μισθούς. Το πηγαινέλα των 2,80 ευρώ μπορεί να αντιπροσωπεύει πάνω από το 10% του μεροκάματου ενός νέου, κάτι που ασφαλώς είναι υπέρογκο. Θυμηθείτε ότι οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά από τότε που άρχισε η κρίση, την ίδια στιγμή που τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας καταβαραθρώθηκαν. Επίσης, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, δεν έχουν παρθεί μέτρα για τις ευπαθείς ομάδες, π.χ. μια κάρτα ανέργων που θα δίνει στον άνεργο δικαίωμα μετακίνησης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δωρεάν ή για ένα συμβολικό ποσό -5 ευρώ το μήνα, ας πούμε. Αντίθετα, έχει ενταθεί η προσπάθεια να πιαστούν οι “τζαμπατζήδες” με παροχή υλικών κινήτρων στους ελεγκτές εισιτηρίων, κάτι που έχει μετατρέψει πολλούς σε άτεγκτους κυνηγούς “τζαμπατζήδων”, μια και κάθε σύλληψη παραπτωματία αυξάνει το δικό τους κέρδος.   
Να πούμε παρεμπιπτόντως ότι η δραστηριότητα των ελεγκτών εισιτηρίων γίνεται σε συνθήκες οριακής νομιμότητας, διότι ναι μεν η μη πληρωμή εισιτηρίου είναι παράπτωμα, όμως είναι πταίσμα, και ένας πολίτης δεν δικαιούται να συλλαμβάνει πολίτες για πταίσματα, επιπλέον δε η κατακράτηση του παραπτωματία “τζαμπατζή” δεν φαίνεται να δικαιολογείται νομικά. (Όμως νομικός δεν είμαι, κι εγώ αλλού τα διάβασα και ευχαρίστως να ακούσω τη γνώμη ειδικότερων).     
Αλλά αυτά μπορούμε να τα συζητήσουμε άλλη φορά· όταν χάνεται έτσι άδικα μια ζωή που δεν πρόλαβε καλά-καλά να ζήσει, περνάνε σε δεύτερη μοίρα οι σκέψεις για την ορθολογικότερη οργάνωση των αστικών συγκοινωνιών. Νομίζω μάλιστα ότι είναι η πρώτη φορά που έχουμε τέτοιον θάνατο, αν και κάμποσοι νέοι έχουν βρει τον θάνατο κυνηγημένοι από όργανα της τάξης. Θυμάμαι την περίπτωση του 16χρονου Σιδέρη Ισιδωρόπουλου, μέλους της μικρής αριστερίστικης οργάνωσης ΚΟ Μαχητής, που χτυπήθηκε θανάσιμα από αυτοκίνητο γύρω στο 1976, προσπαθώντας να αποφύγει αστυνομικούς που τον κυνηγούσαν για παράνομη αφισοκόλληση. Πιο πρόσφατα, οι μεγάλες πολυήμερες ταραχές στα παριζιάνικα προάστια το 2005 ξέσπασαν όταν δυο νέοι που τους κυνηγούσε η αστυνομία ύστερα από καταγγελία περιοίκου κρύφτηκαν σε έναν μετασχηματιστή και κάηκαν από ηλεκτροπληξία, Μικρότερες ταραχές συμβαίνουν πολύ συχνά στα προάστια γαλλικών πόλεων όταν κάποιος νέος τραυματιστεί ή βρει τον θάνατο ενώ τον κυνηγάει η αστυνομία, συχνά επειδή είναι ύποπτος ή δράστης μικροκλοπής.   
Σε σχέση με τον θάνατο του 19χρονου στο Περιστέρι, μεγάλος θόρυβος έγινε στη μπλογκόσφαιρα από ένα σχόλιο της γνωστής συγγραφέα Λένας Διβάνη στο τουίτερ, ότι «Συμπέρασμα: οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό». Ακολούθησε καταιγισμός σχολίων, που όλα σχεδόν ήταν επικριτικά, πολλά δε ήταν εξαιρετικά βίαια. Η Λένα Διβάνη έκανε και δεύτερο σχόλιο, όπως διαβάζω: «Είναι απίστευτο ότι μια φραση που στην ουσία έλεγε ότι το τραγικό αυτό ατύχημα δεν σημαίνει ότι το επάγγελμα του ελεγκτή (που υπαρχει σε ολο τον κοσμο χωρις εξαιρεση) είναι ρουφιανια, κατεληξε σ’ αυτο το παραλήρημα μισους. Λυπάμαι πολύ».   
Τα βίαια σχόλια που έγιναν στα κοινωνικά μέσα εναντίον της κ. Διβάνη κανείς δεν τα επιδοκιμάζει. Ούτε με βρίσκει σύμφωνο η πρακτική πολλών, όταν επικρίνουν κάποιον λογοτέχνη για τις πολιτικές του απόψεις, να αρνούνται εντελώς και τη συγγραφική του αξία, νομίζοντας ότι έτσι τον κατατροπώνουν, ενώ στην πραγματικότητα μειώνουν την αξιοπιστία της κριτικής τους. Η Λένα Διβάνη δεν είναι “συγγραφέας ροζ μυθιστορημάτων”, όπως τη θέλει η συντάκτρια της Αυγής, ούτε είναι ο Π. Τατσόπουλος παραλογοτέχνης εφάμιλλος της Μαντά, όπως ισχυριζόταν ένας πρώην φίλος στο Facebook. Με τέτοιες ισοπεδώσεις, συζήτηση δεν γίνεται. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το κυρίαρχο.
Εμένα αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι μπροστά σε μια τραγική είδηση, και μάλιστα όχι πολύ συνηθισμένη, μια γνωστή συγγραφέας διάλεξε να εστιάσει τον σχολιασμό της στην ανάγκη να συνεχιστεί απρόσκοπτο το έργο των ελεγκτών εισιτηρίων. Περιμένει κανείς από τους συγγραφείς να αναδείχνουν κρυφές πτυχές των γεγονότων, αλλά ομολογώ ότι την έγνοια για το λοιδορημένο επάγγελμα του ελεγκτή την περίμενα από τον υπουργό Συγκοινωνιών, όχι από τη συγγραφέα. Από τους συγγραφείς περιμένει κανείς κάτι παραπάνω από το να συνθέτουν την Ελεγεία του Συκοφαντημένου Ελεγκτή ή να καταδικάζουν την ανέχεια απ’ όπου κι αν προέρχεται. Περιμένει να συνταχθούν με τον Γιάννη Αγιάννη, όχι με τον Ιαβέρη. Κι όταν οι προσδοκίες αυτές δεν εκπληρώνονται, η απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει σε βίαια σχόλια σαν κι αυτά που έγιναν για τη Λ. Διβάνη, που άλλωστε έχουν δυστυχώς συμβεί πολλές φορές, καθώς το μέσο, το Διαδίκτυο εννοώ, προάγει τέτοιες συμπεριφορές.   
Όσο για τον υπουργό που ανέφερα, τον υπουργό Ανάπτυξης που είναι αρμόδιος για τις συγκοινωνίες, δεν άργησε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που είχα, εφόσον δήλωσε στη Βουλή ότι: «Μας ενδιαφέρει όλοι να είναι ίσοι απέναντι στο νόμο. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε το φαινόμενο των τζαμπατζήδων». Παραφράζοντας τον Ανατόλ Φρανς, θα λέγαμε ότι πράγματι όλοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο: ο νόμος απαγορεύει εξίσου στους φτωχούς όσο και στους πλούσιους να ζητιανεύουν, να κλέβουν ψωμί και να μην πληρώνουν στο τρόλεϊ. Και βέβαια, τόσο φτωχοί όσο και πλούσιοι είναι εξίσου ελεύθεροι να προσλάβουν έναν καλό δικηγόρο και με αλλεπάλληλες αναβολές να πετύχουν την παραγραφή του αδικήματός τους, αν κατηγορούνται, ας πούμε, για λαθρεμπορία καυσίμων.   
Υστερόγραφο: Στην τελευταία παράγραφο, υπάρχει μια ανακρίβεια: η δήλωση του κ. Χατζηδάκη έγινε όχι χτες, αλλά πριν από δύο μήνες. Με τη γνωστή ισοπέδωση του χρόνου στο Διαδίκτυο, παρουσιάστηκε σαν χτεσινή. Η ουσία δεν αλλάζει βέβαια.   

Πηγή: sarantakos.wordpress.com - 

Ένας «τζαμπατζής» λιγότερος... για ένα γαμοεισιτήριο κι ένα κωλοευρώ

Του Πέτρου Κατσάκου

«Ο νόμος, στην μεγαλοπρεπή του ισότητα, απαγορεύει και στους πλούσιους όπως και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από τα γεφύρια ή στις παραλίες, να ζητιανεύουν στους δρόμους και να να κλέβουν ψωμί» καθώς και να μην πληρώνουν εισιτήριο στο τρόλεϊ θα μπορούσε να προσθέσει κανείς στην ρήση του Ανατόλ Φράνς. 
Δυστυχώς, όμως, σε μιά χώρα που η ανθρώπινη ζωή κοστίζει 1,40 ευρώ, αμέσως μετά την τραγωδία, τα στοιχήματα άρχισαν να πέφτουν βροχή για το ποιος κρατικός «διανοούμενος» ή αξιωματούχος θα ζητούσε πρώτος να σταλεί το πρόστιμο για την μια ακύρωση εισιτηρίου στην οικογένεια του νεκρού 18χρονου - και να...
τους κατασχεθεί το σπίτι ενδεχομένως αν δεν το πληρώσουν αμέσως. 
Το στοίχημα κέρδισε λίγες ώρες μετά το θάνατο του απελπισμένου αγοριού η συγγραφέας Λένα Διβάνη που σχολιάζοντας το γεγονός έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter: «Συμπέρασμα. Οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν την δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό».   
Αλήθεια, τι πιό λογικό από το να πηδάνε οι «τζαμπατζήδες» από τα τρόλει και οι χρεωμένοι από τα μπαλκόνια; Αυτοί οι σταμπαρισμένοι κηφήνες της κοινωνίας που με την στάση τους πιάνουν κορόιδα όλους τους υπόλοιπους, μαζί και την κυρία Διβάνη, που πληρώνουν κανονικά τις δόσεις τους και ακυρώνουν τα εισιτήριά τους. Και φυσικά όποιος τολμήσει να ψελλίσει έστω και λέξη για τα κρούσματα της μνημονιακής «καθημερινότητας της απόγνωσης» θα κατηγορηθεί πάραυτα ως φτηνός λαικιστής. Σαν τους λαικιστές συνεπιβάτες του αγοριού που προθυμοποιήθηκαν να πληρώσουν αυτοί από την τσέπη τους το αντίτιμο του εισιτηρίου στον μαινόμενο ελεγκτή που επέμενε να οδηγήσει τον «τζαμπατζή» στο αστυνομικό τμήμα. 
Αυτό όμως δεν χωράει στην λογική των κρατικών «διανοούμενων» που μη έχοντας μπει ποτέ στη ζωή τους σε τρόλει και λεωφορείο αδυνατούν να καταλάβουν την αλληλεγγύη των «κορόιδων» στους «τζαμπατζήδες» των ημερών μας. Γιατί απλά δεν ξέρουν πως η ανθρωπιά κρατιέται ακόμα από τις χειρολαβές των λεωφορείων.

LEFT

Υποχρεωμένοι να αποδράσουν

Του Τάσου Παππά

Θύμωσαν ορισμένα μέσα ενημέρωσης, παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και οι οπαδοί της φυλετικής καθαρότητας του ελληνικού έθνους με την εξέγερση των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα -τόπος κράτησης και όχι φιλοξενίας, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση- και προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο, επειδή δέκα απ’ αυτούς δραπέτευσαν. Τους παρουσίασαν σαν μια κινούμενη απειλή για τους φιλήσυχους κατοίκους της περιοχής.
Πώς τολμούν αυτοί οι παρίες να ξεσηκώνονται εναντίον ενός κράτους που τους προσφέρει στέγη (κάτι κοντέινερ όπου η θερμοκρασία ντάλα καλοκαίρι φτάνει τους 50 βαθμούς), τροφή (μερίδες της συμφοράς) και ιατρική περίθαλψη (άσ’ τα να πάνε). Αγνώμονες και θρασείς. Τους πρέπει σκληρή τιμωρία, παράταση της παραμονής στον χώρο και ακύρωση κάθε διαδικασίας εξέτασης των αιτημάτων τους. Επειδή η άγνοια και η εσκεμμένα μονόπλευρη πληροφόρηση είναι τα υλικά με τα οποία τρέφεται το τέρας της δημαγωγίας και της μισαλλοδοξίας, καλό είναι να γνωρίζουμε ορισμένα βασικά πράγματα για να μην πέφτουμε θύματα της νοσηρής αφήγησης σκοταδιστικών κύκλων.
- Οι άνθρωποι που βρίσκονται στα «κέντρα υποδοχής» δεν είναι εγκληματικά στοιχεία. Δεν έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα κάτι διαφορετικό. Η μόνη παρανομία τους είναι η είσοδος στη χώρα μας χωρίς χαρτιά (πλημμέλημα).
- Οταν τους αντιμετωπίζεις σαν να είναι σκουπίδια, πρέπει να είσαι πολύ αφελής να πιστεύεις ότι δεν θα αντιδράσουν, ακόμη και με βίαιο τρόπο. Η μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπεια επιτρέπει τη χρήση όλων των μέσων. Σπρώχνοντάς τους στην απελπισία και αφαιρώντας τους το δικαίωμα να διεκδικήσουν με νόμιμο τρόπο την παραμονή τους στη χώρα, δημιουργείς τις προϋποθέσεις για να τους οδηγήσεις (εν απογνώσει) σε πολύ πιο σοβαρές παραβατικές στάσεις.
- Η κυβέρνηση, με την απόφασή της να παρατείνει τον χρόνο κράτησης, παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους, το Σύνταγμα, τις ευρωπαϊκές συμφωνίες και τη διεθνή πρακτική για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
- Υποχρέωση κάθε ατόμου που εγκαταβιώνει, παρά τη θέλησή του, είναι η απόδραση. Πόσο μάλλον όταν το μόνο αδίκημα που έχει διαπράξει είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ελληνικό δικαστήριο αθώωσε μετανάστες που δραπέτευσαν από κρατητήρια της Ηγουμενίτσας, αναγνωρίζοντας ότι στις συνθήκες που είχαν υποχρεωθεί να ζουν δεν τους έμενε τίποτε άλλο από το να φύγουν.
- Η Ελλάδα ως ευρωπαϊκή χώρα και ως μέλος της ευρωζώνης είναι υποχρεωμένη να προστατεύει όλους όσοι κινούνται στην επικράτειά της, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας. Αυτό επιτάσσουν τα κείμενα αρχών που έχει υπογράψει, αυτό επιτάσσει η ευρωπαϊκή αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ωστόσο το πρόβλημα είναι μεγάλο, σύνθετο και με πολλές διαστάσεις. Αν συμφωνήσουμε, γιατί αυτό επιβάλλει το δημοκρατικό ήθος, ότι οι πρακτικές του εγκλεισμού και της βάρβαρης συμπεριφοράς εκτός από αναποτελεσματικές, όπως ήδη έχει αποδειχθεί, είναι και αποδοκιμαστέες, αφού δεν ταιριάζουν σε μια ευρωπαϊκή χώρα και σ’ ένα κράτος δικαίου, πρέπει να συμφωνήσουμε επίσης ότι δεν δίνουν απάντηση στο ακανθώδες ζήτημα ούτε ο ανέξοδος αντιρατσισμός των μορφωμένων στρωμάτων που ζουν σε «ασφαλείς περιοχές», ούτε η από καθέδρας ρητορική περί προλεταριακού διεθνισμού ενός τμήματος της Αριστεράς. Και η γενικευμένη καταστολή και οι ακαδημαϊκού τύπου προσεγγίσεις δεν συνιστούν λύσεις.

 «Εφημερίδα των Συντακτών»

Δύο μήνες από το «μαύρο» στην ΕΡΤ – «Η πιο μεγάλη ώρα, είναι τώρα»!

Η κυβέρνηση έπαιξε με την ΕΡΤ και ...έχασε

Του  "Δρυοκολάπτη" από τον asyntaxtostypos 


Δύο μήνες από το «μαύρο» στην ΕΡΤ – «Η πιο μεγάλη ώρα, είναι τώρα»! 

Την Κυριακή 11 Αυγούστου, συμπληρώνονται 2 μήνες από τότε που η κυβέρνηση έριξε «μαύρο» στην ΕΡΤ και σε κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας, ξεσηκώνοντας (και) τηδιεθνή κατακραυγή. (Δες σχετικό VIDEO, ΕΔΩ: http://www.youtube.com/watch?v=sOwVOkXK7z0). Δύο μήνες μετά, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έχουν καταθέσει αγωγές κατά των παράνομων απολύσεων και του λουκέτου, μένουν όρθιοι και αγωνίζονται.Παραμένουν στα κτίρια της τηλεόρασης και του Ραδιοφώνου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκηκαι μεταδίδουν κανονικό πρόγραμμα που μεταδίδεται μέσω διαδικτύου:www.thepressproject.gr . Σε ορισμένες περιπτώσεις, το πρόγραμμα μεταδίδεται και αναλογικά από τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς δέκτες. Η εξουσία έχει ενοχληθεί ακόμα και από αυτές τις εκπομπές και, τις τελευταίες ημέρες ρίχνει τους πομπούς σε διάφορες περιοχές της χώρας. (Δες σχετική ανακοίνωση ΠΟΕΣΥ, ΕΔΩ).
Τα «μαύρα» μεσάνυχτα της Παρασκευής 9 Αυγούστου, έληξε και η δεύτερη προσπάθεια της μνημονιακής φασίζουσας κυβέρνησης να διχάσει τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, καλώντας τους να υποβάλλουν τα χαρτιά τους για τον λεγόμενο «μεταβατικό» προς την ΝΕΡΙΤ, «φορέα»-φάντασμα, όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο καθ. Εργατικού δικαίου στο ΑΠΘ, Άρις Καζάκος. (Δες τη νομική άποψή του, ΕΔΩ). Κάποιοι έπεσαν στην παγίδα και «υπέγραψαν». Τις επόμενες ώρες θα φανεί τι έκταση έχει αυτό το φαινόμενο.
Τους ευσεβείς πόθους της κρατικής-κυβερνητικής εξουσίας για διχασμό των εργαζομένων, υποβοηθούν τα τελευταία 24ωρα οι «εφεδρείες» του συστήματος:συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία, «συνάδελφοι» σε διατεταγμένη κομματική υπηρεσία (κυρίως από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ παρά της ΝΔ), μέλη αυτοσχέδιων «διαπραγματευτικών» επιτροπών, ακροδεξιοί «κομμουνιστοφάγοι» και άλλοι «ανεξάρτητοι μεμονωμένοι» που προσπαθούν να πείσουν με κάθε, άμεσο ή έμμεσο, τρόπο, τους εργαζόμενους της ΕΡΤ να προσχωρήσουν στην παράλογη «λογική» της ήττας και της υποβολής αιτήσεων. Ένα από τα συνηθέστερα «επιχειρήματα» των «αφανών» αυτού του μηχανισμού πίεσης, τίθεται σε συναδέλφους π.χ. της ΕΡΤ3 υπό τη μορφή ερωτήματος: «θα τους κάνουμε τη χάρη στην κυβέρνηση, εμείς, οι πιο μαχητικοί της ΕΡΤ να αυτοεξαιρεθούμε από το νέο μόρφωμα και έτσι να τους «εξυπηρετήσουμε» απαλάσσοντάς τους από την παρουσία μας και κυρίως από την «ενοχλητική» δημοσιογραφική -και όχι μόνο- φωνή μας; Βεβαίως, το ερώτημα είναι… αφαιρετικό. Στο νέο σχήμα τύπου ΥΕΝΕΔ, δεν θα έχουν καμία τύχη οι «αιρετικές» φωνές. Μην τρέφει κανείς, καμία αυταπάτη! Είναι σαν να πέφτει κάποιος μέσα σε μια κρεατομηχανή προσδοκώντας να προωθήσει την… «υγειινή διατροφή»!
Την ίδια ώρα διαχέεται και η φημολογία ότι το κράτος του Σαμαρά και του Βενιζέλου, θα εκμεταλλευτεί τη «χαλαρότητα» του 15αύγουστου και θα επιχειρήσει να αιφνιδιάσει τους εργαζόμενους της ΕΡΤ και της ΕΡΤ3 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη προχωρώντας σε βίαιες εκκενώσεις των κτιρίων με παρουσία εισαγγελέων. (Από ό,τι φαίνεται, το πολιτικό κόστος δεν τους νοιάζει, αρκεί να εξυπηρετήσουν τους εντολείς τους, Γερμανούς, τροϊκανούς και επιχειρηματικούς κύκλους). Απέναντι σε αυτές τις φήμες, ο καθένας/καθεμία που συμμετέχει είτε στο εκπεμπόμενο πρόγραμμα, είτε στην περιφρούρηση των κτιρίων-εργασιακών χώρων, οφείλει: ούτε να φοβάται ούτε να εφησυχάζει.Επιβάλλεται η επαγρύπνηση και η συνεχής εξωστρεφής δραστηριότητα στη διάρκεια αυτών των δύσκολων 24ώρων προκειμένου να «βγει» ο Αύγουστος. Η συνέχιση των εκδηλώσεων (μουσικών-καλλιτεχνικών-προβολών ταινιών κλπ.) έξω από την Αγία Παρασκευή στην Αθήνα και στη Λεωφόρο Στρατού (ΤV ΕΡΤ3) και στην Αγγελάκη 14(Ραδιόφωνο ΕΡΤ3) στη Θεσσαλονίκη, είναι επιβεβλημένη εκ των πραγμάτων προκειμένου να μην πιαστεί κανένας στον ύπνο, από κανέναν «γαλατά»…
Σε κάθε περίπτωση, 2 μήνες και μία ημέρα μετά την 11η Ιούνη που έπεσε το «μαύρο» (και δεν έφυγε ποτέ, παρά την «εκπομπή» της Δ.Τ. -Δύναμης Τροϊκανών), δηλαδή, την προσεχή Δευτέρα 12 Αυγούστου, θα «ξεκαθαρίσει» το τοπίο στο εσωτερικό των εργαζομένων στην ΕΡΤ. Είναι η μέρα που, μετά τη λήξη των προθεσμιών υποβολής για τις 583+1453 «θέσεις» στο μεταβατικό έκτρωμα, θα πρέπει κανείς να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει». Γιατί, εκ των πραγμάτων, όσο και αν πάντοτε η περίφημη ενότητα είναι το ζητούμενο, οι άνθρωποι που επέλεξαν «να κάνουν τα χαρτιά τους» (σε ορισμένες περιπτώσεις, καταστρατηγώντας τις καταστατικές αρχές και αποφάσεις των ίδιων τους των ενώσεων-σωματείων), δεν έχουν πλέον τις ίδιες προσδοκίες από τον δίμηνο αγώνα και δεν μπορούν να μάχονται από κοινού και επί ίσοις όροις με τους υπόλοιπους: Σύμφωνα «με το γράμμα του νόμου», οι (λίγοι)«δηλωσίες» (όπως τους χαρακτηρίζει π.χ. η ΠΟΣΠΕΡΤ – δες σχετική ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΕΔΩ ) θα περιμένουν να μπουν ξανά στα κτίρια να «δουλέψουν» με τη συνοδεία της… αστυνομίας(!), αφού προηγουμένως οι πολλοί θα πρέπει «να τους αδειάσουν τη γωνιά».

Με ποιον τρόπο, λοιπόν, θα μπορέσουν να «συνυπάρξουν» μέσα στα «κάστρα» του αγώνα οι «δηλωσίες» μαζί με τους ανυποχώρητους αγωνιστές συναδέλφους που ρισκάρουν τα πάντα προκειμένου να νικήσουν και που δεν έκαναν εκπτώσεις στην αξιοπρέπειά τους; Αντικειμενικά (και δεν χαίρεται κανείς γι’ αυτό) θα βρίσκονται πλέον σε «αντίπαλα στρατόπεδα». Πάντως, σε΄κάθε περίπτωση, αυτή την αδυναμία «συγκατοίκησης» θα πρέπει να την καταλάβουν ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ αυτοί που υπέβαλλαν αιτήσεις για το «μεταβατικό» και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να επιβληθεί δια της βίας η έξοδός τους από τα κτίρια από ΑΛΛΟΥΣ. Όμως, ποιος μπορεί να προβλέψει επακριβώς τι θα συμβεί όταν οι μεν θα βγαίνουν από τα κτίρια και οι άλλοι θα μπαίνουν; Γιατί, «οικογένειες», έχουν ΟΛΟΙ. Απλώς, για κάθε έναν/μία ξεχωριστά, υπάρχει πια,διαφορετικό «κοστολόγιο», στην τιμή, την υπόληψη, και την αξιοπρέπεια. Όλοι θα κληθούν, λοιπόν, να αναλάβουν το κόστος των επιλογών τους και να αναλογιστούν αν με τις πράξεις τους, έβλαψαν κάποιον διπλανό τους.
Όσο για την κυβέρνηση, θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει ότι με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, έπαιξε και έχασε. Και ότι η επανάληψη ενός ακόμη χειρότερου λάθους (μετά το πραξικοπηματικό λουκέτο στην ΕΡΤ) με μία ενδεχόμενη βίαιη καταστολή και εκκένωση των κτιρίων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα επισπεύσει απλώς την πτώση της. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να βγάλει πλέον και τον υπόλοιπο πληθυσμό της χώρας, στους δρόμους. Γιατί η κοροϊδία και το ψέμα, δεν διαρκούν για πάντα (δες σχετικό VIDEO ΕΔΩ:http://www.youtube.com/watch?v=xD9bAjlMrVQ).
Η λύση της ακύρωσης της κατάργησης της ΕΡΤ και των απολύσεων είναι η μόνη ενδεδειγμένη λύση για την κυβέρνηση. Είναι άλλωστε η θέση που εκφράζει η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της ΕΡΤ, των σωματείων τους, των νομικών και των συμπαραστατών τους, εντός κι εκτός της Ελλάδας.
Όσοι συνεχίζουν να αγωνίζονται μπορεί και να νικήσουν. Όσοι δεν αγωνίζονται, έχουν ηττηθεί, ήδη.