"Το τρίο του ΣΚΑΪ, λοιπόν, το οποίο, ανεξαρτήτως ταξικής αφετηρίας, αφού διάλεξε στρατόπεδο με τη δέουσα ταξική μεροληψία, συνδημιούργησε και συνυπηρετεί το αντιπαράδειγμα του κατεξοχήν ανθρωπισμού: αν δηλαδή ο ανθρωπισμός προφανώς αναγνωρίζει ως μείζον της ιστορίας την ταξική πάλη, συντασσόμενος με τον αδύναμο, για τους ίδιους δεν υπάρχουν παρά μοναχά τ’ αφεντικά συν ένα μάτσο εργάτες κουρελήδες, οι οποίοι και χρησιμοποιούνται κατά πώς βολεύει τον αφέντη"
της Κατέ Καζάντη
Η εκπροσώπηση του καπιταλισμού στην πιο θλιβερή του εκδοχή: το τρίο Σημίτη–Τσίμα–Κοσιώνη δεν χρειάζεται να βγάλει άχνα. Και δια της απόλυτης σιωπής ακόμα, το υπόδειγμα του πολιτευόμενου βίου τους κραυγάζει την πολιτισμική τους απαξία. Η συστημική μετα-θρησκεία, την οποία υπηρετούν ανερώτητα, μπορεί να μοιάζει –ή να είναι- η πεμπτουσία της κυρίαρχης ιδεολογίας, το ανθρωπολογικό όμως πρότυπο που υποδεικνύουν δεν είναι παρά το παρακολούθημα των νικητών του Survivor. Της αποθέωσης, δηλαδή, των εκφραστών ενός συστήματος που υπηρετεί έναν τέτοιο ατομισμό, ώστε ο επιβιώσας να μετέρχεται τέτοιας λογής μέσα και για καιρό τόσο ώσπου να καταντά απάνθρωπος. Και μάλιστα, προκειμένου να εξασφαλίσει όχι μονάχα έπαθλα, αλλά και τα χρειώδη για τη ζωή.
Το τρίο του ΣΚΑΪ, λοιπόν, το οποίο, ανεξαρτήτως ταξικής αφετηρίας, αφού διάλεξε στρατόπεδο με τη δέουσα ταξική μεροληψία, συνδημιούργησε και συνυπηρετεί το αντιπαράδειγμα του κατεξοχήν ανθρωπισμού: αν δηλαδή ο ανθρωπισμός προφανώς αναγνωρίζει ως μείζον της ιστορίας την ταξική πάλη, συντασσόμενος με τον αδύναμο, για τους ίδιους δεν υπάρχουν παρά μοναχά τ’ αφεντικά συν ένα μάτσο εργάτες κουρελήδες, οι οποίοι και χρησιμοποιούνται κατά πώς βολεύει τον αφέντη. Οτιδήποτε αντίκειται στην αστική κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία και κατανοεί τον ανθρωπισμό ως ένα είδος μεταηθικής φιλανθρωπίας προς τον αδύναμο, τους βρίσκει απέναντι, πολέμιους. Η όντως αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια με τον ταξικό παράγοντα να κυριαρχεί, είναι, σε κάθε περίπτωση, η κόλασή τους.
Η ζοφερή αλήθεια της ιστορικής πραγματικότητας είναι πως τέτοιοι τύποι θα επιβιώνουν πάντα. Στο Survivor της ζωής, αν η ζωή αντιγράφει το θέαμα, αυτοί που καταφάσκουν στον κοινωνικό δαρβινισμό, αυτοί θα επιβιώνουν και στον πολιτικό βίο. Με δεδομένη την επιθυμία των από πάνω να ασκήσουν με τα θεάματα μια κατασταλτική, πειθαρχική λειτουργία, μέσα στα κομφορμιστικά πλαίσια ενός δεδομένου πολιτισμού, όσοι προσφέρουν τα καλύτερα στο αφέντη, αυτοί θα επιβραβεύονται –με γάλα καρύδας και άλλα αγαθά. Μετά το ένα Survivor, λοιπόν, το θέαμα στους δέκτες συνεχίζεται, για να υποδείξει ποιοι τελικά επιβιώνουν.
Ο αριστερός που είδε το φως το αληθινό και ανένηψε, η αναπαραγωγός ψευδοειδήσεων και ο σοσιαλδημοκράτης που ακολούθησε τον δεξιό κατήφορο των απανταχού ομοϊδεατών του είναι αυτοί που κατέχουν –ακόμα, δυστυχώς- την εξουσία. Αλληλοτρώγονται ενίοτε, συνασπίζονται, όμως, γίνονται μια γροθιά, όταν απειλείται η επιβίωση των εξουσιών τους. Προς τούτο συμμερίζονται και την παραμικρή απόχρωση των ιδεών των σκληρών της Ευρώπης. Μπροστά στον κοινό εχθρό, οι μικροδιαφορές λησμονούνται. Έτσι κυβερνούσαν, έτσι κυβερνούν: με την εξουσία τους να διαχέεται σε όλη τη σφαίρα του δημόσιου βίου, από την τηλοψία μέχρι το κοινοβούλιο.
Ακόμα κι αν «οι «θεωρίες» τους» -βλέπε Αλτουσέρ- «είναι ιδεολογικές παλιατσαρίες, που ανακαινίζονται με μεγάλες ποσότητες από διανοητικές εκζητήσεις και υπερσύγχρονες μαθηματικές τεχνικές», δεν είναι εύκολο να τους νικήσεις. Όπως και το σκουπιδαριό του τηλεοπτικού Survivor χτυπάει κόκκινο στις τηλεθεάσεις, έτσι και οι επιζήσαντες – νικητές του καπιταλισμού έχουν το κοινό τους. Το οποίο, δυστυχώς, διευρύνεται από πολλούς νεοπρολετάριους, θύματα του κοινωνικού αυτοματισμού.
Στη μεγάλη ιστορική εικόνα, η αφήγηση του καπιταλισμού είναι απαράλλακτη με εκείνη του τηλεοπτικού παιχνιδιού. Νικάει ο καλύτερος, η αριστεία του Μητσοτάκη στην πράξη. Οι δυο δουλευταράδες του ιδιωτικού τομέα και ο τρίτος, ο ινστρούχτορας του εκσυγχρονισμού, στο ίδιο τέμπο με τον πολιτικό κληρονόμο, οπαδό του ριγκανοθατσερισμού, διεκδικούν μαχητικά να κρατήσουν όσα έχουν και να λάβουν κι άλλα.
Το ζήτημα είναι αν τους αφήσει ο λαός.
ARTINEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου