Ποιος φταίει;

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Δεν λέει να κοπάσει η συζήτηση με κεντρικό θέμα «γιατί οι άλλες χώρες που είχαν σοβαρά προβλήματα έχουν βγει από τη στενωπό και η Ελλάδα πηγαίνει από πρόγραμμα σε πρόγραμμα και από αποτυχία σε αποτυχία;». Ορισμένοι απλώς θέτουν το ερώτημα χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να δώσουν απαντήσεις.

Αλλοι, ανάμεσά τους ο Σόιμπλε και αρκετοί εγχώριοι οπαδοί του, υποστηρίζουν ότι για όλα φταίνε οι ελληνικές κυβερνήσεις, επειδή δεν εφάρμοσαν με συνέπεια και αυστηρότητα τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει. Κάποιοι επικαλούνται την Ιστορία και ειδικότερα την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας -τη μήτρα, κατά τη γνώμη τους, όλων των κακοδαιμονιών που ταλαιπώρησαν και συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τη χώρα.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζονται ότι η χώρα θα αποχαιρετούσε την κρίση, αν δεν είχαμε το «εκλογικό ατύχημα» τον Γενάρη του 2015. Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Στουρνάρας μίλησε («Καθημερινή») για την έλλειψη σταθερότητας θεσμών, την έλλειψη εμπιστοσύνης, την έλλειψη γενναιότητας του πολιτικού συστήματος, την έλλειψη συλλογικότητας. Αναιμικές εξηγήσεις. Παραγνωρίζουν (σκόπιμα ή αθώα) κάποια σημαντικά δεδομένα:

● Ηταν η πρώτη χώρα που αντιμετώπισε με τόση οξύτητα το πρόβλημα της κρίσης. Εγινε λοιπόν το πειραματόζωο. Με απόφαση της Γερμανίας ήρθε το ΔΝΤ, οι συνταγές του οποίου είναι γνωστές, όπως γνωστά είναι και τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τους. Η Ευρώπη πανικόβλητη παραδόθηκε αμαχητί, μαζί της και η ελληνική κυβέρνηση.

● Τα πρώτα προγράμματα είχαν σοβαρά κατασκευαστικά λάθη. Το έχουν παραδεχτεί (εκ των υστέρων φυσικά) ακόμη και αυτοί που τα εκπόνησαν: λάθος ο πολλαπλασιαστής, λάθος οι υπολογισμοί για την ύφεση και την ανεργία, λάθος η επιλογή να πέσει το βάρος στους μισθούς και τις συντάξεις. Τα λάθη δεν διορθώθηκαν. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι προς τον... θρίαμβο.

● Η απώλεια του 1/3 του ΑΕΠ μέσα σε τρία χρόνια είναι παγκόσμια... πρωτοτυπία. Δεν έχει συμβεί ποτέ και πουθενά σε καιρό ειρήνης.

● Το κύριο μέλημα των δανειστών στην αρχική φάση ήταν να σωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα, με το επιχείρημα να αποτραπεί η διασπορά της τραπεζικής κρίσης στην ευρωζώνη.

Ταυτοχρόνως οι εταίροι αρνήθηκαν το αυτονόητο, να ρυθμιστεί δηλαδή το θέμα του χρέους, υποχρεώνοντας έτσι τη χώρα να επιστρέφει στους δανειστές ό,τι δανειζόταν. Η πραγματική οικονομία -με δομικά προβλήματα- δεν ωφελήθηκε ούτε στο ελάχιστο. Το χρέος είναι θηλιά.

● Η ένταξή μας στην ευρωζώνη έγινε με πολιτικούς όρους. Τα χρόνια που μεσολάβησαν από τη στιγμή της ένταξης μέχρι τη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση, οι κυβερνήσεις δεν έκαναν σχεδόν τίποτε για να ενισχύσουν την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Αφησαν τη χώρα ανοχύρωτη: διαφθορά, διαπλοκή, φοροδιαφυγή, λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων, εκτεταμένα πελατειακά δίκτυα. Τρόμπαραν τη φούσκα μέχρι που έσκασε.

● Η επιμονή των Ευρωπαίων σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια είναι άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Κι αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ και πουθενά.

efsyn