Καθαρές κουβέντες απ’ όλους

του Τάσου Παππά

«Καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο συγκυβερνά με τον ακροδεξιό Καμμένο». Αυτό έλεγαν σε όλους τους τόνους ΚΙΝ.ΑΛΛ. και Ποτάμι κάθε φορά που ο πρωθυπουργός και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης έκαναν φιλικά ανοίγματα και μιλούσαν για την ανάγκη διαλόγου.

Το κόμμα του κ. Καμμένου, η αιτία δηλαδή της άρνησής τους για συνεννόηση, έφυγε από τη μέση, ωστόσο και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και το Ποτάμι επιμένουν στην ίδια πολωτική γραμμή.

Υποστηρίζουν ότι το διαζύγιο Τσίπρα - Καμμένου είναι σικέ και επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει τίποτε. Το ένα χέρι νίβει το άλλο.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Οποιοι ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ρήξη-μαϊμού πρέπει να εξηγήσουν πώς γίνεται, αν όλα είναι κανονισμένα στο παρασκήνιο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. για να κοροϊδέψουν τους πολίτες, ο κ. Καμμένος να χρησιμοποιεί τόσο επιθετική ρητορική εναντίον κυβερνητικών παραγόντων, ακόμη και εναντίον του πρωθυπουργού. Ή δεν έχει καταλάβει ο πρώην υπουργός Αμυνας τι ακριβώς συμφώνησε με τον Αλ. Τσίπρα ή μετάνιωσε και τραβάει άλλο δρόμο ή, σε τελική ανάλυση, δεν υπάρχει καμία συμφωνία μεταξύ τους.

Αλήθεια, τι είδους συνεννόηση έκαναν οι δύο πολιτικοί; Δέχτηκε, για παράδειγμα, ο Τσίπρας να αποκαλεί ο πρώην εταίρος του την κυβέρνησή του «κυβέρνηση αποστατών»;

Δέχτηκε ο κ. Τσίπρας να μιλάει ο κ. Καμμένος για «προδοτική συμφωνία των Πρεσπών» βάζοντας στο κάδρο των προδοτών και τον ίδιο;

Δέχτηκε ο κ. Τσίπρας να εκστομίζει ο κ. Καμμένος απειλές ότι θα βάλει μπουρλότο αν δεν διώξει από το υπουργικό συμβούλιο υπουργούς που τους πρότεινε ο αρχηγός των ΑΝ.ΕΛΛ.; Αν ναι, τότε μάλλον τον έπιασε Κώτσο ο επί τέσσερα χρόνια συνοδοιπόρος του. Αλλά δεν κόβω για αφελή τον κ. Τσίπρα.

Νομίζω ότι είναι προσχηματική η στάση των ηγεσιών του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και του Ποταμιού. Μέχρι τώρα πρόβαλλαν για δικαιολογία την παρουσία του Καμμένου στην κυβέρνηση. Εν μέρει είχαν δίκιο.

Και λέω εν μέρει, γιατί και τον Γενάρη του 2015 και τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή για κυβερνητικό εταίρο.

Τον Γενάρη του 2015, γιατί μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν κατά των μνημονίων (το ΚΚΕ είχε αυτοαποκλειστεί). Τον Σεπτέμβρη του 2015, γιατί ουδείς άλλος προσφέρθηκε.

Οπως παραδέχθηκε προχθές ο κ. Θεοδωράκης, απέρριψε πρόταση του Τσίπρα μετά τις εκλογές του Σεπτέμβρη να εμπλακεί το κόμμα του σε κυβερνητικά καθήκοντα.

Τι έπρεπε να κάνει τότε ο πρωθυπουργός; Να πάει πάλι σε εκλογές μπας και πάρει την αυτοδυναμία; Δεν θα τον κατηγορούσαν ότι βάζει τη χώρα σε περιπέτεια σε μια στιγμή που χρειαζόταν πολιτική σταθερότητα;

Κοντολογίς: Τα δυο κόμματα οφείλουν να πουν καθαρά τι θέλουν και ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του πρέπει να πει πώς εννοεί τη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων. Αν πράγματι πιστεύει σ’ αυτήν, ας διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση προς τα δύο κόμματα. Εκτός αν βολεύεται με τις κουρσάρικες επιδρομές στα αποθέματά τους.

Να ξέρει, όμως, ότι αυτές προκαλούν αντισυσπειρώσεις και ενδεχομένως τα θύματα για να αποφύγουν τη λεηλασία να αναζητήσουν την προστασία του αντιπάλου της κυβέρνησης, δηλαδή του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ανάγωγα

Στα κεραμίδια βγήκαν η Νέα Δημοκρατία, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης με την καταγγελία του Πάνου Καμμένου ότι υπάρχει φράξια του ΣΥΡΙΖΑ στις Ενοπλες Δυνάμεις, και ζητούν εξηγήσεις από τον Τσίπρα. Μα, καλά, βρε παιδιά, εσείς δεν μας είχατε γανώσει τα αυτιά ότι το διαζύγιο είναι σικέ; Τι έγινε; Αλλάξατε γνώμη; Μας ζαλίσατε με τα πέρα-δώθε.

efsyn

Mε τη βοήθεια του Θεού και του ... Μαρινάκη

Η δημόσια παραδοχή του Προέδρου της ΝΟΔΕ Α' Πειραιώς και νήσων Ιωάννη Βοϊδονικόλα για τη χορηγία του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη προς την κομματική οργάνωση της ΝΔ δεν εξέπληξε για την ουσία της αλλά για τον απροκάλυπτο τρόπο που κοινολογείται.

Όπως αναφέρθηκε, "με τη βοήθεια του Θεού" πάντα, ο επιχειρηματίας ανέλαβε την ανακαίνιση, τον εξοπλισμό και την πληρωμή των ενοικίων για τα γραφεία της οργάνωσης και έγινε αποδέκτης θερμών δημόσιων ευχαριστιών. Οι όροι που διέπουν την ιδιωτική χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων είναι ασφυκτικοί, αλλά για τη ΝΔ του Πειραιά, το πρόβλημα δεν φαίνεται να είναι θεσμικό αλλά αξιακό.

Πολύ περισσότερο, όταν ένας εφοπλιστής, ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, κατηγορούμενος στην υπόθεση Noor1, ιδιοκτήτης ΜΜΕ, κάτοχος του μονοπωλίου διανομής τύπου και αποκαλούμενος από πολλούς "ιδιοκτήτης" της εν λόγω εκλογικής περιφέρειας, χρηματοδοτεί ένα κόμμα -και εφόσον δεν ζούμε στην Κολομβία - τότε υπάρχει πολιτικό ζήτημα.

Δεν μιλάμε απλώς για διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά για απευθείας χρηματοδότηση ενός κόμματος.

Υπολογίζοντας τα χρέη της ΝΔ συνολικά σε 220 εκατ. ευρώ που με βάση τις εκτιμήσεις του αρχηγού της θα χρειαστούν 120 χρόνια από σήμερα για να αποπληρωθούν, είναι δεδομένο ότι για τη ΝΔ ένας ολιγάρχης δεν είναι αρκετός.

tvxs

Πόσα Νόμπελ Οικονομίας θα πάρουμε φέτος;

του Πέτρου Κατσάκου

Βρε ποιο Νόμπελ Ειρήνης; Ποιος Τσίπρας και ποιος Ζάεφ; Εδώ μιλάμε για μια ντουζίνα και βάλε ελληνικές υποψηφιότητες για το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών του 2019 κι εσείς ασχολείστε με τις Πρέσπες; 

Τι ήταν να ανακοινωθεί η αύξηση του κατώτατου μισθού και η κατάργηση του υποκατώτατου και να σου ο ανθός των οικονομολόγων πλάκωσε τους εργαζόμενους με αναλύσεις που θα τρελάνουν την Ακαδημία της Σουηδίας, καθώς δεν θα ξέρουν στα πόσα να μοιράσουν το φετινό Νόμπελ.

Και να οι δημοσιογράφοι και να οι πολιτικοί και να και οι επί παντός τους επιστητού δημοσιολογούντες να μας λένε το μακρύ τους και το κοντό τους για τη νέα απάτη του Τσίπρα, που ένας Θεός ξέρει τι έχει στα κρυφά ξεπουλήσει για να μοιράσει τα ψωροπενηντάρικα στην πλέμπα της αγοράς. Και να οι αναλύσεις για το πόσες επιχειρήσεις θα βάλουν άμεσα λουκέτο με τη σοβιετικού τύπου αύξηση του κατώτατου μισθού.

Και να σου και οι Βρούτσηδες και οι Κουτρουμάνηδες να ξινίζουν τα μούτρα τους με την αύξηση, που θα την είχαν δώσει αυτοί αν δεν έπεφτε το 2015 η εθνοσωτήριος. Κι από κοντά και η ΓΣΕΕ, που πρόλαβε και πάτσισε την αύξηση με αυτά που η κυβέρνηση θα πάρει πίσω με τη μείωση του αφορολόγητου. Και όλοι μαζί να σιγοντάρουν τον κάθε πικραμένο, που τα βάζει κάτω και λέει: “Τέσσερα χρόνια τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στερεί από τους εργαζόμενους 165 ευρώ τον μήνα (751 είχε υποσχεθεί 586 εφάρμοζε). Σύνολο τετραετίας: 9.240 ευρώ. Και στο εξής, με τα 650, θα συνεχίσει να παρακρατεί παρανόμως 101 ευρώ το μήνα. Ήτοι, 1.010 ευρώ μέχρι τον Οκτώβριο...”.

Και εκεί είναι που τρελαίνονται οι Σουηδοί με τα Νόμπελ. Έρχεται μετά και ένας γκουρού του ιντερνετικού νεοφιλελευθερισμού, τραβάει ένα βαρύγδουπο “650 να είναι οι ώρες σου” στον Τσίπρα και το τερματίζει κι εσύ συνειδητοποιείς για τι επίπεδο ανταγωνισμού στα Νόμπελ μιλάμε φέτος.

Και όλα αυτά ώστε να καλυφθεί η πρόσφατη προδοσία της Μακεδονίας, ρίχνοντας στάχτη και πενηντάρικα στα μάτια του κόσμου, όπως αποκαλύπτουν οι έγκυροι πολιτικοί αναλυτές του Φαλήρου. Και όλα αυτά την ώρα ο φίλος τους ο Κουρτς θεσμοθετεί τη δωδεκάωρη εργασία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ονειρεύεται την πλήρη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτά.

avgi

Ελλάς, Ρωσία, Ορθοδοξία (και ολίγος Θεοδωράκης)

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω, ρε φίλε. Αν και υποψιάζομαι ότι θα πέσει χειμώνα, γιατί τον χειμώνα τον σιχαίνομαι, αλλά πες ότι δεν ξέρω. Γνωρίζω όμως πολύ καλά να διαβάζω τα σημεία και τα σημαινόμενα και να βλέπω αυτό που έρχεται λίγο νωρίτερα από την πιάτσα. Βλέπε για παράδειγμα αυτά που έγραφα εδώ πέρα στο Newpost τον περασμένο Ιούλιο, στο κομμάτι..
μου υπό τον τίτλο «Το Ρωσικόν κόμμα»:

«Και τέτοιο φύτεμα σπόρων για να βλαστήσει και να ανθίσει και να καρποφορήσει το νέο ρωσικό κόμμα εν Ελλάδι. Με τσάρο, με πατερούλη, με δικέφαλο αετό, με ορθοδοξία, με κολχόζ και σοβχόζ, μία απ’ όλα όπως ο πιτόγυρος. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα περιλαμβάνει και τίποτε αεροπλάνα με λεφτά το πακέτο, σαν εκείνα που έβλεπε η Σπυράκη να περνούν, ή θα τη βγάλουμε ξεροσφύρι τη βότκα…»

Αυτά έγραφα, μαζί, βεβαίως, με ιστορικά στοιχεία, γιατί δεν είμαι κάνας γκάφαλος απ’ τα Τρίκαλα, είμαι τριανταδύο χρόνια φούρναρης και καταλαβαίνω από ψωμάκι. Ότι δηλαδή:
«Το Ρωσικό κόμμα ήταν ελληνική πολιτική παράταξη, των πρώτων χρόνων ύπαρξης του ελληνικού κράτους, φίλα προσκείμενη στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Διατηρούσε επαφή με τη Ρωσική διπλωματική αποστολή και είχε μεγάλη υποστήριξη στην Πελοπόννησο.Το Ρωσικό κόμμα κυβέρνησε το 1832 και από τις 3 Σεπτεμβρίου 1843 έως τις 16 Φεβρουαρίου 1844 με αρχηγό τον Α. Μεταξά. Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 1844 έχασε την πρωθυπουργία από τον Κωλέττη».
Ιστορία του κάποτε, στο τώρα όμως τι γίνεται; Με ολίγη από Λαφαζάνη τη βγάζαμε, ο οποίος αναπολούσε τα περασμένα μεγαλεία, τότε που πήγαινε η υπουργάρα στα Κρεμλίνα και του βαράγανε προσοχές οι Σπέτσναζ. Μάτια που δεν βλέπονται, ωστόσο, γρήγορα ξεχνιούνται και τέλος πάντων πώς να τη βγάλει ολόκληρη Ρωσία με το ένα τοις εκατό της ΛΑΕ κι αν είναι και ένα τοις εκατό δηλαδή και δεν της πήρε ο Ρούντι ο Ρινάλντι και την εκλογική πελατεία εκτός από την ιδεολογική καθαρότητα. Σαν να τον καλείς τον άλλον για γουρνοπούλα και να του σερβίρεις χόρτα αλάδωτα…
Με Μίκη Θεοδωράκη όμως, αλλάζει το πράγμα! Εδώ έχουμε να κάνουμε με παγκόσμια προσωπικότητα, που και να βήξει ακόμη γυρνάει και αφουγκράζεται η μισή υφήλιος. Εδώ μιλάμε για πρώτο όνομα στη μαρκίζα, δεν μιλάμε για γλάστρα που τραγουδάει πλέη μπακ με κλειστό μικρόφωνο. Άλλο είναι σε υποστηρίζει το κακομοίρικο το αφρόψαρο κι άλλο ο λευκός ο καρχαρίας μες τις τρεις σειρές δόντια. Και μιλάμε για υποστήριξη από τον Μίκη, όχι μαλακίες:

«Ομολόγω ότι με καταθλίβει να βλέπω ένα μέρος από τους απόγονους των συντρόφων και των συναγωνιστών μου να δέχονται να γίνει η χώρα μας βάση για την εξόντωση της Ρωσίας. Και επιπλέον να βοηθούν να καταστούν τα Σκόπια βάση θανάτου για την εξόντωση του ρωσικού λαού. Ξεχνούν ότι η χώρα μας είχε πάντοτε αδελφικές σχέσεις με τη Ρωσία και εμείς οι Έλληνες κομμουνιστές παλέψαμε χέρι με χέρι με τον Κόκκινο Στρατό χύνοντας μαζί τους το αίμα μας για να ελευθερώσουμε τους λαούς της Ευρώπης από τον γερμανικό χιτλερισμό που έφτασε στο τελευταίο σκαλοπάτι της βαρβαρότητας με τα στρατόπεδα θανάτου».

Απόσπασμα από την προχθεσινή επιστολή του Θεοδωράκη στα «Νέα» είναι το ανωτέρω και νομίζω ότι δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση τόσο του μουσικοσυνθέτου όσο και του περιβάλλοντός του:
Δώστε εμάς την αντιπροσωπεία, δώστε μας εμάς το φραντσάιζ, δώστε μας εμάς την ευκαιρία να φτιάξουμε το Ρώσικο κόμμα του εικοστού πρώτου αιώνα! Βάλτε εσείς την υποδομή κι εμείς θα βάλουμε τη φατσάδα. Κι αν προκύψει ρώσικη σαλάτα, δεν πειράζει. Κι αυτή γευστική είναι, αρκεί να μην πληρώνεις στο τέλος το λογαριασμό…

 newpost.gr

Τα «Νέα» με ΝΔ και τα «Νέα» με ΣΥΡΙΖΑ

Τι έλεγε η γνωστή εφημερίδα όταν η χώρα έβγαινε στις αγορές με επιτόκιο 4,95%

Ήταν οι πρώτες ημέρες του Απριλίου του 2014, λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές, όταν η εφημερίδα του ιστορικού ομίλου υποδεχόταν την τότε απόπειρα εξόδου στις αγορές με το πανηγυρικό σχόλιο «Είμαστε κεφάτοι, γυρνάμε από του Σόιμπλε». Οι μέρες που οι «αγορές σκίζαν τα μνημόνια», «δινοντας ψήφο εμπιστοσύνης στο Μαξίμου του Αντώνη Σαμαρά.

Το επιτόκιο τότε, μια ανάσα από το 5%, φυσούσε αέρα στα πανιά του success story του τότε πρωθυπουργού.

Μερικά χρόνια μετά, τι είναι άραγε αυτό που οδηγεί την ίδια εφημερίδα να αξιολογήσει μια έξοδο στις αγορές κεφαλαίων, ως έξοδο για τα «ακριβότερα δανεικά στην Ευρώπη»; Μια άμεση σύγκριση δεν φτάνει να απαντήσει στο ερώτημα, καθώς το χθεσινό επιτόκιο με το οποίο δανείστηκε η Ελλάδα εκδίδοντας 5ετές ομόλογο (3,6%), είναι σαφώς μικρότερο από το τότε  κόστος δανεισμού (4,95%).

Κάτι άλλο είναι αυτό που έχει αλλάξει στην ανάλυση των οικονομικών συντακτών της εφημερίδας. Ίσως οι ίδιες τους οι εκτιμήσεις για το τότε πείραμα του κ. Σαμαρά.

Θα ήταν ενδιαφέρον ωστόσο μαζί με το σημερινό σχόλιο, η εφημερίδα να παρέθετε και μια ανασκευή της εκτίμησής του για την έκδοση ομολόγου του 2014.

Ίσως λοιπόν το σχόλιο που απήυθυνε ο υπουργός Οικονομικών προς τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, να ταίριαζε και στο δημοσιογραφικό τερέν: «Δεν χαίρομαι για τη στενοχώρια των συναδέλφων και δεν χαίρομαι για τον εξής λόγο, είπε ο Ε. Τσακαλώτος και προσέθεσε: «Θεωρώ λάθος της και λάθος για την πολιτική μας σκηνή την χαιρεκακία. Ελπίζω στους επόμενους 9 μήνες να μπορέσετε να επενδύσετε σε μια στρατηγική που δεν θα σας στενοχωρεί κάθε καλή είδηση για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία».

dyjgmefwkaaazg7.jpg

left

Μπόχα!

Ζέχνει παντού ο τόπος. Από τη Χίο ως την Ημαθία κι από την πρωτεύουσα ως την συμπρωτεύουσα.

της Δάφνης Απότσου

Μετά από το πολύμηνο κουρνιαχτό που ξεσήκωσε η ακροδεξιά ΝΔ, γκαστρώνοντας το εκλογικό σώμα της Χρυσής Αυγής με πατριδοκάπηλα συλλαλητήρια, σχολικές καταλήψεις μίσους και πογκρόμ προς όποιον  τολμούσε να ψηφίσει υπέρ της Συμφωνίας, μετά από τα πολύμηνα τύμπανα μίσους κι αλλοφροσύνης που βάραγαν αλύπητα όλα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τι απέμεινε; Μια επικυρωμένη Συμφωνία υποψήφια για Νόμπελ Ειρήνης κι ένας μεγάλος πληθυσμός βουτηγμένος στα σκατά του εθνικισμού και της θρησκοληψίας.

Εκεί που νομίζαμε ότι η ανθρώπινη βλακεία είχε ταβανώσει με τους οπαδούς του Αρτέμη Σώρρα κι η ακροδεξιά επιχειρηματολογία είχε πιάσει πάτο με τον εξωγήινο του Κ. Μητσοτάκη, αυτή η κοινωνία απέδειξε ότι μπορούσε να το πάει ακόμα πάρα πέρα. Ζέχνει παντού ο τόπος. Από τη Χίο ως την Ημαθία κι από την πρωτεύουσα ως την συμπρωτεύουσα. Βεβαίως, αυτά τα καμένα μυαλά που άφησε πίσω της η Συμφωνία των Πρεσπών δεν κάηκαν μέσα σε ένα φεγγάρι. Απλά η παρούσα κυβέρνηση είχε πετύχει να λειτουργήσει ως δημοκρατικό ανάχωμα στην ακροδεξιά και νενοναζί σαπίλα.

Αυτό που επαληθεύτηκε περίτρανα είναι ότι η μνήμη, τελικά, έχει κοντά ποδάρια. Χωρίς καλά καλά να έχει σηκωθεί η κοινωνία στα γόνατά της, από κει που την είχαν κάτω και χόρευαν καλαματιανά στο σώμα της, εμφανίζεται ξανά πρόθυμη να φιλήσει τα πόδια των τυράννων της. Ωραία λοιπόν, ας το κάνει. Ας πριονίσει το κλαρί που στηρίζεται. Δεν θα είναι η παρούσα κυβέρνηση που θα χάσει. Αυτή, μέσα από τις ανασφάλειές της και τα αναπόφευκτα λάθη της, θα αφήσει στην ιστορία θετικό πρόσημο. Αν αποχωρήσει, θα αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά, έχοντας κερδίσει το μεγάλο στοίχημα.

Αν το επιθυμεί λοιπόν η κοινωνία, ας πάρει γραμμή από το Μακελειό. Ας στηρίξει στις εκλογές ακροδεξιά και νεοναζί που τόσο πολύ ποθούσε να το κάνει. Έλα όμως που τις έκοβαν τις συντάξεις, καταργούσαν τη νοσοκομειακή της περίθαλψη, τα εργασιακά της δικαιώματα. Τώρα που νομίζει ότι τα καπάρωσε, ας ψηφίσει τους εφιάλτες της. Μονάχα μη γυρίσει μετά να γυρέψει βοήθεια. Όλοι εμείς οι πολίτες που την περίοδο των μνημονίων στηρίξαμε έμπρακτα το σύνθημα «κανείς μόνος του στην κρίση», δίνοντας όχι από αυτό που δεν μας περίσσευε αλλά αυτό που είχαμε, αυτή τη φορά δεν θα κόψουμε τη μπουκιά στη μέση. Όχι από εκδικητικότητα. Αλλά επειδή δεν ταΐσαμε ποτέ την ακροδεξιά και τον φασισμό.

Ας κοιμηθούμε βρε αδελφέ και μια φορά, όλοι μας, όπως στρώσουμε.  

koutipandoras

Υπέρ της δημοκρατίας αλλά με εκπτώσεις!

του Τάσου Παππά

-Καλημέρα σας, είμαστε από την εταιρεία «Τάδε Α.Ε.» και κάνουμε μια έρευνα. Θα μπορούσαμε να σας απασχολήσουμε για μερικά λεπτά;

-Παρακαλώ, είμαι στη διάθεσή σας. Ποιο είναι το θέμα;

-Η Βενεζουέλα. Είστε υπέρ ή κατά της ανατροπής του Μαδούρο;

-Τι καούρα σάς έπιασε τώρα για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει μια χώρα που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου και οι διεργασίες στο εσωτερικό της δεν μας επηρεάζουν άμεσα;

-Ε, μα πώς, είναι θέμα δημοκρατίας και ως δημοκράτες και Ευρωπαίοι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για την εμπέδωσή της σε κάθε γωνιά του πλανήτη και να στηρίζουμε όλους όσοι θέλουν να την προστατεύσουν από τους εχθρούς της.

-Τι ωραία που τα λέτε, να αγιάσει το στόμα σας. Συμφωνώ ότι η δημοκρατία είναι το ύψιστο αγαθό.

-Αρα, δεν διαφωνείτε με την προσπάθεια που γίνεται από πολλές χώρες για την αποκαθήλωση του καθεστώτος Μαδούρο.

-Ποιες είναι αυτές οι χώρες;

-Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και χώρες της Λατινικής Αμερικής.

-Μάλιστα. Υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν τον Μαδούρο;

-Υπάρχουν, αλλά δεν είναι και πολύ δημοκρατικές.

-Σε ποιες αναφέρεστε;

-Στην Τουρκία του Ερντογάν, στη Ρωσία του Πούτιν, στην Κίνα του προέδρου Σι.

-Οντως, σ’ αυτές τις χώρες η δημοκρατία δεν είναι στα καλύτερά της. Να σας ρωτήσω όμως κάτι;

-Ο,τι θέλετε.

-Ο φασίστας Μπολσονάρο της Βραζιλίας με ποιον είναι;

-Ζητάει κι αυτός να φύγει ο Μαδούρο.

-Δεν βρίσκετε ότι εδώ υπάρχει κάποιο θέμα;

-...

-Να σας ρωτήσω και κάτι άλλο;

-Αλλάζουμε τους ρόλους, αλλά δεν πειράζει.

-Αφού εμείς, και αναφέρομαι στους Δυτικούς, ως πολύ δημοκράτες δεν σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας όταν πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες, το κράτος δικαίου, γιατί δεν κάνουμε κάτι για το θεοκρατικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και για τα καθεστώτα Ερντογάν, Πούτιν και Σι που και εσείς παραδεχτήκατε ότι είναι αυταρχικά; Γιατί δεν ασκούμε πιέσεις να αλλάξουν και εκεί τα πράγματα; Μήπως γιατί με τη Ρωσία και την Κίνα δεν μας παίρνει επειδή είναι μεγάλες δυνάμεις, με την Τουρκία γιατί είναι στο ΝΑΤΟ και έχουμε στενές οικονομικές σχέσεις και με τη Σαουδική Αραβία γιατί με τα λεφτά της στηρίζει τις πολεμικές βιομηχανίες και τον τουρισμό μας και είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του Ιράν, του βασικού αντιπάλου του Τραμπ στην περιοχή;

-Κοιτάξτε, δεν ήρθα εδώ για να μου κάνετε μάθημα. Σας παρακαλώ πολύ απαντήστε στο αρχικό ερώτημα μου: «Είστε υπέρ ή κατά της ανατροπής του Μαδούρο;».

-Σας απαντώ ευθέως: Είμαι κατά της υποκρισίας. Η ευαισθησία α λα καρτ είναι η αποθέωση της υποκρισίας. Από την Ιστορία ξέρουμε ότι οι αλλαγές κυβερνήσεων γίνονται με τέσσερις τρόπους: επανάσταση, πραξικόπημα, στρατιωτική εισβολή, εκλογές. Την επανάσταση δεν τη βλέπω, το πραξικόπημα δεν το θέλω γιατί θα προκαλέσει εμφύλιο, η εισβολή άλλων χωρών θα οδηγήσει σε πόλεμο, συνεπώς νομίζω ότι η σωστή λύση είναι οι ελεύθερες εκλογές. Και επειδή υπάρχει μπόλικη καχυποψία, να γίνουν με την παρουσία παρατηρητών του ΟΗΕ για να μην έχουμε εκ των υστέρων αμφισβήτηση του αποτελέσματος. Σας κάλυψα;

Ανάγωγα

«Παρέδωσε οτιδήποτε μακεδονικό - γλώσσα, εθνότητα, λαό» λέει το VMRO για τον Ζόραν Ζάεφ.

«Παρέδωσε τη Μακεδονία, αναγνώρισε μακεδονική γλώσσα και εθνότητα» λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τον Αλέξη Τσίπρα.

Σε ποιον παρέδωσε ο Ζάεφ τα ιερά και τα όσια; Στον Τσίπρα. Σε ποιον παρέδωσε ο Τσίπρας τα ιερά και τα όσια; Στον Ζάεφ.

Υπομονή, η λογική δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της.

efsyn

Αλγεινά πρωτεία πανευρωπαϊκού αντισημιτισμού

Το 57% των Ελλήνων θεωρεί πως η βεβήλωση των εβραϊκών κοιμητηρίων δεν είναι πρόβλημα

του Παντελή Μπουκάλα

Το εβραϊκό μνημείο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τοποθετήθηκε εκεί όπου βρισκόταν κάποτε το εβραϊκό νεκροταφείο, η μεγαλύτερη νεκρόπολη της Ανατολής. Το ξέρουν αυτό οι Θεσσαλονικείς, όσοι θυμούνται με συγκίνηση ότι οι Εβραίοι υπήρξαν επί αιώνες σπουδαίο τμήμα της πόλης τους. Και ότι περίπου 50.000 Ελληνοεβραίοι συμπολίτες τους εκτοπίστηκαν από τους ναζί το 1943 και οδηγήθηκαν στο Αουσβιτς. Για την «Τελική Λύση».

Το ξέρουν όμως και τα φασιστοναζίδια της πόλης πως το μνημείο στήθηκε σε τόπο ιερό. Γι’ αυτό και το βεβηλώνουν με λύσσα και χαρά, συνήθως έπειτα από κάποια «πατριωτική» επέλασή τους. Πατριώτες οι ιδεολογικοί γόνοι των δωσίλογων; Πατριώτες όσοι λατρεύουν τα χιτλερικά λάβαρα, ενώ την ελληνική σημαία την κρατούν για παραλλαγή, και για να τσακίζουν με το κοντάρι της «ανθελληνικές κεφαλές»; Οχι βέβαια, όσο κι αν ουρλιάζουν τάχα για τη Μακεδονία. Τέσσερις φορές ώς τώρα βεβήλωσαν το μνημείο, με μπογιές κι ό,τι άλλο ξερνάει το μίσος τους. Στις 25 Ιανουαρίου, δύο μόλις ημέρες πριν από την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, το κατέστρεψαν. Παραπονούμενοι στον Αδόλφο τους, που «δεν τελείωσε τη δουλειά».

Η ανακοίνωση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου μετά τη βεβήλωση της 10.7.2018 τελείωνε ως εξής: «Δεν έχουν μείνει άλλες λέξεις για να περιγράψουμε τη θλίψη του Ελληνικού Εβραϊσμού: Ντροπή - ντροπή - ντροπή». Η πρόσφατη ανακοίνωσή του καταλήγει με την πίκρα της ματαίωσης: «Δυστυχώς επαναλαμβάνουμε ότι δεν έχουν μείνει άλλες λέξεις για να περιγράψουμε τη θλίψη του Ελληνικού Εβραϊσμού: Ντροπή - ντροπή - ντροπή».

«Ελληνικός Εβραϊσμός»; Το διαβάζουν αυτό και φρικιούν οι «καθαροί Ελληνες», καθαρότατα εχθροί της δημοκρατίας. Οσοι ούρλιαζαν «αλήτες, προδότες, πολιτικοί» έξω από το Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης, αποδοκιμάζοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οσοι υβρίζουν τον «προδότη Προκόπη» στα πρωτοσέλιδα των ρυπαροφυλλάδων τους (τα 2 από τα 11 εξώφυλλα εφημερίδων που κρεμάστηκαν στα περίπτερα της Δευτέρας). Και όσοι δηλώνουν βέβαιοι ότι «ο Εβραίος Σόρος φταίει για όλα». Είναι πάρα πολλοί αυτοί, αν κρίνουμε και από τα πορίσματα πρόσφατου Ευρωβαρόμετρου, που μας δίνουν τα αλγεινά πανευρωπαϊκά πρωτεία αντισημιτισμού.

Μέχρι και την Ουγγαρία του Ορμπαν ξεπερνάμε. Αρκεί ένα εύρημα για να μας φαρμακώσει: Το 57% των Ελλήνων θεωρεί πως η βεβήλωση των εβραϊκών κοιμητηρίων δεν είναι πρόβλημα. Στην Ε.Ε. το ποσοστό είναι 40%. Πάλι θα χρειαστεί ν’ ανοίξουμε τα μάτια των κουτόφραγκων.

καθημερινή

Όταν η Ν.Δ. ταΐζει το τέρας

του Πέτρου Κατσάκου

Όταν ταΐζεις το τέρας, το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια μέρα ή το τέρας θα σου φάει το χέρι ή το τέρας θα είσαι εσύ. Όσο σίγουρο, όμως, κι αν είναι αυτό, κάποιοι δείχνουν να μην πτοούνται και συνεχίζουν να συναγελάζονται με το τέρας του φασισμού και της Ακροδεξιάς ταΐζοντάς το.

Από τη μία μπορεί να έχεις τις χλιαρές και άνευ περιεχομένου ανακοινώσεις τους, που δήθεν παίρνουν αποστάσεις από τις φασιστικές πρακτικές που δηλητηρίασαν επικίνδυνα την πολιτική ζωή του τόπου με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, από την άλλη όμως έχεις και έναν κομματικό μηχανισμό που σε πλήρη ανάπτυξη υποθάλπτει, καλύπτει και στηρίζει τις ανθρωποφαγικές ορέξεις του τέρατος.

Παράδειγμα πρώτο, ο γραμματέας της Ν.Δ., ο Λευτέρης Αυγενάκης, που το πρωί της Πέμπτης βρέθηκε στη ΓΑΔΑ για να σταθεί στο πλευρό του προέδρου της ΝΟΔΕ Β4 Σπύρου Αβραμάκου, του ανθρώπου που, όπως είχε αποκαλύψει το documentonews.gr, έστελνε σε φίλους και μέλη της Ν.Δ. εντολή να στέλνουν απειλητικά μηνύματα ή να παίρνουν τηλέφωνο στους “προδότες” βουλευτές που ήθελαν να ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών και να “ξεπουλήσουν τη Μακεδονία”.

Παράδειγμα δεύτερο, ο ακροδεξιός δήμαρχος του Άργους, ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Καμπόσος, που το Σάββατο σηκώνεται και φεύγει επιδεικτικά από την κοπή πίτας πολιτιστικού συλλόγου της πόλης του λέγοντας ότι δεν μπορεί να “μείνει στην ίδια αίθουσα με εκείνον που πρόδωσε τη Μακεδονία”, δείχνοντας με το δάχτυλο τον βουλευτή Αργολίδας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Γκιόλα και την επόμενη ημέρα (αν και διαγραμμένος από τη Ν.Δ.) προλογίζει την Ελίζα Βόζεμπεργκ στην κοπή πίτας της Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στο Ναύπλιο σαν να μην τρέχει τίποτε στη "γαλάζια" παρέα που τον καταχειροκροτεί.

Παράδειγμα τρίτο, ο Θ. Γιάνναρος, μέλος του τομέα Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, που στο παρελθόν έχει διατελέσει και διοικητής του Νοσοκομείου Ελπίς απαντώντας σε tweet του δημοσιογράφου της ΕΡΤ Στέλιου Νικητόπουλου για τις τελευταίες εξελίξεις στη Βενεζουέλα, ο "γαλάζιος" υπερπατριώτης του επισημάνει ότι “σε λίγο θα ψάχνει για δουλειά” και ότι η Ιστορία στήνει στα έντεκα βήματα “τους προδότες τύπου Μαδούρο και στους ντόπιους ή αλλοδαπούς φίλους του και πατάει τη σκανδάλη”.

Τώρα αν το τέρας φάει το χέρι της Ν.Δ. ή αν η Ν.Δ. μεταλλαχθεί σε τέρας, είναι κάτι που θα φανεί λίαν συντόμως.

avgi

Εμβληματική η απόφαση του δικαστηρίου στο Αίγιο

«Εφεξής ο (κάθε) Αμβρόσιος θα προσέχει λιγο περισσότερο όταν επιχειρεί να δηλητηριάσει με το άρρωστο μίσος του την κοινωνία μας. Κάθε νίκη εναντίον του φασισμού είναι νίκη της δημοκρατίας. Και τα δικαστήρια έχουν το ρόλο τους. Όχι αποκλειστικό, αλλά κρίσιμο. Μπράβο σε αυτούς που την κατάφεραν»

του Δημήτρη Χριστόπουλου*

Συνηθίζω να παρουσιάζω στους φοιτητές μου την υπόθεση Αμβροσίουσε τρία επίπεδα:

1. Αν ο Αμβρόσιος καλέσει συγγενείς και φίλους στο σπίτι του και αρχίσει να βρίζει και να προτρέπει σε βία κατά των ομοφυλόφυλων ή όποιων άλλων, η έννομη τάξη - ακόμη κι αν το μάθει - οφείλει να μείνει αδιάφορη. Αυτό επιβάλλει η ελευθερία της έκφρασης. Η ελευθερία της έκφρασης αφορά κυρίως αισχρές απόψεις και όχι κοπλιμέντα. Τις απόψεις που δοκιμάζουν τις αντοχές και τις ανοχές μας. Ακριβώς όπως οι απόψεις Αμβρόσιου.

2. Αν ο μητροπολίτης πίνει τον καφέ ή το κρασί του σε μια ταβέρνα με ομοίους του και αρχίσουν τα αισχρά τους σχόλια, όπως πολλοί εξάλλου συμπολίτες μας σε χώρους κοινωνικοποίησης τότε πάλι η ελευθερία της έκφρασης μας υποχρεώνει να ανεχθούμε τη μισαλλοδοξία τους, ακόμη κι αν αυτή είναι πιο εκτεθειμένη σε δημόσιο χώρο. Εκεί ο καθείς αναλαμβάνει την ευθύνη των λεγομένων του. Ο Αμβρόσιος επί του προκείμενου δεν φαίνεται να έχει και μεγάλο πρόβλημα να καταχωρηθεί ως ρατσιστής εξάλλου.

3. Αν όμως ο Αμβρόσιος σε κύρηγμά του ενώπιον του ποιμνίου του λέει "Φτύστε τους" τότε το πράγμα αλλάζει. Τότε αξιοποιεί τη δημόσια εξουσία και επιρροή που του δίνει το αξίωμα του Μητροπολίτη προκειμένου να δηλητηριάσει τον κόσμο με την αρρώστια του. Τότε λοιπόν, η έννομη τάξη δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη και η ελευθερία της αμβρόσιας έκφρασης που προτρέπει στη βία θα καμφθεί από την ανάγκη το μίσος να μη διαλύσει την κοινωνία μας. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο Αμβρόσιος σπέρνει τη μισαλλοδοξία χρηματοδοτούμενος από τον φορολογούμενο πολίτη!

Η χθεσινή απόφαση του δικαστηρίου στο Αίγιο είναι λοιπόν εμβληματική. Εφεξής ο (κάθε) Αμβρόσιος θα προσέχει λιγο περισσότερο όταν επιχειρεί να δηλητηριάσει με το άρρωστο μίσος του την κοινωνία μας. Κάθε νίκη εναντίον του φασισμού είναι νίκη της δημοκρατίας. Και τα δικαστήρια έχουν το ρόλο τους. Όχι αποκλειστικό, αλλά κρίσιμο. Μπράβο σε αυτούς που την κατάφεραν.

*Ο Δημήτρης Χριστόπουλος είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. 

left

Ο Μεγαλέξανδρος στο Νταβός

Όσο σε αυτή τη μικρή γωνιά του πλανήτη έπεφταν κορμιά για τη γλώσσα, την ιθαγένεια, και τη Μακεδονία που είναι «μια και είναι Ελληνική», 2500 χιλιόμετρα γεωγραφικά, αλλά έτη φωτός μακριά μας, στο Νταβός, συζητούσαν για την «Παγκοσμιοποίηση 4.0».

γράφει η @ai_Katerina

Το ουσιαστικό θέμα που αφορά τη μεγάλη διαιρετική τομή, την Παγκοσμιοποίηση απέναντι στο Έθνος-Κράτος. Όχι γιατί κάποιοι ακατανόμαστοι δαίμονες, Σόρος, Νεφελίμ, μασόνοι, εξωγήινοι ή ότι,  αποφάσισαν έτσι, αλλά  γιατί η ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι αυτή που καθορίζει τα πλαίσια της Τετάρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Είναι  η Τεχνητή Νοημοσύνη  που αναδιατάσσει τα δεδομένα και μειώνει τα όρια  μεταξύ της ψηφιακής, της φυσικής και της βιολογικής σφαίρας.

Γιατί και τα προβλήματα και οι λύσεις τους, είτε πρόκειται για την παραγωγή και την εργασία, είτε πρόκειται για το κλίμα και το περιβάλλον, είτε πρόκειται για την κυβερνοασφάλεια, είτε πρόκειται για το δημογραφικό, είναι πλέον υπερεθνικές. Είναι η  εκτέλεση μεγα-υπολογιστικών πράξεων και πολυσύνθετων εντολών που μεταμορφώνουν και διαμορφώνουν όλη τη γνώριμη πολιτικοκοινωνική τάξη πραγμάτων  και πυροδοτούν αλλαγές  σε  όλο το σύστημα της παραγωγής και της διακυβέρνησης.

Πέρα από τα ανόητα και δυστοπικά σενάρια που κινούνται από τον άξονα  ότι θα μας επιτεθούν να μας κατασπαράξουν τα ρομπότ μέχρι το πιο light ότι το ψυγείο και το πλυντήριο μας δεν θα μας υπακούουν και θα αυτενεργούν, αυτά που πραγματικά τροποποιούνται ριζικά,  αφορούν τη ζωή και την ταυτότητά μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πρόοδο,  την εργασία, την ιδιωτικότητα και την ιδιοκτησία.

Πάνω από το  15% του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών σήμερα γίνεται μέσω του διεθνούς ηλεκτρονικού εμπορίου. Η  Amazon και η Alibaba έκαναν επανάσταση στον τομέα της λιανικής.

Ο βιομηχανικός αυτοματισμός διέγραψε 8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας μόνο στις ΗΠΑ μόνο μέσα σε μια δεκαετία. Τα «έξυπνα εργοστάσια», πλήρως αυτοματοποιημένα και αυτο-ρυθμιζόμενα με το ρυθμό των παραγγελιών και της παραγωγής, είναι γεγονός.

Η Airbnb, η Uber χωρίς να διαθέτουν το παραμικρό φυσικό περιουσιακό στοιχείο επεκτείνονται παγκόσμια, τροποποιώντας όλα τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα παροχής υπηρεσιών.  

Ταυτόχρονα αντιστρέφεται το φαινόμενο της μεταφοράς της  παραγωγής αγαθών από τις αναπτυγμένες χώρες στις αναπτυσσόμενες. Πλέον η παραγωγική διαδικασία  δεν απαιτεί φθηνά εργατικά χέρια.  Αντίθετα απαιτεί  εξειδικευμένο προσωπικό, υψηλών τυπικών προσόντων αλλά και πολύ υψηλό τεχνολογικό περιβάλλον. Η βιομηχανική παραγωγή επιστρέφει στις αναπτυγμένες χώρες,  αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο πρόβλημα φτωχοποίησης των χωρών του Τρίτου κόσμου. Γιατί αν οι άνθρωποι αυτοί, εγκατέλειψαν τις αγροτικές περιοχές και τις γεωργικές τους εργασίες, για να δουλέψουν στα αστικά κέντρα και  στις βιομηχανίες που έρχονταν από τις αναπτυγμένες χώρες, πλέον δεν έχουν δρόμο επιστροφής. Αυτό νομοτελειακά σημαίνει και τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα.

Η ερώτηση αν είναι καλή ή κακή η «Παγκοσμιοποίηση 4.0» δεν έχει απάντηση ή μάλλον έχει την ίδια απάντηση που μπορεί να δώσει κάποιος στην ερώτηση αν ήταν «καλές»  ή «κακές» οι ατμομηχανές, οι ηλεκτρικές συσκευές, ή η ηλεκτρονική και η πληροφορική που χαρακτήρισαν την Πρώτη, την Δεύτερη και την Τρίτη Βιομηχανική Επανάσταση αντίστοιχα.

Και η απάντηση δεν είναι ούτε οι λαϊκισμοί, ούτε οι συνωμοσιολογίες, ούτε  η περιχαράκωση σε εθνικισμούς και στους οδυρμούς για τις χαμένες εθνικές ταυτότητες. Η απάντηση  αφορά στο αν αυτά τα δεδομένα μπορούν να ανυψώσουν την ανθρωπότητα σε μια νέα συνείδηση κοινού πεπρωμένου ή να συντρίψουν υπάρξεις, αξίες και κοινωνικά επιτεύγματα.

Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι αμιγώς πολιτικές. Γιατί μπορεί οι CEOs και οι πάσης φύσης ζάμπλουτοι και Ελίτ να εστιάζουν τα δικά τους προβλήματα στη εφαρμογή της  ρήτρας που επιτρέπει στις πολυεθνικές να ενάγουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε διεθνή δικαστήρια, αλλά το μέγα θέμα είναι η  κοινωνική βόμβα των  αχαλίνωτων κοινωνικών ανισοτήτων που διευρύνονται παγκόσμια. Και στο ποιος αποφασίζει για αυτές…

Και έχει ένα ανεκδοτολογικό ενδιαφέρον για τους ιστορικούς του μέλλοντος μας, το γεγονός ότι σε αυτό το εντελώς πολιτικό θέμα, οι πολιτικοί, λόγω των εθνικών τους προβλημάτων, απείχαν φέτος από το World Economic Forum και τη συζήτηση για την «Παγκοσμιοποίηση 4.0».

Ο Τραμπ γιατί δεν τον αφήνουν να κτίσει το Τείχος του, η Μέι γιατί δεν της ψηφίζουν το πλαίσιο του Brexit, ο Μακρόν γιατί δέρνει τα κίτρινα γιλέκα…

Εμείς πάλι, έχουμε άλλα ενδιαφέροντα. Την Μακεδονία την ξακουστή, του Αλέξανδρου τη χώρα. Τόσο αστεία, αν δεν ήταν τόσο πολιτικά τραγικά.

koutipandoras

Δεξιοί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Γράφουν με νεύρα, ζούνε με νεύρα, μουτζώνουν τον Τσίπρα και κάνουν την προσευχή:  «Παναγιά Βενεζουέλα μου, κάνε τον Κούλη να αυτανακηρυχθεί πρωθυπουργός, να βάλει το δεξί του χέρι στο ευαγγέλιο των off shore και να ορκιστεί, γιατί αν περιμένουμε πραγματική ορκωμοσία, ζήτω που καήκαμε»

του Νίκου Μωραΐτη

Πόσα ν’ αντέξει ένας (δεξιός) άνθρωπος μέσα σε μία μέρα; Αύξηση 11% στον κατώτατο μισθό – στα 650 ευρώ, κατάργηση του υποκατώτατου μισθού, έξοδος στις αγορές, επίσημη πρόταση της υποψηφιότητας Τσίπρα – Ζάεφ για Νόμπελ Ειρήνης και καταδίκη του άθλιου παπά για κήρυγμα μίσους.

«Θεέ μου, γιατί μας εγκατέλειψες», φωνάζουν οι πιστοί στη «Δεξιά του Κυρίου». Και δεν είναι καθόλου στα καλά τους γιατί αυτός ο πρωθυπουργός της… αριστερής παρένθεσης που ξεχείλωσε και έγινε τετραετία, δεν τους έχει αφήσει μία μέρα ήσυχους.

Ξέρεις τι είναι να λες επί τέσσερα χρόνια «τώρα πέφτουνε!» και τελικά το μόνο που πέφτει να είναι συνεχείς λεκτικές σφαλιάρες στη βουλή από τον πρωθυπουργό στον αρχηγό της ΝΔ; Φεύγει ο Καμμένος, γίνονται 151, έρχονται οι Πρέσπες, γίνονται 153, Συριζο-Λερναία Ύδρα! Κάνει δεξιό site δημοσκόπηση, ψηφίζουν 43.000 άνθρωποι, παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ 31% και η ΝΔ 24%, δεν ξέρει πού να καταχωνιάσει το site τη δημοσκόπηση που είχε τη φαεινή ιδέα να διενεργήσει.

Αλλόφρονες δεξιοί γράφουν σχόλια κάτω από τα δοτά άρθρα ακροδεξιών και νεοφιλελέ ιστότοπων που δεν έχουν ούτε ειρμό ούτε έρμα. Να ένα ωραιότατο που διάβασα: Αυξάνει τον κατώτατο μισθό ο Τσίπρας για να πάρουν πιο πολλά λεφτά οι μισθωτοί, να ξεπεράσουν το όριο του αφορολόγητου και να πληρώσουν περισσότερο φόρο!

Άλλοι, δεκάδες… πατριώτες, συσχετίζουν τα πάντα με τη Μακεδονία: «Του επιτρέπουν να πάει τον κατώτατο στα 650 ευρώ επειδή πούλησε τη Μακεδονία». «Πούλησε για ένα Νόμπελ τη Μακεδονία». «Πούλησε για τις συντάξεις τη Μακεδονία». Τελικά, κι αυτός ο αθεόφοβος, πόσα ανταλλάγματα πήρε για να ξεπουλήσει τη Μακεδονία μας;

Άλλοι επιλέγουν την τακτική του «μόνο;». Τόση η αύξηση μείον τόσος ο παραπάνω φόρος μείον δεν ξέρω τι άλλο, πετάνε και τα μισά στη θάλασσα και κάνουν τη μαθηματική πράξη: «Απάτη! Μόνο 46,5 ευρώ η πραγματική αύξηση μισθού».

Γράφουν με νεύρα, ζούνε με νεύρα, μουτζώνουν τον Τσίπρα και κάνουν την προσευχή: «Παναγιά Βενεζουέλα μου, κάνε τον Κούλη να αυτανακηρυχθεί πρωθυπουργός, να βάλει το δεξί του χέρι στο ευαγγέλιο των off shore και να ορκιστεί, γιατί αν περιμένουμε πραγματική ορκωμοσία, ζήτω που καήκαμε».

Τους έχετε δει πώς κυκλοφορούν όλοι οι Κουλο-δημοσιογράφοι της διαπλοκής τις τελευταίες ημέρες; Όλοι αυτοί που λένε ότι η ΝΔ είναι 10 και 15 μονάδες μπροστά; Τη βλέπετε τη σκοτοδίνη ανάμικτη με φόβο στο μάτι – ζάλη και τρόμος στο μπλέντερ; Ξέρουν τι έρχεται. Με φωνές και ουρλιαχτά προσπαθούν να το ξορκίσουν, αλλά πλέον ξέρουν ότι θα έρθει.

 https://www.altsantiri.gr/gnwmes

Είναι η (νέα) αποικιοκρατία ηλίθιε!

Οι δύο όψεις της συγκαλυμμένης αποικιοκρατίας που ταλαιπωρεί τη Λατινική Αμερική, μετά την εκδίωξη των κατακτητών της, είναι αυτή που εκδηλώνεται στις ειδήσεις της τελευταίας εβδομάδας και υπενθυμίζει την υποκρισία του διεθνούς παράγοντα αλλά και τη  μοίρα αυτής της γωνιάς του πλανήτη.

Στη Βραζιλία το δυστύχημα σε μεταλλείο αμερικανικής εταιρίας προκαλεί εκατοντάδες απώλειες και μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή. Αντίστοιχο ατύχημα σημειώθηκε το 2015 σε εγκατάσταση της ίδιας εταιρίας και συμβαίνουν διαρκώς. Γιατί αυτό είναι το καθεστώς που διαμορφώθηκε, ειδικά από την περίοδο της στυγνής δικτατορίας, όταν οι πολυεθνικές φρόντισαν με την πολιτική κάλυψη του διεθνούς παράγοντα να "δημεύσουν" τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο, να ξοδέψουν το πολύτιμο οικολογικό κεφάλαιο της χώρας, ενώ ο λαός συνέχισε να βυθίζεται στη φτώχεια.

Αυτή την ιδιόμορφη αποικιοκρατία υπηρετούν τα "βελούδινα" συνταγματικά πραξικοπήματα των τελευταίων ετών σε βάρος αριστερών κυβερνήσεων αλλά και η έλευση ενός σκληρού ακροδεξιού υμνητή της δικτατορίας όπως ο Μπολσονάρο, προκειμένου να διευκολυνθεί η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, όπως ομολογεί χωρίς περιστροφές. 

Αντίστοιχη και μεγαλύτερη η σημασία της Βενεζουέλας, χώρας με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως, που "κάθεται στο λαιμό" του διεθνούς παράγοντα, με την αριστερή της διακυβέρνηση και την εθνικοποίηση των πετρελαιοπηγών και του πλούτου. Αυτό δεν αναιρεί ότι η σημερινή ηγεσία του Μαδούρο -εντελώς ανεπαρκής σε σύγκριση με τα εντυπωσιακά επιτεύγματα του Τσάβες - δεν ευθύνεται για τους τραγικούς χειρισμούς στην οικονομία που, σε συνδυασμό με την ύφεση και τις μεθοδεύσεις των αγορών, έχει επιφέρει κοινωνική αναταραχή. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την απροκάλυπτη επέμβαση που επιχειρείται προκειμένου να ανατραπεί η εκλεγμένη κυβέρνηση.  Άλλωστε, για να μην ξεχνιόμαστε, αντίστοιχες κοινωνικές αναταραχές και μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια επικρατούν πλέον ακόμη και στους πιο ισχυρούς της Δύσης.

Οι ειδήσεις που έρχονται από τα Λατινική Αμερική επιβεβαιώνουν την "κατάρα" των διαρκών ξένων επεμβάσεων που ακολουθούν κάθε μικρή ή μεγάλη επανάσταση των λαών της περιοχής απέναντι στους δυνάστες τους και την κυνικότητα του διεθνούς παράγοντα που εκδηλώνεται μάλλον απροκάλυπτα .  

tvxs

Μάχη των Πρεσπών ή μάχη κατά του Τσίπρα;

Ο φερετζές έπεσε, πρόσωπα και συναισθήματα αποκαλύφτηκαν, κι έχουμε να λέμε.

του Γιάννη Ουτμπούτογλου

Αν κάτι ξεχώρισε είναι το γεγονός ότι η απέχθεια των πολιτικών αρχηγών προς το πρόσωπο της κυβέρνησης, δηλαδή προς τον Τσίπρα, υπαγόρευσε τη στάση τους. Μην το κουράζουμε άλλο. Αυτόν απεχθάνονται και πολέμησαν κι όχι τους συμφωνηθέντες όρους. Εν ολίγοις από τη ΝΔ έως το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, προτίμησαν να διαγράψουν τα δικά τους προηγούμενα συμφωνηθέντα ή τις ιδεολογικές τους αρχές τους, προκειμένου η παρούσα κυβέρνηση να μην είναι αυτή που θα οδηγούσε επιτυχώς τη συμφωνία, στον τελικό προορισμό. Μία συμφωνία που κύλισε πάνω στη τροχιά που όλες οι προαναφερθέντες πολιτικές δυνάμεις, είχαν από παλιά ορίσει ως την πλέον κατάλληλη. Η σαχλαμάρα της κυρίας Γεννηματά ότι θα διώχνει όποιον λοξοκοιτάξει προς τον Σύριζα, είναι δείγμα της υστερίας που τους διακατέχει όλους τους. Όλα τα άλλα είναι προσχήματα.

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα. Γιατί τόση σύσσωμη απέχθεια; Η απάντηση είναι ανθρώπινη. Διότι απλούστατα, η αλήθεια αποφάσισε να τους εμφανιστεί γυμνή! Αποδεικνύοντας τους ότι οι ίδιοι είναι ανίκανοι να παρουσιαστούν ως το «ποιοι» θέλουν να πιστεύουν ότι είναι. Η επιτυχία της Συμφωνίας, θα φανέρωνε την αμετάκλητη δική τους αποτυχία. Τη δική τους έλλειψη και αδυνατότητα θα αποκάλυπτε.

Και καλά να ενδίδει στο φθόνο η ακροδεξιά ΝΔ και το απολειφάδι του ΠΑΣΟΚ. Αλλά να πέφτει κι η αριστερά στην ίδια τρύπα; Προκειμένου να μην πιστωθεί τίποτα ο Τσίπρας, το ΚΚΕ κατάντησε να μιλά για αλυτρωτισμό, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά πάσχιζε να κρατήσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια αμασχάλη, κι όλοι μαζί αρνήθηκαν την ταυτότητά τους. Θεωρώντας ως ιδανική ευκαιρία την ένωσή τους με το αντικυβερνητικό κύμα, επιδίωξαν να αποδείξουν ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι αριστερή. Τοποθετώντας το φθόνο στην καρδιά της θεωρίας τους, καταδίκασαν τον εαυτό τους να διαδηλώνουν με δεξιό ιδεολογικό οπλοστάσιο ή να συνυπογράφουν κείμενα με τον Παπαθεμελή. Στο μέλλον, πάνω στη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτή η αριστερά θα μπορεί να βαράει το κεφάλι της.

Από το χάσμα που άνοιξαν, καθένας με τον τρόπο του, στο σώμα της κοινωνίας, ξεπετάχτηκαν όλοι οι σκελετοί του παρελθόντος. Ίσως οι επιθέσεις με φωτιές στα σπίτια βουλευτών του Σύριζα και όσων άλλων ψήφισαν τη συμφωνία, να υποχωρήσουν. Όμως τα εβραϊκά νεκροταφεία θα βανδαλίζονται τις νύχτες, ναζιστικά συνθήματα θα γράφονται στους τοίχους και την ημέρα ο φιλικός φασισμός θα κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων. Τα γαλάζια καφενεία θα επανέλθουν. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, στην πρόσφατη επίσκεψή του σε χωριό της Κρήτης, εκστόμισε ικανοποιημένος αυτή τη θαμμένη αξία της ΕΡΕ.

Όμως, όποιες κι αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις, αποδιοπομπαίος τράγος για την ιστορία δεν θα ναι ο Τσίπρας με την παρούσα κυβέρνηση. Αντιθέτως, η Ιστορία σε αυτούς θα γνέψει να πάνε κοντά της.

κουτι πανδωρας

Αλήθεια...τις πταίει;

του Κώστα Μάρκου*

Οι παλαιότεροι καθώς και οι ασχολούμενοι με την πολιτική ιστοριογραφία θυμούνται τον αείμνηστο Ιωάννη Ζίγδη. Κλασικός κεντρώος δημοκράτης, αστός πολιτικός με την προδικτακτορική έννοια του όρου και συνεπής αντίπαλος της χούντας. Παρέλαβε την εκπροσώπηση του χώρου υπό την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, από τον αείμνηστο Γ. Μαύρο, μετά την αποτυχημένη εμφάνιση του κόμματος στις εκλογές του 1977. Αμφότεροι, αλλά και ο χώρος τους απέτυχαν να ερμηνεύσουν τη ριζοσπατικοποίηση  των καιρών και την επερχόμενη πλημμυρίδα του ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα ήταν ο Ι. Ζίγδης να βιώσει τον σταδιακό απορφανισμό του κόμματος του από Αριστερά και από Δεξιά και να παραμείνει μόνος του (!) στο βήμα της Βουλής απειλώντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι θα τον εξαφανίσει!

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι νέοι Ζίγδηδες (Γεννηματά, Βενιζέλος), αδυνατούντες να ερμηνεύσουν τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής μας και διαπιστώνοντας το φυλλορρόημα των οπαδών και των μελών τους, καταγγέλλουν με περίσσιο πάθος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως  πρώτο στόχο του το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ (και όχι τη νεοφιλελεύθερη φιλο-ακροδεξιά ΝΔ!).  Αλήθεια ποιος φταίει γιαυτό το κατάντημα τους; Ας δούμε τα γεγονότα μόνο του τελευταίου 12μήνου:

--Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί καταψήφισαν τον νόμο για την απλή αναλογική;

-- Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ τοποθετήθηκε επίσημα ότι η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης θα προστεθεί στις πολιτικές αποτυχίες του πρωθυπουργού; (άρθρο περί ευθύνης υπουργών γαρ).

--Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί η κ. Γεννηματά, εν μια νυκτί αιφνιδιάζοντας τους πάντες, πριν 10 μήνες ταυτίστηκε με το αφήγημα της ΝΔ και ζήτησε εδώ και τώρα εκλογές και μάλιστα 2 μήνες πριν τον τερματισμό των μνημονίων;

-- Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε και κατήγγειλε την πρωτοβουλία  της κυβέρνησης για την επίλυση του από 10ετίες προβλήματος των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας;

--Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί, ταυτιζόμενο πάλι με τη ΝΔ, καταγγέλλει την Συμφωνία των Πρεσπών ενάντια στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στις πολιτικές αναλύσεις των θεωρητικών του χώρου της;

--Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί την απόφαση αυτή την πήρε, μόνη αυτή η κ. Γεννηματά,  ενάντια στη γνώμη όλων των λοιπών μελών του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ;

--Μήπως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί για το λόγο αυτό αποχώρησαν το Ποτάμι και η ΔΗΜΑΡ (και να δούμε και ποιος άλλος).

Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Η ιστορία και ιδιαίτερα η πολιτική ιστορία ακολουθεί τον δρόμο της υπακούοντας μόνο στους δικούς της κανόνες.

* Ο Κώστας Μάρκου είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών και Πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας

tvxs

Νικητές και απόκληροι των Πρεσπών

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 

Οι Αμερικανοί που έχουν ένα γνωμικό για όλα όσα συμβαίνουν στην επικράτεια της καθημερινότητας, έχουν ένα γνωμικό και για όλα όσα συνέβησαν στο στόρι με το Μακεδονικό:
«Τους νικητές όλοι τους γουστάρουν!»
Κι εξηγούμαι για να μην..
παρεξηγούμαστε. Ένα από τα πρώτα δημοσιεύματα που σκάσανε μύτη μετά από την ψηφοφορία για τη συμφωνία των Πρεσπών ήταν εκείνο του Bloomberg, που απέδιδε τα εύσημα στον Τσίπρα. Και σημείωνε κατηγορηματικά ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός πήρε πόντους μετά από μια εβδομάδα εντόνων αντιπαραθέσεων. Το Bloomberg ρε φίλε, το όργανο του διεθνούς καπιταλισμού, που ακούει για Αριστερά και του σηκώνονται όλες οι τρίχες όπως στα κατσούλια όταν αντικρίσουν κάναν σκύλο. Αλλά άμα είσαι νικητής όλοι σε γουστάρουν, όλοι σε παίζουν, όλοι σου κωλοτρίβονται.
Ενώ οι αντίπαλοί σου; Εδώ το έχει πει καλύτερα ο John Lennon, στο τίτλο ενός τραγουδιού του:
«Κανείς δεν σ’ αγαπάει, άμα είσαι στα κάτω σου…»
Πράγμα το οποίον απεδείχθη και με την παρουσία του κόσμου στο Σύνταγμα τόσο την Πέμπτη το βράδυ όσο και την Παρασκευή το πρωί. Καναδυό χιλιάδες παρόντες και παρούσες την πρώτη μέρα (και πολλά λέω), ούτε πεντακόσια άτομα τη δεύτερη. Πού ήταν ρε γαμώτι οι Μακεδονομάχοι, πού ήταν οι Πατριώτες, πού ήταν οι Σάρισες, πού ήταν οι Βουκεφάλες; Και μη μου πείτε ότι έφταιγε μια απλή βροχή για καταρρακωθεί το ηθικό όσων παρέστησαν προ οκταημέρου στο συλλαλητήριο; Μιλάμε τώρα για ένα σωρό κόσμο, δεκάδες χιλιάδες λαό, οι διοργανωτές μέτρησαν δυο εκατομμύρια ψυχές. Οι σταγόνες κι ο αέρας τους τσακίσανε το ηθικό ή μήπως έφταιγε το γεγονός ότι βλέπανε φάτσα κάρτα την ήττα να έρχεται;
Αρνούμαι να πιστέψω ότι αυτά τα παλικάρια που είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να ντυθούν στο χακί και στο ραφ (οι γείτονες δεν έχουν θάλασσα για να στείλουμε και το Ναυτικό!), τρόμαξαν από μια απλή νεροποντή. Δεν αναφέρομαι σε κοινούς θνητούς αγαπούλη, αναφέρομαι σε γίγαντες πραγματικούς που είναι έτοιμοι να ξαναζήσουν τα «Μυστικά του Βάλτου» από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Γερά, γερά, στα χνάρια του Μελά που έλεγε και το μυριόστομο σύνθημα στην πλατεία Συντάγματος και στη Θεσσαλονίκη, σε όλες τις συγκεντρώσεις για το Μακεδονικό. Το αίμα τους για την πατρίδα ήταν έτοιμοι να δώσουν. Για την πατρίδα!
Αλλά την ψυχολογία τους, την είχε πάρει ο διάολος. Ούτε παραιτήσεις είδανε οι άνθρωποι από τους βουλευτές, ούτε κλωτσομπουνίδια στα έδρανα, ούτε κυνηγητό στους διαδρόμους του κοινοβουλίου, ούτε φωτοβολίδες στο γραφείο του Βούτση. Ένας μόνο κακομοίρης των Κεντρώων άνοιξε πανό κι αυτό ήτανε μισό μέτρο γαμώ την τρέλα μου, άμα κατέβεις με κάνα τέτοιο στη Θύρα 13, σε στέλνουνε δίπλα στο Έλενας να πλένεις τα μπιμπερό του Μπουζούκη και του Χατζηγιοβάννη. Να έβγαινε η Φώφη, ας πούμε, καβάλα στο άσπρο το άλογο και να έλεγε «ορμάτε», κάπως θα ζεσταινόταν ο κοσμάκης, κάπως θα ανέβαινε το ηθικό και το φρόνημα, με φουλ περηφάνια και ψηλά το κεφάλι. Αλλά έμεινε στο «Τσίπρας go back” η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και ξενέρωσαν όλοι και όλες. Σαν παιδικό πάρτυ που κάποιος ξέχασε να φέρει τα κεράκια της τούρτας. Πού πας χωρίς κεράκια;
Ως εκ τούτου, δυο χιλιάρικα την Πέμπτη, πεντακόσιοι την Παρασκευή. Και πολλούς λέω, γιατί είμαι πλάσμα καλοπροαίρετο και αβέρτο. Μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, απογοητευμένοι, κατσούφηδες, με κατεβασμένα τα μούτρα. Γιατί είχανε καταλάβει αυτό που λέγανε κάποια γατόνια εδώ και μέρες:
Αν εξαιρέσεις μερικούς χαρντκοράδες, ανακουφισμένοι ήταν οι πάντες που έφτασε μια τέτοια συμφωνία στη Βουλή. Κι αν δεν ήταν πολιτικοί οι λόγοι, όχι τους 180 θα έπιανε, αλλά θα ξεπερνούσε και τους 200 βουλευτές με ευκολία. Για να κλείσει μια πληγή ενός αιώνα, που ύστερα από δέκα χρόνια δεν θα τη θυμάται κανένας…

 newpost.gr