Το τέρας στη ντουλάπα

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από την πολιτική αναλγησία, κάτι πιο τρομακτικό από την πολιτική απάτη, κάτι πιο επικίνδυνο από την πολιτική εκτροπή, είναι η συνήθεια που μετατρέπεται σε ανοχή για να καταλήξει σε αποδοχή. 
Είναι το σάπιο και μιαρό υπόστρωμα της αδιαφορίας που προσλαμβάνεται από το κοινωνικό σώμα και, εν τέλει, καταλήγει να διαλύει σαν καυστικό υγρό κάθε υγιή κοινωνικό ιστό.
Έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις: “Όταν η όψη του τέρατος πάψει να σε τρομάζει κοιτάξου στον καθρέφτη και θα ανακαλύψεις ότι μόλις άρχισες να του μοιάζεις”.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι το τέρας δεν καμουφλάρεται με ρούχα παραλλαγής, δεν παριστάνει την νεράιδα με λευκό τούλι και αποκριάτικα φτερά, δεν μιλάει καν με την ήπια και εξασθενημένη φωνή της γιαγιάς πριν κατασπαράξει την κοκκινοσκουφίτσα. Βρυχάται, πετάει φωτιές, δείχνει τα κοφτερά του δόντια και επιτίθεται βάναυσα και χωρίς έλεος, επικουρούμενο από την κοινωνική αφασία. 

Το τέρας είναι εδώ, είμαστε εμείς που αδιαφορούμε, όταν σε απευθείας (σχεδόν διακαναλική) σύνδεση παρακολουθούμε τους εισβάλλοντες «αστακούς» της αστυνομίας στην εκκένωση του κτιρίου που είχαν ανακαταλάβει οι «αναρχικοί» στο Κουκάκι. Με ασπίδες, με όπλα, με ρόπαλα, με καπνογόνα, με ελικόπτερα και drones, με άγριο ξύλο αδιακρίτως (ακόμα και στα κεφάλια, κυρίως σε αυτά), ενώ οι «αναρχικοί» έριχναν εναντίον των  αστυνομικών (κατά το αναλυτικό ρεπορτάζ της ΕΡΤ) βαριά αντικείμενα, μέχρι και μία… κιθάρα!!!

Το τέρας είναι εδώ, είμαστε εμείς που αδιαφορούμε, όταν την επομένη οι συλληφθέντες (20 νεαροί) σύρονται με την διαδικασία του αυτοφώρου στα δικαστήρια, με κατηγορητήριο που περιλαμβάνει έξι πλημμελήματα, σε εφαρμογή του δόγματος «θα σας εξαφανίσομεν».
Βέβαια, όπως καταγγέλλουν κάτοικοι των Εξαρχείων το κοινό έγκλημα όπως η διακίνηση ναρκωτικών, οι κλοπές σε καταστήματα, σε σπίτια και σε αυτοκίνητα ακόμα και με την παρουσία των ΜΑΤ (δίπλα τους) μένει στο απυρόβλητο, καθώς η αστυνομία έχει άλλη αποστολή στα Εξάρχεια.
Ο διοικητής του Α.Τ. Εξαρχείων (που συναντήθηκε μαζί τους, αντί του Χρυσοχοΐδη) ήταν σαφέστατος: “Ο σχεδιασμός άνωθεν είναι να χτυπηθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα στα Εξάρχεια”.

Το τέρας είναι εδώ, είμαστε εμείς που αδιαφορούμε, όταν ο Θάνος Τζήμερος περιφέροντας δημόσια -για πολλοστή φορά- το ναζιστικό του σαρκίο επιτίθεται και βρίζει τον άγρια δολοφονηθέντα εκπαιδευτικό Νίκο Τεμπονέρα γράφοντας χαρακτηριστικά: “Στις 9/1 η ΟΛΜΕ έχει κηρύξει νέα «κινητοποίηση» για τα 29 χρόνια από τη δολοφονία του ακροαριστερού αρχικαταληψία Τεμπονέρα”, ενώ παρακάτω συνεχίζει: “Αν δεν ξεδοντιάσεις τον κρατικό συνδικαλισμό δεν μπορείς να περάσεις ούτε μισή μεταρρύθμιση. Και στα σχολεία υπάρχει η μεγαλύτερη συνδικαλιστική σαπίλα. Τα παιδιά μας τα «διδάσκουν» –εκτός των πάντα υπαρχουσών λαμπρών εξαιρέσεων– αγράμματοι σταλίνες τεμπελχανάδες”.  

Το τέρας είναι εδώ, είμαστε εμείς που αδιαφορούμε, όταν ο Χρήστος  Χωμενίδης με χυδαίο άρθρο του για το μουσικό έργο «Σταυρός του Νότου» του Θάνου Μικρούτσικου αναφέρει κομπλεξικά: “Ο Θάνος Μικρούτσικος βροντούσε το πιάνο φορώντας κασκέτο καπετάνιου και το κοινό μύριζε στα σινιέ του ρούχα το ψαρόλαδο. Όταν πάλι άλλαζε σκοπό και τραγουδούσε «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη!», οι αποκάτω αφηνίαζαν, έτοιμοι να ξεπαρκάρουν τα τσερόκι τους και να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Μιλάμε για μαζική παραίσθηση, που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία όχι μόνο του κράτους αλλά και της κοινωνίας”. 

“Βιάσου λιγάκι άμα είναι να αυτοκτονήσεις. Χρειαζόμαστε το δωμάτιο για έναν ξάδερφο απ’ το Νότο.”
από την ταινία «Αλφαβίλ» του Γκοντάρ.

koutipandoras