Τα δείπνα της Εκάτης και τα αποφάγια της πολιτικής

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύει κάθε φορά τη φαιδρότητά του σε όποια αποστολή της κυβέρνησης στο εξωτερικό κι αν πήγε

του Ευάγγελου Κωνσταντέλου

Μία από τις χθόνιες θεότητες της αρχαιοελληνικής, αλλά και της ρωμαϊκής θεολογίας ήταν η Εκάτη, η οποία απεικονίζεται στην τέχνη, είτε κρατώντας ένα ζευγάρι πυρσούς, είτε ένα κλειδί. Μάλιστα σε προγενέστερες περιόδους η θεά Εκάτη αποτελούσε την ενσάρκωση τριών υποστάσεων, οι οποίες, σύμφωνα με τον Ησίοδο, συνδέονταν με τη γη, τον ουρανό και τη θάλασσα. Η θεότητα ακόμη σχετίζονταν με τα σταυροδρόμια, τις εισόδους, το φως, τη μαγεία, τη νεκρομαντεία, τη γνώση των φαρμακευτικών φυτών, αλλά πιο πολύ ήταν η θεά των ορίων, των περιορισμών και των αποκλεισμών.

Από τον Ησίοδο προκύπτουν πληροφορίες για τη σπουδαιότητα της θεάς, η οποία τιμήθηκε από τον Δία, επειδή ήταν με το μέρος του και συμμάχησε με τον πατέρα των θεών κατά τη διάρκεια της τιτανομαχίας. Πέρα λοιπόν από τις εξουσίες πάνω στον ουρανό, τη θάλασσα και τη γη, η Εκάτη συνδέθηκε και με τις ιδιότητες των άλλων ολύμπιων θεών. Είχε τη δύναμη να δίνει νίκη και να δοξάζει πολεμιστές, να συμπαρίσταται στους αθλητές, να ενισχύει τη δύναμη των βασιλιάδων, να βοηθά τους αγορητές στις δημόσιες αγορεύσεις τους, αλλά και να αυξάνει ή να μειώνει την επιρροή των θνητών… ανάλογα το πόσο την τιμούσαν. Ήταν όμως και αντιφατική θεά, γι’ αυτό και μετέπειτα αυτές οι ιδιότητές της κάπως παραγκωνίστηκαν και έτσι ταυτίστηκε περισσότερο με τον κάτω κόσμο και τους νεκρούς.

Η Εκάτη λοιπόν ήταν μια σπουδαία θεά και συναντάται σε πολλές στιγμές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης. Μέσα από διάφορες αναφορές και απεικονίσεις η Εκάτη λατρευόταν με όλες της τις υποστάσεις, είτε αφορούσαν δημόσιες εορτές, είτε αφορούσαν ιδιωτικές τελετουργίες εξαγνισμού και καθαρμού της οικίας, όπως τα λεγόμενα οξυθύμια. Γνωστά επίσης είναι τα Δείπνα της Εκάτης. Τα Δείπνα της Εκάτης ήταν προσφορές προς τη θεά και τις ψυχές, γεύματα που τοποθετούσαν οι άνθρωποι την τελευταία νύχτα του τελευταίου σεληνιακού μήνα σε σταυροδρόμια και τρίστρατα, εκεί δηλαδή που πιστεύονταν, ότι τριγυρνούσαν δαίμονες και κακά πνεύματα. Οι άνθρωποι επομένως έριχναν εκεί τα υπολείμματα των εξαγνιστικών θυσιών τους, ώστε να κρατούν μακριά από τα σπίτια τους τα αποτρόπαια όντα και πνεύματα.

Ο Λουκιανός στους Νεκρικούς Διαλόγους αναφέρει, ότι αυτή η πρακτική ήταν μια καλή ευκαιρία για τους κυνικούς Μένιππο και Διογένη, να συλλέγουν τροφή από τα περισσεύματα των πλουσίων, οι οποίοι άφηναν τα αποφάγια τους στα Δείπνα της Εκάτης. Μάλιστα στην πρώτη ιστορία των Νεκρικών Διαλόγων, ο Διογένης παραγγέλνει στον Πολυδεύκη, να συμβουλέψει τον Μένιππο, να μην ξεχάσει να πάρει λούπινα ή άλλα γεύματα από τα δείπνα της Εκάτης, πριν κατέβει στον Άδη. Αλλά και σε άλλο διάλογο (2[22]) ο Λουκιανός επαναφέρει το ζήτημα με τα αποφάγια των πλουσίων, όταν ο Μένιππος δεν έχει τον απαραίτητο οβολό, να πληρώσει τον Χάροντα. Ο Μένιππος το μόνο που έχει είναι λούπινα και ένα γεύμα που προοριζόταν για την Εκάτη.

Τα αποφάγια λοιπόν των πλουσίων ήταν μια καλή ευκαιρία όχι μόνο για τους κυνικούς, οι οποίοι φυσικά και δεν ενδιαφέρονταν για τις ανέσεις και τις επιταγές της καθεστηκυίας τάξης, αλλά περισσότερο για εκείνους που πραγματικά θεωρούσαν, ότι άξιζαν να συμμετέχουν, έστω και για λίγο σε έναν άλλο τρόπο ζωής, εκμεταλλευόμενοι απλά ένα έθιμο εξαγνισμού. Οι πλούσιοι και δυνατοί πετούσαν λοιπόν ένα ξεροκόμματο ή τα αποφάγια μιας ολόκληρης περιόδου, απλά για να ανανεώσουν με τη νέα περίοδο τόσο τη διατροφή όσο και τις καθημερινές συνήθειες. Αυτή η πρακτική ήταν και μια ένδειξη δύναμης μέσα στα πλαίσια της κοινωνίας, που πέρα από τον πλούτο και την αφθονία, αποκάλυπτε τη δύναμη και την επιρροή που ασκούσαν οι πλούσιοι ως τρόπο ζωής, πράγμα που σε πολλούς φάνταζε σαν όνειρο, το οποίο θα μπορούσαν να το κατακτήσουν. Δεν το κατακτούσαν όμως, γιατί οι οικονομικά εύρωστοι και πολιτικά ισχυροί δεν τους θεωρούσαν ίσους, ικανούς αλλά ούτε καν ανάλογους.

Τέτοια αποφάγια έφαγε και συνεχίζει να τρώει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Μέρκελ, η οποία στα δικά της δείπνα κάλεσε όσους θεωρούσε ίσους και ικανούς να παραβρεθούν. Τόσο ο ίδιος ο πρωθυπουργός όσο και η υπόλοιπη μετριότητα που κυβερνά, αρκούνται στα Δείπνα της Εκάτης και τα αποφάγια της Γερμανίας. Αλλά και γενικότερα η σημερινή κυβέρνηση έχει συστηματικά απαξιωθεί από όλους τους αξιωματούχους της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Όσο ήταν προτεραιότητα η διάσωση των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, τραπέζωναν όλα τα στουρνάρια της ελληνικής αισχύνης, τα οποία νόμιζαν ότι ξαφνικά έγιναν ισότιμοι εταίροι και συνομιλητές. Ένας λόγος παραπάνω τώρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη η κανονική Ευρωπαϊκή ελίτ να διευκολύνεται για το ποιους θα καλέσει και ποιους όχι.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πηγαίνει στο εξωτερικό μόνο όπου υπάρχουν πρωτόκολλα και συνθήκες, τα οποία απαιτούν να εκπροσωπείται η Ελλάδα ή όταν οι άλλοι δεν μπορούν να τον αποφύγουν ή και για… τουρισμό. Όλοι όσοι παλαιότερα «έμεναν Ευρώπη», τώρα τα βάζουν με τη Γερμανία και κατηγορούν τη Μέρκελ για την δήθεν απρέπειά της, να μην καλέσει τον Μητσοτάκη στο Βερολίνο. Αλλά η Γερμανία, ως ο πλούσιος και ισχυρός παίχτης της Ευρώπης, όχι μόνο πετάει τα αποφάγια της σε όλους της τους σκλάβους, αλλά αποφεύγει και τον Μητσοτάκη για λόγους ουσίας, αφού ως άλλος τραγέλαφος (μυθικό ζώο) ή ένα πολιτικό υβρίδιο, αποδεικνύει κάθε φορά τη φαιδρότητά του σε όποια αποστολή της κυβέρνησης στο εξωτερικό κι αν πήγε. Η Ελλάδα τώρα που δεν αποτελεί συστημικό οικονομικό πρόβλημα στις «ελεύθερες» αγορές, το τραπεζικό σύστημα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ξαναγίνεται σιγά σιγά ένας παρίας, μια ψωροκώσταινα, απομονώνεται… και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια πολιτική ελαφρότητα, που ιστορικά διευκολύνει.

koutipandoras