της Κάκης Μπαλή
Η είδηση της χθεσινής (σσ. την περασμένη Παρασκευή) ημέρας ήταν η παρουσία στην Αθήνα του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ. Του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης, που ήθελε πολύ να διαδεχθεί τον κάποτε συνοδοιπόρο του Μουαμάρ Αλ Καντάφι και προσπάθησε σκληρά να το καταφέρει.
Πρώτα συμμετέχοντας σε αποτυχημένα πραξικοπήματα -και το 2011 σε πετυχημένο- ενάντια στον Καντάφι με την αγαστή συμπαράσταση Αμερικανών, Ιταλών και άλλων Ευρωπαίων. Και μετά μπαίνοντας στη μάχη ενάντια στον -διεθνώς αναγνωρισμένο- πρωθυπουργό της χώρας Φαγιέντ Σαράτζ, ο οποίος ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα Τρίπολη, ίσως και τα προάστιά της. Κι αυτό χάρη στη στήριξη της Τουρκίας και του Κατάρ.
Και ο οποίος, ακριβώς λόγω της εξάρτησής του από την Άγκυρα, υπέγραψε με τον Ερντογάν συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα διαγράφοντας τα δικαιώματα που απορρέουν από την ύπαρξη της Κρήτης και των Δωδεκανήσων στην ανατολική Μεσόγειο. Μια συμφωνία που η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να την ακυρώσει, ακόμη και να καλέσει τον Χαφτάρ στην Αθήνα, τον εχθρό των εχθρών μας.
Ποιος είναι, όμως, ο στρατάρχης Χαφτάρ, που μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες πριν από τη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης δηλαδή, τον ήξεραν στη χώρα μας μόνο οι λιγοστοί δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες, άντε και οι μερακλήδες, που ασχολούνται με την κινούμενη άμμο του αραβικού κόσμου και της Μέσης Ανατολής;
Από τον Καντάφι στη CIA
Ο Χαλίφα Μπιλκασίμ Χαφτάρ είναι ένας στρατηγός παλιάς κοπής, γεννημένος το 1943 στην Ατζαμπίγια. Το 1969 έριξε μαζί με τον Καντάφι τον βασιλιά της Λιβύης Ιντρίς και άρχισε μια μεγάλη καριέρα στον λιβυκό στρατό. Τη δεκαετία του 1980 ήταν ο επικεφαλής των λιβυκών δυνάμεων στον πόλεμο με το Τσαντ, πριν πέσει σε δυσμένεια και φύγει εξόριστος στην Αμερική. Αυτό είναι και το πιο... θολό σημείο στον βίο και την πολιτεία του. Εκεί στις αρχές του 1987 οι λιβυκές δυνάμεις υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση από το στρατό του Τσαντ και τους συμμάχους του (Γάλλους, Ζαϊρινούς και Αμερικανούς) και στη μάχη του Βαντί Ντουμ ο Χαφτάρ πιάστηκε αιχμάλωτος -χωρίς να είναι σαφές εάν υποχρεώθηκε να παραδοθεί ή άλλαξε στρατόπεδο. Μαζί του αιχμαλωτίστηκαν άλλοι 2.000 Λίβυοι στρατιώτες. Από αυτούς τους αιχμαλώτους δημιούργησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τον λιβυκό εθνικό στρατό LNA, ώστε να γίνει το ένοπλο “χέρι” του Εθνικού Μετώπου για τη Σωτηρία της Λιβύης.
Μετά την πτώση του καθεστώτος του Τσαντ το 1990 οι Αμερικανοί εκκένωσαν τον Χαφτάρ και ακόμη περίπου 350 άνδρες και τους έδωσαν άσυλο στις ΗΠΑ. Ο Χαφτάρ πήρε και την αμερικανική υπηκοότητα και δούλεψε μερικά χρόνια για τη CIA. Στο μεταξύ στη Λιβύη είχε καταδικαστεί ερήμην σε θάνατο, ενώ το 1996 συμμετείχε στη διοργάνωση ενός αποτυχημένου πραξικοπήματος ενάντια στον Καντάφι.
Επέστρεψε στη Λιβύη το 2011 και βοήθησε στην πτώση του Καντάφι μπαίνοντας επικεφαλής των δυνάμεων στην Κυρηναϊκή. Μετά τον αρχιπραξικοπηματία Αμπντ Αλ Φατάχ Γιούνις και τον επικεφαλής του γενικού επιτελείου στρατού ήταν ο τρίτος στην ιεραρχία.
Μετά τη δολοφονία του Γιούνις και στη συνέχεια την κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι και τη δολοφονία του ανέλαβε να αναδιοργανώσει τις ένοπλες δυνάμεις της Λιβύης, αλλά σύντομα τον καθαίρεσαν -και το 2014 τον κατηγόρησαν και πάλι για πραξικόπημα. Αυτή τη φορά εναντίον μιας κυβέρνησης που δεν μπορούσε να ελέγξει σχεδόν τίποτε στη χώρα, όπου συγκρούονταν φύλαρχοι, όλοι εναντίον όλων. Από το 2014, με έδρα το Τομπρούκ, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω του πολλούς φυλάρχους και τον Απρίλιο του 2019 ξεκίνησε τη μάχη των μαχών για την κατάληψη της Τρίπολης.
Ο Χαφτάρ έμαθε να λύνει τα προβλήματα με το... σπαθί. Από το 2014 εμφανίζεται ως συνεπής αντίπαλος των ισλαμιστών κάθε είδους στη χώρα του. Σε μεγάλο βαθμό με αξιοσημείωτη επιτυχία, αφού κατάφερε να ξεκληρίσει τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη. Χαρακτηρίζει, όμως, και τη -διεθνώς αναγνωρισμένη- κυβέρνηση του Σαράτζ ως ισλαμιστική. Εκεί είναι «το κεφάλι του φιδιού», συνηθίζει να λέει. Και υποστηρίζει ότι η εκστρατεία του στη δυτική Λιβύη είναι μια εκστρατεία ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου