Όταν διχάζει τη ΝΔ, πως να μην διχάσει τη χώρα;

Επίδειξη δύναμης στην ηγεσία της ΝΔ ή επίδειξη υπεροχής της ακροδεξιάς στη χώρα, η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στο Συνέδριο της ΝΔ, έχει αδιαμφισβήτητα το πολιτικό στίγμα του Μεσσήνιου πολιτικού: ακραίο, ιδεοληπτικό και πάντα διχαστικό. 

Βάζοντας πολύ ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές με το κέντρο της ΝΔ και τον ίδιο τον αρχηγό της που εμφανίζεται ως φιλελεύθερος, ο Αντώνης Σαμαράς επιδόθηκε σε ένα ακροδεξιό κρεσέντο μίλησε με πολύ επιθετική γλώσσα, ιδίως για το μεταναστευτικό, υπενθυμίζοντας στο εσωτερικό της ΝΔ ότι παραμένει προσανατολισμένος δεξιότερα της Δεξιάς. Με όρους και εκφράσεις που μόνο η Χρυσή Αυγή και η Ελληνική Λύση χρησιμοποιούν, περιέγραψε το ιδεολογικό του αφήγημα για μια σειρά από ζητήματα που εκπέμπουν έντονο υπερσυντηρητικό στίγμα. Βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις το κυβερνητικό αποτύπωμα της ΝΔ, όπως με τα Κλειστά Κέντρα για πρόσφυγες ή τη σκληρή καταστολή, ταυτίζεται με τις θέσεις του, ακόμη κι αν η επίσημη ρητορική αποφεύγει τις λεκτικές ακρότητες του Σαμαρά. 

Παρότι στην ομιλία του έκανε υπαινιγμούς για τη θέση του Επιτρόπου, που τελικά δεν του δόθηκε, καθώς και αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας, που εποφθαλμιά, μόνο ο ίδιος και ο Πρωθυπουργός γνωρίζουν αν βρίσκεται στους υποψήφιους ή όχι για το ύπατο αξίωμα. Το σίγουρο όμως είναι ότι ο Σαμαράς δεν εκπληρώνει το βασικότερο από τα εχέγγυα που πρέπει να διαθέτει ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δηλαδή να ενώνει όλους τους Έλληνες. Αντιθέτως, αποτελεί σύμβολο διχασμού με τον εμπρηστικό του λόγο, τις ακροδεξιές εμμονές και τον τοξικό του ρεβανσισμό, όπως στην δυσάρεστη παρένθεση κατά την οποία κυβέρνησε τη χώρα.

Η επιμονή της κυβέρνησης να περάσει στη συνταγματική αναθεώρηση διάταξη με την οποία μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας με λιγότερες από 150 ψήφους έχει διττή ανάγνωση άλλωστε: Είτε οχυρώνει το Μητσοτάκη έναντι της ομάδας του Σαμαρά σε περίπτωση που δεν τον επιλέξει, είτε τον οχυρώνει έναντι των μετριοπαθών και Καραμανλικών, σε περίπτωση που τον επιλέξει. Αυτό θα ήταν και ένας δυσάρεστος συμβολισμός, σαν απόπειρα επιστροφής στη σκληρή Δεξιά των προδικτατορικών χρόνων.

Ένας πολιτικός που διχάζει το ίδιο του το κόμμα, είναι δυνατόν να μην διχάσει μια χώρα, αν ποτέ γίνει ο αρχηγός του κράτους; 

tvxs