Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

«Μενουμευρωπαίοι» a la carte;

Κάποιοι των «μενουμευρωπαίων» αρνήθηκαν ψήφο στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Εφευρίσκοντας το τέχνασμα της κατάθεσης αντιπρότασης
του Βασίλη Πάικου
Ευρωπαίοι τόσο όσο. Ευρωπαϊστές ακόμη λιγότερο. Κάποιοι από κείνους που, στο δημοψήφισμα του 2015, κατέβηκαν στις διαδηλώσεις με σημαίες και με ταμπούρλα. Με τη λάμψη της αγριάδας στο μάτι και με το κατηγορηματικά καταφατικό σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη». Οι «μενουμευρωπαίοι», λοιπόν, οι έτοιμοι να προτάξουν στα στήθη τους προκειμένου να υπερασπιστούν τα όσια και τα ιερά. Εκείνα που ο Τσίπρας επιχειρούσε να τινάξει στον αέρα. Ο Τσίπρας ο αντιευρωπαίος...
Ναι, αυτοί είναι. Εκείνοι που τις αξίες της Ευρώπης τις λογαριάζουν κατά τα γούστα και τα συμφέροντά τους. Και κατά τις επιταγές της Ιεράς Συνόδου, εννοείται. Αυτοί λοιπόν, οι φλογεροί ευρωπαϊστές του «ναι σε όλα». Αυτοί του «ευρωπαϊκό να ’ναι κι ό,τι να ’ναι». Αυτοί της «ευλογίας των Μνημονίων που, κι αν δεν υπήρχαν, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε». Αυτοί που από τότε, από το 2015, οπότε ο τρισκατάρατος σφετεριστής ήρθε στην εξουσία για να διαταράξει την τάξη των πραγμάτων, επιχείρησαν κάμποσες φορές να στήσουν ευρωπαϊκά μέτωπα, ευρωπαϊκά τόξα, ευρωπαϊκά μπλοκ. Μπας και καταφέρουν να τον βγάλουν απ’ τη μέση. Αυτοί, τέλος πάντων, που Ευρώπη λένε και κολλάει το στόμα τους. Απ’ ό,τι φαίνεται, τελικά, την έχουν την Ευρώπη γραμμένη κανονικά. Ή, εν πάση περιπτώσει, καλή είναι εκεί μονάχα που τους ταιριάζει. Κατά τα λοιπά ούτε που θέλουν να την ξέρουν.
Η περίπτωση αναφέρεται στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και σε κάποιους κεντρώους. Κάποιους από κείνους που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί, έτσι για να λοιδορείται το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου. Αυτοί λοιπόν λογαριάζονται ως «μενουμευρωπαίοι» μονάχα κατά το δημοσιονομικό ή το εν γένει οικονομικό σκέλος της σημερινής ευρωπαϊκής εικόνας. Κατά τη νεοφιλελεύθερη διάσταση της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως εκφράζεται σ’ αυτή τη φάση. Και δεν έχουν, δεν θέλουν να έχουν την παραμικρή σχέση και συνάφεια με τις θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, τις ιδρυτικές. Αυτές, ας πούμε, που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να τα κατοχυρώσουν...
Μόνο το άδειο κέλυφος
Έτσι λοιπόν, κάποιοι των «μενουμευρωπαίων» αρνήθηκαν ψήφο στη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Εφευρίσκοντας το τέχνασμα της κατάθεσης αντιπρότασης. Ενώ μια σειρά από διακεκριμένα στελέχη τους ξεδίπλωσαν μεγαλοπρεπώς τον σκοταδισμό τους από του βήματος της Βουλής. Τη στιγμή που στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών της Ευρώπης «της καρδιάς τους» τα σχετικά ισχύουν και εφαρμόζονται από χρόνια.
Την ίδια στάση επιχείρησαν να κρατήσουν και προκειμένου για την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Που περιελάμβανε και το σχετικό δικαίωμα Ελλήνων μουσουλμάνων της Ξάνθης. Εξαρτώντας την ψήφο τους από κείνη του Καμμένου!
Εδώ και δύο χρόνια οι ίδιοι «μενουμευρωπαίοι» πασχίζουν με νύχια και με δόντια, και με χιλιάδες διαδικαστικά τερτίπια, να προστατεύσουν το δικαίωμα στην ασυδοσία των καναλαρχών. Την οποία ασυδοσία οι ίδιοι κατοχύρωσαν επί τριάντα χρόνια. Προσποιούμενοι πως δεν ξέρουν πως πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.
Αρνούνται προκλητικά τους πάγιους ευρωπαϊκούς κανόνες προκειμένου για τις επενδύσεις στην Ελλάδα. Εισηγούμενοι για τους κάθε λογής επενδυτές την πρακτική του «πάρ’ τα όλα». Εγκαλώντας μάλιστα την κυβέρνηση ότι φέρνει προσκόμματα. Όταν απαιτεί την τήρηση αυτών ακριβώς των ευρωπαϊκών κανόνων.
Αρνούνται, ακόμη πιο προκλητικά, τα εργασιακά δικαιώματα τα στοιχειωδέστερα, όπως αυτά έχουν κατοχυρωθεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Λειτουργώντας ακραία ταξικά υπέρ των ισχυρών του κόσμου τούτου.
Και βέβαια, κοιτάζουν διαρκώς στα μάτια και στο στόμα τούς εκπροσώπους της Εκκλησίας. Περιμένοντας εντολές. Άσε που έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση δεν πρόκειται να συναινέσουν σε καμιά μεταβολή των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας. Ε, αν βρουν έστω και μία ευρωπαϊκή χώρα με «θρησκευόμενη Πολιτεία» και «πολιτευόμενη Εκκλησία», να μας γράψουν.
Αν λοιπόν τα αφαιρέσεις όλα αυτά από το ευρωπαϊκό φορτίο των δεξιών (και κάποιων κεντρώων, μην ξεχνιόμαστε) «μενουμευρωπαίων», τι μένει; Ένα κέλυφος μένει, κενό παντός περιεχομένου. Μένουν μονάχα τα νεοφιλελεύθερης κοπής «οικονομίστικα». Αυτά που τώρα είναι έτσι ως εκ των σημερινών συσχετισμών, παλιότερα ήταν αλλιώς, αύριο μπορεί να είναι εντελώς αλλιώς. Και τίποτα, απολύτως τίποτα από τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Ευρώπης. Εκείνες που, επιτέλους, συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής ιδέας.
Όσο για το πόσο «αντι-ευρωπαίος» είναι, τελικά, ο Τσίπρας και πόσο «Ευρωπαίοι» του λόγου τους, ε, όποιος έχει μάτια βλέπει κι όποιος έχει μυαλό καταλαβαίνει...
avgi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου