Η εξαίρεση έγινε ο κανόνας

Ο Έλληνας ποινικός νομοθέτης φαίνεται να ακολουθεί την εξέλιξη του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια, και έτσι αναδεικνύει ως κανόνα την ελευθερία του κατηγορούμενου και την στέρησή της ως εξαίρεση, ως το έσχατο μέσο καταναγκασμού.

Του Νίκου Δαμασκόπουλου*

Ο Έλληνας ποινικός νομοθέτης φαίνεται να ακολουθεί την εξέλιξη του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού, τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια, και έτσι αναδεικνύει ως κανόνα την ελευθερία του κατηγορούμενου και την στέρησή της ως εξαίρεση, ως το έσχατο μέσο καταναγκασμού.

Αυτό επιβάλλεται λόγω του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορούμενου, το οποίο λειτουργεί μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για οιοδήποτε αδίκημα σύμφωνα με τη σύγχρονη ερμηνεία του άρθρου 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Ήδη από το 2010, με την τελευταία τροποποίηση των δικονομικών διατάξεων, έχουν τεθεί πολύ αυστηρές προϋποθέσεις στο σχηματισμό της απόφασης του δικαστηρίου περί άμεσης εκτέλεσης μιας πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης. Στην περίπτωση του Περικλή δεν συνέτρεχε καμία από αυτές. Η επαναλαμβανόμενη απόρριψη του νόμιμου και βάσιμου αιτήματός του για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, μέχρις ότου κριθεί από το Εφετείο η ουσία της υπόθεσής του, στηρίχτηκε σε αιτιολογίες προσχηματικές που κατά την άποψή μου ξεφεύγουν από το ίδιο το γράμμα του νόμου.

Ο Περικλής ήδη από το 2013, τηρώντας τους περιοριστικούς όρους που εξ αρχής του τέθηκαν, έχει αποδείξει ότι θα είναι συνεχώς παρών για να υπερασπιστεί την αθωότητά του και ότι η ελευθερία του δεν παράγει κανέναν κίνδυνο για την κοινωνία.

Αντίθετα η συνέχιση της φυλάκισής του προκαλεί σοβαρό κίνδυνο επιδείνωσης της σπανιότατης και επικίνδυνης για τον ίδιο ασθένειας, όπως βεβαιώνεται από τους πλέον ειδικούς ιατρούς και καθηγητές Ιατρικής.

Ανεξαρτήτως της υποβολής ή μη νέας αίτησης αναστολής, ο Περικλής και η υπεράσπισή του θα αναδείξουν κατά την εκδίκαση της έφεσης τα αποδεικτικά σφάλματα, τα λογικά και νομικά άλματα της πρωτόδικης απόφασης. Γιατί πρέπει να διορθωθεί το λάθος. Γιατί πρέπει κάθε κοινωνός του δικαίου να αισθάνεται πραγματικά ασφαλής γνωρίζοντας ότι κανείς δεν καταδικάζεται και δεν φυλακίζεται αν δεν αποδειχθεί πλήρως και νομίμως η ενοχή του.

* Ο Νίκος Δαμασκόπουλος είναι συνήγορος του Περικλή Κ.

avgi