Δε γνωρίζω τι εννοούν ακριβώς όσοι καλούν την κυβέρνηση να επιστρέψει (;) στον ρεαλισμό ούτε τι σημαίνει ρεαλισμός. Είναι ρεαλισμός το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και οι εγκληματικές περικοπές των συντάξεων χαμηλών και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων; Είναι ρεαλισμός η τυφλή πίστη στη δύναμη της αγοράς, αυτής που ελέγχεται από δέκα πολυεθνικές και άλλους τόσους τραπεζίτες; Είναι ρεαλισμός να ζουν πλουσιοπάροχα οι ελάχιστοι σε βάρος των πολλών; Μήπως είναι ρεαλισμός η άκρατη, άλογη και ασυλλόγιστη ανάπτυξη; Το τελευταίο είναι αφύσικο, προειδοποιούν σοφά οι στοχαστές της αποανάπτυξης· δεν είναι δυνατόν σ’ έναν πεπερασμένο πλανήτη να υπάρχει άπειρη, ασυγκράτητη ανάπτυξη. Εάν γίνει κάτι τέτοιο, στο τέλος θα τρώμε τις σάρκες ο ένας του άλλου. Εχουμε σκεφτεί αυτή την κατάληξη; Δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε λογικά ο ευρωπαϊσμός μας, ο εκσυγχρονισμός μας και λοιποί -ισμοί, αμερικανικής κοπής και προέλευσης.
Για επανάσταση της λογικής έκανε λόγο ο αρχηγός του Ποταμιού· ανάθεμα αν καταλαβαίνει τι λέει, όπως και όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτήν την παρδαλή, πολιτική (sic) παράταξη. Για επανάσταση του αυτονόητου μίλαγε κι ένας κάποτε πρωθυπουργός, το κίνημα (!) του οποίου δεν κατάφερε να εισβάλει στην ελληνική Βουλή στις τελευταίες εκλογές.
Ξεστομίζουν τις αρλούμπες τους και επιπλέον θεωρούν ότι εντυπωσιάζουν το απεχθές πόπολο. Εντυπωσιάζει μόνο, οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν, η ολιγότητά τους, η αδαημοσύνη τους· η ανεπάρκειά τους εντυπωσιάζει (αρνητικά, εννοείται), άμα τε και ή πόζα τους· τι ύφος!
Είναι ρεαλισμός η ώς τούδε ακολουθούμενη αγροτική πολιτική, η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, η ερήμωση της περιφέρειας; Μήπως είναι ρεαλισμός ο αφανισμός των σπόρων, η κατάργηση της βιοποικιλότητας και η επιβολή των μονοκαλλιεργειών;
Ή μήπως είναι ρεαλισμός η εξάπλωση και παντοδυναμία του εμπορίου όπλων και ναρκωτικών;
Να μας λείπει ένας τέτοιος ρεαλισμός· είναι αισχρός και επικίνδυνος για το μέλλον του ανθρώπινου είδους. Οφείλει να το δηλώσει αυτό η νέα κυβέρνηση εάν όντως πιστεύει σ’ έναν διαφορετικό ρεαλισμό, αυτόν δηλαδή που ευαγγελίζεται την ήπια ανάπτυξη, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη (εργασία, για όλους κ.ά.). Αλλα θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, καπιταλιστικής κατεύθυνσης, και άλλα (ελπίζω ότι) θέλει η αριστερή ελληνική κυβέρνηση· εκτός εάν (Παπαδιαμάντης) άλλως νοεί, άλλως σκέφτεται και άλλως ομιλεί (και άλλως πράττει, θα προσθέταμε). Αυτό, όμως, οφείλει να το αποδείξει η ίδια και σε μας και στους εταίρους. Και μετά ας φωνάζουν οι ανθυπομέτριοι πολιτικοί της χώρας (και είναι πολλοί, διάβολε).
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου