Από το ανήθικο στο παράνομο, δυο δαχτυλίδια δρόμος

Την περίοδο της μεγάλης πείνας στη διάρκεια του πολέμου, τότε που μάζευαν τα σκελετωμένα πτώματα από τους δρόμους της Αθήνας με τα κάρα, μεγάλες περιουσίες χάθηκαν για έναν τενεκέ λάδι. Σπίτια και χρυσαφικά άλλαξαν χέρι για ένα σακί ξηράς τροφής. Ήταν η εποχή που άνθρωποι πάτησαν πάνω στην ανάγκη επιβίωσης των συνανθρώπων τους, και τους πήραν ότι είχαν και δεν είχαν για λίγη τροφή.

γράφει ο Γιάννης Ουτμπούτογλου

«Πουλήσαμε τα σπίτια μας και τα υπάρχοντά μας, για δυο ελιές κι ένα ψωμί να φάνε τα παιδιά μας». Αυτός ο χυδαίος τρόπος θησαυρισμού, στη σύγχρονη Ελλάδα, νομιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των μνημονίων. Κι η λέξη μαυραγορίτης, που μετά τον πόλεμο ήταν μεγάλη ρετσινιά και ντροπή, αποκαταστάθηκε  και κρεμάστηκε ψηλά στις προσόψεις μαγαζιών με τον τίτλο «Αγοράζω χρυσό». Όχι μόνο αποκαταστάθηκε ο κατοχικός μαυραγορίτης αλλά έλαβε και ΑΦΜ. Διότι ο νεοφιλελευθερισμός νομιμοποιεί την ανηθικότητα. Ώστε αυτή η χώρα  να μην ξεμπερδέψει ποτέ με το μαύρο παρελθόν της.

Τα σύγχρονα ενεχυροδανειστήρια είναι ο φερετζές της κλεπταποδοχής. Κλοπή συναισθήματων σε ώρα ανάγκης ή κλοπή χρυσών από σπίτια και καταστήματα. Ο φιλελευθερισμός σύγχρονης κοπής δεν λαμβάνει υπόψη την εμπορία απελπισίας των ανθρώπων. Διότι το αστραφτερό, ελατό κι όλκιμο μέταλλο που παραδίδεται στο γκισέ κάθε καταστήματος «Αγοράζω χρυσό», εμπεριέχει μέσα του το οικονομικό αδιέξοδο κάποιου δόλιου ανθρώπου. Τουλάχιστον όμως διώκεται ποινικά η κλεπταποδοχή αυτών των αντικειμένων.

Ο σύγχρονος μαυραγορίτης έχει την αύρα, τον τρόπο αλλά και την ιδεολογία του συλληφθέντα Ριχάρδου. Ο συγκεκριμένος στη διάρκεια της βασιλείας του, έκανε σαφές με τη συμπεριφορά του ότι ηθικές επιταγές, αναστολές και διλήμματα ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει. Και το πήγε κι ένα βήμα πάρα πέρα. Δεν ντρέπεται γι’ αυτό που είναι και κάνει. Αντιθέτως καμώνεται και καμαρώνει τιγκάροντας το ψυγείο του με σαμπάνιες ΜΟΕΤ λες κι είναι γιαούρτια. Διότι στη σύγχρονη εποχή είναι απόλυτης προτεραιότητας και γκλάμουρους να θησαυρίζεις, ανεξαρτήτως πως. Ασχέτως αν στα παράνομα χυτήρια όπου έλιωνε αυτός κι η συμμορία του τα χρυσά, έλιωναν μαζί και οι απελπισίες των ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανάγκη τους ή που τους τα έκλεψαν. Οι πλάκες χρυσού που έφευγαν κρυφά για την Τουρκία δεν ήταν δα και τόσο άψυχες. Εκτός από ποινικά είναι και ηθικά κολάσιμες.

koutipandoras