Ποιος θα κάνει τον αγιασμό στη Βουλή;

Ήταν φαίνεται γραπτό μια κυβέρνηση της αριστεράς να επιλύει θέματα στοιχειώδους αστικού εκσυγχρονισμού, αυτά που θα έπρεπε να έχουν λυθεί δεκαετίες τώρα, αν δεν μας κυβερνούσαν στο παρελθόν δειλές ή αναχρονιστικές κυβερνήσεις. Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών, τη διαφαινόμενη εκκαθάριση της απύθμενης διαφθοράς στον χώρο της Υγείας, τη δημιουργία του ΕΦΚΑ και την ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, όπως και την επιτάχυνση των διαδικασιών για ένα κτηματολόγιο που έχει ακόμη και η Αλβανία,  ήρθε η σειρά για τη διευθέτηση των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας.

Η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου είναι win - win. Ο μεν αρχιεπίσκοπος μπορεί να υποστηρίξει στους δικούς του πιστούς ότι πέτυχε αυτό που τόνισε και στην ομιλία του, όταν ευχαρίστησε  τον πρωθυπουργό επειδή «αφήνετε το προοίμιο του Συντάγματος, όπως το έφτιαξαν οι πατέρες μας». Επίσης η μισθοδοσία από το κράτος - με την έμμεση μορφή της επιχορήγησης - συνεχίζεται με το ίδιο ποσό των περίπου 200 εκατ. ευρώ το χρόνο και μάλιστα με την εκκλησία να διαχειρίζεται η ίδια τα χρήματα, από τη στιγμή που οι ιερείς παύουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι.

Ο δε Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να εξασφαλίσει τη συναίνεση της Εκκλησίας για τη θέση περί θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους στη συνταγματική αναθεώρηση. Μπορεί επίσης εύλογα να υποστηρίξει στους δικούς του οπαδούς ότι κάτω από τις σημερινές συνθήκες συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας - με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ένα πολύ σημαντικό τμήμα των πολιτών να εμπιστεύεται την εκκλησία - θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία μια κατά μέτωπο σύγκρουση μαζί της. Η κυβέρνηση μπορεί επίσης να επιχειρηματολογήσει ότι με τον όρο της συμφωνίας περί αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, τα έσοδα - που θα μοιράζονται τα δύο μέρη - θα καλύψουν ή και θα ξεπεράσουν την κρατική επιχορήγηση  με αποτέλεσμα τον μηδενισμό της. Αλλά αυτό είναι πιο δύσκολο από ότι ακούγεται, άλλωστε ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος φρόντισε να κατεβάσει αμέσως τον πήχυ, δηλώνοντας ότι «είναι μύθος τα περί αμύθητης περιουσίας της Εκκλησίας».

Την αξιοποίηση της περιουσίας που - ένας ακόμη ελληνικός αναχρονισμός - κανείς δεν ξέρει πόση είναι και τι ύψος έχει, θα αναλάβει μια μεικτή επιτροπή από τα δύο μέρη. Αλλά συνήθως στην Ελλάδα, όταν κανείς δεν μπορεί ή δεν θέλει να αποφασίσει,  φτιάχνει μια επιτροπή και αυτή που ανακοινώθηκε δύσκολα θα αποτελέσει εξαίρεση. Για να είχε, ίσως, διαφορετική τύχη θα έπρεπε να συνδυαζόταν με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα, 5 ή 10 χρόνια,  πέρα από το οποίο η εκκλησία θα αναλάμβανε να ζήσει από τα έσοδα της περιουσίας που η ίδια δέχεται ότι αξίζει αξιοποίησης.

Πρόκειται για μια συμφωνία που τα δύο μέρη βλέπουν με διαφορετικό μάτι. Ο αρχιεπίσκοπος ξέρει στις συνθήκες οικονομικής κρίσης και ανεργίας το επιχείρημα ότι η εκκλησία έχει μεγάλη περιουσία και οι κληρικοί θα πρέπει να πάψουν να πληρώνονται θα είχε λαϊκή απήχηση. Προσπαθεί να κερδίσει χρόνο γιατί θεωρεί ότι ο τελευταίος κυλάει προς όφελος του: έχει δει την εκκλησία να μένει αλλά να φεύγουν πολλοί πρωθυπουργοί που ο ίδιος όρκισε.

Ο νυν επιδιώκει ακριβώς με έξυπνες κινήσεις να αποφύγει την τύχη των προκατόχων του. Τη στιγμή που στελέχη της ΝΔ διέδιδαν σημεία και τέρατα, όπως ότι  ο Τσίπρας θα καταργήσει τον σταυρό από τη σημαία  καθώς και τα.. Χριστούγεννα, είναι φανερό ότι  συμφωνία τον ευνοεί πολιτικά, εξού και η αμήχανη στάση  της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έσπευσε να δηλώσει ότι « είχε προτείνει» τις ίδιες αλλαγές.  Αυτό που πέτυχε είναι ότι καλύτερο υπό τις σημερινές συνθήκες, αλλά δεν παύει να παραμένει το γεγονός ότι είναι μάλλον ο αρχιεπίσκοπος που θα ορκίσει τον πρωθυπουργό και θα κάνει τον αγιασμό στη Βουλή, στην προσεχή έναρξη της κοινοβουλευτικής περιόδου.

tvxs