του Τάσου Παππά
Η σκηνή που ακολουθεί είναι φανταστική. Ο κύριος που κάθεται στην πρώτη σειρά της αίθουσας χειροκροτεί παγωμένα τον ομιλητή. Είναι Αραβας επιχειρηματίας και υποψήφιος επενδυτής στην Ελλάδα. Ο ομιλητής είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης.
Πρόκειται για την 3η Διεθνή Ευρωαραβική Σύνοδο. Ο Αραβας επιχειρηματίας δείχνει πολύ προβληματισμένος και ανήσυχος. Γυρίζει στον διπλανό του, άγνωστο σ’ αυτόν, και τον ρωτάει:
-«Συγγνώμη, αγαπητέ μου, αλλά έχω μπερδευτεί, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;»
-«Παρακαλώ, ό,τι θέλετε», του απαντά ευγενικά εκείνος.
-«Στην Αθήνα βρίσκομαι ή στη Βαγδάτη;»
-«Γιατί το λέτε αυτό;»
-«Μα, άκουσα τον κ. Μητσοτάκη να περιγράφει τη χώρα του λες και βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο».
-«Δυστυχώς, φίλε μου, έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν ζείτε εδώ και δεν ξέρετε. Το τι τραβάμε δεν λέγεται».
-«Βοηθήστε με, σας παρακαλώ, μπας και καταλάβω».
-«Από πού να αρχίσω. Η οικονομία πάει χάλια, η παραγωγή βουλιάζει, οι τράπεζες ασφυκτιούν, οι πολίτες είναι απογοητευμένοι, οι επιχειρηματίες απελπισμένοι. Τέλμα παντού».
-«Τι μου λέτε; Πέφτω από τα σύννεφα. Εγώ και οι συνεργάτες μου διαβάζουμε τα ντοκουμέντα της Κομισιόν, ακούμε τις δηλώσεις των Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων, αναλύουμε τις εκθέσεις των ξένων οργανισμών και των οίκων αξιολόγησης και έχουμε σχηματίσει διαφορετική εικόνα. Λένε ψέματα;»
-«Ψέματα, και μάλιστα χοντρά. Κάνουν τη νύχτα μέρα, το μαύρο άσπρο».
-«Γιατί το κάνουν αυτό;»
-«Τους έχει μαγέψει ο Τσίπρας και δεν του χαλάνε χατίρι».
-«Σοβαρά; Παίζουν με την αξιοπιστία τους;»
-«Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει. Ξέρετε, δεν είναι μόνο η οικονομία, η χώρα έχει και άλλα σοβαρά προβλήματα».
-«Δηλαδή;»
-«Επικρατεί παντού ανομία, εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι, ολόκληρες συνοικίες είναι υπό τον έλεγχο των αναρχικών, κουκουλοφόροι καίνε με μολότοφ την Αθήνα κάθε τρεις και λίγο, τα πανεπιστήμια ελέγχονται από τους αριστεριστές και έχουν γίνει χώροι εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών, ο Κουφοντίνας παίρνει συνεχώς άδειες…»
-«Κουφοντίνας; Ποιος είναι αυτός;»
-«Ενας τρομοκράτης που είναι καταδικασμένος πολλές φορές σε ισόβια και ο Τσίπρας τού δίνει συνεχώς άδειες και κυκλοφορεί ελεύθερος».
-«Ο Τσίπρας τού δίνει τις άδειες; Είναι στις αρμοδιότητες του πρωθυπουργού αυτή η υπόθεση;»
-«Πώς φαίνεται, κύριε μου, ότι δεν ξέρετε την ελληνική πραγματικότητα. Κάπου τον κρατάει ο Κουφοντίνας τον Τσίπρα και γι’ αυτό παίρνει συνεχώς άδειες».
-«Εγώ νόμιζα ότι στις δυτικές δημοκρατίες η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και οι νόμοι εφαρμόζονται –αρέσουν, δεν αρέσουν».
-«Ωραίο αυτό το ανέκδοτο. Στην Ελλάδα, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, έχουν ανατραπεί τα πάντα. Η δημοκρατία απειλείται, οι θεσμοί έχουν υπονομευθεί, τα μέσα ενημέρωσης εκβιάζονται από την κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη δέχεται ασφυκτικές πιέσεις για να αποφασίζει καταπώς βολεύει το μέγαρο Μαξίμου και ο “Ρουβίκωνας” αλωνίζει…»
-«Ρουβίκωνας; Αναφέρεστε στο γνωστό ποτάμι; Τι σχέση έχει με τη συζήτησή μας;»
-«Οχι. Πρόκειται για μια συμμορία αναρχικών που καταλαμβάνει δημόσιους χώρους, πετάει μπογιές σε πρεσβείες και στα δικαστήρια, απειλεί εφοριακούς που τάχα χρηματίζονται, γιατρούς που τάχα παίρνουν φακελάκια…»
-«…Κάτι σαν Ρομπέν των Δασών, δηλαδή…»
-«Ελεος, κύριε μου, τι είναι αυτά που λέτε; Αφήστε τις ανοίκειες συγκρίσεις. Πολύ επιεικής είστε με τους αναρχικούς. Μήπως έχετε κάτι ύποπτο στο παρελθόν σας, μήπως και εσείς στα νιάτα σας περάσατε από την Αριστερά;»
-«Με προσβάλλετε. Εγώ είμαι επιχειρηματίας, ούτε είχα ούτε έχω καμιά δουλειά μ’ αυτούς. Εγώ μπίζνες θέλω να κάνω».
-«Χαίρομαι. Ξέρετε, η Ελλάδα είναι μια θλιβερή εξαίρεση. Στις άλλες χώρες βάζουν στη φυλακή τους κομμουνιστές, εμείς εδώ τους τιμούμε. Είπατε όμως ότι θέλετε να κάνετε μπίζνες στην Ελλάδα;»
-«Ηθελα, αλλά τώρα, ύστερα από όσα άκουσα από τον κ. Μητσοτάκη και από εσάς, σκέφτομαι να φύγω τρέχοντας».
-«Κάντε υπομονή, σύντομα θα αλλάξουν τα πράγματα».
-«Πάτε σε εκλογές;»
-«Μετράνε μέρες αυτοί που κυβερνούν».
-«Κι αν κερδίσει το κόμμα του κυρίου Μητσοτάκη, πώς θα διαχειριστεί αυτή την τραγική κατάσταση. Θα παραλάβει καμένη γη. Τι να κάνει κι αυτός; Δεν είναι μάγος».
-«Σας διαβεβαιώ ότι η Ελλάδα του Μητσοτάκη δεν θα έχει καμία σχέση με την Ελλάδα του Τσίπρα. Θα βάλει τάξη στη χώρα, θα πατάξει την ανομία, θα εξαλείψει την παραβατικότητα, θα τσακίσει την τρομοκρατία, θα απελευθερώσει τα πανεπιστήμια από τους εισβολείς, θα καταργήσει τη γραφειοκρατία, θα μειώσει το κράτος, θα κυνηγήσει χωρίς έλεος τους κατσαπλιάδες που λεηλάτησαν τη χώρα και θα δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες για τους επενδυτές. Τότε θα είστε ευπρόσδεκτος και εσείς και τα κεφάλαιά σας. Υπομονή. Οπου να ’ναι θα ξημερώσει μια καινούργια, λαμπερή μέρα στην καημένη την Ελλάδα».
Ο Αραβας επιχειρηματίας σηκώνεται από τη θέση του κάπως ανακουφισμένος, δίνει το χέρι στον συνομιλητή του και του λέει:
-«Χάρηκα πολύ που τα είπαμε. Ησασταν πολύ κατατοπιστικός. Δεν συστηθήκαμε, όμως. Με ποιον είχα την τιμή να μιλάω;»
-«Αδωνις».
-«Αδωνις; Ο γνωστός ποιητής από τη Συρία;»
-«Οχι. Ο γνωστός αντιπρόεδρος από τη Νέα Δημοκρατία».
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου