Το πολιτικό ψυχογράφημα ενός αρκουδοτόμαρου

Δεν είναι εύκολο να σχολιάσεις τον Πάγκαλο διατηρώντας πολιτικό πολιτισμό. Δημιουργεί τόση αφόρητη αποστροφή ο τρόπος και ο λόγος του, που σε εξωθεί σε χαρακτηρισμούς. Ο Πάγκαλος αντιπροσωπεύει την κατάντια του παλιού πολιτικού συστήματος που γούσταρε μεταξύ άλλων να χλευάζει την κοινωνία. Δεν ήταν ο σκληρός, ο αυταρχικός, ο τσαρλατάνος ή ο φθονερός εκπρόσωπός του. Ήταν και παραμένει η κατάντιά του, το σαπιοκάραβό του. Που ήρθε με πρόσφατη συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, να ανακατέψει ξανά τα άντερα της δημοκρατίας και της κοινής λογικής.

γράφει ο Γιάννης Ουτμπούτογλου

Όταν πλέον η κοινωνία είχε αρχίσει να ψάχνει φαγητό στους κάδους των δήμων και η οικονομική ανέχεια χτύπαγε μία μία τις πόρτες των σπιτιών, μία ωραία ημέρα ο Πάγκαλος μάζεψε σε έναν κουβά όλες τις ακαθαρσίες του πολιτικού του συστήματος. Στη συνέχεια, θεαματικά βγήκε στο μπαλκόνι της βουλής και τον άδειασε πάνω στα κεφάλια της κοινωνίας, δηλώνοντας περιφρονητικά: Λουστείτε τα!   Αυτό εν ολίγοις έπραξε ο Πάγκαλος με τη χυδαία του δήλωση: μαζί τα φάγαμε.

Με αυτές τις τρεις παχύδερμες λέξεις του αποτύπωσε τα σημάδια του φρονήματός του και του ψυχισμού του πάνω σε έναν ολόκληρο λαό αναλαμβάνοντας το ηδονιστικό καθήκον να τον ενοχοποιήσει.  

Με την ενοχή, το φόβο και τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ των εργαζομένων επιβλήθηκε και κυβέρνησε τα χρόνια των μνημονίων το παλιό πολιτικό σύστημα. Στόχος της επιβαλλόμενης ενοχής ήταν να χειραγωγήσει τη συμπεριφορά μας. Να μην βγούμε στους δρόμους για να γυρέψουμε λογαριασμό από αυτούς που καταχράστηκαν με όλους τους τρόπους το δημόσιο χρήμα, στέλνοντας μία χώρα στην άβυσσο. Πυλώνας αυτού του σκληρού εργαλείου υπήρξε ο Πάγκαλος.

Αυτό που ξεχειλίζει από μέσα του και σπάει τα κουμπιά της επίφασης  είναι η περιφρόνηση που νιώθει προς τον καθημερινό άνθρωπο. Για κάποιους δικούς του λόγους, τον σιχαίνεται. Τώρα λοιπόν που η πραγματικότητα αναγκάζει τον Πάγκαλο να γίνει αυτό που σιχαίνεται, ένας καθημερινός άνθρωπος δηλαδή, απασφαλίζει, παραφέρεται και βρίσκει ακόμη φορά καταφύγιο στη χοντράδα. «Θέλω να τους δω κρεμασμένους στην πλατεία Συντάγματος» δηλώνει στην πρόσφατη συνέντευξή του.

Λοιπόν κύριε Πάγκαλε, για να τελειώνουμε. Τράβα στην τρύπα σου και ζήσε με όσα έχεις και δεν έχεις. Χωρίς να ονειρεύεσαι κρεμάλες Ό,τι κρεμάσατε κρεμάσατε, κι όσους ήταν να δολοφονήσατε, να πνίξετε, να φυλακίσετε από την αριστερά το κάνατε. Μακρύ ο κατάλογος των ηρώων της. Αν θες οπωσδήποτε κάτι να κρεμάσεις, κρέμασε πάνω σου κουδούνια. Και το Σύνταγμα μην το πιάνει το στόμα σου. Δεν είναι γαρδουμπίτσα το Σύνταγμα, είναι ιερό σύμβολο. Είναι ο τόπος όπου αυτοκτόνησε ο συνταξιούχος Δημήτρης Χριστούλας επί των ημερών σας. Είναι η πλατεία των ωραίων αγώνων. Δεν είναι ένα χώμα που πας και το χέζεις με τα λεγόμενά σου, κάθε τρεις και λίγο.

koutipandoras