Δεν ξέρω αν αποδόθηκαν σωστά οι διάλογοι αρχιεπισκόπου - Μητσοτάκη κατά τη μυστική συνάντησή τους. Προπάντων εκεί όπου ο πρόεδρος της Ν.Δ. προβαίνει σε ομολογία πίστεως.
του Βασίλη Πάικου
Σε συνδυασμό με την περί αθεΐας καταγγελία του πρωθυπουργού της χώρας. Εμ, βέβαια, πώς είναι δυνατόν να συνδιαλέγεται η Εκκλησία με τον Τσίπρα, που έχει τη σύντροφό του αστεφάνωτη, και να μην περιμένει, για την όποια συμφωνία, να 'ρθει στην εξουσία ο χριστιανός ο σωστός, ο ευσεβής και ενάρετος. Ντροπής πράγματα...
Η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκε να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όταν ανακοινώθηκε το σύμφωνο πρωθυπουργού - αρχιεπισκόπου. Διά του οποίου ρυθμίζονταν συναινετικά διαφορές δεκαετιών επί της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ενώ παράλληλα γινόταν και το πρώτο βήμα «απεξάρτησης» των κληρικών από τις λίστες των δημοσίων υπαλλήλων. Και ήταν φυσικό, για σκέψου.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιλύει ακόμη μια μεγάλη εκκρεμότητα του δημόσιου βίου. Άσε που εμφανίζεται να διατηρεί σχέσεις στενής και παραγωγικής συνεργασίας με την Εκκλησία. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνείδηση μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Σχέσεις στενής και παραγωγικής συνεργασίας, παρά τις δεδομένες δομικές διαφορές ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Εκκλησία. Όταν μάλιστα άκουσε εκείνο το βράδυ της 6ης Νοεμβρίου τα, διόλου φειδωλά, εγκώμια του Ιερωνύμου για τον Τσίπρα, ε, πώς να μην καταρρεύσει;
Και είναι γι’ αυτό που επεχείρησε να ματαιώσει τη συμφωνία πριν αυτή ανακοινωθεί. Εκεί που, λέγεται πως, ακούστηκαν οι περίφημοι διάλογοι περί της αθεΐας του Τσίπρα, σε αντιδιαστολή προς το δικό του ισχυρό χριστιανικό φρόνημα. Όταν βεβαίως, παρά τις προσπάθειές του, έγιναν τελικά οι ανακοινώσεις, αναγκάστηκε να κάνει τα πικρά γλυκά. Τη χαιρέτησε λοιπόν ανεπιφύλακτα το ίδιο κιόλας βράδυ. Επιχειρώντας μάλιστα να την οικειοποιηθεί. Όμως το άλλο πρωί κιόλας που ξελαμπικάρισε, κατάλαβε τι συμβαίνει κι άρχισε να τη σαμποτάρει συστηματικά. Έβαλε όσο να 'ναι το χεράκι της και η πανίσχυρη ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του, καθώς και οι -όνομα και μη χωριό- σκληροπυρηνικοί μητροπολίτες. Ήταν και τα συνδικαλιστικού χαρακτήρα ζητούμενα του εφημεριακού κλήρου. Ε, δεν ήθελε και πολύ...
Όλα για την καρέκλα
Ναι, είναι φανερό και πολλαπλώς πιστοποιημένο. Το τελευταίο που ενδιαφέρει τον πρόεδρο της Ν.Δ. είναι το καλώς νοούμενο συμφέρον του λαού και του τόπου. Αδιαφορεί για το εθνικό συμφέρον και γι' αυτό πολεμάει τη λύση του "Μακεδονικού". Αδιαφορεί για το κοινωνικό συμφέρον, καθώς καταψηφίζει σχεδόν όλες τις περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κυβερνητικές προτάσεις και δυσφορεί απέναντι σ’ εκείνες των εργασιακών δικαιωμάτων.
Αδιαφορεί για το οικονομικό συμφέρον της χώρας όταν εμφανίζει εικόνα κατάρρευσης σε επίδοξους επενδυτές, αποτρέποντάς τους να επενδύσουν σήμερα στη χώρα. Αδιαφορεί για το συμφέρον των δημοκρατικών θεσμών, εντέλει της ίδιας της δημοκρατίας και της ανάγκης διεύρυνσής της, όταν σαμποτάρει τον εξορθολογισμό των σχέσεων Πολιτείας - Εκκλησίας, όπως καλή ώρα. Οι πράξεις και οι επιλογές του δείχνουν ολοφάνερα ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει αυτή την ώρα είναι να πέσει ο Τσίπρας. Κι όλα τ’ άλλα άσ' τα και βλέπουμε...
Το χουμε πει και ξαναπεί, το βλέπει άλλωστε όλος ο κόσμος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τελεί εν διαρκή ασφυκτική ομηρεία. Λογοδοτεί στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Λογοδοτεί στον παραταξιακό του Τύπο. Λογοδοτεί σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Λογοδοτεί σε όλους εκείνους που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και που ξέρουν ότι αν πέσει ο Τσίπρας μπορεί και τη γλιτώσουν. Λογοδοτεί, εν προκειμένω, στην πιο σκοταδιστική πτέρυγα της Ιεραρχίας. Λογοδοτεί, εντέλει, στον λαϊκισμό του τον αχαλίνωτο. Στην προσπάθειά του να χαϊδέψει αφτιά και να κολακεύσει τα χαμηλότερα ένστικτα τμήματος του ακροατηρίου του...
Υποστηρίζει ο Μητσοτάκης πως ο Τσίπρας είναι γαντζωμένος στην καρέκλα του. Και πως κάνει τα πάντα για να μην τη χάσει. Μήπως όμως ισχύει το ακριβώς αντίστροφο; Μήπως είναι ίδιος που κάνει τα πάντα για να μη χάσει τη δική του καρέκλα; Εκείνη του αρχηγού της Ν.Δ. Και επί τη προσδοκία βεβαίως της πρωθυπουργικής καρέκλας.
Γνωρίζοντας ότι μπορούν άνετα να τον ανατρέψουν τα ισχυρά (θεσμικά και εξωθεσμικά) στηρίγματα της εξουσίας του. Αν δεν πειθαρχεί στις εντολές τους. Και είναι γι' αυτό που ξεπουλάει συστηματικά μία-μία όλες τις αρχές και τις αξίες του. Εκείνες στ’ όνομα των οποίων έφτασε ώς εδώ, εκείνες στο όνομα των οποίων διεκδίκησε και την ηγεσία του κόμματός του. Τις αρχές και τις αξίες του φιλελευθερισμού στην τελική, τις στοιχειωδέστερες...
αυγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου