Γίνομ' άντρας πρώτο πράμα, με πιστόλι και με κάμα

Η κοινωνία συνεχίζει να αναθρέφει άνδρες με λάθος πρότυπα

της Γεωργίας Τούντα

Πολλά γράφτηκαν και διάφορα ειπώθηκαν για τη βία κατά των γυναικών. Ας κάτι πούμε περισσότερο για τους συζυγοκτόνους και δολοφόνους εραστές, μιας και τούτη η κοινωνία συνεχίζει να αναθρέφει άνδρες με λάθος πρότυπα και ανθρώπους ανίκανους να αντέξουν τη ματαίωση και να διαχειριστούν το θυμό. Από τη γυναίκα του δικαστή Κουτελιδάκη που έπεσε κατά λάθος μερικές φορές πάνω στο κουζινομάχαιρο (αθωώθηκε ο δικαστής), ως τον Φρατζή που έκανε τη γυναίκα του κομμάτια (καταδικάστηκε ο δολοφόνος), ελάχιστα άλλαξαν. Σύζυγοι κι εραστές συνεχίζουν να κόβουν λαιμούς, να πνίγουν, να πυροβολούν.

Το βιολογικά αρσενικό γεννιέται φυσιολογικό, φυσικό κι αυθεντικό. Στη συνέχεια το παραλαμβάνει η οικογένεια κι η κοινωνία και τον κάνει άνδρα. Το μαθαίνουν πως να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τη θέση του. Πώς να αισθάνεται, να δρα και να αντιδρά σε καταστάσεις. Το μαθαίνουν να μη φορά τζάμπα τα παντελόνια. «Στο σπίτι αγόρι μου κουμάντο κάμει ο άνδρας». Αυτό το κουμάντο ίσως του επιτρέψει στο μέλλον να λύσει και τις αδιέξοδες συζυγικές διαφωνίες με θανατηφόρες μαχαιριές. Το αναθρέφουν με πρότυπα σύμφωνα με τα οποία η ερωτική απόρριψη παραμένει ένα είδος προσβολής. Και προσβολή αγόρι μου σημαίνει “σε σφάζω στο γόνατο”.

Όταν λοιπόν μεγαλώνεις σε μία κοινωνία που παράγει περισσότερες νευρώσεις από όσες μπορεί η ίδια να διαχειριστεί, ποιος θα αναθρέψει ανθρώπους ικανούς να διαχειρίζονται τη ματαίωση και το θυμό;  Όταν μεγαλώνεις με τις εγχώριες παραδόσεις όπου «άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω», πως να μην εκπυρσοκροτήσει κάποια στιγμή το όπλο που θα σκοτώσει τη σύζυγο.

Είναι μακρύς ο κατάλογος των δολοφονηθέντων γυναικών στην Ελλάδα, από εραστές και συζύγους. Εισαγγελέας, δικηγόρος, αγρότης, μουσικός, άνδρες ανεξαρτήτως μόρφωσης και κοινωνικής θέσης, έχουν ξεπαστρέψει γυναίκες πάνω στο θυμό και πάνω στη ζήλεια. Τα δε υπηρεσιακά όπλα αστυνομικών έχουν δολοφονήσει κάμποσες περισσότερες.

Όλοι αυτοί οι φόνοι ξεπλένονται μέσα από τα ΜΜΕ και όχι μόνο. Ως «καλό οικογενειάρχη» περιέγραψαν οι γείτονες τον αστυνομικό – μέλος της φρουράς του Κ. Σημίτη, που δολοφόνησε τη σύζυγο και την κόρη του. Δηλαδή αν ήταν κακός οικογενειάρχης τι περισσότερο θα έκανε; Για έγκλημα πάθους μιλάνε στα πρωινάδικα, δίνοντας έτσι μια κατανόηση και μία μικρή άφεση στον σπουδαστή που δολοφόνησε άγρια τη σύντροφό του και την πέταξε σε ρυάκι. Είναι μακριά η λίστα αυτών των φόνων που έχουν βαθιές ρίζες στη σχέση κυριαρχίας του άντρα πάνω στις γυναίκες. Ίσως γι΄αυτό κι ο όρος ανθρωποκτονία, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι ελλιπής.

koutipandoras