Η Ευρώπη μέσα στις αντιφάσεις της

Οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες αποδεικνύονται για ακόμα μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτή η διαπίστωση έχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τους σημαντικότερους σύγχρονους διανοητές, αλλά και από πολιτικές δυνάμεις. Και εμείς δεν μπορούμε παρά να το υπογραμμίζουμε κάθε φορά που η «Γερμανική Ευρώπη» θα προχωρά φορώντας παρωπίδες προς τον «γκρεμό», δηλαδή προς την απαξίωση των ιδρυτικών αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την αυτοδιάλυσή της

EDITORIAL

Προσφυγικό, σχέσεις με τη Ρωσία, εμπορικές σχέσεις με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η θεματολογία της τρέχουσας συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες, που ξεκίνησε χτες και ολοκληρώνεται σήμερα, συμπυκνώνει τις τεράστιες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί ότι η ατζέντα της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αφορά το μέλλον του διακρατικού μηχανισμού στα πεδία του ανθρωπισμού, των περιφερειακών εξελίξεων και της κατάρριψης και των ελάχιστων κανόνων προστατευτισμού με βάση τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όμως, δεν καταφέρνουν να συγκλίνουν ούτε στα βασικά. Στο θέμα του προσφυγικού κρύβονται πίσω από τις ευθύνες τους και προσεύχονται η Ελλάδα να καταφέρει να διαχειριστεί το ζήτημα των εγκλωβισμένων προσφύγων, ενώ ελπίζουν απλώς ότι η ευρωτουρκική συμφωνία θα διατηρηθεί, χωρίς να κάνουν καμία παραπάνω κίνηση.

Για τη Ρωσία, οι ισχυροί της Ευρώπης μοιάζουν ζαλισμένοι και εξαρτούν τις αποφάσεις τους από το μέτωπο της Ουκρανίας, παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις τούς έχουν ξεπεράσει.

Στο ζήτημα της CETA, της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, μερικά βορειοευρωπαϊκά κοινοβούλια, αλλά και τα κινήματα -ευτυχώς- βάζουν «πάγο» στις μονομερείς νεοφιλελεύθερες επιδιώξεις του Βερολίνου.

Βλέπουμε δηλαδή μια Ευρώπη που δεν μπορεί να ξεπεράσει τις ίδιες τις αντιφάσεις της. Το έλλειμμα δημοκρατίας στο εσωτερικό των κρατών και στη δομή και λειτουργία του ίδιου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος γίνεται προφανές, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση αδυνατεί να διαμορφώσει μια πολιτική που θα την καθιστά παράγοντα παγκόσμιας σταθερότητας και ειρήνης.

Αντίθετα, επιλέγει να μετατραπεί σε έναν μηχανισμό αποδόμησης του κοινωνικού ιστού προς όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Επιλέγει να συντηρεί το χάσμα ανάμεσα στις οικονομίες με μεγάλες εξαγωγές και τις οικονομίες με πρόβλημα χρέους.

Οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες αποδεικνύονται για ακόμα μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων. Αυτή η διαπίστωση έχει διατυπωθεί επανειλημμένα από τους σημαντικότερους σύγχρονους διανοητές, αλλά και από πολιτικές δυνάμεις.

Και εμείς δεν μπορούμε παρά να το υπογραμμίζουμε κάθε φορά που η «Γερμανική Ευρώπη» θα προχωρά φορώντας παρωπίδες προς τον «γκρεμό», δηλαδή προς την απαξίωση των ιδρυτικών αξιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την αυτοδιάλυσή της.

efsyn