του Πέτρου Κατσάκου
Ένα εξάχρονο κορίτσι, περνά το κατώφλι του σχολείου.
Εκεί την περιμένουν γονείς εξαγριωμένοι. Πετούν ντομάτες, φωνάζουν απειλητικά συνθήματα και κάποιοι κρατούν μικρό φέρετρο που μέσα έχει μια μαύρη κούκλα. Αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Αρνούνται τα παιδιά τους να έχουν συμμαθήτρια την μαύρη Ρούμπι Μπρίτζις, το πρώτο έγχρωμο παιδί που πέρασε το κατώφλι σε σχολείο λευκών στις ΗΠΑ. Ο αστυνομικός που τη συνόδευε, Τσαρλς Μπαρκς, θυμάται: “Το μοναδικό πράγμα που την τρομοκράτησε ήταν ένα μικρό ξύλινο φέρετρο, μέσα στο οποίο ήταν ξαπλωμένη μία μαύρη κούκλα. Το είχε φέρει στο σχολείο μία γυναίκα ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Η Ρούμπι έχει δηλώσει πως έβλεπε εφιάλτες με το φέρετρο για μήνες και άρχισε να προσεύχεται κάθε μέρα, πριν φύγει για το σχολείο....”. Μισός και πλέον αιώνας πέρασε και είναι σα να μην πέρασε μια μέρα όσο παρατηρείς το ρατσιστικό παραλήρημα της εγχώριας “Κου Κλουξ Κλαν” στα δικά μας σχολεία, με τους δικούς μας γονείς που αρνούνται να βάλουν τα παιδιά τους στην ίδια τάξη με τα παιδιά ενός κατώτερου κόσμου.
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου