Ο κόσμος του Αντώνη Σουρούνη είναι οι απόκληροι της κοινωνίας. Εκείνοι που δεν γίνονται αποδεκτοί από τις νόρμες των κοινωνικών προτύπων. Είναι λαϊκά παιδιά, που δεν κολώνουν να βρουν τη τύχη τους όπου βρουν την άκρη, που φιλοσοφούν τη ζωή, επειδή την αισθάνονται να τους καίει το δέρμα. Πρόσφυγες και τυπάδες της νύχτας, φευγάτες γυναίκες και μικροαπατεώνες. Όλοι όσοι ρισκάρουν για να επιβιώσουν.
του Νίκου Κουρμουλή
Ένας από τους σύγχρονους κλασσικούς συγγραφείς μας, ο Αντώνης Σουρούνης έφυγε το βράδυ της Τετάρτης 5 Οκτωβρίου, ύστερα από μια μακρά και γενναία μάχη με τον θάνατο. Μέχρι και την τελευταία στιγμή σκεφτόταν να γράψει. Είχε μάλιστα στα σκαριά κι ένα νέο μυθιστόρημα που πάλευε με νύχια και με δόντια να ολοκληρώσει.
Η ζωή του μια ζαριά, στην κυριολεξία. Έγραψε και ήπιε τη ζωή μέχρι τέλους. Ο Αντώνης Σουρούνης ήταν από τους ανθρώπους που ένιωθαν στο πετσί τους την ανθρώπινη περιπέτεια. Γεννούσαν χαρακτήρες που κατακλύζονταν από πάθη και φυσικά λάθη. Ο ίδιος δεν δέχονταν την ταμπέλα του διανοούμενου με την αποστειρωμένη έννοια. Ζητούσε αφορμές για να περιγράψει τα ορμέμφυτα που εισβάλουν στην ύπαρξη.
Η ζωή του μια ζαριά, στην κυριολεξία. Έγραψε και ήπιε τη ζωή μέχρι τέλους. Ο Αντώνης Σουρούνης ήταν από τους ανθρώπους που ένιωθαν στο πετσί τους την ανθρώπινη περιπέτεια. Γεννούσαν χαρακτήρες που κατακλύζονταν από πάθη και φυσικά λάθη. Ο ίδιος δεν δέχονταν την ταμπέλα του διανοούμενου με την αποστειρωμένη έννοια. Ζητούσε αφορμές για να περιγράψει τα ορμέμφυτα που εισβάλουν στην ύπαρξη.
Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός , είδε το φως της ζωής το 1942. Με την ολοκλήρωση των γυμνασικών του υποχρεώσεων, εκεί κοντά στα 1960, έφυγε μετανάστης στην Γερμανία. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες δίπλα σε ξακουστούς δασκάλους, στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας και του Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Πολλοί περίμεναν να απορροφηθεί στον ακαδημαϊκό κλάδο. Ο Σουρούνης όμως τους..."ξεγέλασε". Δούλεψε όπου έβρισκε: ναυτικός, τραπεζικός υπάλληλος, γκρουμ σε ξενοδοχείο. Κάπου εκεί κολλησε με την ρουλέτα και έγινε επαγγελματίας παίκτης, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Επί μια δεκαετία γεμάτα έζησε στη Γερμανία και αργότερα, επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη, προσπάθησε να βιοποριστεί μέσα από τα βιβλία του. Το ζήτημα της έκδοσης των βιβλίων του ήταν δύσκολο αρχικά, αφού ο Σουρούνης, δεν ήταν από τους πλέον εύκολους ανθρώπους στο να εκθέσει τα κείμενα του. Έγραψε πλήθος διηγημάτων και μυθιστορημάτων, που ως κύριο αντικείμενο μελέτης είχαν τον εαυτό του, τις εμπειρίες του από το τριγύρι, μέσα από ένα σαρωτικό ενεστωτικό βλέμμα. Τα περισσότερα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Αναφέρουμε ενδεικτικά: "Ο χορός των ρόδων". Ένα ψυχογράφημα των ανθρώπων του τζόγου, δοσμένο με τρελαμένο χιούμορ και καυστικά ευρήματα. "Γκας ο γκάνγκστερ". Μια λιμανίσια ιστορία για την προσφυγιά και τα δύσκολα ξεκινήματα της ζωής. "Το μονοπάτι στη θάλασσα". Της Θεσσαλονίκης τ'ανάμματα, μέσα από τη γειτονιά του συγγραφέα. Τα πρώτα σκιρτήματα, οι πρώτες σφαλιάρες, το πρώτο μεθυσμένο φιλί, η πρώτη πολιτική συνειδητοποίηση. "Οι Συμπαίχτες". Πιο κοντά στον Κέρουακ από ποτέ. Οι βιομηχανικές πόλεις της Δυτικής Γερμανίας και οι μετανάστες εργάτες τους. Ένα λαϊκό τραγούδι που σπάει τις αυταπάτες του οικονομικού θαύματος. "Νύχτες με ουρά". Ένα ελλειπτικό ονειρόδραμα για όσους προσπαθούν να μετατραπούν σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Τι λαχταρά ο άνθρωπος; Να αποκτήσει λεφτά ή να τον αποκτήσουν εκείνα;
Αναφέρουμε ενδεικτικά: "Ο χορός των ρόδων". Ένα ψυχογράφημα των ανθρώπων του τζόγου, δοσμένο με τρελαμένο χιούμορ και καυστικά ευρήματα. "Γκας ο γκάνγκστερ". Μια λιμανίσια ιστορία για την προσφυγιά και τα δύσκολα ξεκινήματα της ζωής. "Το μονοπάτι στη θάλασσα". Της Θεσσαλονίκης τ'ανάμματα, μέσα από τη γειτονιά του συγγραφέα. Τα πρώτα σκιρτήματα, οι πρώτες σφαλιάρες, το πρώτο μεθυσμένο φιλί, η πρώτη πολιτική συνειδητοποίηση. "Οι Συμπαίχτες". Πιο κοντά στον Κέρουακ από ποτέ. Οι βιομηχανικές πόλεις της Δυτικής Γερμανίας και οι μετανάστες εργάτες τους. Ένα λαϊκό τραγούδι που σπάει τις αυταπάτες του οικονομικού θαύματος. "Νύχτες με ουρά". Ένα ελλειπτικό ονειρόδραμα για όσους προσπαθούν να μετατραπούν σε κάτι άλλο από αυτό που είναι. Τι λαχταρά ο άνθρωπος; Να αποκτήσει λεφτά ή να τον αποκτήσουν εκείνα;
Ο κόσμος του Αντώνη Σουρούνη είναι οι απόκληροι της κοινωνίας. Εκείνοι που δεν γίνονται αποδεκτοί από τις νόρμες των κοινωνικών προτύπων. Είναι λαϊκά παιδιά, που δεν κολώνουν να βρουν τη τύχη τους όπου βρουν την άκρη, που φιλοσοφούν τη ζωή, επειδή την αισθάνονται να τους καίει το δέρμα. Πρόσφυγες και τυπάδες της νύχτας, φευγάτες γυναίκες και μικροαπατεώνες. Όλοι όσοι ρισκάρουν για να επιβιώσουν.
Ο Αντώνης Σουρούνης τιμήθηκε το 1995 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, για το βιβλίο "Ο Χορός των ρόδων". Ενώ το 2006 τιμήθηκε από το περιοδικό "Διαβάζω" με το "Βραβείο Μυθιστορήματος" για το μυθιστόρημα "Το μονοπάτι στη θάλασσα". Εμείς από μεριά μας έχουμε να πούμε ένα μεγάλο χαίρε στον συγγραφέα που σημάδεψε με τον τρόπο του στην σύγχρονη ελληνική γραματεία.
stokokkino
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου