Όταν ο Όργουελ περιέγραφε το ποδόσφαιρο ως ένα παιχνίδι στο οποίο όλοι τραυματίζονται και κάθε έθνος παίζει με τον δικό του τρόπο κι ας μοιάζει άδικος στους αντιπάλους, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του το ελληνικό ποδοσφαιρικό πρότυπο.
του Άγγελου Προβολισιάνου
Εδώ, εξωγενείς παράγοντες δίνουν τετελεσμένη μορφή σε αγώνες που δεν έχει γίνει σέντρα, εξαϋλώνοντας το όποιο ενδιαφέρον ή αμφιβολία για το ποιος θα είναι «τραυματισμένος» και αδικημένος μετά το τελευταίο σφύριγμα.
Από την επαγγελματοποίηση του 79΄, το άθλημα μετατράπηκε σε ένα πεδίο πρόσφορης επιχειρηματικότητας παραγόντων που χωρίς λαμπρό παρελθόν εξασφάλιζαν ένα επικερδές μέλλον, με όχι και τόσο διαφανείς πρακτικές. Γυρίζοντας την ποδοσφαιρική κλεψύδρα ανάποδα, λέξεις όπως δωροδοκία, παράγκα, στημένα, εγκληματική οργάνωση, στοιχηματικός τζόγος και οπαδικοί στρατοί μονοπωλούν, ασχέτως αν δεν θα έπρεπε να έχουν μέρος στη συζήτηση. Με δεδομένο πως η ΕΠΟ αποτελούσε μία Ομοσπονδία φερέφωνο και η όποια πολιτική βούληση ήταν αυτή της συγκάλυψης, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς γιατί η σημερινή εικόνα αποτελεί νομοτελειακό γεγονός.
Πρώην και νυν υπόδικοι βρίσκονται αντίπαλοι σε μια διελκυστίνδα, όπου ο νικητής δεν θα είναι αυτός που θα επιφέρει την κανονικότητα σε ένα προϊόν που βρίσκεται υπό συνεχή πτώση. Σ΄ ένα πρωτάθλημα, δηλαδή, που χαρακτηρίζεται από ομάδες δορυφόρους, παίκτες γυρολόγους και κούπες που σηκώνονται από το Γενάρη σε γήπεδα άδεια. Οι παθογένειες πολλές και ξεκινούν από τα τμήματα υποδομής για να καταλήξουν στη Σούπερ Λιγκ. Εκεί, που χώρο βρίσκουν άνθρωποι με κακουργηματικές διώξεις στην πλάτη και περιοριστικούς όρους, αλλά για κάποιο λόγο έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται πρόεδροι και ευεργέτες του αθλήματος, ελέγχοντας επί της ουσίας θεσμικούς παράγοντες που έχουν το χρέος να τους εποπτεύουν.
Η κόντρα Κοντονή – ΕΠΟ επανέφερε στην επικαιρότητα αρκετές πτυχές όσων έχει ακούσει ή γνωρίζει καλά ένας φίλαθλος. Η αντιπαράθεση εκτός από διακυμάνσεις, έτυχε πολλών μιντιακών αφηγήσεων. Κατά κύριο λόγο ο υφυπουργός Αθλητισμού παρουσιαζόταν ως μία γραφική φιγούρα με εμμονικές τάσεις, που σκοπό της ζωής του είχε βάλει την κατάρρευση ενός υγιούς οικοδομήματος. Ο οπαδικός τύπος λειτουργούσε ως πλυντήριο των όσων έκανε η παρέα του διωκόμενου Γκιρτζίκη, ενώ οι ανεξάρτητες πένες προσπαθούσαν να λειάνουν τις γωνίες για να μη χαθεί ό,τι τους πρόσφερε τα προς το ζην, συγκρούοντας τα γραφόμενά τους με την κοινή αντίληψη. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να θεωρείται τυχαία η εμπλοκή των μεγαλόσχημων παραγόντων του ελληνικού ποδοσφαιρικού στερεώματος με το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Άλλοι προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, άλλοι εξασφάλισαν τη συνέχιση αυτής της δραστηριότητας και κάποιοι μπήκαν δυναμικά στο νέο τηλεοπτικό τοπίο. Ίσως, το μοντέλο Κοσκωτά μοιάζει θελκτικό, αφού ήταν ιδιαίτερα προσοδοφόρο την περίοδο άνθισής του κι ας προσγειώθηκε ανώμαλα στον Κορυδαλλό.
Η παρεμβατικότητα του Κοντονή στο αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ ήταν ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησαν κατά κανόνα για λόγους λεκτικής απολύμανσης και οι «Γκιρτζίκιδες» και οι δημοσιογράφοι. Η καραμέλα που κάλυπτε τη δυσωδία έπαψε να χρησιμοποιείται όταν οι συνομοσπονδιακοί «μπράβοι» της ΕΠΟ, FIFA και UEFA, ανακάλυψαν την... πυρίτιδα και μαζί της όσα έκανε η διοίκηση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Έτσι, η εναρμόνιση του Πειθαρχικού Κώδικα της Ομοσπονδίας και παράλληλα η παραπομπή παλαιών και μέχρι πρότινος υψηλόβαθμων στελεχών της ΕΠΟ για σκάνδαλο, που άνοιξε τρύπα περίπου 30 εκατ. ευρώ, δεν αποτελεί απόρροια απόπειρας αυτοκάθαρσης, αλλά προϊόν πολιτικής πρωτοβουλίας.
Από εκεί και πέρα, η χειραγώγηση της κοινής φίλαθλης γνώμης μπορεί να είναι γεγονός, αλλά πολλές φορές επιβάλλεται και ως δικαιολογία που αποσιωπά συνειδήσεις. Το ποδόσφαιρο είναι ένα αμιγώς ταξικό άθλημα κι αν κατέληξε να θεωρείται φτηνό θέαμα που ενορχηστρώνεται από κυρίους με κουστωδία, τότε πρέπει να κάνουμε κι εμείς την ανάλογη αυτοκριτική. Πολλοί από εμάς γίναμε κλακαδόροι, ακόλουθοι και οπαδοί μεγαλομετόχων και όχι των ομάδων που υποστηρίζουμε. Μοιάζει εύκολο να κλείνεις τη μύτη σου στον υπόνομο, θεωρώντας πως δεν αποτελείς μέρος του. Πιθανόν, όταν αναμετρηθούμε με την εθελοτυφλία, να σταματήσουμε να καταλογίζουμε ως κανονικά τα γκολ που μπαίνουν από θέση οφσάιντ...
Πηγή: Sputnik Magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου