Λόγος οπισθοδρομικός

EDITORIAL

Η χθεσινή ομιλία του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην Ιερά Σύνοδο μάς γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Ο επικεφαλής της ελλαδικής Εκκλησίας ουσιαστικά εγκατέλειψε τον ρόλο του κορυφαίου ιερωμένου που επαγγέλλεται την αγάπη, την ανοχή, την κοινωνική ειρήνη, τη συνύπαρξη και την καταλλαγή για να υιοθετήσει αυτόν του ιδεολογικού εκπροσώπου ακραίων απόψεων εναντίον των πεποιθήσεων που ασπάζεται μεγάλο τμήμα των Ελλήνων πολιτών.

Αναφερόμενος στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας έθεσε τη δεύτερη σε υποδεέστερη θέση από την πρώτη. Και με όσα πρόσθεσε για το μάθημα των θρησκευτικών ουσιαστικά αρνήθηκε τον κοσμικό ρόλο του κράτους.

Οι ευθείες επιθέσεις του εναντίον των κομμάτων της Αριστεράς, αλλά και των φιλελεύθερων κομμάτων, είχαν μια συνισταμένη: τον χωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος, που κατά τη γνώμη του είναι αναχρονισμός, καθώς πρόκειται για αντιλήψεις «του περασμένου αιώνα που γεννήθηκαν κάτω από μισαλλόδοξο αντιθρησκευτικό και αντικληρικαλιστικό λαϊκιστικό πνεύμα, που δεν συμβιβάζεται με τις σημερινές πολιτειακές και θρησκευτικές αντιλήψεις».

Σε αυτή τη φράση δεν υπάρχει ίχνος εκκλησιαστικής σοφίας, αλλά ο εξοβελισμός της. Και αυτό, γιατί δεν επιτρέπεται στον αρχιεπίσκοπο να λέει ανιστόρητα πράγματα που είναι απόρροια προπαγανδιστικών αναγκών και ενδεχομένως υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες.

Οσοι στην Ελλάδα έχουν λάβει τη βασική εκπαίδευση γνωρίζουν ότι ο χωρισμός της Εκκλησίας από το κράτος, η ανεξιθρησκία και η απαγόρευση του θρησκευτικού προσηλυτισμού γεννήθηκαν ως αρχές των σύγχρονων κοινωνιών με τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και υπήρξαν αίτημα όλων των αστικών επαναστάσεων του 18ου αιώνα -με κορυφαία τη Γαλλική Επανάσταση.

Στον 20ό αιώνα, όπου και όποτε προβλήθηκε αυτό το αίτημα, είχε τον χαρακτήρα ενός άλυτου, κληρονομημένου -και όχι νέου- προβλήματος.

Επιπλέον, οι μόνες «σύγχρονες» πολιτικές και θρησκευτικές αντιλήψεις που είναι ενάντια στον χωρισμό της Εκκλησίας ή της θρησκείας από το κράτος συναντώνται σε καθεστώτα ή κινήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τον χριστιανισμό.

Ο κ. Ιερώνυμος, λόγω της θέσης του, θα έπρεπε να είναι προσεκτικός και σε ό,τι λέει και σε όποιους συνειρμούς προκαλεί ο λόγος του. Αλίμονο στις κοινωνίες που για να λάμψει η Εκκλησία πρέπει οι ίδιες να πέσουν στο σκοτάδι.

EFSYN