Αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ

Μία βόλτα στον αληθινό κόσμο, δείχνει ότι οι πολίτες σήμερα βρίσκονται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι ότι είναι έτοιμοι να φέρουν στην εξουσία τον εφιάλτη του νεοφιλελευθερισμού.

Του Νίκου Μωραΐτη

Αν ανοίξει κανείς μία συζήτηση στο δρόμο.

Αν κρυφακούσει μία κουβέντα στο μετρό.

Αν πάει σε μία θεατρική παράσταση με πολιτικές αιχμές και δει πού χειροκροτεί ο κόσμος.

Αν πιάσει μία συζήτηση στο σουπερμάρκετ.

Αυτό που θα διαπιστώσει είναι ότι η δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ έγκειται όχι στο αριστερό του πρόγραμμα αλλά στο ότι δεν καταφέρνει να το υλοποιήσει σε ικανοποιητικό βαθμό.

Ο κόσμος ήθελε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι να επαναφέρει στην εξουσία αυτούς που έβαλαν το φόρο.

Ο κόσμος ήθελε το «όχι» να παρέμενε «όχι», όχι να φέρει πίσω αυτούς που έλεγαν έντρομοι «φέρτε μία οποιαδήποτε συμφωνία τώρα».

Ο κόσμος ήθελε να μην υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ μνημόνιο, όχι να ξαναδώσει την εξουσία σε αυτούς που μας έβαλαν στα μνημόνια, ψήφισαν δύο δικά τους και υπερψήφισαν και το τρίτο – άσχετα αν παριστάνουν ότι το ξεχνούν.

Μία βόλτα στον αληθινό κόσμο, δείχνει βάσιμα ότι οι πολίτες σήμερα βρίσκονται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι ότι είναι έτοιμοι να φέρουν στην εξουσία τον εφιάλτη του νεοφιλελευθερισμού.

Οι νεοφιλελέ κάνουν πολύ φασαρία στον Τύπο, στην τηλεόραση και στα social media, ουρλιάζουν με τη φωνή του Άδωνη, γράφουν με τα επιχειρήματα του Βορίδη, μιλούν με τη λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη, αναλύουν με τον παραλογισμό της Βούλτεψη αλλά είναι μετρημένοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα του δεξιού χεριού.

Το ζήτημα για το μέλλον είναι ποιος θα κερδίζει την κοινωνία που βρίσκεται αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μπορούσε να είναι το ΚΚΕ, αν δεν είχε κρεμάσει τους αγωνιστές του στο δημοψήφισμα. Κανείς δεν ξεχνάει τη στάση του τότε.

Θα μπορούσε να είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, αν δεν είχε τόσο υβριστικό λόγο.

Θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, με διορθωτικές κινήσεις στο οικονομικό πεδίο.

Δεν θα μπορούσε όμως με τίποτα ένας νεοφιλελεύθερος Κυριάκος Μητσοτάκης – με το παρελθόν του το βαρύ, με τις βουτιές στα σκάνδαλα, με την κοινωνική αναλγησία που πυροδοτεί το όνομά του και η υπουργική του θητεία – να εκφράσει τα θέλω του κόσμου.

altsantiri