Trash Generation

του Ευάγγελου Κωνσταντέλου

Ούτε πέντε μέρες δεν πέρασαν που έγραψα, ότι όσοι πιστεύουν ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα πάει στη ΝΔ, είχαν κάνει τεράστιο λάθος. Η ΝΔ τον είχε πάντα.

Γιατί η σημερινή ΝΔ είναι ένα αμάλγαμα του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Είναι τόσο προφανές αρκεί και μόνο να ρίξει κανείς μια ματιά στην πλειοψηφία των υποψηφίων της ΝΔ στις ευρωπαϊκές, περιφερειακές και δημοτικές εκλογές αλλά και την ομάδα που ετοιμάζει για τις εθνικές εκλογές και θα καταλάβει. Θα καταλάβει από τι είδους άτομα έχασε ο Σύριζα. Θα καταλάβει γιατί έχασε από μια… Trash Generation.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το «χωριό», κάθε χωριό, αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης και πραγματιστικής προσέγγισης για τη λειτουργία και την συμπεριφορά κάθε μέλους, που συμβάλει στο να δομεί μια πολιτική οντότητα. Ο λόγος είναι ότι εξαιτίας του μικρού πληθυσμιακού εύρους το κάθε άτομο αποτελεί την ενσάρκωση μιας συγκεκριμένης κοινωνικής συμπεριφοράς. Κάνει το προφίλ κάθε μονάδας εντελώς διακριτό και σε κάποιο επίπεδο συμβολικό. Κάθε άτομο ξεχωριστά είναι το σύμβολο μιας γενικότερης συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς όμως που δεν είναι τόσο διακριτή σε μεγάλες πόλεις, όπου ο κοινωνικός ρόλος του πλούσιου, του φτωχού, του έξυπνου, του κουτού, του εργατικού, του τεμπέλη κ.ο.κ, θολώνεται και ομογενοποιείται μέσα στο χωνευτήρι της πολυκοσμίας και του μεγάλου χώρου. Οι ταξικές διαφορές σε ένα χωριό αφορούσαν κυρίως την κοινωνική και προσωπική κατάσταση του καθενός, που όμως όλοι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό είχαν συναίσθηση του ρόλο τους. Μέσα στην κοινωνία όλοι μαζί προσπαθούσαν (όχι πάντα με επιτυχία) να συνυπάρχουν αρμονικά και να ενδυναμώνουν την κοινότητα, ώστε αυτή να επιβιώσει.   Στα χωριά υπήρχε όμως ένα προφίλ, το οποίο ήταν εκτός των ταξικών, οικονομικών, ηθικών, γνωστικών, νοητικών διαφορών ή δυνατοτήτων των μελών, που συνθέτουν μια μικρή κοινωνία. Ήταν ίσως το πλέον αντικοινωνικό και γι’ αυτό και περιθωριοποιημένο. Ήταν ο τύπος εκείνος, που κανένας δεν ήθελε να βλέπει πρωί-πρωί στο καφενείο, γιατί θα του χαλούσε τη μέρα. Αυτός ο τύπος είναι ο «πατέρας της Trash Generation», η οποία αναπτύχθηκε στις μεγάλες πόλεις και «μεγαλούργησε» στην εποχή μας. Ήταν εκείνος ο τύπος, που καθόταν μόνος σε μια μεριά του καφενείου, ήταν σκυμμένος στη γωνιά του τραπεζιού και παρακολουθούσε τι έλεγαν οι άλλοι πετώντας συνέχεια εξυπνάδες, στις οποίες δεν έδινε κανένας σημασία. Ήταν ο τύπος, ο οποίος αφού είχε εισπράξει την αδιαφορία όλων, ξεσπούσε στον χαζούλη του χωριού για να αναδειχθεί ο ίδιος.

Ο πατέρας της Trash Generation με το να επιτίθεται όμως, να χλευάζει και να κακομεταχειρίζεται τον προστατευόμενο της κοινωνίας, πρόδιδε τα ψυχολογικά του συμπλέγματα και θεωρούσε, ότι μέσω του χαζούλη επιτίθεται σε όλη την κοινωνία. Αυτό ήταν αρκετό γι’ αυτόν, μη μπορώντας να κάνει κάτι παραπάνω, αφού δεν είχε ούτε τη γνώση ούτε την εκπαίδευση. Επομένως αυτοεγκλωβιζόταν μέσα στην κακία και την αντικοινωνικότητά του και ως εκ τούτου… η κοινωνία τον τοποθετούσε στην ανυποληψία και την αδιαφορία. Από αυτή τη θέση, που η κοινωνία τον ενέταξε σε ακραίες στιγμές της ιστορίας, ο πατέρας της Trash Generation δεν δίστασε να φορέσει ακόμα και την κουκούλα, να βοηθήσει τους ναζί κατακτητές και να καταδώσει όλο το χωριό.

Όμως οι εποχές και οι κοινωνικές συνθήκες άλλαξαν. Ο «πατέρας» άφησε απογόνους, οι οποίοι χωρίς ιδεολογία και πίστη σε τίποτα αναπτύχθηκαν, σπούδασαν και βγήκαν στη δημόσια σφαίρα. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα η Trash Generation έβλεπε, ότι σε αντίθεση με την μικρή κοινωνία του χωριού, υπήρχε όχι μόνο ανοχή αλλά και ανάγκη να μην είναι στο περιθώριο. Με την άνοδο επίσης των περιφερειακών ΜΜΕ τα μέλη αυτής της γενιάς απέκτησαν σιγά σιγά βήμα απευθυνόμενοι στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου και μάλιστα έβρισκαν και… ανταπόκριση.

Το σύστημα στην αρχή τους είχε για γελωτοποιούς, εκμεταλλευόμενο την ευκολία με την οποία τραβούσαν την προσοχή της κοινωνίας από τα σπουδαία και σημαντικά.  Αργότερα βέβαια έγιναν δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες. Σατιρικοί σχολιαστές, τοπικοί παράγοντες αλλά και πολιτικοί. Τα μέλη της Trash Generation χυδαιολογούσαν και σχολίαζαν καθετί που απασχολούσε την καθημερινότητα της κοινωνίας. Τα πρόσωπα έγιναν γνωστά και αυτό φάνηκε να γοητεύει κάθε καταπιεσμένο Trash ανεξαρτήτως οικονομικής και κοινωνικής θέσης. Είδαμε γιατρούς, δικαστικούς (εισαγγελείς), πολιτικούς, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, κτλ να γίνονται μαϊντανοί σε πάνελ, ενδυναμώνοντας αυτή την Trash κουλτούρα για εύκολη αναγνωρισιμότητα.

Όταν όμως ήρθε η κρίση, το σύστημα είδε στην Trash Generation το μοναδικό ταλέντο, το οποίο ήδη καλλιεργούνταν από την εποχή του «πατέρα» της και μέχρι τότε ήταν ανεκμετάλλευτο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το ταλέντο αυτό ήταν η ευκολία του trash να εντοπίζει την αδυναμία του άλλου και να την αναδεικνύει με τον πιο χυδαίο τρόπο στη δημόσια σφαίρα. Χωρίς βέβαια ο ίδιος να αποδέχεται καμία ευθύνη για αυτά που λέει και κάνει. Προσοχή όμως… δεν προβοκάρουν για να δοκιμαστεί η αντοχή της κοινωνίας αλλά για να σπείρουν την αμφιβολία της ορθότητας της κοινής λογικής.

Το ταλέντο, στο να αποκαλύπτουν την αδυναμία του άλλου με ευκολία, ωστόσο καλλιέργησε και τα μέσα, που χρειάζονταν για να επιτευχθούν οι στόχοι, που κάθε φορά έθεταν. Δοξοσοφίες και εξυπνάδες έδιναν την εντύπωση, ότι το να είσαι ετοιμόλογος σημαίνει αυτόματα, ότι είσαι έξυπνος και σπουδαίος, ανεξάρτητα τι έλεγες. Αυτή η τακτική δεν ήταν τίποτα άλλο από τη σταδιακή εγκαθίδρυση της παντοδυναμίας της μετριότητας, μετριότητα που ουσιαστικά είναι η απόλυτη αρετή της Trash Generation. Το ότι σήμερα η Trash Generation παρασιτεί ή έχει επικρατήσει στην πολιτική και στη δημόσια ζωή, δεν ευθύνεται τόσο η κοινωνία άμεσα όσο η ανοχή που όλοι μας δείξαμε. 

Η επίφαση της εύκολης ζωής, που ο καπιταλισμός κηρύττει από τη γένεσή του, οι ευκολίες της καθημερινότητας, ο εφήμερος χαρακτήρας και η «ταχύτητα» της πολιτικής ζωής, η ευκολία της μετάθεσης της ευθύνης και η άνοδος της μετριότητας αποξένωσαν το σύνολο της κοινωνίας. Αυτό που πρέπει να προβληματίσει είναι ο λόγος, που η Trash Generation οργανώθηκε σε ακροδεξιά κόμματα, έγινε το κολαούζο του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και όλοι μαζί δόμησαν και τώρα πια απροκάλυπτα αποτελούν τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ.

κουτι πανδωρας