του Κωστή Παπαιωάννου*
Ένα από τα μείζονα συμπεράσματα των εκλογών είναι η βαριά ήττα της Χρυσής Αυγής σε όλα τα επίπεδα. Δεν σημείωσε απλή υποχώρηση ή συρρίκνωση. Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι του 2014-15 την εγκατέλειψαν. Είναι εν μέρει αποτέλεσμα της πίεσης από τη μακρά ποινική διαδικασία, στην οποία (αυτό)παγιδεύτηκε η Χ.Α. και λόγω της κωλυσιεργίας της.
Να σημειωθεί ότι η δίκη προχωράει κανονικά, παρά τις Κασσάνδρες που μιλάνε για καθυστερήσεις και θεωρίες συνωμοσίας. Η συνεχής κουβέντα περί καθυστέρησης στην αρχή εξυπηρετούσε την ίδια τη Χ.Α. στην προσπάθεια να απαξιώσει τη διαδικασία. Όμως η δίκη παράγει αποτελέσματα.
Ο κοινοβουλευτικός μανδύας δεν μπορεί πια να σκεπάσει το απεχθές πρόσωπο της νεοναζιστικής οργάνωσης. Βοά η αίθουσα του δικαστηρίου από τα στοιχεία για τα έργα της εγκληματικής συμμορίας: αίμα, βία, τάγματα εφόδου, εκπαίδευση στα όπλα, ανοιχτή επιβουλή κατά του πολιτεύματος, απειλές, εκβιασμοί. Αποδεικνύονται η αρχή του αρχηγού, ο ναζιστικός χαρακτήρας, η στρατιωτική δομή, η ιεραρχία, το modus operandi.
Αναπόφευκτα ήρθαν οι αποχωρήσεις, τα καρφώματα, οι απειλές για αποκαλύψεις, οι εκβιασμοί. Ήρθε η αφλογιστία της υπεράσπισης με μάρτυρες σε άτακτη φυγή ή με επιλεκτική αμνησία. Αναμενόμενες εξελίξεις όταν μια εγκληματική οργάνωση παίρνει την κάτω βόλτα. Τώρα πολλοί συνωθούνται στην έξοδο συνειδητοποιώντας ότι ο αρχηγός είναι γυμνός, κοιτάει την πάρτη του και ετοιμάζεται να τους πουλήσει.
Επέδρασε καταλυτικά και η απομόνωση, η κοινωνική και πολιτική πίεση. Εννοώ τόσο την πίεση στον δρόμο, στις πλατείες, όσο και την έστω και αργοπορημένη απομόνωση από το πολιτικό σύστημα και αρνητική αντιμετώπιση από πολλά ΜΜΕ. Τον ρόλο της έπαιξε και η οικονομική ασφυξία, λόγω αναστολής της κρατικής χρημοτοδότησης και προφανώς περιορισμού των άδηλων πόρων από άλλες «ευγενείς» δραστηριότητες.
Η διαλυτική φθορά θα επιταχυνθεί. Ελπίζω και πιστεύω ότι η καταδίκη για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης θα επιβεβαιώσει το τέλος. Και πάντως πρέπει η πτώση να είναι ακόμα μεγαλύτερη στις εθνικές εκλογές. Ο κοινοβουλευτικός μανδύας της εγκληματικής οργάνωσης να κοντύνει δραστικά.
Σε κάθε περίπτωση είναι θετική εξέλιξη το ξεδόντιασμα της Χ.Α. Είναι θετική η εξουδετέρωση ή αποδυνάμωση μιας μιλιταριστικού τύπου εγκληματικής συμμορίας που άφησε πίσω της αίμα με τάγματα εφόδου. Και αποτελεί αυτή η εξέλιξη ένα επεισόδιο στην εξέλιξη της ελληνικής Ακροδεξιάς. Γιατί βέβαια το ακροδεξιό φαινόμενο είναι μπροστά μας, ισχυρό και πολυσύνθετο. Τα συνολικά ποσοστά δεν επιτρέπουν εφησυχασμό: Χ.Α., Βελόπουλος, Κρανιδιώτης, ΛΑΟΣ, Νέα Δεξιά, Εθνικό Μέτωπο, Τζήμερος κ.λπ. αθροίζουν σχεδόν 12%.
Ξεχωρίζει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Γκροτέσκος βαλκανικός ρωσοκίνητος εθνικισμός, θρησκοληψία, ψευδοεπιστήμη, παραφυσική και συνωμοσιολογικός χυλός. Πολύ εμπόριο, άδηλοι πόροι, υπερπροβολή (αξίζει να διερευνηθεί οικονομικά το φαινόμενο του αγορασμένου τηλεοπτικού χρόνου σε δεκάδες περιφερειακά και μη κανάλια). Ο Βελόπουλος επιδιώκει να γίνει ο Έλληνας Σαλβίνι, αλλά φυσικά απέχει πολύ από κάτι τέτοιο.
Σίγουρα ένα τμήμα της ακροδεξιάς βάσης μετακινήθηκε στη Ν.Δ. Υπάρχουν εκεί καλοί υποδοχείς, ακόμα και σε επίπεδο αντιπροεδρίας του κόμματος. Όσο όμως έχει σημασία να στηλιτεύεται κάθε διολίσθηση της Δεξιάς προς την Ακροδεξιά, κάθε άνοιγμα της Χριστιανοδημοκρατίας προς τις θέσεις του Όρμπαν, άλλο τόσο έχει σημασία να μην αντιμετωπίζεται συλλήβδην η Δεξιά ως Ακροδεξιά. Να μην χαρίσουμε στην Ακροδεξιά μεγαλύτερο μπόι από όσο έχει.
Τελευταία παρατήρηση. Η κανονικοποίηση της Ακροδεξιάς, τόσο σε επίπεδο ΜΜΕ όσο και σε επίπεδο πολιτικής λειτουργίας, διαρκώς εντείνεται. Αφενός lifestyle ρεπορτάζ με φασίστες, μακεδονικός πυρετός και εθνική έξαρση. Αφετέρου κανονικοποίηση από το πολιτικό σύστημα: βουλευτές δημοκρατικών κομμάτων δίπλα σε χρυσαυγίτες βουλευτές σε δημόσιες τελετές, υπουργοί που τους καλούν για ενημέρωση για τα σοβαρά «εθνικά» θέματα. Κανονικοποιούν το θηρίο, εξανθρωπίζουν την όψη του.
Από τον Καρατζαφέρη κυβερνητικό εταίρο στον Δ. Καμμένο αντιπρόεδρο της Βουλής και τον Βελόπουλο ευρωβουλευτή η απόσταση είναι πολύ μικρή. Και σε αυτή τη διαδρομή οφείλουν όλοι να κάνουν την αυτοκριτική τους. Γιατί, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, από το 2012 και μετά έως σήμερα, δεν υπήρξε κυβέρνηση χωρίς ακροδεξιές πινελιές. Δεν ήταν όλες ίδιες φυσικά, ουδείς ωστόσο απολύτως άσπιλος.
Η μάχη με το τέρας της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού, του ρατσισμού είναι -πρέπει να είναι- διαρκής. Και είναι μάχη επιβίωσης. Και φυσικά αυτό ισχύει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς είναι σε εξέλιξη ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή πολιτικά πρότζεκτ, η δημιουργία της Διεθνούς της Ακροδεξιάς. Κρίση αντιπροσώπευσης, εθνική περιχαράκωση, αναδίπλωση σε σκληρά ταυτοτικά σχήματα. Η νέα ευρωπαϊκή Δεξιά επιτίθεται στην αποκαμωμένη δημοκρατία φωνάζοντας: «Εμείς είμαστε η δημοκρατία».
Χαρακτηριστική η δήλωση Σαλβίνι: «Δεν πιστεύω σε μια Ευρώπη χωρίς κανόνες, αλλά σε αυτήν που θα επενδύσει στις δουλειές, στην ευτυχία, στην εξάλειψη της δουλείας και στα κοινωνικά δικαιώματα. Εγώ και η Λεπέν συγκεντρώνουμε την κοινωνική κληρονομιά της Αριστεράς που πρόδωσε τις αξίες της και υπερασπιζόμαστε το αβέβαιο που έχει ξεχάσει η Αριστερά». Με άλλα λόγια, «ήρθαμε να σας κερδίσουμε στο γήπεδό σας».
Η Ακροδεξιά γίνεται «λανθάνουσα» επιλογή για μέρος του δημοκρατικού κοινού. Κακώς αντιμετωπίζεται ακόμα με όρους ψήφου διαμαρτυρίας. Επηρεάζει την ατζέντα, συνδιαμορφώνει πολιτικές. Παίζει το χαρτί της θεσμικής κανονικότητας. Δεν είναι παρένθεση, απειλεί να γίνει κανονικότητα.
* Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι τ. γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκπαιδευτικός
αυγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου