Τέσσερα πρόσωπα

Τι δύσκολη που είναι η ζωή με τα ανελέητα διλήμματα της...

του Ορέστη Μεταξά

Αμερικάνικο μπουρλέσκ (Burlesque), έχουν ονομαστεί οι χοντροκομμένες φαρσο-κωμωδίες του Αμερικάνικου κινηματογράφου, κατά κύριο λόγο της περιόδου του βωβού κινηματογράφου.

Ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης είναι ο κλασσικός εκπρόσωπος του Αμερικάνικου μπουρλέσκ. Όταν τον πρωτοδείς και τον ακούσεις είναι αδύνατο να μην τον προσέξεις. Δεν περνά απαρατήρητος. Όπως μιά μύγα μέσα σ’ ένα ποτήρι γάλα!

«Είναι ρατσιστάκος»; Προσπαθεί να το ισορροπήσει. Και να είναι και να μην είναι. Κάτι πάει να πεί. Μπερδεύεται. Πρέπει να τα πει και να μην τα πει. Δεν πρόσεξε, δεν είδε την μπανανόφλουδα, την πάτησε, πάρτον κάτω. Μετά λαχανιασμένος σηκώνεται, ξεσκονίζεται, προσπαθεί να τα μπαλώσει, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κάνει πιό μεγάλη «πατάτα». Να πει πιο μεγάλη «μπαρούφα». Έμπλεξε. Άραγε οι «γύφτοι» είναι Έλληνες; Δικαιούνται το επίδομα που θα θεσπιστεί για το κάθε παιδί που θα γεννιέται; Κι άμα γεμίσουμε «γύφτους»; Το επίδομα αυτό θα το παίρνουν μόνο οι Έλληνες. Κι αν οι «γύφτοι» είναι Έλληνες;

Τι δύσκολη που είναι η ζωή με τα ανελέητα διλήμματα της!

Έξι μήνες πριν:

Άδωνης Γεωργιάδης :«Ο Ακενοτούμπο που παίζει στο ΝΒΑ ως Έλληνας δεν παίζει;» Κι αφού τον διόρθωσε ο δημοσιογράφος σε σχέση με το όνομα συνέχισε:«Ο Αντετοκούμπο Έλληνας δεν λένε ότι είναι; Ιθαγένεια ελληνική έχει, κάπου στην Αφρική γεννήθηκε. Πως τον λένε; Ο Έλληνας τον λένε και καλώς τον αποκαλούν έτσι.» Ο δημοσιογράφος τον διόρθωσε ότι ο Αντετοκούμπο γεννήθηκε στην Αθήνα.

Μια μέρα μετά ο Αδωνης Γεωργιάδης λέει :«Ο Αντετοκούμπο την πήρε την ιθαγένεια απ’ την κυβέρνηση Σαμαρά, τον σεβόμαστε, τον τιμούμε, τον αγαπάω..»

Ο ρατσισμός δεν είναι πάντοτε άγριος κι επιθετικός. Μπορεί να είναι ανεπαίσθητος και βελούδινος με μιά ειρωνεία που εξίσου πληγώνει. Ένας ρατσισμός με καλούς τρόπους. Η βία μπορεί να είναι απαλή και εκλεπτυσμένη. Το μήνυμα όμως εκπέμπεται και έχει τους δικούς του αποδεκτές.

Υπάρχει ένα μοναδικό είδος χαμαιλέοντα. Ένας χαμαιλέοντας που αλλά λέει σήμερα και άλλα αύριο. Ένας τύπος που γλύφει με ευκολία εκεί που φτύνει και έχει μια μοναδική ικανότητα προσωπικής επιβίωσης και ανέλιξης. Αδιαφορώντας αν όλα αυτά γίνονται με διαδικασία τσαρλατανισμού, σούργελου και ξεφτίλας. Άλλωστε του χαμαιλέοντα μας, δεν του λείπουν οι πιστοί οπαδοί που τον τσαρλατανισμό το σούργελο και την ξεφτίλα, τα θεωρούν ικανότητα, αποτελεσματικότητα και ένα παράθυρο στο μέλλον.

Πριν λίγες μέρες ο Γιάννης Αντετοκούμπο αναδείχτηκε πολυτιμότερος παίκτης του ΝΒΑ για την χρονιά που πέρασε. Ο χαμαιλέων παραμένει αντιπρόεδρος της ΝΔ.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλακης με μιά μακροσκελή ανάρτηση του στο Facebook προς τον φίλο του τον Φάνη, μας εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δέχτηκε να μπει τελευταίος στο ψηφοδέλτιο επικράτειας της ΝΔ και να στηρίξει τον Κυριάκο Μητσοτάκη που τόσο θαυμάζει. Αφού μας λέει αυτά τα τέσσερα χρόνια, πόσο απέτυχε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο δίχασε την χώρα κι άλλες γνωστές παπαγαλίες του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου, αναφέρεται στο περίφημο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς που είχε κατακτηθεί με αγώνες και θυσίες και αποδείχθηκε στην πράξη ένα «κενό δοχείο».

Μου κάνει εντύπωση που όλοι οι δεξιοί αναφέρονται στο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς και κανείς στο ηθικό πλεονέκτημα της παράταξής τους! Ποτέ δεν θ’ ακούσεις κάποιος ν’ αναφέρει με έκπληξη :«Αυτός ήταν δεξιός και εκλεψε!» Κι οι υπόλοιποι να πουν με θαυμασμό και έκπληξη;:«Τι λες ρε παιδί μου!»

Μάλλον τα πράγματα είναι αυτονόητα.

Κύριε Μαρκουλάκη δεν χρειαζόταν να μας εξηγήσετε με τόσα πολλά λόγια μέσω του φίλου σας του Φάνη, γιατί μπήκατε στο ψηφοδέλτιο επικράτειας της ΝΔ. Θα μπορούσατε στο ερώτημα του, ν`απαντησετε με δυό λέξεις :«Τι με ρωτάς ρε Φάνη γιατί μπήκα στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ; Αφού το ξέρεις ότι είμαι δεξιός.»

Την Τόνια Μωροπουλου την είδα πρώτη φορά στην τηλεόραση, στην πρώτη επέτειο του ξεσηκωμού του Νοέμβρη του 1973. Ήταν μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών. Ήταν ένα όμορφο, φρέσκο κορίτσι που συμβολιζε την εξέγερση και τα νεανικά ονείρα μας. Προτιμώ έτσι να την θυμάμαι.

κουτιπανδωρας