του Δημήτρη Μπίρμπα
Το μήνυμα των τριπλών εκλογών της 26 Μαΐου ήταν εκκωφαντικό, “μαύρο στον ΣΥΡΙΖΑ”.
Δέκα χρόνια “φαγούραs” μνημονίων ήταν περισσότερο ισχυρά από τους δέκα μεταμνημονιακούς μήνες και παρά τα θετικά αντίμετρα, ένας λαός με έντονο ιστορικά το θυμικό, πέρασε εύκολα από το “ave” στο “κάτω”, στέλνοντας μήνυμα απέχθειας, βουβά και εξοργισμένος, στις πρώτες κάλπες που βρέθηκαν μπροστά του ……. κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με το εκλογικό “χέρι του θανάτου” σε ότι ακουμπούσε, ακόμα και ως απλός συμμετέχων, σε Δήμους και Περιφέρειες, οι εξαιρέσεις τιμούν τον κανόνα.
Εδώ βέβαια, ως πολιτικός σχηματισμός πρέπει μετά τις εκλογές του Ιούλη να αναστοχασθούμε στα λάθη, στις θεσμικές αστοχίες και στις παραλείψεις, στις υπερβολές και στις ψευδαισθήσεις μας, αλλά κυρίως στο πως θα αποκτήσει οργανωτικό αντίκρισμα η διαφαινόμενη κεντρική θέση μες στο νέο διπολικό σύστημα, που διαμορφώνεται.
Μπορεί να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος και ο χαμένος κόσμος, που μας ψήφισε το 2015; η απάντηση είναι μπορεί αλλά πολύ δύσκολα.
Η επελαύνουσα νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά σε Ελλάδα και Ευρώπη βάζει σκληρά διλήμματα και καθορίζει τους όρους τις δικής μας απεύθυνσης.
Αν διαβάσουμε καλά τη συγκυρία, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι μόνο με λογική “EAM” μπορούμε να κερδίσουμε και σήμερα. Στόχος μας οφείλει να είναι η νίκη, το απόλυτο κέρδος. Κέρδος θα είναι βέβαια και η ελαχιστοποίηση της διαφοράς και η ανυπαρξία αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας.
Το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα στους Αριστερούς αλλά και στους λοιπούς δημοκρατικούς πολίτες, αντινεοφιλελεύθερων επιλογών, καθώς και η συγκρότηση της προοδευτικής συμμαχίας δείχνουν στη σωστή κατεύθυνση.
Οφείλουμε ως ΣΥΡΙΖΑ να αποφύγουμε την κατάληψη, μέσω ιδεολογικής μετατόπισης, του κεντρώου χώρου, όπως αυτός ορίζεται κάθε φορά.
Οφείλουμε να συμπεριλαμβάνουμε τις εκφράσεις του στο δικό μας σχέδιο ,χωρίς να επιδιώκουμε να τους “εξαφανίσουμε” δια της αφομοίωσης.
Ο κίνδυνος Ιταλοποίησης παραμένει πάντα υπαρκτός.
Σήμερα όμως το κύριο δίλημμα είναι “τι αποφασίζουμε για τη ζωή μας”, ποιο σχέδιο θα υπηρετήσει η χώρα τόσο στο εσωτερικό της όσο και στο διεθνές περιβάλλον.
Δευτερευόντως μεν αλλά σημαντικό, με ποια ηγεσία, τόσο στην κορυφή όσο και στο κυβερνητικό συμβούλιο, Τσίπρας ή Μητσοτάκης, Δραγασάκης ή Άδωνης, Τσακαλώτος ή Σταϊκούρας , Χαρίτσης ή Βορίδης, Σταθάκης ή Χατζηδάκης, Σκουρλέτης ή Αυγενάκης στο κομματικό επίπεδο.
Όσον αφορά το σχέδιο του μέλλοντος για τη χώρα, η επιλογή είναι ανάμεσα σε δύο. Ένα σχέδιο δίκαιης κοινωνικά, πράσινης ανάπτυξης, με ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας, δημόσιων δομών επαρκώς στελεχωμένων, αναβάθμισης της εργασίας με συλλογικές διαπραγματεύσεις, αύξηση κατώτατου μισθού και Ευρωπαϊκό δικαιωματικό ορίζοντα ή ένα σχέδιο ακραίας λιτότητας, ελαχιστοποίησης του κοινωνικού κράτους και της απασχόλησης στο Δημόσιο, κατάργησης κοινωνικών επιδομάτων, επταήμερης εργασίας, κατάργησης οκταώρου, και κατώτατου μισθού, υπερσυντηρητισμού κοινωνικά και εθνικά. Σχέδιο ιδιωτικού πυλώνα κοινωνικής ασφάλισης με κατάργηση επικουρικής σύνταξης, επαναφορά της ατομικής χρέωσης για τη νοσηλεία ανασφάλιστων και αδύναμων και fast truck επενδύσεων με ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών περιορισμών.
Η επιλογή είναι ανάμεσα σε ένα σχέδιο που έχει πρόσημο το “εμείς” και την κοινωνική συνοχή με στόχο την αρμονική συμβίωση ανάπτυξης, κοινωνίας και φύσης και ένα σχέδιο που έχει σημαία του το “εγώ” και τις καταναλωτικές ανάγκες του, τον κοινωνικό αυτοματισμό ως συνεκτική ουσία, όλοι εναντίον όλων σε όλα, και τον κοινωνικό δαρβινισμό, που εξοβελίζει από την κοινωνία του όλους τους κοινωνικούς παρίες και τα δικαιώματά τους.
Αντιπαραβάλλετε τη “μετάφραση” του προγράμματος της Ν.Δ. με τη χάρτα των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ΟΗΕ 1948 και τους 17 στόχους της agenda 2030, επίσης του ΟΗΕ, και θα γίνει αμέσως αντιληπτό το διακύβευμα.
Η ισχυροποίηση του διπόλου Βορίδη-Γεωργιάδη σε συνδυασμό με την ενθουσιώδη υποστήριξη του Weber για την προεδρία της Commission, οι φιλοαυστριακές και δύσκολα κρυπτόμενες φιλοουγγρικές απόψεις, του κ. Μητσοτάκη και των συνοδοιπόρων του, προδιαγράφουν το σκοτεινό Ευρωπαϊκό μέλλον που θα υποστηρίζει η χώρα.
Ο θολός ανιστόρητος, υπερεθνικισμός στη συμφωνία των Πρεσπών και η καλλιεργούμενη αντιμεταναστευτική ξενοφοβία μας προδιαθέτουν για τα χειρότερα.
Στο χέρι μας είναι ως κοινωνία αλλά και ως πολιτικός σχηματισμός να τα αποτρέψουμε. Με θετικό αλλά ταυτόχρονα και με αποκαλυπτικό λόγο. Αναδεικνύοντας το ιδιαίτερα θετικό, κοινωνικό και θεσμικό έργο που παραγάγαμε, δεδομένων των συνθηκών. Αποκαλύπτοντας και αναλύοντας τις επιπτώσεις από την “φανερή” ατζέντα της Ν.Δ. Ενδεικτικό του μέλλοντος που μας επιφυλάσσουν, η πρόταση σχεδίου νόμου από την πλειοψηφία της ΚΕΔΕ για κατάργηση επί της ουσίας του Δημοτικού/Περιφερειακού Συμβουλίου και υπερεξουσίες στον “Ελέω Θεού” ,Δήμαρχο/Περιφερειάρχη μονάρχη
Με αισιοδοξία και εξωστρέφεια, μαχητικότητα και προτάσσοντας το “εμείς” ,μπορούμε να κερδίσουμε το στοίχημα και αυτών των εκλογών.
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου