TVXS-Ανάλυση
Η Μαριν Λε Πεν φρόντισε να θυμίσει το αντιδημοκρατικό της πρόσωπο ακόμη και την τελευταία στιγμή, αποκλείοντας μια σειρά μέσων ενημέρωσης από το εκλογικό της κέντρο και διώχνοντας με τις κλοτσιές, αλά Κασιδιάρη, έναν φωτογράφο. Η Γαλλία και η Ευρώπη παίρνουν από την ήττα της μια μεγάλη ανάσα.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν εκλέγεται πρόεδρος, χάρις σε μια πρωτοφανή συγκυρία που διαμόρφωσε η κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος και η εμπλοκή του υποψηφίου της δεξιάς στα σκάνδαλα που χαρακτηρίζουν την παράταξη. Χωρίς ποτέ να έχει εκλεγεί σε άλλο δημόσιο αξίωμα, διορισμένος στη θέση του υπουργού Οικονομικών από τον απερχόμενο Φρανσουά Ολάντ, σε ένα άνοιγμα του προς τις τράπεζες, αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ, ο Μακρόν πετυχαίνει κάτι που ένα χρόνο πριν έμοιαζε ακατόρθωτο με βάση την ιστορία της πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας.
Η τελευταία λειτουργούσε επειδή ο εκάστοτε πρόεδρος είχε την υποστήριξη του κόμματος του και συνήθως την πλειοψηφία στη Βουλή. Tα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που θα διεξαχθούν στις αρχές Ιουνίου είναι εξαιρετικά κρίσιμα: θα εξαρτηθεί αν το γαλλικό πολιτικό σύστημα θα εισέλθει σε περίοδο ανοικτής κρίσης, στη περίπτωση δηλαδή που ο Μακρόν δεν θα διαθέτει τις απαραίτητες κοινοβουλευτικές και πολιτικές συμμαχίες για να κυβερνήσει.
Πολλά θα εξαρτηθούν από τη στάση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, του μεγάλου χαμένου της προεδρικής αναμέτρησης. Ιστορικά στελέχη της δεξιάς του πτέρυγας, όπως η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, έσπευσαν με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων να δηλώσουν πρόθυμα να συνεργαστούν με τον Μακρόν στο νεοφιλελεύθερο του πρόγραμμα. Σε αυτή τη περίπτωση, η πλήρης "πασοκοποίηση" των Σοσιαλιστών είναι αναπόφευκτή αλλά το σύστημα θα βρει προσωρινές ισορροπίες.
Αν αντίθετα επιλέξουν να παραμείνουν στην αντιπολίτευση συνεργαζόμενοι με την ριζοσπαστική Αριστερά, η εφαρμογή του προγράμματος του νέου προέδρου, που προβλέπει από συρρίκνωση του του κράτους Πρόνοιας μέχρι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, θα συναντήσει μεγάλες αντιδράσεις, πυροδοτώντας κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Η Μαρίν Λε Πεν έχασε τη μάχη αλλά δυστυχώς όχι και τον πόλεμο. Η απουσία της αριστεράς από τον δεύτερο γύρο της επέτρεψε να αλιεύσει ψήφους από τους λιγότερο ωφελημένους από το σημερινό σύστημα και να ανεβάσει το αριθμό των ψηφοφόρων της από τα 7 εκατ. του πρώτου γύρου στα 11 εκατ.
Λόγω των αδυναμιών της αριστεράς και της θητείας Ολάντ, η οργή των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης δεν εκφράστηκε σε κοινωνική αντιπαράθεση αριστεράς-δεξιάς αλλά σε δίλημμα μεταξύ νεοφιλελεύθερων και εθνικιστών. Έτσι η Λε Πεν κερδίζει το 34%, διπλάσιο δηλαδή ποσοστό από αυτό του πατέρας της, όταν είχε περάσει στο δεύτερο γύρο το 2002 . Είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία όχι μόνο του Εθνικού Μετώπου αλλά και της εγκαθίδρυσης της γαλλικής Δημοκρατίας το 1870.
Καθώς έγινε φανερό ότι το αποκρουστικό της πρόσωπο την εμποδίζει να φτάσει στην εξουσία, ο υπόγειος πόλεμος που μαίνεται εσωτερικό της ακροδεξιάς μεταξύ των φοντομενταλιστών και των πραγματιστών ίσως ξεσπάσει ανοικτά μετά την εκλογική ήττα.
Αλλά το μέλλον μας δεν μπορεί να εξαρτάται από το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών τους. Χρειάζεται αλλαγή πορείας σε όλη την Ευρώπη, καθώς η σημερινή τρέφει την ακροδεξιά. Άλλωστε το 2022 δεν είναι τόσο μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου