Ενα ψέμα που βολεύει

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Αν είχαμε κλείσει νωρίτερα τη διαπραγμάτευση, το κόστος θα ήταν μικρότερο και η οικονομία θα είχε ήδη βγει στο ξέφωτο. Γύρω απ’ αυτήν την άποψη κινείται η Ν.Δ. και τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης (εξαιρείται το ΚΚΕ).

Ο χρόνος είναι, όντως, πολύ σημαντικός παράγοντας στην πολιτική -και όχι μόνο. «Χτες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η ώρα» έλεγε ο Λένιν. Βεβαίως, αυτός μιλούσε για την επανάσταση στη Ρωσία το 1917, ωστόσο η συγκεκριμένη θέση έχει γενική εφαρμογή.

Στην περίπτωση της αξιολόγησης η αντιπολίτευση και τα φιλονεοδημοκρατικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση έπρεπε να κλείσει τη συμφωνία αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Μ’ άλλα λόγια, λένε ότι μια κυβέρνηση που είχε εκλεγεί για να εφαρμόσει μια άλλη στρατηγική, τελείως διαφορετική απ’ αυτήν που υπηρετούσαν Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, έπρεπε κατά την κρίση τους (διατυπωμένη εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς, άρα μικρής αξίας) να κάνει θεαματική κωλοτούμπα, χωρίς να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο.

Ωραία αντίληψη για τη σχέση πολιτικής και συνέπειας. Μάλιστα υπάρχει και έρευνα σύμφωνα με την οποία ο ένας στους δύο δηλώνει σήμερα ότι το «e-mail Χαρδούβελη» ήταν η σωστή τακτική.

Αλήθεια, αυτοί που ρωτήθηκαν και απάντησαν έτσι, θυμούνται ποιος ήταν ο Χαρδούβελης; Θυμούνται ότι είχε μεταφέρει τα λεφτά του στο εξωτερικό, επειδή προφανώς δεν ήταν και πολύ σίγουρος για την ορθότητα της πολιτικής της κυβέρνησης στην οποία συμμετείχε και για λογαριασμό της οποίας διαπραγματευόταν με τους δανειστές; Θυμούνται τι περιείχε το e-mail που έστειλε στους θεσμούς ο τότε υπουργός; Και, κυρίως, μήπως θυμούνται ότι είχε απορριφθεί από τους θεσμούς;

Ασήμαντες λεπτομέρειες. Το παν είναι οι εντυπώσεις. Κι αυτές δημιουργούνται, έστω κι αν η βάση τους είναι ένα πελώριο ψέμα.

Ομως, ας δεχτούμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. όφειλε να τελειώσει άρον άρον και όπως όπως τις συζητήσεις με τους θεσμούς. Το ερώτημα είναι αν με το «ναι σε όλα» η αξιολόγηση θα έκλεινε. Αν κρίνουμε απ’ αυτά που έχουν μεσολαβήσει, η απάντηση είναι «όχι».

Μόλις προχθές η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε, πρώτον, ότι «οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να δώσουν σαφώς περισσότερες λεπτομέρειες για τις σχεδιαζόμενες ελαφρύνσεις του ελληνικού χρέους πριν το Ταμείο αποφασίσει αν θα παραμείνει στο πρόγραμμα» και, δεύτερον, ότι «για το εύρος τους» θα μπορούσε να ληφθεί απόφαση το 2018.

Σύμφωνα με την Die Welt, σοβαρή εφημερίδα που συνήθως είναι καλά πληροφορημένη για τις προθέσεις και τις κινήσεις του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας, η στάση της κ. Λαγκάρντ εισπράττεται από τον Β. Σόιμπλε ως μια πρόταση για έναν αμοιβαίως επωφελή συμβιβασμό: Η Γερμανία δεν θα κληθεί να αναμετρηθεί με ενοχλητικά ερωτήματα μέχρι τις εκλογές του φθινοπώρου και το ΔΝΤ θα πάρει ως αντάλλαγμα τις ακριβείς λεπτομέρειες της ελάφρυνσης.

Κοντολογίς: Μάιος του 2017 και οι δύο βασικοί παίκτες δεν έχουν καταλήξει ακόμη στο μείζον θέμα. Πώς λοιπόν η καθυστέρηση από πλευράς κυβέρνησης εμπόδισε τη συμφωνία; Το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν έχει... ούτε ουρά ούτε κεφάλι.

efsyn