Κυριάκος Μακρόν - Μητσοτάκης

Τα κατά συνθήκη ψεύδη που υποκρύπτονται στις λέξεις μιας δήλωσης του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

«Η Ευρώπη αλλάζει, ο λαϊκισμός γνωρίζει ήττα, είτε στην ακροδεξιά είτε στην ακροαριστερή εκδοχή της», είπε ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, ξεκινώντας την ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του. Το είπε επιχειρώντας τον συσχετισμό των γαλλικών εξελίξεων με πιθανές εξελίξεις στη χώρα μας, αλλά αυτό που πέτυχε ήταν μια ανορθογραφία. Και ως προς την κυριολεξία της έννοιας, (είπε «στην εκδοχή της» αντί «στην εκδοχή του»), και ως προς την μεταφορά της, αφού αυτό που προέκυψε δεν ήταν παρά ο συσχετισμός του εκλογικού αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών με τις δικές του επιθυμίες για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας: «Η επικράτηση Μακρόν σηματοδοτεί μία εποχή μετριοπάθειας, αλήθειας και ειλικρίνειας», πρόσθεσε, βάζοντας τον εαυτό του στη θέση του νικητή Μακρόν, ενώ η πραγματική του θέση είναι αυτή του χαμένου (από τον α’ γύρο) Φιγιόν. Φιλοδώρησε, μάλιστα, την... αφεντομουτσουνάρα του με τα χαρακτηριστικά (που απέδωσε στον Μακρόν για να τα… λουσθεί ο ίδιος) της μετριοπάθειας, της αλήθειας (!) και της ειλικρίνειας. Ενώ, μάλλον ως ακραίος (τύπου Άδωνη Γεωργιάδη) και ως ψεύτης και ανειλικρινής πολιτεύεται. Και αυτό είναι κάτι που τεκμηριώνεται και από την ακραία στρέβλωση που συνιστά η φράση του «Η Ευρώπη αλλάζει, ο λαϊκισμός γνωρίζει ήττα, είτε στην ακροδεξιά είτε στην ακροαριστερή εκδοχή της», στο πλαίσιο του επιχειρούμενου συσχετισμού των γαλλικών εξελίξεων με πιθανές εξελίξεις στη χώρα μας… 

Τερατώδης στρέβλωση 

Λέγοντας «ο λαϊκισμός γνωρίζει ήττα, είτε στην ακροδεξιά είτε στην ακροαριστερή εκδοχή του», ο αρχηγός της ΝΔ, τοποθετεί στην ακροδεξιά εκδοχή του «λαϊκισμού» την Μαρίν Λεπέν και στην ακροαριστερή τον Ζαν Λυκ Μελανσόν , προφανώς. Και, καθώς η αναφορά του στοχεύει στο συσχετισμό του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών με την πολιτική πραγματικότητα στη χώρα μας, γίνεται σαφές ότι στο ελληνικό φαντασιακό του αντίστοιχο, στη θέση της Μαρίν Λεπέν, τοποθετεί τον Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής, και στη θέση του Ζαν Λυκ Μελανσόν τον Αλέξη Τσίπρα του ΣΥΡΙΖΑ∙ επαναφέροντας στη ρητορική του κόμματός του την ακροδεξιά θεωρία των άκρων που είχε λανσάρει το αλήστου μνήμης δίδυμο «Σαμαράς – Λαζαρίδης». 

Η στρέβλωση γίνεται τερατώδης αν μετρήσει κανείς τα κατά συνθήκη ψεύδη που υποκρύπτονται στις δώδεκα λέξεις της συγκεκριμένης δήλωσης του κ. Μητσοτάκη: 

● Ο λαϊκισμός δεν περιορίζεται σε δύο… εκδοχές, την «ακροδεξιά» και την «ακροαριστερή», αλλά ευδοκιμεί, λιγότερο ή περισσότερο, σε όλα τα πολιτικά κόμματα. 
● Δεν συμμετείχε «ακροαριστερή εκδοχή του λαϊκισμού» στις γαλλικές εκλογές, ώστε να έχει την ευκαιρία να… ηττηθεί. 
● Ακόμα κι αν δεχτούμε την Λεπέν και το κόμμα της ως «ακροδεξιά εκδοχή του λαϊκισμού» και τον Μελανσόν ως την ακροαριστερή αντίστοιχη, οι δύο αυτές… εκδοχές όχι μόνο δεν ηττήθηκαν, αλλά θριάμβευσαν: η Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρω, ενώ ο Μελανσόν είναι ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών… 

Η πραγματικότητα 

Ωστόσο, η μεγάλη απάτη (αυταπάτη, στην ουσία) του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας είναι η φαντασιακή αποσκίρτηση (του ιδίου και του κόμματός του) από το γαλλικό του αντίστοιχο, το ρεπουμπλικανικό κόμμα του Φρανσουά Φιγιόν, προκειμένου να μην… ηττηθεί. Και η απόπειρα εικονικής εξομοίωσης του με τον Εμμανουέλ Μακρόν, προκειμένου να… κερδίσει τον Τσίπρα, στο φαντασιακό του αντίστοιχο… Όμως ο Μακρόν είχε αντίπαλο τη Λεπέν και όχι τον Τσίπρα, και ο Μητσοτάκης, στο… ελληνικό αντίστοιχο, δεν είναι ο Μακρόν, αλλά ο ηττημένος Φρανσουά Φιγιόν: «ο αρχηγός του κόμματος της γαλλικής δεξιάς Φρανσουά Φιγιόν έκανε ιστορικό χαμηλό, με ποσοστό γύρω στο 20%», έγραφαν την επομένη των εκλογών οι γαλλικές εφημερίδες. Χωρίς να αποφεύγουν τη σύγκριση του συγκεκριμένου ιστορικού χαμηλού με το ελληνικό αντίστοιχο, (Σαμαράς 2015), όπως οι δικές μας φυλλάδες. Οι οποίες, μετά βίας επίσης, συνέκριναν τη συντριπτική ήττα του ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος 2015) το Βατερλό του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό τον Αμόν: αν ο Φιγιόν θεώρησε ότι είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψει την πολιτική με το 20%, τι θα έπρεπε να κάνει ο Μπενουά Αμόν με το 6,3; Ήδη οι Γάλλοι σοσιαλιστές εγκαταλείπουν άρον-άρον το κόμμα τους όπως τα ποντίκια το καράβι που βουλιάζει, ομολογώντας «καταστροφή» και «ηθική (;) ήττα»… 

Λοιπόν που λέτε, στην πραγματικότητα, έξω από το… φαντασιακό του Κυριάκου Μακρόν (pardon monsieur Macron) οι ηττημένοι των Γαλλικών εκλογών είναι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, (Νέα Δημοκρατία στο ελληνικό… αντίστοιχο) και το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (το αντίστοιχο του ελληνικού ΠΑΣΟΚ). Άν μάλιστα ο Μελανσόν ανέβαζε 2-3 μονάδες τα ποσοστά του, οι Γαλλικές εκλογές 2017 θα ήσαν μια χαρά ριμέικ των Ελληνικών αντίστοιχων του 2015…

restaro