Οι νοσταλγοί καιροφυλακτούν

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

Προκάλεσε πολλές συζητήσεις στο εσωτερικό των κομμάτων και των κινήσεων και βιτριολικά σχόλια απ’ όσους δεν ικανοποιήθηκαν με τα ευρήματα, η έρευνα της ProRata για την Κεντροαριστερά («Εφ.Συν.» 2/5/2017).

Νέο κόμμα, με νέο αρχηγό ζητούν οι περισσότεροι απ’ αυτούς που ρωτήθηκαν και αυτοτοποθετούνται στην περιοχή του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, το στοιχείο που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι εκείνο που δείχνει ότι το 60% των πολιτών που ανήκουν στον συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο θέλουν συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία στην περίπτωση που η Ν.Δ. τερματίσει πρώτη στις επόμενες εκλογές και θα χρειαστεί έναν εταίρο για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Ο κάποτε προαιώνιος αντίπαλος του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η Δεξιά, σήμερα θεωρείται πιθανός σύμμαχος, ενώ ο κάποτε προνομιακός συνομιλητής του, δηλαδή η Αριστερά, κατά την κρίση μεγάλης μερίδας των ψηφοφόρων του, αποτελεί την πιο χυδαία εκδοχή του δημαγωγικού εθνικολαϊκισμού.

Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα ολοκληρώθηκε την περίοδο της συνύπαρξης στα πόστα της εξουσίας με τη Νέα Δημοκρατία. Ακολούθησε με θρησκευτική ευλάβεια το παράδειγμα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να γεφυρώσουν την απόσταση που χώριζε τους δύο σχηματισμούς. Επί τέσσερις δεκαετίες συγκρούονταν ανηλεώς σε όλα τα μέτωπα. Το ένα κόμμα χαρακτήριζε το άλλο επικίνδυνο για τον τόπο και τη δημοκρατία επειδή παραλάμβανε παράδεισο και παρέδιδε καμένη γη.

Αλληλοκατηγορούνταν για προδοτική στάση στην εξωτερική πολιτική, διαφθορά, διαπλοκή, κατάληψη του κράτους, οργάνωση πελατειακών στρατών και υποδύονταν, εναλλάξ και με παρόμοια ρητορική, τους σωτήρες του έθνους και τους προστάτες του δημόσιου συμφέροντος.

Ηταν μια διαρκής και ανειρήνευτη αντιπαράθεση. Μάλιστα, αν κάποιο στέλεχος του ενός ή του άλλου κόμματος τολμούσε να ψελλίσει κάτι περί εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης, η αντίδραση των ηγετικών ομάδων ήταν ακαριαία. Εξοστρακισμός και βροντώδεις καταγγελίες για συνεργασία με τον εχθρό. Το κλίμα ήταν τόσο βαρύ και πολωμένο που αν έλεγες σε κάποιον ότι αυτά τα δύο κόμματα μπορεί να συγκυβερνήσουν αρμονικά θα σε αντιμετώπιζε με χλευασμό.

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει θεαματικά. Μετακινήθηκαν ιδεολογικά και οι δύο για να επιτευχθεί αυτή η σύγκλιση; Η Δεξιά ούτε ίντσα. Το ΠΑΣΟΚ με άλματα. Γι’ αυτό και υπέστη τη μεγαλύτερη ζημιά.

Ενα κομμάτι του στελεχικού δυναμικού του δείχνει να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα και προσπαθεί να εμβολιάσει το συρρικνωμένο ακροατήριο με τη θεωρία του τρίτου πόλου ο οποίος οφείλει να κρατά ίσες αποστάσεις από τη Δεξιά και την Αριστερά.

Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Καραδοκούν εκείνοι που νοσταλγούν την... ένδοξη περίοδο 2012-2014 και αγωνίζονται με φανατισμό για να την ξαναζήσουν.

EFSYN