«Ντιμπέι Ρε!»

Η νέα, πολλοστή, άρνηση του αρχηγού της ΝΔ να αναμετρηθεί τηλεοπτικά με τον Πρωθυπουργό, φανερώνει την αδυναμία και την τακτική «καθυστερήσεων» με την οποία πορεύεται η αξιωματική αντιπολίτευση. Αποτελεί όμως και ένα σύμπτωμα της παρακμής του πολιτικού συστήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε για άλλη μια φορά την πρότασή του για ντιμπέιτ και μάλιστα επιδεικτικά, δημοσιεύοντας την επιστολή της υπεύθυνης τύπου του κόμματος Ράνιας Σβίγκου προς την ομόλογό της Σοφία Ζαχαράκη. Η απάντηση ήταν εκ των προτέρων γνωστή, ήθελε όμως να υπενθυμίσει την αδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα, για επικοινωνιακούς λόγους.

Η ΝΔ από την πλευρά της με τη διαρκή άρνηση επιβεβαιώνει την έλλειψη ατζέντας και κυρίως το πρόβλημα που συνιστά κάθε αναμέτρηση των δύο αρχηγών. Επιλέγει τη Βουλή, όπου ο διάλογος είναι παράλληλος και όχι ευθύς. Επιπρόσθετα, όταν η συζήτηση γίνεται στη Βουλή, το μιντιακό σύστημα μπορεί να κόψει και να ράψει παρουσιάζοντας μια βολική εκδοχή όσων θα ειπωθούν, σε αντίθεση με το τηλεοπτικό ντιμπέιητ, που θα μεταδοθεί ζωντανά σε πανεθνικό δίκτυο και ο κάθε πολίτης θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματά «χωρίς μοντάζ».

Όμως ακόμη και η επιχειρηματολογία της ΝΔ πως με τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης θα συζητηθούν όλα τα ζητήματα, είναι απολύτως προσχηματική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιόρισε την αντιπολιτευτική του θέση σε μια πρόταση δυσπιστίας κατά του Παύλου Πολάκη για το επεισόδιο με τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ, Στέλιου Κυμπουρόπουλου. Ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που θέλοντας να γίνει συζήτηση για όλα τα μεγάλα ζητήματα προχώρησε στον πολιτικό ελιγμό μετατρέποντας την πρόταση δυσπιστίας σε ψήφο εμπιστοσύνης αναγκάζοντας τον πρόεδρο της ΝΔ να συμμετάσχει αναγκαστικά σε μια τριήμερη διαδικασία.

Καθώς η δημοσκοπική διαφορά φθίνει διαρκώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ευνοούν την κυβέρνηση, η ΝΔ αποφεύγει το γήπεδο όπου κυριαρχεί ο αντίπαλος και θέλει να φτάσει στην κάλπη με τις λιγότερες απώλειες. Τον ίδιο φόβο να αναμετρηθεί με τον Αλέξη Τσίπρα επεδείκνυε και ο Αντώνης Σαμαράς που αρνήθηκε σε όλη τη διάρκεια της αρχηγίας  του τη μονομαχία και απουσίαζε συστηματικά και από τη Βουλή. Ήταν όμως δείγμα  του πολιτικού ήθους ενός ανθρώπου που αρνήθηκε ακόμη και να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου. 


Η πραγματικότητα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να εκμεταλλευτεί την επικοινωνιακή υπεροχή του αρχηγού της. Η ΝΔ το ακριβώς αντίθετο. Όμως είναι και δείγμα της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού. Ο τηλεοπτικός διάλογος ενώπιον των πολιτών είναι, ουσιαστικά, υποχρέωση σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο και αν κάποιος πολιτικός αρχηγός αδυνατεί  να υποστηρίξει τις θέσεις του, ή ακόμη χειρότερα δεν έχει θέσεις, τότε προφανώς δεν κάνει για Πρωθυπουργός.

Όπως και να το κάνουμε, ακόμη και ο Αλέφαντος μοιάζει να έχει δίκιο, όταν φώναζε: «Ντιμπέι Ρε!»...

tvxs