Τα «μπες-βγες» στα κόμματα

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, είναι μια κυβέρνηση-κουρελού γιατί στηρίζεται από γυρολόγους που έχουν κάνει τον οπορτουνισμό επάγγελμα, μετακινούνται από κόμμα σε κόμμα με μοναδικά κριτήρια την επιβίωσή τους και τη συμμετοχή τους στη..
μοιρασιά της λείας.
Μοιάζει με αφορισμό γιατί ισοπεδώνει και ως εκ τούτου αδικεί. Ωστόσο τα κόμματα που επικαλούνται τις περιπτώσεις βουλευτών και πολιτευτών οι οποίοι προσχώρησαν ή συνεργάζονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κάνει τα ίδια στο παρελθόν, κάνουν τα ίδια και σήμερα. Με ποιο σκεπτικό οι δικές τους επιλογές είναι ηθικά σωστές, ενώ των αντιπάλων τους είναι κατακριτέες;
Γιατί αυτόν που πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τον ξεφωνίσουμε, να τον καταγγείλουμε για συναλλαγή και εκείνους που προσχωρούν στη Δεξιά και στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. να τους αντιμετωπίζουμε ως πολιτικούς που είδαν ξαφνικά το φως τους; Υποπτοι και τυχοδιώκτες οι μεν, καθαροί και ιδεολόγοι οι δε. Πολύ βολικό.
Αν ρίξουμε μια ματιά στην πολιτική ιστορία του τόπου, θα διαπιστώσουμε ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι διασπάσεις κομμάτων και εξίσου σύνηθες οι από πρώτη ματιά αλλόκοτες συνεργασίες. Πριν από τη δικτατορία το κορυφαίο γεγονός σ’ αυτό το πεδίο που προκάλεσε μεγάλες βλάβες στο πολιτικό σύστημα και δημιούργησε το τοξικό κλίμα που ευνόησε τους πραξικοπηματίες ήταν η Αποστασία. Εχει περάσει στη συλλογική μνήμη ως μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές της μεταπολεμικής περιόδου. Στη μεταπολίτευση τα πράγματα γίνονταν με λιγότερο χοντροκομμένο τρόπο.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ενσωμάτωσε στην παράταξή του στελέχη της Ακρας Δεξιάς και του Κέντρου για να μπορέσει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου διεύρυνε την επιρροή του κόμματός του βάζοντας στις εκλογικές λίστες εμβληματικές προσωπικότητες της Δεξιάς (Μπούτος), του Κέντρου (Μαύρος) και της ιστορικής Αριστεράς (Βαφειάδης, Γλέζος, Μπριλλάκης). Τον αντέγραψαν τόσο ο διάδοχός του Κώστας Σημίτης όσο και ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε υπουργό στην κυβέρνησή του τον Μίκη Θεοδωράκη.
Σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να γίνει πρωθυπουργός κλείνει τα μάτια του, ενδεχομένως και τη μύτη του, και μαζεύει τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα. Κάτι επίσης πολύ συνηθισμένο στην πολιτική ζωή είναι τα «μπες-βγες» στα κόμματα πολλών πολιτικών. Ο Γιώργος Παπανδρέου αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, έφτιαξε το ΚΙΔΗΣΟ, δεν τα πήγε καλά στις εκλογές, επέστρεψε ως συνεργαζόμενος.
Ο Αντ. Σαμαράς βγήκε από τη Ν.Δ., έφτιαξε κόμμα παίρνοντας αρκετούς βουλευτές της παράταξής του, απέτυχε, επέστρεψε στη Ν.Δ., έγινε αρχηγός της και πρωθυπουργός, υποδέχτηκε μετά βαΐων και κλάδων και τοποθέτησε σε κεντρικές κυβερνητικές θέσεις τους Μάκη Βορίδη - Αδωνη Γεωργιάδη που είχαν εγκαταλείψει τον ΛΑΟΣ. Ο Ανδρέας Λοβέρδος έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, έφτιαξε κόμμα, απέτυχε, επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ. Ο Λ. Γρηγοράκος κατήγγειλε την αρχηγό του, διεγράφη, επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ.
Η Ντόρα Μπακογιάννη διεγράφη από τη Ν.Δ., έκανε κόμμα, απέτυχε, επέστρεψε στη Ν.Δ. Ο Δ. Αβραμόπουλος αποχώρησε από τη Ν.Δ., έφτιαξε κόμμα, δεν κατέβηκε στις εκλογές, το διέλυσε, επέστρεψε στη Ν.Δ., έγινε επίτροπος στην Ε.Ε. Ολες οι περιπτώσεις φυσικά δεν είναι ίδιες. Ομως η άποψη που διακινείται από τη Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης, ότι αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι πρωτοφανή, είναι για τα πανηγύρια.
efsyn