Οι ερπύστριες των offshore

Όταν τον πολιτικό διάλογο αντικαθιστά η επικοινωνία, την επικοινωνία η μυθοπλασία, την μυθοπλασία η στοχοποίηση, την στοχοποίηση η συκοφαντία και την συκοφαντία η «δολοφονία χαρακτήρων», τότε η υγιής πολιτική αντιπαράθεση δραπετεύει από τον φωταγωγό γιατί ο φασισμός έχει εισβάλλει γκρεμίζοντας την πόρτα.

του Θύμιου Γεωργόπουλου

Το επικίνδυνο (μη καιρικό) φαινόμενο επαναλαμβάνεται καθημερινά, με όλο και μεγαλύτερη ένταση και σε ποικίλες «αποχρώσεις»:

Είναι όταν η περιφερειάρχης Αττικής μαζί με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς «αποδεικνύεται» ότι, σχεδόν, δώσανε εντολή να καούν ζωντανοί 100 άνθρωποι στο Μάτι.

Είναι όταν ο αγαπημένος των media («υπουργο-διάβολος») Πολάκης έχει «καταγραφεί» να επιτίθεται «άτακτα και βρώμικα» (εκτός από δημοσιογράφους) σε προσωπικότητες των ΑΜΕΑ.

Είναι όταν ο Νίκος Παππάς κατηγορείται ότι «γνωρίζει» τον Πετσίτη, γιατί ο Πετσίτης εκπροσωπεί τους δικηγόρους του Αρτεμίου, γιατί ο Αρτεμίου έχει κυπριακές offshore, αλλά ωστόσο κανείς δεν μας λέει αν έχει απαγγελθεί κατηγορία κατά Πετσίτη ή Αρτεμίου και που ή πως εμπλέκεται ο Παππάς, η παπαδιά και τα παπαδοπαίδια.

Είναι όταν λέγεται (στις κάμερες) ότι το προεδρικό αεροσκάφος επί Τσίπρασερβίρει «αστακομακαρονάδες», ενώ επί Σαμαρά προσέφερε «παξιμάδι της παρηγοριάς».

Είναι όταν φωνάζουν ότι ο Μαδούρο είναι δικτάτορας, παρότι εξελέγη (με 110 παρατηρητές μάλιστα από όλο τον κόσμο να επιβλέπουν την εκλογική διαδικασία), ενώ ο Γκουαϊδό που δεν έχει εκλεγεί, έχει αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος και είναι επιλογή της CIA (καλεί τον στρατό σε αιματοκύλισμα και εμφύλιο πόλεμο) είναι ένας επαναστάτης και απελευθερωτής, ενώ ο Τσίπρας καλείται να λογοδοτήσει για τον Μαδούρο.

Είναι όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης φωνάζει στην ΕΡΤ1 ότι ο Μαδούρο είναι τόσο δημοκράτης όσο ήταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (και φυσικά φταίει ο Τσίπρας), χωρίς να μας λέει ότι ο ίδιος ήταν θαυμαστής και οπαδός του Παττακού και ότι ο Παπαδόπουλος (από την φυλακή) είχε αναθέσει στον  (σύντροφο του Άδωνη) Μάκη Βορίδη την αρχηγία της φασιστικής νεολαίας της ΕΠΕΝ.

Είναι όταν η δικαιοσύνη θριαμβεύει επειδή η Τουλουπάκη έβαλε κάποιους φακέλους στο αρχείο, ενώ διαπλέκεται με τους «σκευωρούς» του ΣΥΡΙΖΑ όταν διερευνά τις υποθέσεις Λοβέρδου και Σαλμά.

Είναι όταν φωνάζουν (της αντιπολίτευσης) για «λάσπη στον ανεμιστήρα» επειδή τα θαλασσοδάνεια τους -πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, προσωπικά, επιχειρηματικά και κομματικά- δεν εξυπηρετούνται, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει ένα πολύ μικρό εξυπηρετούμενο δάνειο, παράλληλα έχει (λένε) κάποια κυπριακή offshore (που δεν γνωρίζουν ποιά είναι) ως μέτοχο στην «ΑΥΓΗ».  

Είναι όταν ο Κούλης δηλώνει ότι θα κόψει το Δώρο Χριστουγέννων, θα καταργήσει το Επίδομα Αλληλεγγύης και θα αντικαταστήσει τον νόμο Κατρούγκαλου με το «ασφαλιστικό Πινοσέτ», προσφέροντας διάσωση στις  ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

Είναι όταν κατηγορείται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι «θα ρίξει την οικονομία στα βράχια», γιατί επαναφέρει το 1 προς 1 στο Δημόσιο (έναντι του 5 προς 1 που ευαγγελίζεται ο Κούλης). Βέβαια το ίδιο κακό Δημόσιο γίνεται καλό όταν είναι το κράτος του Μητσοτάκηδων, όταν δηλαδή μισθοδοτεί τον Κούλη, τον μπαμπά του, την αδελφή του, τον ανιψιό του, την  ανιψιά του, την άλλη του αδελφή, πολλά εξαδέλφια, πλήθος από βαφτιστήρια, τους 54 συμβούλους του στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και όταν ουκ έστιν αριθμός διορισμένων «δικών» τους παιδιών.   

Είναι όταν ακούγονται οι ερπύστριες των offshore, των μιζών, του «μαύρου χρήματος», οι ερπύστριες της «μαύρης διεθνούς».

Γνωστό είναι ότι με τις ερπύστριες οι ανέραστοι φαντασιώνονται ή κατά τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ:

“Όταν το σεξ γίνεται προβληματικό, τότε εισβάλει ο ολοκληρωτισμός.”

koutipandoras