Εργαζόμενε, άκου τον Μητσοτάκη. Μη λες, μετά, «δεν ήξερα»…

του Γιώργου Χριστοφορίδη

Ο αρχηγός της ΝΔ δεν το κρύβει: θέλει 7ήμερο, δεν θέλει 8ωρο, δώρα, 13η σύνταξη, επιδόματα, αυξήμενο κατώτατο μισθό. Μας τα λέει ξεκάθαρα. Αν του δώσουμε την ευκαιρία, θα τα κάνει. Όλα.

Ήταν τόσο άμεση η διείσδυση του μηνύματος στην ελληνική κοινωνία, που φαίνεται σαν όλη η χθεσινή διακαναλική συνέντευξη του Προέδρου της ΝΔ να στήθηκε για να ακουστεί αποκλειστικά και μόνον αυτό το πράγμα: Η νέα ΣΟΚαριστική ομολογία του Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι είναι υπέρ της πρότασης για εργασία 7 μέρες την εβδομάδα. Το παραδέχθηκε ο ίδιος κυνικά το μεσημέρι της Κυριακής, σε ζωντανή μετάδοση. Εκτότε, οι  Ελληνες το λένε ο ένας στον άλλον: «Ακουσες τον Κυριάκο, που λέει να δουλεύουμε 7 μέρες την εβδομάδα»; Σπάνια μια είδηση αναπτύσσει τέτοια δυναμική διάδοσης.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι όποιος παρακολουθεί διαχρονικά τις απόψεις και τις δημόσιες τοποθετήσεις του Προέδρου της ΝΔ αναφορικά με τα εργασιακά ζητήματα, εντοπίζει μια συνέπεια. Για παράδειγμα, όλα αυτά τα περί κατάργησης του 8ώρου του εργαζομένου δεν είναι πρωτόγνωρα στους ακροατές του.

Στις 7 Μαΐου 2018, κατά την ομιλία του στο Digital Economy Forum 2018, που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΣΕΠΕ), ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεταξύ άλλων μοιράστηκε με το κοινό και τη σκέψη του πως «το κλασικό δυτικό ωράριο, εννέα με πέντε, στην ίδια δουλειά, αυτό είναι μάλλον ξεπερασμένο». Η είδηση έσκασε σαν βόμβα στο Ιντερνετ (υπάρχουν δεκάδες σχετικά βιντεάκια, αφού τρελαίνεται όποιος τον ακούει), αλλά φυσικά κανένα κανάλι δεν ανέδειξε ποτέ αυτή τη δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τι σημαίνουν αυτές οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη -και κυρίως από πού προέρχονται- μπορεί να καταλάβει κανείς, αν απλά μελετήσει τις απόψεις και τις προτάσεις του ΚΕΦίΜ, του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών «Μάρκος Δραγούμης», το οποίο πρόσφατα συνεχάρη ο Πρόεδρος της ΝΔ «για την ποιότητα της δουλειάς και την τόλμη με την οποία εκφράζει τις ιδέες του», χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα «ανάσα ορθού πολιτικού λόγου».

Αναφορικά με το ωράριο εργασίας, λοιπόν, το Κέντρο που εμπνέει τον κ. Μητσοτάκη, προτείνει τον καθορισμό «γενικού μέσου εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας 40 ωρών για περίοδο τεσσάρων μηνών με ημερήσια ανάπαυση τουλάχιστον 11 ωρών», με τη σημείωση ότι «αυτονόητο είναι ότι το ημερήσιο ωράριο των εργαζομένων θα μπορεί να αυξομειώνεται, όταν ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν». Κάνοντας τη στοιχειώδη αποκωδικοποίηση των όρων, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η φράση «όταν ειδικές περιστάσεις το επιβάλλουν» σημαίνει «όταν ο εργοδότης το απαιτήσει», που σημαίνει ότι η σωστή διατύπωση είναι η ακόλουθη: «Αυτονόητο είναι ότι το ημερήσιο ωράριο θα μπορεί να αυξομειώνεται, ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη».

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι καταργείται η έννοια του ωραρίου εργασίας, όπως την ξέραμε, αφού ο εργοδότης θα μπορεί να μεταβάλλει το πρόγραμμα καθημερινά, ανάλογα με τις ανάγκες του. Καθιερώνεται το ελαστικό ωράριο και υιοθετείται ένας νέος κανόνας εργασίας, το «γενικό μέσο εβδομαδιαίο ωράριο», που σημαίνει ότι ο εργοδότης θα μπορεί να μοιράσει τις εργατοώρες όποτε θέλει κατά τη διάρκεια της ημέρας, αρκεί στο σύνολο της εβδομάδας να μην έχουμε υπέρβαση των 40 ωρών. Και, φυσικά, σε τι αποσκοπεί όλο αυτό; Μα, στο να ακυρωθεί και η υπερωρία! Για παράδειγμα, χωρίς κανένα δικαίωμα υπερωριακής αμοιβής, ένας εργαζόμενος θα μπορεί να εργάζεται ως ακολούθως:

• Τη Δευτέρα, 3 ώρες το πρωί (8.00 – 11.00) και 4 ώρες το βράδυ (17.00 – 21.00)
• Την Τρίτη, συνεχόμενες 13 ώρες (10.00 – 23.00)
• Την Τετάρτη, 1 ώρα το πρωί (10.00 – 11.00) και άλλες 5 ώρες το βράδυ (20.00 – 01.00)
• Την Πέμπτη, 10 ώρες συνεχόμενα (13.00 – 23.00)
• Την Παρασκευή, 2 ώρες το πρωί (11.30 – 13.30) και άλλες 2 ώρες το βράδυ (21.30 – 23.30)

Σε περίπτωση, τώρα, που –κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη- οι εργαζόμενοι συμφωνήσουν (!), τότε ο εργοδότης θα μπορεί να μοιράζει αυτές τις 40 ώρες και στο Σαββατοκύριακο. Για να μην έχει ο εργαζόμενος καμία ελεύθερη μέρα για την προσωπική του ζωή. Αν «συμφωνήσει», βέβαια, και ο ίδιος…

Εφιαλτική δεν είναι η σκέψη ότι το προαναφερθέν εβδομαδιαίο πρόγραμμα εργασίας είναι απολύτως συμβατό με τις προτάσεις του Κέντρου, που γοητεύει τον Πρόεδρο της ΝΔ και  δυνάμει πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη; Για τους λογικούς εργαζόμενους ανθρώπους, είναι όντως απολύτως εφιαλτικό.

Όπως εφιαλτική είναι και η λογική που κρύβεται πίσω από την εργοδοτική απαίτηση, η οποία με τη ΝΔ στην εξουσία θα γίνει νόμος του κράτους. Μια λογική που δεν αντιλαμβάνεται την έννοια της χρονικής δέσμευσης του εργαζομένου ως παροχή υπηρεσίας και κάλυψη ανάγκης, παρά υιοθετεί ένα νέο κανόνα, που λέει «δουλεύεις σε μένα, μόνο για όσο και όταν σε χρειάζομαι». Χωρίς καμία άλλη δέσμευση από πλευράς του εργοδότη. Τέλος.

Αν, τώρα, δεν θέλουμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας, θα πρέπει όλοι μας συμφωνήσουμε ότι αυτή η λογική οδηγεί αυτονόητα και στον επόμενο κανόνα: «Θα σε πληρώνω μόνο για όσο θα δουλεύεις». Αρα, αν συμφωνηθεί μια αμοιβή για τις 40 ώρες την εβδομάδα, αυτό σημαίνει (ή θα σημαίνει λίγο καιρό μετά) ότι σε περίπτωση που μια εβδομάδα απαιτηθεί εργασία 20 ωρών από τον εργαζόμενο, η αμοιβή θα κοπεί στη μέση. Αυτή είναι η λογική. Ελαστικό ωράριο, ελαστική αμοιβή. Πάει ο «μισθός». Οι έννοιες στο σύγχρονο κόσμο αλλάζουν και όποιος δεν το καταλαβαίνει, «δεν έχει ιδέα», όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της ΝΔ. 
Είναι η ίδια λογική, που θεωρεί τελείως αντι-παραγωγικό (και λάθος να δίνεται) και το επίδομα ανεργίας. Αφού δίνεται σε ανθρώπους που δεν δουλεύουν. Το ανέφερε ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και υποψήφιος ερυωβουλευτής της ΝΔ, Κώστας Δέρβος, στο δελτίο ειδήσεων του ΚΟΝΤΡΑ: «Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι αυτή τη στιγμή παραμένουν άνεργοι, περιμένοντας ένα επίδομα ανεργίας», επιμένοντας μάλιστα -με αφορμή ερώτηση της δημοσιογράφου- ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι «προτιμούν να μην εργαστούν».

Είναι, άλλωστε, η ίδια λογική που θεωρεί τελείως περιττό και το δώρο των Χριστουγέννων, το οποίο επίσης κατά τον αρχηγό της ΝΔ πρέπει να κοπεί (ή τουλάχιστον να περιοριστεί δραματικά), αφού αποτελεί μια δήθεν αμοιβή για εργασία που δεν προσφέρθηκε. Ετσι το περιγράφουν όσοι (εργοδότες) υποστηρίζουν την περικοπή του. Κόπηκε στο δημόσιο αλλά αυτό, ασφαλώς, δεν αρκεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ηταν, απλά, μια καλή αρχή, αλλά η ουσία είναι αλλού. Στον ιδιωτικό τομέα, να ελαφρυνθεί η μισθοδοσία των επιχειρηματιών. Επομένως, μόνο ως διασκεδαστική μπορεί να χαρακτηριστεί η μεταγενέστερη προσπάθειά του να πει ότι δεν είπε αυτά που είπε στο Οικονομικό Φόρουμ της Κύπρου, αναφορικά με το δώρο Χριστουγέννων. Όμως, τα είπε. Συγκεκριμένα… «Εάν χρειάζεται να κάνουμε κάποια εξισορρόπηση στην κοινωνική μας πολιτική, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη στήριξη των μακροχρόνια ανέργων, αντί για ένα δώρο το οποίο δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι διαθέσιμο για πάντα». Και εδώ, προκύπτουν δύο ερωτήσεις: 1) Κρίνοντας από όσα λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πιστεύετε ότι θα χρειαστεί να κάνει κάποια «εξισορρόπηση της κοινωνικής πολιτικής», αν γίνει πρωθυπουργός; 2) Αν ναι, τι ακριβώς λέτε ότι θα κάνει με το δώρο Χριστουγέννων; Με το επίδομα ανεργίας, που είναι αντιπαραγωγικό; Με το ωράριο, που δεν ανταποκρίνεται στο σύγχρονο κόσμο;

Για τους δημοσίους υπαλλήλους, από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ξεκάθαρος: Θα επαναφέρει την αναλογία 1 προς 5 στο δημόσιο (1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις) αντί του 1 προς 1 που πέτυχε ο Τσίπρας στη διαπραγμάτευση. Αυτό είναι κάτι που δηλώνει καθαρά και ανοικτά, σε αντίθεση με τις απολύσεις, που επίσης θέλει διακαώς να συνεχίσει, αλλά επιλέγει να κρύβει πίσω από όρους, τύπου «αξιολόγηση» και «κινητικότητα». Πάντως, δεδομένα, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα είναι σε καλύτερη μοίρα από τους ιδιωτικούς, τους οποίους περιμένει ένας κανονικός εφιάλτης. Γιατί οι εργοδότες είναι «άριστοι» και οι εργαζόμενοι είναι κόστος. Μην ξεχνιόμαστε…

tvxs