Στην πλάτη 100 νεκρών

Όχι, τον Αλέξη Παπαχελά δεν τον ενδιαφέρει να πει ποια ήταν η «εντολή υπουργού», του αρκεί να ντύσει τη φράση με τις εικόνες της καταστροφής, λες και «εντολή υπουργού» ήταν να καούν 100 άνθρωποι ή λες και μία «εντολή υπουργού» αρκεί για να κοπάσει ένας σπάνιος στα μέρη εκείνα δυτικός θυελλώδης άνεμος. Η δημοσιογραφία στην υπηρεσία της τυμβωρυχίας.

του Νίκου Μωραΐτη

Ελάτε να παίξουμε στην πλάτη 100 νεκρών. Θέλει καλή σκηνοθεσία, έναν βαρύ δημοσιογράφο -τον αγαπημένο του αποστάτη πατρός- να μπαίνει στην αίθουσα και να κάθεται μπροστά από το laptop. Και ύστερα, απλώς συνομιλίες πολιτών – υπευθύνων πάντα μονταρισμένες, πάντα κομμένες εκεί που πρέπει ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες εντυπώσεις.

Ποιος πολίτης δεν θα έλεγε «βοήθεια, καιγόμαστε» όταν καίγεται το βιος του; Ποιος «υπεύθυνος» δεν θα έλεγε «είναι εντολή υπουργού;». Και τα νεοφιλελεύθερα κοράκια αλαλάζουν στο διαδίκτυο, χωρίς να ξέρουν ποια ήταν η εντολή υπουργού, αν ήταν σωστή ή λανθασμένη…

Όχι, τον Αλέξη Παπαχελά δεν τον ενδιαφέρει να πει ποια ήταν η «εντολή υπουργού», του αρκεί να ντύσει τη φράση με τις εικόνες της καταστροφής, λες και «εντολή υπουργού» ήταν να καούν 100 άνθρωποι ή λες και μία «εντολή υπουργού» αρκεί για να κοπάσει ένας σπάνιος στα μέρη εκείνα δυτικός θυελλώδης άνεμος. Η δημοσιογραφία στην υπηρεσία της τυμβωρυχίας. Η τυμβωρυχία στην υπηρεσία του Κόμματος. Μη ρωτάτε «ποιο Κόμμα;». Ένα είναι το Κόμμα για τα διεφθαρμένα ΜΜΕ της διαπλοκής.

Είναι προφανές ότι στο Μάτι δεν λειτούργησε το κράτος. Γιατί δεν υπάρχει κράτος. Γιατί όσοι κυβερνούσαν την Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια δε νοιάστηκαν να οικοδομήσουν κράτος, αλλά να αρπάξουν το ταμείο και να φτιάξουν έναν κομματικό μηχανισμό υπευθύνων – ανευθύνων ώστε να επανεκλεγούν και να ξαναρπάξουν το ταμείο. 

Ένα κράτος που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τίποτα το έκτακτο. Αργοκίνητο, απαρχαιωμένο, γραφειοκρατικό. Αυτό παρέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας, συν τη χρεοκοπία του. Και αναποτελεσματικό και χρεοκοπημένο δηλαδή. Κι αυτά δεν αλλάζουν σε τέσσερα χρόνια. Απλώς, ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντα μπροστά στην καταστροφή στο Μάτι στέκεται ενοχικά -και καλά κάνει-, γιατί 100 νέκροι είναι πολλοί, αν έχεις συνείδηση. Αντίθετα, τα κοράκια που πεινάνε εδώ και 4,5 χρόνια μακριά από τη μίζα τους, στέκουν με άγρυπνο βλέμμα. Περιμένουν να ακουστεί η λέξη «Μάτι» για να πάρουν τα κόκαλα των πτωμάτων στα χέρια και να τα βουτήξουν στο μελάνι.

Πάμε στοίχημα; Το «ρεπορτάζ» του Παπαχελά θα προβληθεί ξανά πριν από τις Ευρωεκλογές και -φυσικά- πριν από τις εθνικές εκλογές. Το ρεπορτάζ για το Μάτι είναι το νέο ρεπορτάζ της Δραχμής. Απλώς οι πολίτες είναι πιο υποψιασμένοι πια για τον ρόλο του καθενός.

altsantiri