Η κυβέρνηση ποντάρει πολύ στην υπερέκθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη που πέφτει σε γκάφες και αναγκάζεται να διορθώνει ή να εξηγεί τις δηλώσεις του
του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η ψαλίδα σ΄αυτές τις κατά κάποιο τρόπο εθνικές προεκλογές κλείνει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να αναβαπτίζεται σε λαϊκό ηγέτη σε λαϊκές συγκεντρώσεις τώρα πια της δημοκρατικής παράταξης με αναφορές στον Άρη Βελουχιώτη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πιο κοντά στο ερώτημα αν όσοι θέλουν να τιμωρήσουν τον Τσίπρα θα πρέπει να επιτρέψουν να γίνει πρωθυπουργός σε ένα είδος αυτοτιμωρίας: ο Αλέξης Τσίπρας τους απογοήτευσε, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να τους απογοητεύσει και ο Μητσοτάκης που όσο τον πλησιάζει ο τηλεοπτικός φακός δείχνει πόσο δεξιά κουνάει τα χέρια του στα οποία δεν κρατάει τίποτα να δώσει.
Στο Μέγαρο Μαξίμου κατάλαβαν πως αυτό είναι το καθόλου μυστικό υπερόπλο τους και κάνουν σποτ που αναφέρονται αντί για την κυβέρνηση στον Μητσοτάκη που, ναι, αυτό είπε και το Γραφείο Τύπου τον λογόκρινε κι εξαφάνισε την ομιλία του: αν δεν εννοούσε επταήμερη εργασία για τους εργαζόμενους, αλλά για τα εργοστάσια, τότε γιατί θα έπρεπε να συμφωνήσουν και να έχουν καλύτερες αποδοχές και δικαιώματα;
Aπό την πλευρά του ο Κυριάκος ως …σοσιαλιστής πλέον προτείνει να μοιράζουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις στους εργαζόμενους -αν έχουν, που μάλλον θα …έχουν αλλιώς θα είχαν κλείσει. Πιθανόν μέχρι την Κυριακή να προτείνει και εποπτικά συμβούλια εργαζομένων, συμβούλια εργατών ίσως και κυβέρνηση εργατών- αγροτών ή κομμούνες στα εργοστάσια. Γιατί όχι;
Mερικοί θυμούνται πως στο Μάτι- που επαναφέρει η ΝΔ στην επικαιρότητα- ήταν ο Κυριάκος που πήγε από τους πρώτους για να πει πως αν η κυβέρνηση μοίραζε …βρεγμένες μπλούζες δεν θα είχε συμβεί αυτό: «Μου είπε ότι κάηκε γιατί δεν φορούσε μπλούζα. Οι άνθρωποι δεν γνώριζαν πως δεν βγαίνει στη φωτιά χωρίς μπλούζα. Κατά προτίμηση θα είναι βρεμένο μακρυμάνικο. Δεν τους το είπε κάποιος… την ώρα της φωτιάς… Και εκεί οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι ασυγχώρητες».
Αυτή τη φορά ο επίδοξος πρωθυπουργός επανήλθε για να μιλήσει για «τους γονείς που διπλοκλειδώνονται και λαγοκοιμούνται, αγωνιούν αν θα γυρίσουν τα παιδιά τους σώα από τη ζούγκλα και την αναρχία της ασφάλτου» για την οποία μαζί με αυτή των Εξαρχείων ευθύνεται η κυβέρνηση, ενώ αυτός θα καθαρίσει μέσα σε ένα μήνα -πιθανόν προκαλώντας γενικευμένη εξέγερση και φεύγοντας από την κυβέρνηση, εκτός αν περιμένει τα ελληνικά Κίτρινα Γιλέκα.
Με όλα αυτά ο αρχηγός της ΝΔ κατάφερε να μετατοπίσει τις κάμερες από τον Αλέξη Τσίπρα -τον «ψεύτη», τον «απατεώνα», τον «σκαφάτο» που καπνίζει κιόλας …πούρα- πάνω του. Το ερώτημα αν μπορεί να γίνει πρωθυπουργός θα είναι το βασικό ερώτημα στο «δημοψήφισμα» που πέρα από την κυβέρνηση θα κρίνει και την αντιπολίτευση του Κυριάκου Μητσοτάκη που είναι ήδη ένας αρχηγός υπό κηδεμονία και το Γραφείο Τύπου του κόμματος τρέχει να προλάβει ή διορθώνει τις δηλώσεις του.
Η κυβέρνηση ποντάρει πολύ στην υπερέκθεση του Κυριάκου Μητσοτάκη που πέφτει σε γκάφες και αναγκάζεται να διορθώνει ή να εξηγεί τις δηλώσεις του, όπως για το δώρο των Χριστουγέννων και την 13η σύνταξη, καθώς το Μέγαρο Μαξίμου ανασύρει παλιές του δηλώσεις για το «ξεπερασμένο οχτάωρο» και προβάλλει το πρόγραμμα της ΝΔ περισσότερο από την ίδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία αν κινηθεί σωστά μπορεί να κερδίσει τις εκλογές, αν πείσει τις δυνάμεις που τον εγκατέλειψαν -που δεν του ανήκαν στην πραγματικότητα ποτέ. Έχει βέβαια να διανύσει μια μικρή απόσταση -να αποσπάσει ψήφους από την καθηλωμένη Νέα Δημοκρατία, αλλά το ερώτημα που αναδεικνύεται στην περίπτωση αυτή είναι αν αναδειχθεί πάλι πρώτο κόμμα με ποιον θα κυβερνήσει;
Οι ευρωεκλογές μπορεί να επιφυλάσσουν μεγάλες εκπλήξεις και θα αποτελέσουν πιθανότατα την αρχή εξελίξεων καθώς εκκρεμεί η αναδιάρθρωση όλων των κομμάτων με βασικό ερώτημα την ταυτότητά τους. Οι εκλογές θα κρίνουν την σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με ένα εκλογικό σώμα που δεν του ανήκει καθώς για πρώτη φορά η εκλογική βάση ενός κόμματος ψηφίζει μαζικά ένα άλλο κόμμα ή για την ακρίβεια έναν ηγέτη που προέρχεται από άλλο κόμμα.
Η Νέα Δημοκρατία σε κάθε περίπτωση μετά τις εκλογές θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ταυτότητάς της και της σχέσης με την Ακροδεξιά που από την εποχή του Σαμαρά αντιμετωπίζει περίπου ως τη νεολαία του κόμματος από την οποία θα αντλήσει στελέχη. Η συμπόρευση του κόμματος με στελέχη όπως ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης θα κριθεί στην κάλπη και προφανώς η αποδοκιμασία της θα θέσει θέμα ηγεσίας στη ΝΔ.
Μαζί με την εξαφάνιση κομμάτων όπως οι ΑΝΕΛΛ και το Ποτάμι -που ζητά νέα ευκαιρία με παλιά συνθήματα- οι εκλογές θα κρίνουν την τύχη του Κινάλ και της ίδιας της Φώφης Γεννηματά -που ανακαλύπτει ξαφνικά πως ο εχθρός είναι η Δεξιά, ίσως γιατί αντιλαμβάνεται πως η συμπόρευση μαζί της θα την συνθλίψει.
Κατά πάσα πιθανότατα οι ψηφοφόροι στις ευρωεκλογές δεν θα δώσουν οριστικές απαντήσεις σ΄αυτές τις ευρωεκλογές, αλλά ούτε ίσως οι εθνικές εκλογές που θα κριθούν και πάλι από το μέγεθος της αποχής. Το σενάριο πάντως της συντριπτικής νίκης της ΝΔ και της στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον απομακρύνεται όπως μένει να δούμε την Κυριακή.
Το ενδεχόμενο να πάμε σε νέες εκλογές με απλή αναλογική θα διαμορφώσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό όπου πλέον δεν θα επαρκεί η συνεργασία του πρώτου κόμματος με το Κινάλ για να σχηματισθεί κυβέρνηση και προφανώς αφαιρεί από την Νέα Δημοκρατία τις πρωτοβουλίες -αφού χωρίς το μπόνους των 50 εδρών θα είναι περίπου στην ίδια θέση με το να είναι δεύτερο κόμμα.
Από αυτήν πλευρά όλα όσα θα συμβούν στις επόμενες εκλογές -αρχίζοντας από τις ευρωεκλογές- θα έχουν κρίσιμη σημασία για το νέο πολιτικό σκηνικό όπου τα ενδιάμεσα μικρότερα κόμματα που θα εξυπηρετούσαν ένα σύστημα απλής αναλογικής μένουν εκτός Βουλής -και εξαφανίζονται, νέα δεν διαφαίνονται και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα κινούνται σε ποσοστά κάτω από 65% -αθροιζόμενα.
Μακροπρόθεσμα πάντως, καθώς το «Φαινόμενο Τσίπρα» εμφανίζεται ξανά, η νέα συμμαχία του Αλέξη Τσίπρα, ο προοδευτικός πόλος, ίσως και το νέο κόμμα του που θα προκύψει από την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ δεν διεκδικεί ποσοστά της τάξης του 35%, αλλά πολύ παραπάνω, αν εκφράσει όλη τη δημοκρατική παράταξη -στην οποία εντάσσει και δημοκρατικές δυνάμεις της Δεξιάς με μέτωπο την Ακροδεξιά και τον Νεοφιλελευθερισμό.
Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν τέλειωσε, αλλά δεν ήρθε ακόμα στο δικό του «ραντεβού με την Ιστορία» όπου τον περιμένει το δικό του «1981». Το ερώτημα στις εκλογές θα είναι αν πρέπει να περιμένει γι΄αυτό μια τετραετία -ή λιγότερο- ή αν σε μια εκπληκτική ανατροπή κερδίσει τις εκλογές και αφήσει πάλι άφωνους όσους έλεγαν κάποτε: «Πώς τον είπατε, Τσίπρα;» «Και θα κερδίσει τις εκλογές αυτός;».
Kυριακή, κοντή γιορτή. Αλλά μάλλον στις εκλογές ο Τσίπρας δεν θα χάσει έτσι κι αλλιώς. Αυτό που κρίνεται είναι το μέλλον του Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου