Ξεπλένοντας τα φασιστοειδή

του Άγγελου Τσέκερη

Το τι ακριβώς είναι αυτοί οι τύποι που επιχείρησαν να κινητοποιήσουν τα σχολεία με ναζιστικά (“Ελλάδα ξύπνα”) και αντιπολιτικά συνθήματα (Η δημοκρατία ξεπουλά τη Μακεδονία”) φάνηκε όλες τις προηγούμενες ημέρες. 

Φάνηκε ακόμα πιο καθαρά στο προφίλ της συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη, στα συνθήματα και στις επιθέσεις που επιχειρήθηκαν μετά. Όποιος πήγε εκεί ήξερε πολύ καλά πού πήγαινε και με ποιους είχε να κάνει. Δεν υπάρχει κανενός είδους δικαιολογία για αθώο και άδολο “πατριωτισμό”.

Όποιος θέλει να ξεπλύνει τον φασισμό, είτε γιατί τον συμπαθεί είτε γιατί θέλει να τον εκμεταλλευτεί πολιτικά, μπορεί να το κάνει με τρεις τρόπους:

Ο πρώτος τρόπος είναι να παραστήσει ότι δεν τον βλέπει: Δεν υπάρχουν φασίστες, υπάρχουν μόνο “τα παιδιά που ανησυχούν για τη Μακεδονία”, όπως είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης, τα οποία “σε καμία περίπτωση δεν υποκινούνται από τη Χρυσή Αυγή”, όπως δήλωσε η Μαρία Σπυράκη.

Ο δεύτερος τρόπος να ξεπλύνεις τον φασισμό είναι να τον εξισώνεις με την Αριστερά. Εδώ διέπρεψε το ΚΙΝΑΛ, που κράτησε άψογα ίσες αποστάσεις μιλώντας γενικά και αόριστα κατά “του φανατισμού, του μίσους και του διχασμού στα σχολεία” αποφεύγοντας ακόμα και τη χρήση του όρου “Ακροδεξιά”. Ενώ οι μαθητές του χώρου μίλησαν για την κυβέρνηση που “βαφτίζει ακραίο όποιον διαφωνεί”. Πιο επιθετικά ο Σταύρος Θεοδωράκης έβαλε στο ίδιο τσουβάλι “τους μαύρους και τους κόκκινους μπαχαλάκηδες” και τα φασιστικά συνθήματα με “τα συνθήματα κατά των τραπεζών”.

Ο τρίτος τρόπος δεν είναι καν ξέπλυμα του φασισμού. Είναι η ανοιχτή υποστήριξη.

Ο Μάκης Βορίδης μίλησε για “πατριωτισμό” και “υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας” και ξεκαθάρισε ότι οι καταλήψεις αυτές του φαίνονται μια χαρά. Δηλαδή αυτά ακριβώς που είπε και ο Μιχαλολιάκος.

Ενώ ακόμα πιο κατάπτυστες ήταν οι ανακοινώσεις της ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών, που έφτασαν μέχρι του σημείου να επικαλούνται τις αναρτήσεις του υπαρχηγού των νεοναζί.

Η οικτρή αποτυχία του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη, αλλά και οι οξυμμένες εσωκομματικές αντιδράσεις των καραμανλικών, ανάγκασαν τη Ν.Δ. να βγάλει τελικά την ουρά της απέξω και να μιλήσει γενικώς και αορίστως κατά των μαθητικών καταλήψεων.

Εμείς επισημαίνουμε απλώς δύο πράγματα: Πρώτον, τον βαθμό στον οποίο έχει διεισδύσει η Ακροδεξιά μέσα στη Ν.Δ. και τη δυνατότητα που έχει να σέρνει ολόκληρο το κόμμα πίσω από τα φασιστοειδή.

Και δεύτερον την υποκρισία όλων αυτών που “δεν χαρίζουν τα παιδιά στην Ακροδεξιά”, αλλά με την παραμικρή αφορμή χαρίζουν στην Ακροδεξιά τους Αγανακτισμένους του 2012. Και οι οποίοι είδαν τη Χ.Α. στις πλατείες -που ποτέ δεν εμφανίστηκε-, αλλά δεν την είδαν ποτέ στον Άγιο Παντελεήμονα. Συνεχίστε έτσι.

avgi