Η εν ψυχρώ δολοφονία το 2008 του Αλέξανδου Γρηγορόπουλου μαζί με την εξόδιο ακολουθία κοινωνικής οργής και πόνου που ξέσπασε, ήταν ένα ιστορικό συμβάν της μεταπολίτευσης.
της Δάφνης Απότσου
Την προηγούμενη χρονική περίοδο 2006-2007 είχαν προηγηθεί πολύμηνοι φοιτητικοί αγώνες για να μην περάσει η συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16, που θα οδηγούσε και την παιδεία στον χριστό δρόμο του νεοφιλελευθερισμού. Είχε ασκηθεί βία και καταστολή κατά των φοιτητών που επίμονα διαδήλωναν. Εν τούτοις τα βδομαδιάτικα πολύμηνα συλλαλητήρια συσπείρωναν δεκάδες χιλιάδες φοιτητές. Το πιο μαζικό, εκρηκτικό και ανθεκτικό φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης θα έμενε κι αυτό στην ιστορία. Η νεολαία εν ολίγοις εκείνα τα χρόνια ήταν σε μία εξαιρετικά χειραφετημένη περίοδο ζωής, όταν την εκτέλεσε η στοχευμένη βολή του ειδικού φρουρού, βράδυ στην οδό Μεσολογγίου.
Το καταστροφικό στο διάβα του ξέσπασμα που ακολούθησε, αποσυμπίεσε ένα αφόρητο συναίσθημα οδύνης. Ήταν ένας βίαιος αποχαιρετισμός στη ζωή που αφαιρέθηκε εξ ίσου βίαια. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, ανυπόφορο σύμβολο χαράς εκείνων των ημερών πένθους, έγινε κι αυτό παρανάλωμα.
Εκείνα τα Χριστούγεννα η ηγεσία του ΚΚΕ, χωρίς κουκούλα, έδειξε στην κοινωνία ποιος έφερε την πολιτική ευθύνη των καταστροφών. Κατά την έξοδό της μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με τον πρωθυπουργό, η γραμματέας του κόμματος δακτυλοέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια κατάντια του ΚΚΕ ανίκανου να διαβάζει και να εξηγεί την κοινωνία. Στην μετέπειτα ιστορία του θα ακολουθούσαν κι άλλες κατάντιες, όπως οι περιβόητες θέσεις του στη συνταγματική κατοχύρωση συμβίωσης ομοφύλων. Με αφορμή τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα γεγονότα, που την υποστήριξε με συνέπεια μέχρι τέλους, το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα προσπάθησε να τον εξαφανίσει τουλάχιστον από τη βουλή. Όντως τα εκλογικά ποσοστά του οριακά άγγιζαν το 3%. Αλλά η ζωή των ανθρώπων δεν αποτιμάται με ποσοστά.
Η σφαίρα του Κορκονέα στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 είχε βρει τον στόχο της. Δέκα χρόνια μετά στοχεύει εκ νέου τον Γρηγορόπουλο προκειμένου να σπάσει την ισόβια κάθειρξη που του υπεβλήθηκε. Κατά τη διαδικασία της δίκης σε δεύτερο βαθμό επιδιώκει να παρουσιάσει τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο ως κάτι που δεν ήταν, ως σεσημασμένο αναρχικό σε σεσημασμένη αναρχική περιοχή. Η ιδεοληψία ότι στην εκτέλεση ενός αναρχικού υπάρχει μια κάποια ανοχή διότι κάπως θα κουνήθηκε κι αυτός, είναι μια διαστροφική στάση των ΜΜΕ, της δικαστικής εξουσίας και πολιτικών κομμάτων. Ο Γρηγορόπουλος στοχοποιείται λοιπόν εκ νέου μέσα στη δικαστική αίθουσα, όπως περίπου στοχοποιείται η δολοφονηθείσα φοιτήτρια στη Ρόδο. Γιατί πήγε στο σπίτι του δράστη; Γιατί πέρασε από τα Εξάρχεια ο μαθητής; Ο Κορκονέας χρησιμοποιεί ωμά το νεκρό παιδί που δεν μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του, προκειμένου να φτιάξει το προσωπικό αφήγημα που τον βολεύει. Και αξιοποιεί μια ολόκληρη σκηνοθεσία που στήθηκε εκείνο το βράδυ από τις αρχές, πατώντας σε ενέργειες που σκόπιμα δεν έγιναν ώστε να μην αποδειχτεί επ΄ ακριβώς το τι και το πως.
Η δολοφονία αυτή έχει έναν βαρύ ιστορικό συμβολισμό. Ας τον κουβαλήσουμε όλοι και όλες στις πλάτες μας.
koutipandoras
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου